«Ο πατέρας του Σωκράτη Κόκκαλη και ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος εκτέλεσαν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι τον πρύτανη του ΕΜΠ και άλλους δημοκρατικούς πολίτες»

Καταγγελίες φωτιά για «αγωνιστές του ΕΑΜ» που έπνιξαν την Ελλάδα στο αίμα με λαϊκά δικαστήρια δολοφονώντας νοικοκύρηδες σαν ταγματασφαλίτες

 Όλα στη φόρα για «αντιστασιακούς της αριστεράς» που τα «γεράκια» της CIA τους τίμησαν στην Αμερικάνικη πρεσβεία!...

Αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας εν όψει των «επετειακών» εκδηλώσεων των αριστερών στο Πολυτεχνείο, επιχειρεί ο γνωστός επιχειρηματίας, Ιωάννης Θεοφανόπουλος, εγγονός του αλησμόνητου Πρύτανη του ΕΜΠ που εκτελέστηκε από αντάρτες του ΕΑΜ στην Αράχοβα κατά την διάρκεια των “Δεκεμβριανών” του 1944.

 

Για πρώτη φορά ο κ. Θεοφανόπουλος αποκαλύπτει ότι ενεργό εμπλοκή στην δολοφονία του παππού του είχε ο τότε πρωτοπόρος καθηγητής Ιατρικής, Πέτρος Κόκκαλης-πατέρας του γνωστού επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη- μέλος της καλής κοινωνίας των Αθηνών, που τίναξε την καριέρα του στον αέρα για να ακολουθήσει τους αντάρτες του ΕΑΜ στο βουνό! Μαζί του ως εκτελεστικός βραχίονας των εκτελέσεων ήταν και ο ξακουστός «αγωνιστής» της αριστεράς και των προοδευτικών ρευμάτων, σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος.

 

Το χρονικό του τρόμου

 

Ο Ιωάννης Θεοφανόπουλος γεννήθηκε στην Χαλανδρίτσα Αχαΐας το 1876. Ο πατέρας του, Παναγιώτης, δημοδιδάσκαλος, ήταν γόνος μανιάτικης οικογένειας αγωνιστών, που έφυγαν από την Μάνη διαφωνώντας με τους Μαυρομιχαλαίους για την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Έτσι κατέφυγαν στην Αχαΐα υπό τον φόβο βεντέτας.

 

Ο Παναγιώτης Θεοφανόπουλος έκανε τέσσερα παιδιά, τον Ιωάννη, τον Κλεάνθη-δικηγόρο, που διατέλεσε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και υπουργός Δικαιοσύνης, τον Αριστοτέλη-δικαστικό και συμβολαιογράφο και την Ξανθίππη. Όλοι εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα μετά τις σπουδές τους.

Ο Ιωάννης Θεοφανόπουλος σπούδασε στο τότε Πολυτεχνείο-πριν γίνει Μετσόβιο-και συνέχισε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου, όπου έλαβε το Διδακτορικό του.

 

Παρέμεινε στην Γερμανία εργαζόμενος σε μεγάλα μηχανουργεία και γύρισε στην Ελλάδα, εκλεγείς καθηγητής της έδρας μηχανολόγων το 1907. Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός του μηχανικού-πυροβολικού.

Παντρεύτηκε την Ιφιγένεια Καραλοπούλου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Παναγιώτη, καθηγητή του Μικρού Πολυτεχνείου, τον Νικόλαο, καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και διάδοχό του στην έδρα, την Ειρήνη (σύζυγο του καθηγητή της Νομικής Κωνσταντίνου Ρόκα) και τον Θεοφάνη, καθηγητή Σχεδίου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η κοινωνική του δράση υπήρξε πολυσχιδής. Διετέλεσε μέλος του ΔΣ των σιδηροδρόμων Πελοποννήσου και με προσωπική του εργασία συμμετείχε στον σχεδιασμό και εφαρμογή των σιδηροδρόμων στην Πελοπόννησο.

Επί σειρά ετών προήδρευσε του νοσοκομείου Ευαγγελισμός, όπου με προσωπική του φροντίδα αποκτήθηκαν πρωτοποριακός εξοπλισμός και εργαστήρια.

 

Μετείχε στο ΔΣ της Σιβιτανιδείου Σχολής και πρωτοστάτησε το 1908 στην δημιουργία του Παναθηναϊκού Αθλητικού Συλλόγου (νυν ΠΑΟ). Ηγήθηκε της δημιουργίας του Υπουργείου Συγκοινωνιών, θεωρώντας απαραίτητη την αυθύπαρκτη λειτουργία του. Δημιούργησε με προσωπική του φροντίδα το μηχανουργείο του ΕΜΠ, φέρνοντας από την Ευρώπη τα περισσότερα μηχανήματα, για την πρακτική εφαρμογή των φοιτητών. Στην διάρκεια της Κατοχής συνεργάσθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τον Άγγελο Έβερτ για την διάσωση με πλαστές ταυτότητες πολλών φοιτητών.

 

Το 1939-1941 διετέλεσε αντιπρύτανης, το 1941-1943 πρύτανης και από το 1943 ως το θάνατό του προπρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Τον Δεκέμβριο του 1944 απήχθη από την οικία του επί της οδού Φερρών από «Ελασίτες» που τον οδήγησαν με τα πόδια ξυπόλυτο να διασχίσει την χαράδρα της Κάζας στον Κιθαιρώνα μέσα στα χιόνια, με προορισμό την Λειβαδιά.

 

Όπως καταγγέλλει ο εγγονός του Ιωάννης Θεοφανόπουλος, βασιζόμενος σε μαρτυρίες κατοίκων και απογόνους τους που ακόμα ενθυμούνται τις ιστορικές αφηγήσεις, «πέρασε λαϊκό δικαστήριο από τον λόχο «Λόρδος Βύρων» υπό τον καπετάνιο Φαράκο και δύο εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Τον ιατρό Πέτρο Κόκκαλη και τον τότε φοιτητή και μετέπειτα διάσημο σκηνοθέτη, Νίκο Κούνδουρο.

Την καταδικαστική απόφαση ακολούθησε νέα πεζοπορία στην Αράχοβα, όπου μετά από παραμονή ημερών, την 12 Ιανουαρίου 1945 αφού τον απογύμνωσαν, τον εκτέλεσαν δια τυφεκισμού έξω από το ξωκλήσι του Αγίου Τρύφωνα».

 

O μετέπειτα καθηγητής του ΕΜΠ Νικόλαος Θεοφανόπουλος, γιος του εκτελεσθέντος πρύτανη, παρέστη στην εκταφή των πτωμάτων. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες 13 προσωπικότητες όπως οι: Σπυρίδων Τρικούπης πρώην πρόεδρος της Βουλής , Στέλιος Κορυζής πολιτικός μηχανικός ,αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού, οι στρατηγοί Κατσιγιαννάκης και Ιλιάκης, πρώην γενικός διοικητής Κρήτης, ο αεροπαγίτης Γεώργιος Κερασιώτης, ο διευθυντής φυλακών Παπαευσταθίου, ο μεταλλειολόγος Δημουλίτσας, ο πρόεδρος της κοινότητας Εκάλης Αποστολίδης, ο διευθυντής του ταμείου Νομικών Σταυρόπουλος, οι στρατηγοί Κορτζάς, Ανδρούλης και Ρώτας. Επίσης μαζί με τον Ιωάννη Θεοφανόπουλο εκτελέστηκαν οι καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Γ.Σαρρόπουλος, Σ.Κορωνης και δώδεκα φοιτητές του Πολυτεχνείου.

 

Ήταν όλοι αυτοί οι δημοκράτες πολίτες «χίτες και ταγματασφαλίτες», όπως διατείνονταν τότε η ιστορική ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του «Δημοκρατικού Στρατού» του καπετάν Μάρκου, οι μισοί εκ των οποίων ταξίδευαν στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και στην Μόσχα του Στάλιν και ονειρεύονταν με πρακτόρικες μεθοδεύσεις την «ουδετεροποίηση» της Μακεδονίας υπό Βουλγαρική προστασία;
Ο πατέρας του διαπρεπή επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, Πέτρος, «σημαίνον πρόσωπο της αντίστασης και της αριστεράς» δεν ζει για να μας απαντήσει.

 

Οι Αμερικανοί άλλωστε-εχθροί του τότε που στήριζαν τον μοναρχοφασισμό-περιέργως τον «επιβράβευσαν» αργότερα, δίνοντας το όνομα του στον δρόμο που χωρίζει την Αμερικάνικη πρεσβεία με το Μέγαρο Μουσικής.

Έχει τη δυνατότητα όμως να μας απαντήσει για τα εγκλήματα τους, ο κύριος Νίκος Κούνδουρος ο οποίος ζει και βασιλεύει. Ας επιστρατεύσει την μνήμη του βουτώντας την μέσα στο αίμα που χύθηκε…

 

Γράφει ο Στέφανος Χίος 

www.elora.gr