Σκοπός μας δεν είναι να ξύσουμε πληγές, ούτε να εξάψουμε μίση και πάθη, αλλά να ρίξουμε άπλετο φως σε σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας μας.

Λαός ο οποίος δεν γνωρίζει το παρελθόν του και δεν τιμά τους προγόνους του και τον τόπο που γεννήθηκε δεν έχει μέλλον.

 

Αφιερώνουμε αυτή τη Σελίδα ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους Ήρωες που έχυσαν το αίμα τους η έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία, την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδος μας και τις ατομικές ελευθέριες που απολαμβάνουμε σήμερα όλοι μας.

 

Κάποιοι σύνδεσμοι λόγο μεταφοράς αρκετών σελίδων από το Pathfinder  δεν λειτουργούν, ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση θα αποκατασταθούν

 

 

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Συνέντευξη του Κωστή Παλαμά: «Βέβαια είμαι εθνικιστής, είμαι ένας πατριδολάτρης»

-



Στις 7 Φεβρουαρίου του 1926 ο Κωστής Παλαμάς έδωσε μια συνέντευξη στην εφημερίδα «Ο Νέος Αγών» στην Σοφία Σπανούδη.
Ο τίτλος της συνέντευξης ήταν «Οι σύγχρονοι Γάλλοι συγγραφείς – Μια επίσκεψις στον Κωστή Παλαμά». 
Εδώ είναι λοιπόν που δήλωσε ο μεγάλος εθνικός ποιητής ότι είναι εθνικιστής.
Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα της σημαντικότατης συνέντευξης η οποία είναι άγνωστη στο εθνικιστικό αναγνωστικό κοινό:

«Στο σπίτι του Παλαμά δεν πηγαίνει κανείς κάθε μέρα. 
Ούτε όποτε τύχη.
Δεν ανεβαίνει κανείς έτσι απλώς και ως έτυχε στον Παρθενώνα…
Χρειάζεται ανάλογη ψυχική προπαρασκευή για ένα παρόμοιο προσκύνημα.
Και ο λόγος του Ποιητή αργά και που πρέπει ν’ ανακούεται από την κορυφή του Σινα της τέχνης.
Μόνο σε στιγμές ιστορικές κι επίσημες – στην εκατονταετηρίδα ενός Μπάϋρον, στο πνευματικό μνημόσυνο ενός Ανατόλ Φράνς, σε αποκαλυπτήρια ενός Σολωμού, ενός Βαλαωρίτη.
Γι’ αυτό η συγκίνησίς μου ήτανε μεγάλη προχθές όταν πήγαινα στην κατοικία του Παλαμά, στην αρχή της οδού Ασκληπιού.
Μεγάλη όμως και η τόλμην μου.

[…] Και έπειτα, γύρω του, βιβλία…
Στους τοίχους, σε μεγάλες θέσεις που φθάνουν ψηλά ως την οροφή, σε μικρές εταζέρες, σε τραπεζάκια, βιβλία παντού, σε κάθε άκρη, σε κάθε γωνιά του μικρού δωματίου. Βιβλία!
Γύρω από τον Ποιητή, πυργώνονται όλα τα βασίλεια των ιδεών.
Τα βιβλία ζουν και αναπνέουν μαζί του μέσα στο ίδιο διανοητικό φως που σκορπίζουν…
Βιβλία μισανοιγμένα, άδετα, βαλμένα εδώ κι εκεί ακανόνιστα, βιβλία που μιλούν μια δική τους γλώσσα, που έχουν μια δική τους ιδιαίτερη ψυχή, νομίζει κανείς…
Γιατί αν έχουν μεταγγίσει στο πνεύμα του Παλαμά όλη τους τη σοφία, πήραν όμως κι αυτά μια φωτερή αχτίδα της ποιητικής ψυχής Του που τα ζωντανεύει και τα φωτίζει γύρω Του.
Μέσα στο πέλαγος αυτό των βιβλίων νοιώθει πως χάνεται ο κάθε βέβηλος επισκέπτης.

[…]] Παίρνω το θάρρος να του μιλήσω, και αφού ζητήσω συγνώμη για την τόλμην μου.
Τον παρακαλώ να μου πη τι σκέπτεται για τη συστηματική καταφορά εναντίον της Ελλάδος μιας μερίδος από τους συγχρόνους Γάλλους συγγραφείς.
– Μα είναι άξιοι λόγου οι συγγραφείς αυτοί που αναφέρετε;
Τον Λοτί βέβαια δεν μπορούσε κανείς να μην το λογαριάση.
Αυτός με είχε κάνει να οργισθώ κάποτε πολύ εναντίον του. Και σ’ ένα μου δημοσίευμα στο «Εμπρός» τον είχα βρίσει σαν παληάνθρωπο.
Έθεσα κατά μέρος όλο μου το θαυμασμό για το λογοτέχνη.
Τι τα θέλετε…
Ο πατριωτισμός μας είναι έμφυτος.
Κι εγώ είμαι εθνικιστής, βέβαια εθνικιστής, είμαι ένας πατριδολάτρης…

Θέλω να επωφεληθώ απ’ αυτή τη στιγμή και αναφέρω στον Ποιητή μερικές ελληνικές υποθέσεις συγχρόνων γαλλικών μυθιστορημάτων, του αναφέρω και λέξει εκφράσεις υβριστικές για την Ελλάδα.
Για μια στιγμή ο περήφανος θυμός Του συσπά τα φρύδια του και ανάφτει τα ηφαίστεια των ματιών Του.
– Τους αγνοώ όλους αυτούς, τους αγνοώ, μου λέγει με μια βιαία χειρονομία σαν να ήθελε να τους διώξη όλους από μπροστά του.
Και τον Κλώδ Φαρρέρ τον αγνοώ πλέον.
Ούτε τον έβαλα ποτέ μου σε πρώτη γραμμή.
Αν τους παρακολουθήση κανείς όλους αυτούς, δεν θα του μείνη καιρός να ιδή τους μεγάλους λογοτέχνας. 
Εμείς ζούμε ακόμη με την ανάμνησι, με την αγάπη του Ανατόλ Φράνς, που θεωρούσε τη σημερινή Ελλάδα φυσική κληρονόμο της Αρχαίας.
Αφήνω τώρα τον φιλελληνισμό του Σατωμπριάν και του Ουγκώ που έλαμψαν εδώ και τόσα χρόνια.
Ο Ανατόλ Φράνς έλαμψε χθές ακόμα, και ποιητής και δικαιοκρίτης για την Ελλάδα.
Τα είπα στο λόγο μου στο Πανεπιστήμιο όταν πέθανε.
Και στα δύσκολα χρόνια ύψωσε τη φωνή του για την Ελλάδα και σήμερα, που είναι πάντα για κείνον αείζωτη μητέρα ανθρωπισμού και στην ευτυχία και στη δυστυχία της…
Αφήνω τον Ποιητή να μιλή, χωρίς να τον διακόψω. 
Σιγά-σιγά η φυσιογνωμία Του αιθριάζει.
– Έλληνες είμαστε πάντα!
Ας πάνε να λεν’ ό,τι θέλουν αυτοί που μου αναφέρατε.
Έλληνες είμαστε!
Όσο και να μην το θέλουν οι ξένοι, όσο και μεις να μην το θέλουμε πάλι θα πάμε μπροστά!
Μην απελπίζεσθε.
Συλλογιστείτε πως εορτάζομε μεθαύριο την εκατονταετηρίδα της Εξόδου του Μεσολογγίου.
Τότε θα μας δοθή αφορμή ν’ ανασκαλεύσωμε τον φιλελληνισμό Γάλλων, Ελβετών, Σουηδών, Γερμανών, Άγγλων, Ολλανδών, τον φιλελληνισμό όλου του κόσμου!
Τα βιβλία που γράφηκαν από τους ξένους για το Μεσολόγγι είναι μια ολόκληρη φιλολογία.
Και θα σκεφθώ μπροστά σ’ αυτή τους σημερινούς μικρούς συγγραφείς;
Αυτοί ας μας βρίζουν.
Ποιος τους μετρά…
Αυτοί έχουν τόσο ανήθικες και ψεύτικες αξιώσεις.

[…] Σκεφθείτε τον Σατωμπριάν όταν μιλούσε επίσημα στη Γαλλική Βουλή και διέκοψε το λόγο του για να χαιρετίση επίσημα το γυιό του Κανάρη, που μπήκε εκείνη τη στιγμή στο θεωρείο.
Και όλη η Γαλλική Βουλή σηκώθηκε σύσσωμη  και χαιρέτισε το γυιό του Κανάρη»

Άπαντα Κωστή Παλαμά τόμος 14ος, εκδόσεις Γκοβόστη

Έρευνα:

Αλέξανδρος Καρράς

DSC08817
DSC08818
-
Πηγη:http://www.epilekta.com/2019/02/blog-post_368.html

26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1821 ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ ΣΤΟ ΙΑΣΙΟ, Ο ΟΡΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ.

1821 Η επαναστατική σημαία του Αλέξανδρου Υψηλάντη, καθαγιάζεται στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών του Ιασίου, ιερουργούντος του μητροπολίτου Βενιαμίν. 

Στις φώτο οι σημαίες του Αλεξάνδρου Υψηλάντη και του Ιερού λόχου , Ξηράς και Θαλάσσης και στις δυο ο Σταυρός Κυριαρχεί. 
Η Σημαία της ξηράς υψώθηκε ένα μήνα αργότερα στις 24 Μαρτίου του 1821 Στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία των Σαλώνων (Άμφισσα) όπου κηρύχτηκε η επανάσταση στη Στερεά από τον Επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα και τους προεστούς της περιοχής και στις 10 Απριλίου 1821 στην πρώτη Ελεύθερη Ελλάδα στο πρώτο κάστρο που λευτερώθηκε στο κάστρο της Ωριάς των Σαλώνων από τον Γαλαξιδιώτη καπετάνιο Νικολάκη Μητρόπουλο.


Η Σημαία της Ξηράς
Ο Αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Υψηλάντης, οι Αξιωματικοί και οι Στρατιώτες ορκίζονται τον όρκο της Ελευθερίας.
 
ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ

«Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδας να μείνω πιστός εις την Πατρίδα μου και εις την Θρησκείαν μου.
Ορκίζομαι να ενωθώ με όλους τους αδελφούς μου Χριστιανούς δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας.
Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέραν ρανίδα του αίματός μου υπέρ της θρησκείας και Πατρίδος μου.
Να αποθάνω μετά των αδελφών μου υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδος και της Θρησκείας μου.
Να φονεύσω και αυτόν τον ίδιον τον αδελφόν μου, εάν τον εύρω προδότην της Πατρίδος μας. Να υποτάσσομαι στον υπέρ της Πατρίδος μου αρχηγόν, Να μη βλέψω εις τα όπισθέν μου, εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος και Θρησκείας μου.
Να λάβω τα όπλα εις κάθε περίστασιν, ευθύς μόλις ακούσω ότι ο Αρχηγός μου εκστρατεύει κατά των τυράννων και να συγκαταφέρω άπαντας τους φίλους και γνωρίμους μου εις το να με ακολουθήσωσιν. Να βλέψω πάντοτε τους εχθρούς μου με μίσος και με περιφρόνησιν. Να μη παρατήσω τα όπλα προτού να ιδώ ελευθέραν την Πατρίδα μου και εξολοθρευμένους τους εχθρούς της.
Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της θρησκείας μου ή ν΄ αποθάνω ως μάρτυς δια τον Ιησού Χριστόν.
Ορκίζομαι τέλος πάντων εις το της Θείας Μεταλήψεως φοβερόν Μυστήριον ότι θα υστερηθώ της Αγίας Κοινωνίας εις την τελευταία μου εκείνην ώρα, εάν δεν εκτελέσω απάσας τας υποσχέσεις, τας οποίας έδωσα ενώπιον της εικόνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού »


Η σημαία του Ιερού Λόχου ήταν τρίχρωμη. Στη μία πλευρά της σημαίας αναγραφόταν το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ και υπήρχε στο κέντρο η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στην άλλη πλευρά υπήρχε η εικόνα του Φοίνικα αναγεννόμενου από τις φλόγες και αναγραφόταν ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΝΕΩΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ. Στο στρατιωτικό οργανισμό που συνέταξε ο Νικόλαος Υψηλάντης στις παραγράφους ΙΑ και ΙΒ η σχετική οδηγία για τη σημαία αναφέρει: " Η Ελληνική σημαία τόσο εις τα της ξηράς στρατεύματα όσο και εις τα της θαλάσσης πρέπει να είναι κατασκευασμένη εκ τριών χρωμάτων: άσπρο, μαύρο και κόκκινο. Το άσπρο σημαίνει την αθωότητα της δικαίας ημών επιχειρήσεως κατά των τυράννων, το μαύρο το υπέρ πατρίδος και ελευθερίας θάνατον ημών και το κόκκινο την αυτεξουσιότητα του Ελληνικού λαού και την χαράν αυτού διότι πολεμεί δια την ανάστασιν της Πατρίδος"  




Παρακάτω το Θούριο των Ιερολοχιτών το υιοθέτησαν και τραγουδούσαν οι Ιερολοχίτες το είχε συγγράψει 20 χρόνια πριν ο Αδαμάντιος Κοραής. 
 
Φίλοι μου συμπατριώται
δούλοι ν΄ άμεθα ως πότε;
των αγρίων μουσουλμάνων
της Πατρίδος των τυράννων
Έφθασεν ω φίλοι τώρα
εκδικήσεως η ώρα.
Η κοινή πατρίς φωνάζει
με τα δάκρυα μας κράζει!
Γίνομεν Γραικοί γενναίοι;
δράμετ΄ άνδρες τε και νέοι
κι είπατε μεγαλοφώνως
Είπατε όλοι τε συμφώνως
Κι΄ ασπαζόμεν΄ εις τον άλλον
μ΄ ενθουσιασμόν μεγάλον
έως πότε η τυραννία;
Ζήτω η Ελευθερία!



Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Ιούλιος 1964: Όταν ο «εθνάρχης» Μακάριος τορπίλιζε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα


Ιούλιος 1964: Όταν ο «εθνάρχης» Μακάριος τορπίλιζε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα


Επέτειος της επιχείρησης ανατροπής του Μακαρίου σήμερα (το 1974) και είναι σίγουρο ότι για μια ακόμη χρονιά θα ακούσουμε την μονόπλευρη «ενημέρωση» για το τι έγινε τότε στην Κύπρο. Επ’ ευκαιρία, λοιπόν, αυτής της επετείου θα ασχοληθούμε με τα όσα έγιναν έναν άλλο Ιούλιο, αυτόν του 1964, στην Κύπρο, όταν εξαιτίας του «εθνάρχη» Μακαρίου απετράπη η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Πρόκειται για το περιβόητο «Σχέδιο Άτσεσον» το οποίο πήρε την ονομασία του από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Άτσεσον. 
Στις αρχές Ιουλίου 1964, στην Γενεύη, άρχισαν διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με σκοπό την αποτροπή του πολέμου ανάμεσά τους, λόγω του κυπριακού ζητήματος. Στις συνομιλίες αυτές συμμετείχε ο Άτσεσον, με σκοπό την εξεύρεση λύσης. Ο Μακάριος αρνήθηκε να συμμετάσχει στις συνομιλίες αυτές, για λόγους που δεν εξήγησε επαρκώς.
Το ήδη τεταμένο κλίμα που είχε δημιουργηθεί από τον Νοέμβριο του 1963 επιδεινώθηκε, όταν ο Μακάριος δήλωσε ότι θα ζητήσει την βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης, σε περίπτωση τουρκικής εισβολής. 


Οι ΗΠΑ, για τους δικούς τους πολιτικούς λόγους κυριαρχίας στην περιοχή, δεν επιθυμούσαν ούτε τον πόλεμο Ελλάδος – Τουρκίας, αλλά ούτε και την μετατροπή της Κύπρου σε «Κούβα» της Μεσογείου. 

Στην δεδομένη χρονική στιγμή, ένα ανεξάρτητο κυπριακό κράτος δεν εξυπηρετούσε τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή. Η λύση που υιοθέτησαν τότε οι ΗΠΑ ήταν η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο Άτσεσον, λοιπόν, πρότεινε ένα σχέδιο Ένωσης, το οποίο, στην τελική του μορφή, προέβλεπε τα εξής:
α)Την άμεση Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και την αναγνώριση της Ελληνικής Κυριαρχίας.

β)Την διοίκηση της Μεγαλονήσου από Ελληνοκύπριο, ο οποίος θα κατείχε θέση υπουργού της Ελληνικής κυριαρχίας.

γ)Την τοποθέτηση τουρκοκύπριου έπαρχου σε δύο επαρχίες.

δ)Την μίσθωση της χερσονήσου της Καρπασίας, για 50 χρόνια, από τους τούρκους.

ε)Την επανεγκατάσταση των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου αποδέχθηκε το Σχέδιο Άτσεσον, λέγοντας μάλιστα την εξής χαρακτηριστική φράση: 

«Μας χαρίζουν πολυκατοικία, με τον όρο να τους νοικιάζουμε την σοφίτα». Όλως περιέργως, όμως, ο «εθνάρχης» Μακάριος διαφώνησε με το σχέδιο, διεκδικώντας πλήρη ανεξαρτησία της Κύπρου, εξυπηρετώντας έτσι μόνο τα δικά του αρχομανή στενά συντηρητικά συμφέροντα

Η Ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή της, δεχόμενη τα επικριτικά σχόλια των ΗΠΑ για τις παλινωδίες της.
Στην συνέχεια, απέρριψε το σχέδιο και η Τουρκία, η οποία αντελήφθη τι ακριβώς σημαίνει και είδε ότι μια «ανεξάρτητη» Κύπρος θα ήταν μια πολύ πιο εύκολη λεία για την εισβολή της, η οποία πραγματοποιήθηκε δέκα χρόνια αργότερα. 

Δυστυχώς, ο Γεώργιος Παπανδρέου (του οποίου η Ιστορία θα καταγράψει τον θετικό ρόλο για την αποστολή στην Κύπρο Ελληνικής Μεραρχίας) στερείτο της απαραίτητης πυγμής για την λήψη γενναίων αποφάσεων, ενώ ο Μακάριος αποδείχθηκε ως ο μοιραίος αρνητικός παράγοντας, στην προσπάθειά του να εξυπηρετήσει μόνο τα σχέδιά του για εξουσία.
Η εξέλιξη του Κυπριακού ζητήματος, με την αποτυχημένη απόπειρα ανατροπής του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974 και την μετέπειτα τουρκική εισβολή στις 20 του μηνός (κι αφού την προηγούμενη ημέρα ο «εθνάρχης» Μακάριος καλούσε, επί της ουσίας, τους τούρκους να εισβάλουν, μιλώντας στον ΟΗΕ) απέδειξε το τεράστιο σφάλμα απόρριψης του σχεδίου Άτσεσον.
Γιώργος Μάστορας



Ομιλία Μακαρίου στο Σ. Ασφαλείας (19.7.1974)


Θα ήθελα πρώτα να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, για το έντονο ενδιαφέρον τους ως προς την κρίσιμη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα, που οργάνωσε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας και που υλοποίησαν οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν και διοικούν την κυπριακή εθνοφρουρά.
Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη συμφωνία του να αναβάλει τη συνεδρίαση αυτή μέχρι την άφιξή μου, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία να παρουσιασθώ ενώπιόν του και να αναφερθώ στα πρόσφατα δραματικά γεγονότα της Κύπρου. Τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο, από την περασμένη Δευτέρα το πρωί, είναι μία πραγματική τραγωδία. Το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας παραβίασε κατάφωρα την ανεξαρτησία της Κύπρου. Χωρίς ίχνος σεβασμού για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού, χωρίς ίχνος σεβασμού για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Κύπρου, η ελληνική χούντα επεξέτεινε τη δικτατορία στο κυπριακό έδαφος. Είναι γεγονός, ότι εδώ και λίγο καιρό η πρόθεσή τους είχε γίνει φανερή. Ο κυπριακός λαός είχε την αίσθηση, εδώ και πολύ καιρό, ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα από την ελληνική χούντα, και η αίσθηση αυτή έγινε ακόμα εντονότερη τις τελευταίες εβδομάδες, όταν η τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", υποκινούμενη από την Αθήνα, πολλαπλασίασε τις βιαιότητές της. Ανέκαθεν γνώριζα, ότι η παράνομη αυτή οργάνωση είχε τις ρίζες και τις πηγές ανεφοδιασμού της στην Αθήνα. Εδώ και καιρό αντιλήφθηκα, ότι οι Έλληνες, που υπηρετούσαν και διοικούσαν την εθνοφρουρά, στρατολογούσαν μέλη της οργάνωσης αυτής και την υποστήριζαν με διάφορους τρόπους, μέχρι που τη βοηθούσαν να έχει πρόσβαση στις αποθήκες πυρομαχικών της εθνοφρουράς. Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί έκαναν ανοικτή προπαγάνδα υπέρ της παράνομης αυτής οργάνωσης, και μετέτρεψαν την εθνοφρουρά, από κρατικό όργανο, σε όργανο ανατροπής της εξουσίας. Κάθε φορά που, κατά καιρούς, παραπονέθηκα στην Αθήνα για την ανάρμοστη συμπεριφορά των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς, η απάντηση ήταν ότι, εάν παρουσίαζα ισχυρές αποδείξεις, οι ένοχοι θα ανακαλούντο στην Ελλάδα. Από την όλη στάση της μού δημουργήθηκε η ορθή εντύπωση, ότι η μόνιμη απάντησή της αποτελούσε προσποίηση αθωότητας. Εδώ και λίγες ημέρες έφθασαν έγγραφα στα χέρια της αστυνομίας, που αποδεικνύουν σαφέστατα, ότι η "ΕΟΚΑ Β" δεν ήταν παρά παράρτημα του καθεστώτος των Αθηνών.
Η κυβέρνηση των Αθηνών χορηγούσε οικονομική βοήθεια για τη συντήρηση της οργάνωσης, και τής έδινε λεπτομερείς οδηγίες για τις δραστηριότητές της. Θεώρησα αναγκαίο να στείλω μία επιστολή στον πρόεδρο της Ελλάδας, στρατηγό Γκιζίκη, ζητώντας του να δώσει εντολή για την κατάπαυση της βίας και της αιματοχυσίας και για τη διάλυση της "ΕΟΚΑ Β". Επίσης, τού ζήτησα να ανακληθούν οι Έλληνες της κυπριακής εθνοφρουράς, προσθέτοντας ότι σκοπεύω να μειώσω την αριθμητική δύναμη του σώματος αυτού και να το μεταφέρω σε κρατικό όργανο. Είχα την εντύπωση, ότι το καθεστώς των Αθηνών δεν επιθυμούσε τη μείωση των μελών της εθνοφρουράς, ούτε, βέβαια, την απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών.

Ακολούθως, με επισκέφθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής στην Κύπρο, κατόπιν εντολής της κυβερνήσεώς του, για να μού εξηγήσει, ότι η αριθμητική μείωση των μελών της εθνοφρουράς ή ηαποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών θα οδηγούσαν στην εξασθένιση της κυπριακής άμυνας, σε περίπτωση τουρκικού κινδύνου. Αυτό το επιχείρημα, παρόλο που φαινόταν λογικό, δεν ήταν καθόλου πειστικό, διότι γνώριζα, ότι πίσω από αυτό εκρύβοντο άλλα συμφέροντα. Απάντησα ότι, όπως έδειχναν να εξελίσσονται τα πράγματα, θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό. Και, όπως αποδείχθηκε, οι φόβοι μου ήσαν δικαιολογημένοι.
Το Σάββατο, 13 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συνάντηση υπό την προεδρία του στρατηγού Γκιζίκη, η οποία διήρκεσε πολλές ώρες. Παρόντες ήσαν ο Έλληνας διοικητής των ενόπλων δυνάμεων, ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Κύπρο, ο διοικητής της Εθνοφρουράς και άλλοι αξιωματούχοι. Σκοπός της συνάντησης αυτής ήταν να συζητηθεί το περιεχόμενο της επιστολής μου. Το σχετικό ανακοινωθέν, που εξεδόθη στο τέλος της συνάντησης, ανέφερε ότι η συνάντηση θα επαναληφθεί στις 15 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα. Αυτή η αναφορά ήταν παραπλανητική. Διότι, ενώ τη Δευτέρα περίμενα την απάντηση στην επιστολή μου, η απάντηση που ήρθε ήταν το πραξικόπημα.
Την ημέρα εκείνη επέστρεψα από την εξοχική μου κατοικία στο βουνό Τρόοδος, όπου βρισκόμουν το Σαββατοκύριακο, και στις 8:00 π.μ. έφθασα στο γραφείο μου, στο προεδρικό μέγαρο. Μισή ώρα αργότερα υποδέχθηκα στην αίθουσα δεξιώσεων μία ομάδα αγοριών και κοριτσιών, μελών της Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας Καίρου, που είχαν έρθει στην Κύπρο ως προσκεκλημένοι μου, για λίγες ημέρες. Καλά-καλά δεν πρόλαβα να τους καλωσορίσω, όταν ακούσθηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα οι πυροβολισμοί πολλαπλασιάσθηκαν, και ένα μέλος της προεδρικής φρουράς με πληροφόρησε ότι τεθωρακισμένα άρματα και οχήματα είχαν περάσει την έξω πύλη και βρίσκοντο ήδη στο προαύλιο του προεδρικού μεγάρου, που εσείετο από τους βομβαρδισμούς. Σύντομα η κατάσταση έγινε κρίσιμη. Προσπάθησα να συνδεθώ τηλεφωνικά με το κτίριο της Κυπριακής Ραδιοφωνίας, για να στείλω ειδική ανακοίνωση ότι γινόταν επίθεση στο προεδρικό μέγαρο, αλλά αντιλήφθηκα ότι οι τηλεφωνικές γραμμές είχαν διακοπεί. Οι πυροβολισμοί αυξάνοντο συνεχώς. Νομίζω, ότι σώθηκα ως εκ θαύματος της θείας πρόνοιας. Όταν πλέον βρέθηκα στην περιοχή της Πάφου, απέστειλα ραδιοφωνικό μήνυμα στο λαό από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, πληροφορώντας τον ότι είμαι ζωντανός και ότι θα αγωνισθώ μαζί του ενάντια στη δικτατορία, που προσπαθεί να επιβάλει το ελληνικό καθεστώς.
Δεν σκοπεύω να απασχολήσω περισσότερο τα αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου με την προσωπική μου περιπέτεια. Απλώς θα ήθελα να προσθέσω, ότι τη δεύτερη ημέρα της ένοπλης επίθεσης τα τεθωρακισμένα κατευθύνθηκαν προς την Πάφο, ενώ ταυτόχρονα ένα μικρό πολεμικό πλοίο της εθνοφρουράς άρχισε να βομβαρδίζει τη μητρόπολη της Πάφου, όπου έμενα. Υπ'αυτές τις συνθήκες, θεώρησα φρονιμότερο να εγκαταλείψω την Κύπρο, παρά να πέσω στα χέρια της ελληνικής χούντας.
Είμαι ευγνώμων στη βρεττανική κυβέρνηση, που μού χορήγησε ελικόπτερο, το οποίο με μετέφερε από την Πάφο στις βρεττανικές βάσεις, και αεροπλάνο από τις βάσεις στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας. Είμαι επίσης ευγνώμων στον ειδικό αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα και στο διοικητή των ειδικών ειρηνευτικών δυνάμεων του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, για το ενδιαφέρον που έδειξαν για την ασφάλειά μου. Η παρουσία μου στην αίθουσα αυτή κατέστη δυνατή χάρις στη βοήθεια της βρεττανικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων του Γενικού Γραμματέα, δρος Βαλντχάιμ. Το ενδιαφέρον τους για το άτομό μου, και για την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Κύπρος, με συγκινεί ως τα μύχια της ψυχής μου.
Δεν γνωρίζω ακόμα όλες τις λεπτομέρειες της κρίσης, που δημιούργησε η ελληνική στρατιωτική κυβέρνηση στην Κύπρο. Φοβούμαι, ότι ο αριθμός των νεκρών είναι μεγάλος και οι υλικές φθορές ανυπολόγιστες. Ωστόσο, πρωταρχικό μας μέλημα, τη στιγμή αυτή, είναι να δοθεί ένα τέλος στην τραγωδία.
Όταν έφθασα στο Λονδίνο, πληροφορήθηκα το περιεχόμενο της ομιλίας του εκπροσώπου της ελληνικής χούντας στα Ηνωμένα Έθνη. Εξεπλάγην, με τον τρόπο που προσπαθούν να εξαπατήσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Χωρίς καν να κοκκινίζει από ντροπή, η ελληνική χούντα προσπαθεί να απλοποιήσει την κατάσταση, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει ανάμειξη στην ένοπλη επίθεση και ότι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποτελούν ενδοκοινοτική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν τους ισχυρισμούς αυτούς. Το πραξικόπημα δεν έγινε υπό συνθήκες τέτοιες, που να το καθιστούν εσωτερικό ελληνοκυπριακό ζήτημα. Πρόκειται σαφώς για εισβολή εκ των έξω, μαζί με κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου. Το λεγόμενο πραξικόπημα είναι δημιούργημα των Ελλήνων αξιωματικών, που αποτελούν και διοικούν την εθνοφρουρά. Πρέπει, επίσης, να τονίσω το ότι η ελληνική δύναμη, που αποτελείται από 950 αξιωματικούς και στρατιώτες, οι οποίοι βρίσκονται στην Κύπρο δυνάμει της Συνθήκης Συμμαχίας, διεδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο στην επιθετική αυτή υπόθεση κατά της Κύπρου. Η κατάληψη του αεροδρομίου έγινε από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης, που έχει το στρατόπεδό της κοντά στο αεροδρόμιο. Αρκεί να πούμε στο σημείο αυτό, πως ορισμένες φωτογραφίες, που δημοσίευσε ο παγκόσμιος τύπος, έδειχναν τεθωρακισμένα που ανήκουν στην ελληνική δύναμη. Από την άλλη πλευρά, Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στην εθνοφρουρά, διηύθυναν τις επιχειρήσεις. Στις επιχειρήσεις αυτές στρατολογούσαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β", τα οποία εξόπλιζαν με όπλα της εθνοφρουράς.
Εάν δεχθούμε πως δεν είχαν ανάμειξη οι Έλληνες αξιωματικοί της εθνοφρουράς, τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι μεταξύ των νεκρών υπήρχαν και Έλληνες αξιωματικοί, που η σορός τους μεταφέρθηκε και κηδεύθηκε στην Ελλάδα; Εάν δεχθούμε πως το πραξικόπημα δεν έγινε από Έλληνες αξιωματικούς, πώς εξηγούνται οι νυκτερινές πτήσεις των ελληνικών αεροσκαφών, που μετέφεραν στην Κύπρο προσωπικό με πολιτικά και επέστρεφαν με νεκρούς και πληγωμένους; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το πραξικόπημα οργανώθηκε από την ελληνική χούντα και εκτελέστηκε από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης στην Κύπρο. Άλλωστε, όλος ο παγκόσμιος τύπος περιέγραψε το πραξικόπημα ακριβώς έτσι.
Το πραξικόπημα προκάλεσε μεγάλη αιματοχυσία και αφαίρεσε τη ζωή πολλών ανθρώπων. Αντιμετωπίσθηκε με την αποφασιστική αντίσταση των νομίμων δυνάμεων ασφαλείας και του ελληνοκυπριακού λαού. Μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι η αντίσταση και η αντίδραση του ελληνοκυπριακού λαού ενάντια στους συνωμότες θα συνεχισθεί, μέχρι να αποκατασταθούν η ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο κυπριακός λαός ποτέ δεν θα υποκύψει στη δικτατορία, ακόμα κι αν, προς το παρόν, υπερισχύει η βάρβαρη βία των τεθωρακισμένων.
Μετά το πραξικόπημα, οι πράκτορες του ελληνικού καθεστώτος στην Κύπρο διόρισαν πρόεδρο έναν πασίγνωστο κακοποιό, το Νίκο Σαμψών, ο οποίος, με τη σειρά του, διόρισε υπουργούς γνωστά κακοποιά στοιχεία και οπαδούς της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β".
Μπορεί να ισχυρίζονται μερικοί ότι όσα συνέβησαν στην Κύπρο αποτελούν επανάσταση, και ότι η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε με βάση τον επαναστατικό νόμο. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δεν υπήρξε επανάσταση στην Κύπρο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί εσωτερική υπόθεση. Υπήρξε εισβολή, που παραβίασε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και η εισβολή συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται όσο θα υπάρχουν Έληνες αξιωματικοί στην Κύπρο. Οι συνέπειες της εισβολής αυτής θα είναι καταλυτικές για την Κύπρο, εάν δεν επανέλθουμε στη συνταγματική ομαλότητα και εάν δεν αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες.
Με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης, το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας ανακοίνωσε χθες τη βαθμιαία αντικατάσταση των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς. Το θέμα, όμως, δεν είναι η αντικατάστασή τους, αλλά η αποχώρησή τους. Η κίνηση αντικατάστασής τους σημαίνει παραδοχή, ότι οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν τώρα στην εθνοφρουρά, είναι οι ίδιοι με 'κείνους που έκαναν το πραξικόπημα. Όμως οι αξιωματικοί αυτοί δεν ενήργησαν με δική τους πρωτοβουλία, αλλά κατόπιν εντολής των Αθηνών, και η αντικατάστασή τους θα γίνει πάλι με εντολή της ελληνικής κυβέρνησης. Κατ'αυτόν τον τρόπο, η εθνοφρουρά θα παραμείνει για πάντα όργανο του ελληνικού στρατιωτικού καθεστώτος. Είμαι βέβαιος, ότι τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας αντιλαμβάνονται το τέχνασμα αυτό.
Μπορεί να λεχθεί, πως η κυπριακή κυβέρνηση ήταν αυτή που ζήτησε από τους Έλληνες αξιωματικούς να επανδρώσουν την εθνοφρουρά. Μετά λύπης μου ομολογώ, ότι ήταν λάθος μου να τους εμπιστευθώ τόσο πολύ, διότι έκαναν κατάχρηση της εμπιστοσύνης μου αυτής και, αντί να βοηθήσουν στην προάσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, έγιναν οι ίδιοι εισβολείς.
Επί μακρό χρονικό διάστημα διεξήχθησαν συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με σκοπό την εξεύρεση ειρηνικής λύσης για το Κυπριακό, πράγμα που επανειλημμένως έχει απασχολήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας και την ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών. Ο αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα και δύο συνταγματολόγοι από την Ελλάδα και την Τουρκία παρακολούθησαν τις συνομιλίες αυτές. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δύο φορές το χρόνο ανανέωσε τη θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, εκφράζοντας κάθε φορά την ελπίδα του για τη σύντομη εξεύρεση λύσεως του προβλήματος. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι μέχρι σήμερα σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος στις συνομιλίες. Πώς μπορούσε, όμως, να υπάρξει πρόοδος, όταν η πολιτική της Αθήνας για την Κύπρο ήταν διπρόσωπη; Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει, πως οι συνομιλίες διεξήγοντο με βάση την ανεξαρτησία. Το καθεστώς των Αθηνών συμφώνησε σ'αυτό, και επανειλημμένα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δήλωσε, ότι η θέση της Ελλάδας στο ζήτημα είναι σαφής.
Αν αυτό ήταν αλήθεια, γιατί τότε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας δημιούργησε και υποστήριξε την τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", που είχε στόχο την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και της οποίας τα μέλη αυτοαποκαλούντο "ενωτικοί"; Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί με κατηγορούσαν συνεχώς πως, ενώ η Ένωση ήταν δυνατή, εγώ υπονόμευα την πραγματοποίησή της. Έταν κάποιος τούς υπενθύμιζε πως η Ελλάδα είχε ξεκαθαρίσει τη θέση της πάνω σ'αυτό το θέμα, και ότι υποστήριζε την ανεξαρτησία, η απάντησή τους ήταν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία στα λόγια των διπλωματικών. Υπό τοιαύτας συνθήκας, πώς μπορούσαν οι συνομιλίες να φθάσουν σε θετικό αποτέλεσμα; Η διπρόσωπη πολιτική του ελληνικού καθεστώτος ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στην πρόοδο των συνομιλιών.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, που επικρατούν στην Κύπρο, δεν δύναμαι να προβλέψω το μέλλον των συνομιλιών. Θα έλεγα, μάλλον, πως δεν υπάρχει μέλλον. Οποιαδήποτε συμφωνία που θα μπορούσε να επιτευχθεί δεν θα ήταν έγκυρη, διότι δεν υπάρχει εκλεγμένη ηγεσία για να χειρισθεί το θέμα. Το πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας αποτελεί ανάσχεση της πορείας των συνομιλιών προς μία λύση. Επίσης, θα δημιουργήσει μία μόνιμη πηγή ανωμαλίας στην Κύπρο, οι συνέπειες της οποίας θα είναι βαθύτατες και μακρόχρονες, εάν επιτραπεί η κατάσταση αυτή να συνεχισθεί έστω και για βραχύχρονικό διάστημα.
Καλώ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος στην αφύσικη αυτή κατάσταση, που δημιουργήθηκε με το πραξικόπημα των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν χωρίς καθυστέρηση η συνταγματική τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου.
Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εγκαταστήσει μία ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο. Η παρουσία της δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική υπό συνθήκες πραξικοπήματος. Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να καλέσει το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς, που υπηρετούν στην κυπριακή εθνοφρουρά, και να θέσει τέλος στην εισβολή τους στην Κύπρο.
Πιστεύω, με όσα στοιχεία παρέθεσα ενώπιόν σας, να σάς έδωσα μία ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Δεν έχω ουδεμία αμφιβολία, πως μία αρμόζουσα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέσει τέλος στην εισβολή, και θα αποκαταστήσει την παραβιασμένη ανεξαρτησία της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού.

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ


Η ανατροπή του Μακάριου στις 15 Ιουλίου 1974 θεωρήθηκε από τους τούρκους σαν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Και δήλωσαν ότι δεν τους αφορά. Ο κος Μούσκος (Μακάριος) όμως είχε …άλλη γνώμη. Ήθελε να κυβερνά. Χωρίς να ενδιαφέρεται για την έκταση του κράτους που ήθελε να κυβερνήσει, αρκεί να χωρούσε το κτίσμα του «κυβερνητικού μεγάρου» του, για να διαθέτει τα σκηνικά του πολιτικού θιάσου που τόσο τον συγκινούσε να κατευθύνει από τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Ένα πλήθος στοιχείων αποδεικνύει την φιλόδοξη και αντεθνική διάθεση του σύγχρονου «Ιούδα» του Ελληνισμού, ο οποίος μαζί με την κατάχρηση αξιωμάτων ιεροσύνης που διέθετε, επιδίωξε και πέτυχε την απομάκρυνση του από την γραμμή του αγώνα για Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Ένωση για την οποία πραγματοποιήθηκε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της θρυλικής ΕΟΚΑ και των Κυπρίων Ηρώων Αγωνιστών εναντίον των αποικιοκρατών δυνάμεων της Αγγλίας.


Η δήθεν διαφυγή του

Ας δουμε τις υποχθόνιες  κινήσεις του Μακάριου για σύσταση ανεξαρτήτου κράτους ώστε ανενόχλητα να εφαρμόζει τα φιλόδοξα «προεδρικά» του σχέδια αλλά και για να ικανοποιήσει, οπωσδήποτε, τις γεωπολιτικές σχεδιάσεις των ξένων επεκτατικών συμφερόντων στη Μεγαλόνησο, την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Από τις 15 μέχρι και στις 22 Ιανουαρίου του 1950 διεξήχθη στη Μεγαλόνησο το Δημοψήφισμα των Κυπρίων με το οποίο και διατράνωσαν την απόφασή τους για Αυτοδιάθεση- Ένωση. Το 96,4% των Κυπρίων επιθυμούσαν να αυτοδιατεθεί η Κύπρος στην επιστροφή της στους κόλπους της Μητρός Ελλάδος. Ο Γραμματέας του Γραφείου Εθναρχίας όμως, ο κ. Μούσκος (τότε Μακάριος), οκτώ ημέρες μετά το ενωτικό δημοψήφισμα έδειξε την αντίδρασή του στην άμεση απόφαση του λαού, αμφισβητώντας έμμεσα την εγκυρότητα των στόχων του δημοψηφίσματος που ενώ ήταν σαφείς, τώρα, οκτώ ημέρες μετά παραχωρεί συνέντευξη σε αγγλική εφημερίδα και με δηλώσεις του αγνοώντας το εκπεφρασμένο νόημα του δημοψηφίσματος λέει ότι «δέχεται λύση αυτοδιάθεσης». Αμφισβητεί έτσι, πρώτος αυτός, το κύρος του δημοψηφίσματος ομιλών για «επιθυμούμενη αυτοδιάθεση» όταν αυτή είχε ήδη κατακυρωθεί από την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κυπριακού Λαού.

Μετά την επιστροφή του από την εξορία του στις Σεϋχέλλες, στο ξενοδοχείο «Μ. Βρετανία» των Αθηνών, φθινόπωρο του 1958, παραχωρεί συνέντευξη στην Μπάρμπαρα Κάσλ, βουλευτή της εργατικής αντιπολίτευσης του Βρετανικού Κοινοβουλίου, στην οποία και δηλώνει… «Δέχομαι λύσιν ανεξαρτησίας με αποκλεισμό της Ενώσεως». Από το σημείο αυτό ο Μακάριος σηκώνει τη σημαία της ανεξαρτησίας ξεφεύγοντας σαφώς από την πορεία του Κυπριακού Λαού για Αυτοδιάθεση- Ένωση την οποία τόσο άμεσα και εκφραστικά είχε διαδηλώσει ο Κυπριακός Ελληνισμός. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Διγενή στα Απομνημονεύματά του.. «ύστερα από τις δηλώσεις αυτές έγινε η απαρχή ενταφιασμού της Ενώσεως και δεν θεωρεί πια τον εαυτόν του δεσμευόμενον εις υπακοήν στας ενεργείας του Μακαρίου».

Ο κ. Μούσκος παραχωρεί τα τυπογραφεία της «Αναγεννήσεως», που ανήκαν στην Αρχιεπισκοπή, στον εγγλέζο Τσάρλς Φόλλεϋ για να εκδώσει την εφημερίδα «Τάιμς της Κύπρου» και περιοδικά αθετώντας την υπόσχεσή του ενώ είχε συμφωνήσει προηγουμένως την εκχώρηση των τυπογραφικών εγκαταστάσεων προς χρήση από τον Εθνικό Αγώνα. Η γραμμή της εν λόγω εφημερίδας ήταν να καλλιεργεί την «γραμμή ανεξαρτησίας» και να νοθεύει το γνήσιο φρόνημα του ενωτικού αγώνος, παίζοντας το ρόλο της «μέσης λύσης». Έτσι, αρχές του 1959 οι «Τάιμς της Κύπρου» έγραφαν δήθεν για αναζήτηση Προεδρικού Μεγάρου με επιλογή μεταξύ του Κυβερνείου ή της Αρχιεπισκοπής ενώ ο βασικός στόχος του δημοσιεύματος ήταν να καλλιεργηθεί η ιδέα για ανεξάρτητη Κύπρο με την προεδρική ιδιότητα παραχωρημένη στον κ. Μούσκο.

Με ανοιχτές επιστολές σε Κυπριακή εφημερίδα καταγγέλλεται ο κ. Μούσκος για την προδοτική στάση του στη Ζυρίχη και το Λονδίνο από πλήθος Ελλήνων Πατριωτών. 
Στις 1 Μαρτίου 1959, την ημέρα που επέστρεφε στη Κύπρο, μεταξύ άλλων γραφόταν τα εξής.. «κάποιαν ημέραν θα υφίστατο την ατίμωσιν που υφίστανται οι ένοχοι και οι υπεύθυνοι μετά από μίαν εθνικήν συμφοράν. Στο πέρασμά σου ο λαός θα βλέπη πλέον κινούμενην την σκιάν του Ιούδα». (Εφημερίς «ΝΕΟΛΟΓΟΣ» των Πατρών 01/03/59)
 Θα μπορούσαμε να γράψουμε χιλιάδες παραδείγματα της αντιλαϊκής και αντεθνικής συμπεριφοράς του κ. Μούσκου από την ημέρα εκείνη του 1958 που για πρώτη φορά εξεφράσθη με δηλώσεις του αντίθετα από την λαϊκή θέληση των Κυπρίων για Ένωση. Δολοφονίες ενωτικών αγωνιστών (Παντελίδης, Νούρος, Παναγιώτου, Αυγουστής, Σωτηρίου). Δολοφονίες για τις οποίες ο «πρόεδρος» ουδέποτε επεδίωξε την διελεύκανση και την ανακάλυψη των δραστών καίτοι αυτοί αποτελούσαν κοινό μυστικό στην Κύπρο. Αναίτιες επιθέσεις και ξυλοδαρμοί Ελλήνων ευρισκομένων στη Κύπρο από τους κατευθυνόμενους υποστηρικτές του Κυπρίου «προέδρου», δολιοφθορές σε αυτοκίνητα, απειλές προς ενωτικούς. 

Προ των «εκλογών» του 1968, στις 12 Ιανουαρίου, 200 περίπου άτομα του «προέδρου» επιτεθήκαν εναντίον ενωτικής εφημερίδας… «..Αι αρχαί καλούμενοι επανειλημμένως ουδεμίαν προστασίαν παρέσχον..».(Μαύρη Βίβλος – Προεδρικαί Εκλογαί 1968. Σελ. 15). Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην δημάρχου της Λευκωσίας, Θ. Δέρβη, εκδότη της εφημερίδας «ΕΘΝΙΚΗ» ο οποίος αναγκάστηκε να κατέβει και να πουλά ο ίδιος την εφημερίδα γιατί το πρακτορείο τύπου, υπακούοντας στις εντολές του «προέδρου» δεν την διέθετε. Την ίδια αυτή περίοδο ακούστηκαν από επίσημα χείλη τα κατάπτυστα και υβριστικά για τους Έλληνες… «Εντρέπομαι διότι είμαι Έλλην» ή το «Οι Έλληνες αξιωματικοί είναι παράνομοι».(Κληρίδης)

Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος! Αυτός που στο λόγο του στον Ο.Η.Ε στις 19 Ιουλίου 1974, 24 ώρες πριν τη μογγολική εισβολή στα Πάτρια εδάφη μας, υποστήριξε ότι ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ και ότι η ανατροπή του ήταν αποτέλεσμα ΕΙΣΒΟΛΗΣ του Ελληνικού Στρατού, δίνοντας έτσι δυο σοβαρά επιχειρήματα στους τούρκους για την εισβολή αυτή , την οποία ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ, αφού ως εγγυητές της ανεξαρτησίας της  Κύπρου, είχαν δικαίωμα και υποχρέωση να επέμβουν για να εκδιώξουν τα ΞΕΝΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ τα οποία πραγματοποίησαν την εισβολή! Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος! Αυτός που αποκάλεσε περιφρονητικά «ΑΥΤΟΥΣ» τους Έλληνες Αξιωματικούς, που μετά από δυο ολόκληρες μέρες έδιναν τη ζωή τους και έγραφαν «σελίδες Δόξας», όταν τα… παλικάρια του Μακάριου συγκεντρώνονταν οπλισμένα στο Τροόδος για να προετοιμάσουν την επιστροφή του.

Ο «Εθνάρχης» Μακάριος, ο οποίος θεωρούσε τους τούρκους ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ από τους Έλληνες! Αυτός που αποκάλεσε ΔΙΠΛΟΠΡΟΣΩΠΗ την ελληνική Κυβέρνηση επειδή αυτή κατά βάθος επιθυμούσε την Ένωση. Αυτός που κατηγόρησε σαν υπεύθυνη την Ελλάδα για την αποτυχία των συνομιλιών Ελλήνων και τούρκων της Κύπρου. Ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος μπροστά σε 132 Έθνη κατήγγειλε ότι η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΕΒΙΑΣΕ ΚΡΑΥΓΑΛΕΩΣ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της Κύπρου και έτσι ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΖΥΡΙΧΗ..! Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος κατηγορεί τους Ενωτικούς ως ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ και την ΕΟΚΑ που επιδίωκε την Ένωση σαν ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ! 

Ο «Εθνάρχης» Μακάριος που υπέγραφε με το ίδιο του το χέρι, το χέρι της επιορκίας της Φανερωμένης, ότι η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και έβαζε μάρτυρα τον Κιουτσούκ και τον δήμιο Χάρτιγκ. Αυτός που ως «πρόεδρος» της παρδαλής «Δημοκρατίας της Κύπρου» άνοιξε την «Βουλήν» της, με κυματίζουσα στην προμετωπίδα της την «ημισέληνον», αυτός που όρκισε αντιπροσώπους της στο Κοράνιο και έγινε ο νέος «ραγιάς» στο «βέτο» του Κιουτσούκ!

Ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος καθιέρωσε με διάταγμα σαν επίσημη γλώσσα του κράτους την τουρκική, αυτός που δέχτηκε να λέγεται «συνάδελφος» στο κοινοβούλιο της Κύπρου με τους χαμάληδες που ανέσκαψαν τους τάφους των αδελφών μας στην Κωνσταντινούπολη για «πλιάτσικο», με αυτούς που εξευτέλισαν την Γαλανόλευκη και ατίμασαν τους Έλληνες Αξιωματικούς στη Σμύρνη. Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος πατώντας πάνω στο αίμα  των θυσιών του Κυπριακού Ελληνισμού έχτιζε τα προσωπικά του σχέδια που τελικά οδήγησαν, αυτά και μόνο αυτά, στη σημερινή κατάσταση της υποδουλωμένης Κύπρου μας. 


Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος μετά από σειρά  Εθνικών μειοδοσιών και αυτενεργειών προσωπικής ικανοποίησης οδηγήθηκε …μακράν των υποσχέσεων του από τον Όρκο της Φανερωμένης… όπως άλλωστε και η Κύπρος μας ήταν .. μακριά για τον επίσης «Εθνάρχη» Καραμανλή! Η μοίρα, βλέπετε, τοποθέτησε τους αμυνόμενους Έλληνες της Κύπρου … μακρύτερα από τους .. «υπολογισμούς» της Κυβερνήσεως της «Δημοκρατίας ΄74»!    

το είδαμε εδώ
elldiktyo.blogspot.com



Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΣ.ΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Π.Ε.Α.Ν

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, ο "ουλαμός καταστροφών" της εθνικιστικής αντιστασιακής οργανώσεως Π.Ε.Α.Ν. (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων), με επικεφαλής τον αρχηγό της οργανώσεως Κώστα Περρίκο, αξιωματικό της Πολεμικής μας Αεροπορίας, ανατίναξε τα γραφεία της προδοτικής φιλοναζιστής οργάνωσης ΕΣ.Π.Ο. στο κέντρο των Αθηνών, στα Πατήσια.

Η ΕΣ.Π.Ο. είχε ως σκοπό να οργανώσει σώμα Ελλήνων εθελοντών στο Ανατολικό Μέτωπο. Την στιγμή δηλ. που η Ελλάς είχε τετραπλή κατοχή (Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων και Αλβανών), "κάποιοι" σχεδίαζαν να στείλουν Έλληνες να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών!
 
Τα εκρηκτικά που κατέστρεψαν τα γραφεία της ΕΣ.Π.Ο. σκότωσαν 43 Γερμανούς και 29 Έλληνες συνεργάτες τους. Το σοκ για τους Γερμανούς ήταν τεράστιο, καθώς μέσα στο κέντρο των Αθηνών μία εθνικιστική οργάνωση ανατίναξε ένα σύμβολο της Γερμανικής κατοχής, δίδοντας το μήνυμα της εθνικής αντιστάσεως στον Ελληνικό λαο.

Τα ονόματα των μελών της Π.Ε.Α.Ν. που πήραν μέρος στο εγχείρημα ηταν:

Κώστας Περρίκος, αρχηγός
Νίκος Λάζαρης, φοιτητής Νομικής
Σπύρος Γαλάτης, φοιτητής Νομικης
Τάκης Μιχαηλίδης, φοιτητής Χημείας
Σπύρος Στανωτάς, φοιτητής Αν.Εμπορικής
Αντώνης Μυτιληναίος, τεχνικός ΟΤΕ
Νίκος Μούρτος, τεχνικός
Ιουλία Μπίμπα, δασκάλα
Αικατερίνη Μπέση, οικιακά

Μετά από προδοσία, στις 11 Νοεμβρίου 1942 συνελήφθησαν οι Περρίκος, Μυτιληναίος, Γαλάτης, Μπίμπα και Μπέση. Πέρασαν από γερμανικό στρατοδικείο και καταδικάσθησαν σε θάνατο.

Ο Κώστας Περρίκος εκτελέσθηκε στην Καισαριανή στις 4 Φεβρουαρίου 1943.

Ο εθνικιστής φοιτητής Νίκος Λάζαρης, που δεν συνελήφθη, εντάχθηκε στις δυνάμεις του ΕΔΕΣ του Ναπ.Ζέρβα και πολέμησε έως την αποχώρηση των Γερμανών.(Τον άξιο αυτόν Έλληνα πατριώτη δολοφόνησαν οι κομμουνιστές στα Δεκεμβριανά...)
Ευτυχώς, ο προδότης απεκαλύφθη.
Ηταν ο Πολύκαρπος Νταλιάννης, ο οποίος πρόδωσε τα μέλη της Π.Ε.Α.Ν. στους Γερμανούς έναντι λιρών! Ο προδότης εξετελέσθη από την οργάνωση, αφού ομολόγησε την πράξη του.
Η Π.Ε.Α.Ν. συνέχισε την εθνική της δράση έως το τέλος του πολέμου, προσφέροντας πολλά στον αγώνα.
Δυστυχώς, η δράση της παραμένει εν πολλοίς άγνωστη,
όπως και των περισσοτέρων εθνικιστικών οργανώσεων της κατοχής, της ΠΑΟ, της ΡΑΝ, της Χ.