Σκοπός μας δεν είναι να ξύσουμε πληγές, ούτε να εξάψουμε μίση και πάθη, αλλά να ρίξουμε άπλετο φως σε σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας μας.

Λαός ο οποίος δεν γνωρίζει το παρελθόν του και δεν τιμά τους προγόνους του και τον τόπο που γεννήθηκε δεν έχει μέλλον.

Αφιερώνουμε αυτή τη Σελίδα ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους Ήρωες που έχυσαν το αίμα τους η έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία, την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδος μας και τις ατομικές ελευθέριες που απολαμβάνουμε σήμερα όλοι μας.

Κάποιοι σύνδεσμοι λόγο μεταφοράς αρκετών σελίδων από το Pathfinder δεν λειτουργούν, ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση θα αποκατασταθούν

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΚΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

Στάλιν: «Οι Ελληνες έκαναν μια ανοησία»

Στάλιν: «Οι Ελληνες έκαναν μια ανοησία» Τι αποκαλύπτει το ημερολόγιο του Γκεόργκι Δημητρόφ για τα Δεκεμβριανά του 1944, για την αποχή του KKE από τις εκλογές του 1946 και για τον Εμφύλιο Ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Γκεόργκι Δημητρόφ στη διάρκεια της παρέλασης για την Πρωτομαγιά του 1935 στη Μόσχα H σοβιετική ηγεσία – ο Στάλιν προσωπικώς – ήταν αντίθετη στο «δεύτερο αντάρτικο» στην Ελλάδα, όπως ήταν αντίθετη

ΤοΒΗΜΑ Team

24 Νοεμβρίου 2008, 23:38 Ενημερώθηκε: 14 Σεπτεμβρίου 2003, 00:00

Στάλιν: «Οι Ελληνες έκαναν μια ανοησία» | tovima.gr

H σοβιετική ηγεσία – ο Στάλιν προσωπικώς – ήταν αντίθετη στο «δεύτερο αντάρτικο» στην Ελλάδα, όπως ήταν αντίθετη στην αποχή που κήρυξε το KKE στις εκλογές του 1946 και στην παραίτηση των υπουργών του EAM-KKE από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, η οποία απετέλεσε την αφετηρία των Δεκεμβριανών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρονται αυτά, αλλά τώρα επιβεβαιώνονται με τρόπο σαφή και επιγραμματικό από μια απολύτως έγκυρη πηγή. Από τον Γκεόργκι Δημητρώφ, γραμματέα της Κομιντέρν (1936-1943), του συντονιστικού οργάνου των κομμουνιστικών κομμάτων εκείνης της εποχής και εκ των «εμπίστων και προσφιλών» συνεργατών του Στάλιν ως τον θάνατό του, τον Ιούνιο του 1949. Τελευταία κυκλοφόρησαν σελίδες από το Ημερολόγιό του (*), στο οποίο αποσπασματικά αναφέρονται συναντήσεις του με στελέχη του KKE στη διάρκεια της Κατοχής και αργότερα, εκτιμήσεις του ίδιου του Στάλιν και της σοβιετικής ηγεσίας για την τύχη του δεύτερου αντάρτικου και για την πολιτική της ηγεσίας του KKE. Από τα γραφόμενα του Δημητρόφ προκύπτει ότι όλη η τακτική και πολιτική του KKE ήταν λαθεμένη, κατά την άποψη των Σοβιετικών και του συγγραφέα, οι οποίοι επανειλημμένα υπέδειξαν στους έλληνες συντρόφους τους λάθη και άστοχες ενέργειές τους.

Αργά το απόγευμα της 2ας Σεπτεμβρίου 1946 ο Δημητρόφ επισκέπτεται τον Στάλιν στο Κρεμλίνο και, παρουσία των Μολότοφ, Ζντάνοφ, Μπέρια, Μικογιάν και Μαλένκοφ, συζητούν τα άμεσα προβλήματα της μεταπολεμικής Ευρώπης. Γράφει ο Δημητρόφ στο Ημερολόγιό του: «… Σχετικά με την τακτική του ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος ο Στάλιν υπογράμμισε το γεγονός ότι οι έλληνες κομμουνιστές έκαναν λάθος προηγουμένως μποϊκοτάροντας τις βουλευτικές εκλογές. Το μποϊκοτάζ έχει έννοια όταν έχει ως αποτέλεσμα την αποτυχία των εκλογών. Διαφορετικά, είναι ανοησία, είπε». Ηταν όμως ενημερωμένος ο Δημητρόφ για τις εκλογές στην Ελλάδα. Στις 2 Απριλίου 1946 τον «επισκέφθηκε ο Ζαχαριάδης. Μας ενημέρωσε για την κατάσταση στην Ελλάδα σχετικά με τις εκλογές και σχετικά με το κόμμα και το EAM» γράφει.

Στις 10 Ιανουαρίου 1945 ο Στάλιν τηλεφωνεί στον Δημητρόφ και τον ενημερώνει για τη συζήτηση που είχε με μια γιουγκοσλαβική αντιπροσωπεία γύρω από τα Βαλκάνια και τα εθνικά, συνοριακά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Στην Ελλάδα οι ένοπλες δυνάμεις του EAM-ΕΛΑΣ έχουν υποχωρήσει από την Αθήνα. Ο Στάλιν λέει, «…(τους) συμβούλευσα να μην αρχίσουν αυτόν τον πόλεμο στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να παραιτηθούν από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Εκαναν κάτι πέραν των δυνάμεών τους. Είναι προφανές ότι υπολόγιζαν ότι ο Ερυθρός Στρατός θα κατέβαινε στο Αιγαίο. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Ούτε μπορούμε να στείλουμε τον στρατό μας στην Ελλάδα. Οι Ελληνες έκαναν μια ανοησία». Οπως γράφει ο Δημητρόφ στις 8 και 9 Δεκεμβρίου 1944, δηλαδή τέσσερις μόνο ημέρες μετά τις πρώτες μάχες στο κέντρο της Αθήνας, «έστειλα στον Μολότοφ ένα ερώτημα του Πέτρου Ρούσου, μέλους του πολιτικού γραφείου του ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ο οποίος έφθασε προ ημερών στη Σόφια για να θέσει το ερώτημα στο βουλγαρικό KK: είναι δυνατόν να παρασχεθεί βοήθεια στο ελληνικό KK για να αντιμετωπίσει την ένοπλη επέμβαση της Αγγλίας; Πληροφόρησα τη Σόφια ότι υπό τις παρούσες συνθήκες οι έλληνες φίλοι μας δεν θα πρέπει να υπολογίζουν σε ενεργό επέμβαση και βοήθεια από εδώ. Επίσης συμβούλευσα το βουλγαρικό KK να μην εμπλακεί άμεσα στο ξεκίνημα του εσωτερικού αγώνα στην Ελλάδα».

«Οχι» είχαν διαμηνύσει οι Σοβιετικοί στην ηγεσία του KKE και στις αρχές του δεύτερου αντάρτικου. Γράφει ο Δημητρόφ στις 9 Φεβρουαρίου 1946: «Ελαβα απάντηση από τον Αλεξέιεφ (Μολότοφ) στο ερώτημα που έθεσαν οι έλληνες σύντροφοι – να ετοιμάζονται για ένοπλη εξέγερση εναντίον του αντιδραστικού μοναρχικού καθεστώτος ή να οργανωθούν για αυτοάμυνα με παράλληλη πολιτική κινητοποίηση των λαϊκών μαζών. Υποδείξαμε το δεύτερο». Πάντως, ενωρίτερα, όπως γράφει στις 28 Νοεμβρίου 1945, «ο σύντροφος Μοσέτοφ έφερε από τη Μόσχα 100.000 δολάρια για τους έλληνες συντρόφους». Ο ίδιος ο Δημητρόφ, όπως γράφει στις 8 Σεπτεμβρίου 1945, έστειλε την επομένη «έναν ταχυδρόμο στη Σόφια, τον οποίο συνοδεύει ο Μπασκάλοφ, που θα φέρει στον Κοστόφ 75.000 δολάρια να τα δώσει στον Ζαχαριάδη ως βοήθεια στο Κομμουνιστικό Κόμμα». Αργότερα, όταν ο Δημοκρατικός Στρατός ήταν πλέον γεγονός, το πολιτικό και στρατιωτικό πρόβλημα της Βαλκανικής είναι αντικείμενο συζήτησης της σοβιετικής ηγεσίας στο Κρεμλίνο υπό τον Στάλιν και λαμβάνονται αποφάσεις. Ευθύνες καταλογίζονται στη Γιουγκοσλαβία και στη Βουλγαρία για τη σύναψη στρατιωτικής συμφωνίας – την οποία φαίνεται η Μόσχα αγνοούσε – η οποία, πέραν των άλλων, «διευκόλυνε τη δράση των αντιδραστικών αγγλοαμερικανικών στοιχείων, προσφέροντάς τους πρόσθετες δικαιολογίες για να εντείνουν τη στρατιωτική τους επέμβαση στα ελληνικά και στα τουρκικά πράγματα…» γράφει ο Δημητρόφ στις 12 Αυγούστου 1947. Τα ίδια είχε επισημάνει προσωπικώς ο Στάλιν στον Δημητρόφ όταν συναντήθηκαν στην «ντάτσα» του πρώτου τέσσερις ημέρες ενωρίτερα. «Οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι θα εκμεταλλευθούν (τη συμφωνία) για να αυξήσουν τη στρατιωτική βοήθειά τους στην Ελλάδα και στην Τουρκία».

Την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου 1948 στο Κρεμλίνο, παρουσία όλης σχεδόν της σοβιετικής ηγεσίας, γιουγκοσλάβων κομμουνιστών και του Δημητρόφ, γίνεται μια σε βάθος επισκόπηση της κατάστασης στην Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Βαλκανική. Επισημαίνεται ότι ο Δημητρόφ «χωρίς να έχει επίσημη εξουσιοδότηση» υποστήριξε σε διεθνή συγκέντρωση στελεχών την ιδέα της «ομοσπονδοποίησης» της περιοχής με την ένταξη στο ομοσπονδιακό σχήμα της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Ελλάδας. Ο Στάλιν το χαρακτήρισε «κατά βάση λάθος και από τακτικής πλευράς πολύ επώδυνο. Ολα αυτά διευκολύνουν τη δουλειά των ιδρυτών του Δυτικού συνασπισμού και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το γεγονός» γράφει στο Ημερολόγιό του ο Δημητρόφ (10/2/1948). Ο Στάλιν όμως έχει να πει και κάτι άλλο: «Οταν ο Δημητρόφ ή ο Τίτο μιλούν για κάποιες τρίτες χώρες, όλοι πιστεύουν ότι αυτά που λένε προέρχονται από τη Σοβιετική Ενωση».

H συζήτηση ζωηρεύει. Ο Μολότοφ, γράφει ο Δημητρόφ, «νομίζει ότι δεν πρέπει να επαναληφθούν τέτοια πράγματα». Και συνεχίζει ο σοβιετικός υπουργός: «Εντελώς τυχαία πληροφορηθήκαμε στο τέλος Ιανουαρίου ότι μια γιουγκοσλαβική μεραρχία πρόκειται να εισέλθει στην Αλβανία, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, για να εμποδίσει οποιαδήποτε επίθεση των Αγγλοαμερικανών από την ελληνική πλευρά. Οι γιουγκοσλάβοι σύντροφοι δεν μας ενημέρωσαν προηγουμένως (…), οι Αλβανοί λέγουν ότι τους διαβεβαίωσαν ότι αυτό γίνεται με δική μας συγκατάθεση». Τον λόγο παίρνει κατόπιν ο Στάλιν, ο οποίος επανέρχεται στο ζήτημα της βαλκανικής ομοσπονδίας, το οποίο «ασφαλώς (…) παρέχει πολεμοφόδια στα αντιδραστικά στοιχεία της Αμερικής για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η Αμερική δεν κάνει ό,τι πρέπει για τον Δυτικό συνασπισμό, αφού ήδη υπάρχει (συνασπισμός) στα Βαλκάνια». H συζήτηση περνά κατόπιν στις «απειλές» που αντιμετωπίζει η περιοχή και, αιφνιδίως, ο Στάλιν ρωτά τον Γιουγκοσλάβο Καρντέλ: «Αν οι έλληνες αντάρτες ηττηθούν θα κάνετε πόλεμο;». «Οχι» απαντά ο Καρντέλ.

H συνέχεια, όπως τη δίνει ο Δημητρόφ: «Στάλιν. Στηρίζω τα συμπεράσματά μου σε ανάλυση των πιθανοτήτων που έχουν οι αντάρτες και οι αντίπαλοί τους. Τελευταία άρχισα να αμφιβάλλω ότι οι αντάρτες μπορούσαν να νικήσουν. Και αν δεν είμαστε σίγουροι πως οι αντάρτες θα νικήσουν, τότε το αντάρτικο πρέπει να περισταλεί. Οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι έχουν πολύ σοβαρά συμφέροντα στη Μεσόγειο. Θέλουν να έχουν βάσεις στην Ελλάδα. Θα χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό μέσο για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση που θα τους υπακούει. Πρόκειται για διεθνές ζήτημα μεγάλης σημασίας. Αν το αντάρτικο κίνημα ανασταλεί δεν θα έχουν δικαιολογία να επιτεθούν (στη Γιουγκοσλαβία). Δεν είναι πολύ εύκολο να αρχίσουν τώρα που δεν έχουν το πρόσχημα ότι οργανώνει τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα». Και απευθυνόμενος στον Καρντέλ: «Αν όμως πιστεύετε πως οι αντάρτες έχουν πολλές πιθανότητες να νικήσουν, αλλάζει το πράγμα. Πάντως εγώ έχω κάποιες αμφιβολίες γι’ αυτό».

Σε ένα σημείο ο Βούλγαρος Κοστόφ ρωτά: «Θα αφήσουν οι Αμερικανοί να κερδίσουν οι αντάρτες;» Στάλιν: «Κανένας δεν θα τους ρωτήσει. Αν έχουν αρκετές δυνάμεις να νικήσουν και αν υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να κινητοποιήσουν αυτές τις δυνάμεις, τότε ο αγώνας θα πρέπει να συνεχιστεί. Αλλά ας μη θεωρηθεί πως, αν δεν έρθουν βολικά τα πράγματα στην Ελλάδα, χάθηκε το παν. Οι γειτονικές της χώρες όμως πρέπει να είναι οι τελευταίες που θα αναγνωρίσουν την κυβέρνηση του στρατηγού Μάρκου. Αφήστε τους άλλους να είναι πρώτοι».

* The Diary of Georgi Dimitrov (1933-1949), Yale University Press, 2003, σελ. 497.

πηγη

Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ - ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

1. Το 580 προ Χρίστου γεννήθηκε στη Σάμο ένας μεγάλος σοφός, ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ. Σπούδασε ως τα 22 χρόνια του στην Ελλάδα . Παρέμεινε λίγο και εν συνεχεία ταξίδεψε επί 20 χρόνια στις χώρες της άπω ανατολής.

Επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα, και τέλος κατέφυγε στον Κρότωνα της Σικελίας στη μεγάλη ονομαζόμενη Ελλάδα πού δίδαξε και εφάρμοσε τον κομμουνισμό, σ όλη του την έκταση.

"Όμως το σύστημα αυτό του Πυθαγόρα δεν στάθηκε και τούτο γιατί ό Πυθαγόρας σαν σοφός "Έλληνας πού ήταν ήθελε το σύστημα του να το διαδώσει με τό λόγο, με τη σκέψη, με την πέννα και όχι με τα μαχαίρια πού τότε άνηκαν στους λαούς εκείνους που ενώ Εμείς χτίζαμε Ακρόπολη και Παρθενώνα, αυτοί κρεμούσαν χαλκάδες και σκουλαρίκια στη μύτη τους και τ αυτιά τους. Και ακόμα γιατί τότε δεν είχαν εφευρεθεί ή κονσέρβες με τις όποιες θα έκοβε τους λαιμούς των «αντιδραστικών» .

2. Ή ιστορία ακόμα μας λέει ότι, λίγα χρόνια αργότερα μια μεγάλη ομάδα κατοίκων της Ρόδου, μετανάστευσε στα βόρεια νησιά της Σικελίας, τα νησιά Λιπάρι για να εγκατασταθεί εκεί και να βοηθήσει τους αυτόχθονες κατοίκους των νησιών, πού υφίστανται συχνές επιδρομές από τους κουρσάρους Τυρρηνούς.
Για να μην έρχονται λοιπόν σε προστριβές με τους παλαιούς κατοίκους των νησιών στη διανομή των προς το ζην αγαθών, εφάρμοσαν και αυτοί πέρα για πέρα τον κομμουνισμό, και ζούσαν την κολεκτιβιστική ζωή όπως τη ζούσαν και στη Ρωσία.
Όμως και εκεί το σύστημα αυτό δε στάθηκε και έπεσε για τον ίδιο λόγο έπεσε όπως και το σύστημα του Πυθαγόρα λίγα χρόνια νωρίτερα στον Κρότωνα της Σικελίας.

3 Κατά την ιστορία ό κομμουνισμός εφαρμόσθηκε και κατά την προμινωική εποχή στην Κρήτη, ένα είδος κομμουνισμού εφήρμοσε στη Σπάρτη ό Λυκούργος,

και τέλος τό βιβλίο του ΘΕΙΟΥ Πλάτωνος η Πολιτεία δεν είναι τίποτε άλλο από την ίδια τη μαρξιστική θεωρία.

Έχει αποτύχει παταγωδώς η θεωρία αυτή πριν 2.500 χρόνια
Να ξαναγυρίσουμε λοιπόν 2.500 χρόνια πίσω ;;;;;;;;

Μέθοδοι τής κομμουνιστικής προπαγάνδας

(Στοιχεία)

Υπό τάς σημερινός συνθήκας, τό κύριου όπλον τό όποιον χρησιμοποιεί ό κομμουνισμός διά νά άνατρέψη τά δημοκρατικά καθεστώτα καί νά έπιβληθή παγκοσμίως, είναι ή προπαγάνδα. Προπαγάνδα εϊναι ή διάδοσις ιδεών μέ σκοπόν τόν προς όφελος μας έπηρεασμόν τών μαζών. Αυτή δμως ή διάδοσις πρέπει νά γίνεται μέ ώρισμένην μέθοδον καί συμφώνως προς μίαν ψυχολογικήν τεχνικήν διότι έν εναντία περιπτώσει είναι δυνατόν νά εχη αντίθετα αποτελέσματα. Διά τοϋτο οί κομμουνισταϊ έχουν έπεξεργασθή μίαν όλόκληρον έπιστή-μην διά τήν διάδοσιν τών ιδεών των. Ή προπαγάνδα των είναι μία επιστημονική τεχνική τής διαδόσεως ιδεών. Συμφώνως προς τόν πλήρη όρισμόν της, Προπαγάνδα είναι ή επιστημονική τεχνική διά τής όποιας :

α) Μεταδίδομεν ώρισμένας ιδέας προς τάς λαϊκάς μάζας.

β) Κάμνομεν τάς μάζας νά υιοθετήσουν καί νά ασπασθούν τάς ιδέας αύτάς.

γ) Άντλοΰμεν τό άπαιτούμενον κϋρος έκ τής υϊοθετήσεως τών ιδεών μας ϋπό τών έν λόγω μαζών.

δ) Διά τοϋ κύρους αϋτοϋ κινητοποιοΰμεν τάς μάζας προς ενα ώρισμένον σκοπόν.

Κατωτέρω ενδεικτικώς μόνον, άναφέρομεν ώρισμένα παραδείγματα τής τοιαύτης δραστηριότητος τών κομμουνιστών, ώστε νά διευκολύνωμεν τους ενδιαφερομένους εϊς τήν κατανόησιν τής τεχνικής καί τών μεθόδων τής κομμουνιστικής προπαγάνδας.

Ή κάλυψις τής προπαγάνδας

Ή διάδοσις τών ιδεών πρέπει νά διεξάγεται κατά τρόπον ώστε νά μή δίδη τήν έντύπωσιν τής προπαγάνδας. Διά τοΰτο οΐ κομμουνισταί άπό τάς εμφανώς ώργανωμένας συγκεντρώσεις προτιμούν τάς δήθεν «τυχαίας» συ¬ζητήσεις αϊ όποίαι φυσικά είναι επιμελώς προπαρασκευασμένοι. Λ.χ.εϊς τό καφενεϊον προκαλείται έντέχνως μία συζήτησις καί κατόπιν ό δήθεν τυχαίως παρευρισκόμενος προπαγανδιστής λαμβάνει τόν λόγον καί αναπτύσσει τό θέμα του. Προκειμένου επίσης έπί ώργανωμένων συγκεντρώσεων ορίζονται έκ τών προτέρων άτομα έκ τοϋ κοινοΰ τό οποΐα θέτουν προκαθωρισθείσας έκ προηγουμένης συνεννοήσεως ερωτήσεις εϊς τους όμιλητάς ο'ι όποιοι έχουν προπαρασκευασθή καί είναι έτοιμοι ν' απαντήσουν σχετικώς καί νά δώσουν εϊς τό κοινόν τάς «θέσεις» τής παρατάξεως των.

Συνηθίζουν επίσης νά προαναγγέλουν μίαν διάλεξιν ή όμιλίαν μέ μάλλον ούδέτερον θέμα καί κατόπιν κατά τήν συζήτησιν ή οποία ακολουθεί, ώρισμένοι δήθεν «άκροαταί» λαμβάνουν τόν λόγον, καί δίδουν τόν πραγματικόν τόνον τής συγκεντρώσεως, συμφώνως προς σχέδιον τό όποιον έχει καταρτισθή προηγουμένως.

Κατ' αυτόν τόν τρόπον ή προπαγάνδα καλύπτεται καί αϊ έν λόγω συγκεντρώσεις καί συζητήσεις δέν διαβάλλονται χαρακτηριζόμενα! ώς «προπαγανδιστικοί» διότι εμφανίζονται ώς τυχαίως προκληθεϊσαι.

Ή άπόκτησις τής εμπιστοσύνης τοϋ κοινοΰ

Διά τόν σκοπόν αυτόν οΐ κομμουνισταί χρησιμοποιούν τήν λεγομένην «αρχήν τής εξομοιώσεως». Δηλαδή προς τους άγρότας ομιλεί αγρότης ή άτομον έχον ή καί απλώς έμφανιζόμενον ώς έχον σχέσιν προς τους άγρότας ώς λ.χ. γεωπόνος ή πολιτικός αγροτικής καταγωγής κλπ., εϊς τους έργάτας απευθύνεται εργάτης ή άτομον δίδον τήν έντύπωσιν τοϋ εργάτου κ.ο.κ., ούτως ώστε νά μή υφίσταται χάσμα μεταξύ τών προπαγανδιστών καί τοϋ κοινοΰ προς τό όποιον ούτος απευθύνεται καί νά μή κινείται ή δυσπιστία τοϋ δευτέρου προς τόν πρώτο. Ή «έξομοίωσις» αύτη επιτυγχάνεται διά τής όλης εμφανίσεως καί συμπεριφοράς τοϋ ομιλητού ό οποίος προσπαθεί, νά δώση τήν έντύπωσιν ότι είναι όμοιος προς τό κοινόν του καί όχι ξένος σταλείς ειδικώς προς αυτό διά νά διενεργήση προπαγάνδαν. Λ. χ. προκειμένου νά όμιλήση εϊς ένα άκροατήριον έξ αγροτών, ό προπαγανδιστής δέν ενδύεται πολυτελώς, συμπεριφέρεται μέ απλότητα καί αρχίζει τήν όμιλίαν του μέ τήν δήλωσιν: «Άγροτόπαιδο είμαι καί εγώ» ή «εμείς οΐ αγρότες» κ.λ.π. Διά τούτο, καί τά Κ.Κ. αυτοχαρακτηρίζονται ώς «κόμματα τών εργαζομένων» καί παρουσιάζουν τά στελέχη των ώς δήθεν «παιδιά τής εργατιάς», εφ' όσον ή εργατική τάξις αποτελεί τόν κύριον στόχον των.

Ή κολακεία τοϋ   κοινού

Ό κομμουνιστής προσπαθεί πάντοτε νά κο-λακεύη τό κοινόν του διά νά κερδίζη τήν συμ-πάθειάν του. Αποφεύγει τάς άπειλάς ή τάς κατηγορίας προς τήν μάζαν τήν οποίαν αντιθέτως κολακεύει ώς πηγήν πάσης αληθείας, δυνάμεως καί ηθικής. Τά Κ. Κ. διακηρύττουν συνεχών ότι «διδάσκονται άπό τόν λαόν», φροντίζουν δέ νά δημιουργούν τήν έντύπωσιν ότι αϊ ένέργειαι των εκφράζουν δήθεν τάς αποφάσεις τοϋ λαού. Λ.χ. εάν ή κομματική όργά-νωσις ενός συνδικάτου έχει αποφασίσει μίαν άπεργίαν, ό ομιλητής δέν ανακοινώνει εϊς τήν γενικήν συνέλευσιν τήν άπόφασιν αυτήν. Περιορίζεται εϊς μίαν γενικήν εκθεσιν τής καταστάσεως καί κατόπιν έρωτά τό πλήθος. «Αυτή ειναι ή κατάστασις. Λοιπόν τί λέτε; τί πρέπει νά κάνουμε;» Οι μυημένοι φωνάζουν: «Απεργία!» Ό ομιλητής προσποιείται ότι προσχωρεί εϊς τήν άπαίτησιν τής μάζης καί ούτω αύτη έχει τήν έντύπωσιν ότι ή Ιδία έλαβεν τήν άπόφασιν. Ούτω ή μάζα, ή οποΐα αρέσκεται εϊς τό νά λαμβάνη ή ιδία τάς αποφάσεις πειθαρχεί εύκολώτερον εϊς αύτάς έφ' όσον νομίζει ότι προήλθον άπό τήν Ιδίαν.

Τό κύρος

Διά νά εΰρουν μεγαλυτέραν άπήχησιν εϊς τό κοινόν, τά λεγόμενα τής προπαγάνδας πρέπει νά περιβάλλωνται άπό κάποιο κύρος. Διά τούτο οι κομμουνισταί προπαγανδισταί έξομοιοΰνται μέν μέ τό κοινόν προς τό οποίον απευθύνονται, ή έξομοίωσις ομως αύτη δέν είναι ποτέ απόλυτος. Καταργείται τό χάσμα, άλλα παραμένει ή διαφορά. Ό ομιλών προς τους άγρότας πρέπει νά είναι ό ίδιος αγρότης ή νά Ισχυρισθή ότι προέρχεται άπό άγρότας, δέν θά παρουσιασθή όμως ώς ένας άπό τους πολλούς άγρότας, αλλά ώς ό καλύτερος έξ αυτών, ένα είδος πρώτου μεταξύ ισων ώστε όσα λέγει νά έχουν κύρος. Επίσης ό ομιλητής ενι¬σχύει τους Ισχυρισμούς του μέ τό κύρος μεγάλων ονομάτων τά οποΐα παρουσιάζει ώς πηγήν τών απόψεων του ή τους στηρίζει εϊς επίσημα στοιχεία τά οποία αναφέρει. Δι αυτό οΐ κομμουνισταί προβάλλουν καί πολλούς «συνοδοιπόρους» καθηγητάς, συγγραφείς, δικηγόρους, στρατηγούς έ.ά. καί άλλους τους όποιους κατά βάθος μισούν άλλα τους χρειάζεται ή προπαγάνδα των λόγω τοϋ κύρους τών τίτλων ή τών ονομάτων τους.

Ή επαγωγή

Διά νά προσελκυσθούν αϊ μάζαι καί νά ακού¬σουν τήν προπαγάνδαν πρέπει αύτη νά στηρίζεται όχι εϊς γενικάς καί αφηρημένος θεωρίας άλλα εϊς καθημερινά φλέγοντα ζητήματα. Ούτω ό κομμουνιστής προπαγανδιστής αρχίζει συνήθως τήν όμιλίαν ή τήν συζήτησιν αναφερό¬μενος εϊς ενα έπίκαιρον γεγονός τό όποιον όλοι γνωρίζουν καί δια τό όποιο όλοι ενδιαφέρονται. Έάν λ.χ. θέλει νά ανάπτυξη τήν μαρξιστικήν θεωρίαν περι καταστροφής τών μεσαίων στρωμμάτων δέν αρχίζει μέ τήν παράθεσιν οικονομικών όρων άλλα άπό ένα συγκεκριμένον γεγονός ό¬πως τήν χρεωκοπίαν κάποιου βιοτέχνου τής συνοικίας του καί έν συνεχεία προχωρεί προς γενικώτερα συμπεράσματα δϊά τής μεθόδου τής επαγωγής: «"Ολοι ξέρουμε τόν κυρ-Γιώργη τόν παπουτσή. Μάθατε τί έπαθε; έκλεισε τό μαγαζί του. Φαλήρησε. Τόν έσπασαν τά μεγάλα εργοστάσια. Τά ίδια θά πάθουμε όλοι μας. Τό μεγάλο ψάρι τρώει τό μικρό. Τό ίδιο κάνει καί τό κεφάλαιο. Γι' αυτό άν θέλουμε νά σωθούμε πρέπει νά αγωνισθούμε κλπ., κλπ.».

Ή έπικαιροτης

Διά νά προκαλή τό ενδιαφέρον τοϋ κοινοϋ ή κομμουνιστική προπαγάνδα φροντίζει πάντοτε νά Είναι επίκαιρος. Ούτω εϊς τά μόνιμα συνθήματα της καί εϊς τάς απόψεις τάς οποίας θέλει νά διάδοση προσδίδει πάντοται μίαν συγχρονισμένην μορφήν ώστε νά είναι επίκαιρος Προκειμένου λ. χ. νά προβάλη τάς οικονομικός επιτεύξεις τών χωρών τοϋ Παραπετάσματος αρχίζει άπό τά εγκαίνια ενός συγκεκριμένου μεγάλου έργου ή άπό τήν εϊδησιν διά τήν έξαγγελίαν ενός νέου οικονομικού προγράματος. Τά καθημερινά γεγονότα είναι τό Ολικόν τής προπαγάνδας διότι όπως έλεγεν ό Λένιν, αυτή δέν είναι τίποτε άλλο άπό «έκμετάλλευσις μιας παροδικής ευκαιρίας συγκινήσεως».

Ή άπλότης

Ή προπαγάνδα δέν απευθύνεται προς τους ολίγους εκλεκτούς διανοουμένους άλλα προς τάς λαϊκάς μάζας. Δι αυτό πρέπει νά γίνεται κατά τρόπον άπλόν τόσον ώς προς τήν γλώσσαν όσον καί ώς προς τήν μορφήν της.Πρέπει κατά τους κομμουνιστάς νά είναι πάντοτε απλή,σαφής,εντυ¬πωσιακή, κατανοητή. Λ.χ. νά αποφεύγεται ή καθαρεύουσα, ή περίπλοκος σύνταξις,αΐ μακροσκελείς φράσεις, οΐ δύσκολοι συλλογισμοί.Αντιθέτως τά προπαγανδιστικά κείμενα πρέπει νά διανθίζωνται άπό λαϊκάς φράσεις καί παροιμίας άπό αναφοράς εϊς λαϊκούς μύθους, νά είναι άπλα καί κατανοητά. Δι αυτό εϊς κάθε προπαγανδιστικήν ένέργειαν πρέπει νά έχωμεν ένα καί μόνον στόχον καί νά μή θέλωμεν νά τά εϊπωμεν όλα αλλά απλώς νά μεταδίδωμεν μίαν καί μόνην ίδέαν ( ή έστω μερικός συγγενείς ίδέας) έπαναλαμβανομένην συνεχώς ύπό ποικίλ-λας μορφάς.

Ή   Επανάληψις

Βάσις τής κομμουνιστικής όπως καί κάθε προπαγάνδας είναι ή έπανάληψις. Μία ιδέα διά νά διείσδυση εϊς τήν μάζαν πρέπει νά έπαναληφθή απείρους φοράς. «Οι λαοί ξεχνούν» έλεγεν ό Στάλιν εϊς όσους τοϋ έθύμιζαν τά εγκλήματα του. Καί δι' αυτό πρέπει νά τους ύπενθυμίζωνται συνεχώς ώρισμέναι βασικαί « θέσεις » "Οπως έλεγεν ό Ναπολέων,« εϊς τελευταίαν άνάλυσιν μόνον ένα ρητορικόν σχήμα υπάρχει: ή έπανάληψις». "Αλλωστε ή έπανάληψις δέν ισχύει μόνον διά τήν προπαγάνδαν άλλα καί διά πάσαν άλλην διάδοσιν ιδεών λ.χ.« ή έπανάληψις είναι μήτηρ τής μαθήσεως ». Ή κομμουνιστική προπαγάνδα δέν είναι παρά συνεχής έπανάληψις όμοιων πραγμάτων.

Ή ποικιλία εϊς τήν μορφήν

Διά νά μή κουράζη όμως ή προπαγάνδα μέ τήν μονοτονίαν της, πρέπει νά ποικίλλη τάς μορφάς της.Διά τοΰτο οΙ κομμουνισταί δέν περιορίζονται εϊς ένα μόνον μέσον διά τήν διάδοσιν τών ιδεών, άλλα αντιθέτως χρησιμοποιούν δι αυτόν τό σκοπόν κάθε μέσον έποικοινωνίας μεταξύ τών ανθρώπων. Τοιαϋται μορφαί τής προπαγάνδας είναι : ή συξήτησις, ή διασπορά φημών (ψίθυρος), ή οργανωμένη αλληλογραφία, ή ομιλία, ή διάλεξις, ή θεατρική παράστασις, ή κινηματογραφική προβολή, ή ραδιοφωνική εκπομπή, ή φωτογραφική έκθεσις ή έφημερίς, τό φυλλάδιον, τό βιβλίον, ή προκήρυξις, ή έφημερίς τοίχου, ή φωτοεφημερίς, ή καλλιτεχνική διακόσμησις διαφόρων χώρων ό εορτασμός διαφόρων επετείων, τά εγκαίνια διαφόρων έργων, ή όργάνωσις τοπικών πανηγύρεων καί φεστιβάλ κ.λ.π. Ή κομμουνιστική προπαγάνδα είναι μέν μία συνεχής έπανάληψις ομοίων πραγμάτων άλλα ή έπανάληψις αυτή γίνεται κατά τρόπον άνομοιόμορφον.

Οί αγωγοί

Διά τήν διάδοσιν τών ιδεών των, οί κομμουνισταί φροντίζουν νά εξασφαλίσουν τους καταλλήλους αγωγούς ήτοι όργανα ή άτομα τά οποΐα κατέχουν θέσεις εϊς διάφορα «περάσματα» τής κοινής γνώμης. ΔΓ αυτό στρέφονται προς τό σχολεϊον, τόν στρατόν, τάς δημοσίας υπηρεσίας, τά όργανα αυτοδιοικήσεως, τά συνδικάτα, τους συνεταιρισμούς καί τά διάφορα σωματεία τά δποΐα προσπαθούν νά χρησιμοποιήσουν διά τους σκοπούς των. Επίσης προσπαθούν νά χρησιμοποιούν διά τήν διοχέτευσιν τών «θέσεων» των τά άτομα τά οποΐα λόγω τοϋ επαγγέλματος των έρχονται εϊς έπαφήν μέ ευρύτατα λαϊκά στρώματα. Εισπράκτορας λεωφορείων, γυρολόγους, κουρείς, μοδίστας, εστιάτορας, ιδιόκτητος καφενείων καί πανδοχείων, οδηγούς ταξί, θυρωρούς, ταχυδρομι¬κούς κ.λ.π. "Ολοι αυτοί αποτελούν τήν μεγά-λην στρατιάν τών προπαγανδιστών. Εϊς αυτούς βεβαίως πρέπει νά προσθέσωμεν τους ανωτέρους «διαμορφωτάς τής κοινής γνώμης», ήτοι δασκάλους, ιερείς γεωπόνους, δημοσίους υπαλλήλους, αξιωματικούς κλπ.

ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΡΑΘΕΑ

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΑ ΥΠΟΓΡΑΜΙΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

11. ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ.

Ό Αθανάσιος Κλάρας ή "Αρης Βελουχιώτης, οπως ώνομάσθη ό Ιδιος κατά τήν έξοδόν του είς τά βουνά τής Ρούμελης τό 1942, έγεννήθη είς τήν Λαμίαν τό 1905.

Μετά τήν άποφοίτηοίν του έκ τής Μέσης Γεωργικής Σχολής Λαρίσης, έτοποθετήθη ώς πρακτικός γεωπόνος είς περιοχήν Δράμας, βραδύτερον εγκατέλειψε τήν θέσιν του καί κατέφυγεν είς τάς Αθήνας, οπου ήρχισε τήν κομμουνιστικήν του δρασιν.

Υπηρέτησε τήν θητείαν του είς τό Πυροβολικόν, οπου καθηρέθη άπό τον βαθμόν του Δεκανέως λόγω τής κομμουνιστικής του δραστηριότητος εντός τής Μονάδος του.

Μετά τήν άπόλυσίν του ήλθεν είς τας Αθήνας, δπου είργάσθη μέ ζήλον προς οφελος του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" καί του Κ.Κ.Ε.

Ούτος, ώς εμφαίνεται έκ τοΰ Ποινικου του Μητρώου, κατεδικάσθη 15 φοράς καί πλέον διά κλοπάς, ψευδορκίαν, πλαστογραφίαν, βιοπρα-γίαν καί άπόδρασιν έκ τών φυλακών.

Τό 1939 έκτίων ποινήν είς τας φύλακας Κερκύρας υπέγραψε δήλωσιν μετανοίας (δηλωσίας), διά τής όποιας άπεκήρυξε τό Κ.Κ.Ε. καί άπεφυλακίσθη. Ή πρδςις του αυτή τοβ εγινεν εφιάλτης είς δλην του τήν ζωήν καί τόν συνώδευσε μέχρι τοΟ θανάτου του, διότι έξ αίτιας αυτής εύρίσκετο πάντοτε είς μειονε-κτικήν μοϊραν Εναντι τών κομματικών του αντιπάλων. Πράγματι ή πρδ-ξις του αΰτη άπετέλεσεν, ώς φαίνεται, τήν αίτίαν τής άκαμπτου αδιαλλαξίας του, τής αύστηρδς υπακοής του είς τάς έντολάς τοϋ Κ.Κ.Ε.. όπως καί τής πρωτοφανούς σκληρότητας του προς τους συνανθρώπους του.

Ήτο πραγματικός επαναστάτης καί φανατικός κομμουνιστής μέ πλουσίαν συνωμοτικήν δρδσιν καί πεΐραν. ^ΤΗτο ίδιόρρυθμον άτομον, μέ πολλά ελαττώματα καί πολλάς αδυναμίας, πονηρός, τολμηρός καί ταχύς είς τάς αποφάσεις του.

Κατά τήν κατοχήν, λόγω τής μειονεκτικής του θέσεως έναντι τής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., του μεγάλου κομματικου του φανατισμου καί πάθους, παρουσιάζετο ώς άτομον εγωπαθές καί θηριώδες, στερούμενον άν-θρωπισμου καί ευγενών αίσθημάτων.

Διά τόν αγώνα ή ανθρωπινή ζωή δέν είχεν ούδεμίαν άξίαν, διά τουτο εφήρμοζε την αρχήν "ό σκοπός αγιάζει τά μέσα", ασχέτως έάν ταυτα ήσαν δίκαια ή άδικα, εθνικά ή αντεθνικά καί απάνθρωπα.

Ουδέποτε τόν συνεκίνησεν ή ανθρωπινή ζωή , ή ό πόνος , δι' αυτό έβασάνιζεν, έκακοποίει καί έξετέλει πολλάκις διά των Ιδίων του χειρών ανθρώπους καί διά μικροπαραπτώματα ακόμη (π.χ. κλοπή προβάτου ή κυψέλης κ.λ.π.).

Ήταν ανελέητα σκληρός καί δέν έδίσταζε νά λέη "οτι άν είναι νά γλυτώση ένας ένοχος ας πάνε καί εννιά αθώοι", όπως τόν περιγράφει ό Καπετάν Νικηφόρος του ΕΛΑΣ είς τήν Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ" τής 23/9/75.

Λόγω τής ψυχοσυνθέσεώς του ταύτης δέν ήτο δυνατόν νά προσέλκυση καί ενθουσίαση τόν πληθυσμόν τής υπαίθρου ώς πραγματικός ηγέτης, πλην βεβαίως τών φανατικών κομμουνιστών, οί οποίοι είχον τήν αυτήν ψυχοσύνθεσιν με αυτόν, αλλά διά τής χρησιμοποιήσεως σαδιστικών μεθόδων καί φρικιαστικών βασανιστηρίων έπεβάλλετο, τοσον εΐς τους κατοίκους τής υπαίθρου, οσον καί είς τους άντάρτας του.

Έίς τό έργον του τόν έβοήθήσε πολύ ό τέλειος μηχανισμός του Κ.Κ.Ε., τό όποϊον έργαζόμενον συνωμοτικώς άπό 20ετίας καί πλέον είχε δημιουργήσει είς τάς κωμοπόλεις καί τά χωρία οπαδούς καί στελέχη πειθαρχημένα καί φανατισμένα.

Ουτω ό "Αρης, στηριζόμενος αρχικώς είς 20-30 τοιαυτα στελέχη (μαυροσκούφηδες), ήρχισε τόν αγώνα τοϋ ΕΛΑΣ κατά τό 1942 είς Ρούμελην καί με τό πρόσχημα του άπελευθερωτικοΰ αγώνος καί διά τής προπαγάνδας παρέσυρεν αρκετούς κατοίκους νά τόν ακολουθήσουν ή τους ήνάγκαζε προς τοϋτο διά τής βίας καί τής τρομοκρατίας.

Είναι γεγονός ομως οτι, παρά τήν κομματικήν του δρασιν καί τήν τοιαύτην τής κατοχής, ούδενός ήγετικοΰ στελέχους του Κ.Κ.Ε. τήν συμπάθειαν κατώρθωσε νά απόσπαση (Ζαχαριάδης, Σιάντος, Ίωαννίδης, κ.λ.π.). Αντιθέτως οΰτοι συνεχώς του κατελόγιζον ευθύνας διά παρεκκλίσεις έκ τής γραμμής του κόμματος καί διά διαφόρους εξτρεμιστικός του ενεργείας (εγκλήματα, κ.λ.π.). "Ολα αυτά ό "Αρης τά έγνώριζε καί τά εβλεπεν, αλλά δέν είχε τήν ψυχικήν καί κομματικήν δύναμιν νά άντι-δράση, διότι τόν έβάρυνεν ή κατηγορία του δηλωσία.

Τό τέλος του" Βελουχιώτη ήτο οίκτρόν, καθ' οσον ούτος άπεκηρύχθη ύπό του Κ.Κ.Ε., απομονωμένος δέ καί καταδιωκόμενος ύπό του Ελληνικού Στράτου , έφονεύθη τόν Ίούνιον του 1945 είς τήν Πίνδον.

Διά νά άντιληφθή ό αναγνώστης ποία ήτο ή ψυχοσύνθεσις του Βελουχιώτη, πώς ενεργούσε καί πώς επεβλήθη εις τόν πληθυσμόν τής Ρούμελης κατά τό πρώτον έξάμηνον τής δράσεως του, θά αναφέρω μερικά άπό τά πολυάριθμα εγκλήματα, τά όποια διέπραξεν ούτος είς τήν περιοχήν τής Στερεας Ελλάδος :

Τάς πρώτας ημέρας του Ιανουαρίου 1943 ό Ύπλγός Καϊμάρας απεστάλη ώς σύνδεσμος τών αξιωματικών της οργανώσεως είς Μαυ-ρολιθάρι, Ενθα, ώς ψευδώς είχε διαδώσει τό ΕΑΜ, επρόκειτο νά συναντη-θή ό Στρατηγός Ν. Ζέρβας του ΕΔΕΣ μετά του' άρχηγοϋ του ΕΛΑΣ "Αρη Βελουχιώτη προς καθορισμόν του τρόπου διεξαγωγές τοϋ ανταρτοπόλεμου καί ένοποίησιν τών ανταρτικών ομάδων.

Τόν Βελουχιώτην συνήντησε καθ' όδόν μετά τής ομάδος του, είς τό χάνι Ζαγκανά, νοτίως τής Καλσσκοπής, κινούμενον προς Παρνασσόν.

Κατά τήν διεξαχθεϊσαν συζήτησιν ό "Αρης απέφυγε νά δηλώση τό πραγματικόν του όνομα, ισχυρισθείς οτι ήτο ανώτερος αξιωματικός τοΰ Ίππικου. Ό μαυρος κοζάκικος σκούφος, τόν όποιον έφερε τόσον αυτός, δσον καί οι 20 αντάρτες του, ή φρασεολογία του, αί άναπτυχθείσαι ύπ' αίιτου επιδιώξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ καί αί κατηγορίαι του κατά του δήθεν "φασίστα" Ζέρβα "ό οποίος δέν ήθελε συνεργασίαν διά νά παίρνη μόνος του τις λίρες τών "Αγγλων" έκαμαν τόν Ύπλγόν Καϊμάραν νά άντιληφθή" οτι επρόκειτο περί κομμουνιστου ήγέτου.

Μετά τήν συζήτησιν ταύτην ό Ύπλγός ούτος μετέβη είς τό χωρίον Μαυρολιθάρι διά νά βεβαιωθή έάν ό Ζέρβας ήλθεν είς Ρούμελην, πραγμα πού απεδείχθη ψευδές.

ΔΙΑΛΥΣΗ ΟΜΑΔΟΣ ΑΓΟΥΡΙΔΕΩΝ

Ό Καϊμάρας έπληροφορήθη κατά τήν είς Μαυρολιθαρι αφιξίν του τήν έκτέλεσιν, κατά τήν προηγουμένην ήμέραν ϋπό του "Αρη Βελουχιώτη καί τών καπεταναίων του, 14 ανταρτών τής άμάδος Τζιβάρα - Άγουρίδη(Ό Γιάννης Άγουρίδης, καταγόμενος άπό τό χωρίο Δύο Βουνά, οίκειοθελως έλαβε μέρος είς τήν άνατίναξιν τής γεφΰρος τσύ Γοργοποτάμου),τους όποιους συνέλαβε διά δόλου.

Οί κάτοικοι του χωρίου τούτου ήσαν έντρομοι καί αγανακτισμένοι διά τά βασανιστήρια, τά όποΐα υπέστησαν οί εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, διά τόν μόνον λόγον, οτι δέν ήθελαν νά υπαχθούν ύπό τόν "Αρην, του οποίου τό τμήμα έθεώρουν ώς καθαρώς κομμουνιστικόν.

Άφοϋ τους έκάλεσεν είς Μαυρολιθαρι προς δήθεν συνεργασίαν και συνεννόησιν, τήν νύκτα τους κατένειμεν είς διαφόρους οίκίας προς διανυκτέρευσιν. Μετά τό μεσονύκτιον διέταξε τήν συλληψιν και τόν άφοπλισμόν του Τζιβάρα καί τών ανταρτών του.

Τήν πρωΐαν τής επομένης, παρουσία τών κατοίκων τοΰ χωρίου, τους ύπεχρέωσαν νά σκάψουν πρώτον τους τάφους των είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου,

έν συνεχεία τους έδειραν μέχρις αίματος διά μαστιγίων συρμάτινων καί τους διεπόμπευσαν είς τά μάτια τών κατοίκων του χωρίου,

κατηγορουντες αυτούς ώς προδότας καί όργανα τών Ιταλών.

Τέλος δε διά μαχαιρών έθραυσαν τά όστα τών βραχιόνων των καί απέκοψαν τά ακρα τών περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τά θύματα ταυτα υπέκυψαν άπό τά φρικτά βασανιστήρια.

Παρά τάς γοεράς κραυγάς τών ανδρών τούτων, ουδείς έκ τών υποχρεωτικώς παρισταμένων χωρικών έτόλμησε νά έπέμβη ή νά διαμαρτυρηθή.

Πάντα ταΰτα έξετελέσθησαν συμφώνως προς τάς διαταγάς του Βελουχιώτη, ό οποίος έπρωτοστάτει είς τό άπαίσιον καί θηριώδες αυτό έγκλημα.

Τήν σύζυγον τοΰ Τζιβάρα έβασάνισε καί έξετέλεσεν ό Ιδιος ό "Αρης Βελουχιώτης διά μαχαίρας.

Τά πτώματα των θυμάτων τούτων έτάφησαν είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου.

Οί κάτοικοι του Μαυρολιθαρίου καί Ιδίως αί γυναίκες ήσαν κάτωχροι καί ετρεμον άπό τά έργα του στυγερού έγκληματίου "Αρη Βελουχιώτη.

Κατά τήν παραμονήν του είς Μαυρολιθάρι ό Καϊμάρας έφιλοξενήθη εϊς τήν οίκίαν του Άνθ/γου Μώκου ή Καλλία ('), τήν έπομένην δέ μετέβη είς τό χωρίον Κονιάκος, όπου συνήντησε τόν άρχηγόν του ΕΛΑΣ Δωρίδος μόνιμον Άνθ/γόν Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητήν του καί φίλον του.

Τόσον έκ τίς γενομένης συζητήσεως μετ' αύτοϋ, οσον καί έκ τής συστηματικής προπαγάνδας, ή όποια έγένετο είς τους άνδρας τής ομάδος του (20 περίπου αντάρτες) υπό γνωστών κομμουνιστών (θεωρία κομμουνιστική, άσματα Ποπώφ κλπ) διεπίστωσε πλέον οτι πράγματι ό ΕΛΑΣ ήτο όργάνωσις καθαρώς κομμουνιστική.

Τάς ανωτέρω εντυπώσεις του, αί όποΐαι δέν ήσαν καθόλου ευχάριστοι, έγνωστοποίησεν Ο έν λόγω Υπολοχαγός είς τούς άλλους αξιωματικούς τής Επιτροπής.

(σ.σ. Και η αντίσταση του Βελουχιώτη κατά του Κατακτητή συνεχίζετε )

β. Τήν 9ην Αυγούστου 1942 συνέλαβε καί έξετέλεσε εις Δερελή Φθιώτιδος ενα πλανόδιον μουσικόν, ονόματι Θωμαν, ώς ΰποπτον πληρο-φοριοδότην τών Ιταλών.

γ. Τήν 14 Αυγούστου 1942 συνέλαβεν είς περιοχήν Πολύδροσου τόν εθνικόφρονα φαρμακοποιόν Παν. Δρίβαν καί τόν έξετέλεσεν ως συνεργάτην δήθεν τών Ιταλών.

δ. Τό δεύτερον 15νθήμερον του Αυγούστου 1942 έξετελέσθησαν κατ' έντολήν του "Αρη αί δύο κόρες (12 καί 13 ετών) του Ί. Κόρδα έκ Κοχλιών Ευρυτανίας, διά τόν λόγον Οτι ούτος εγκατέλειψε τόν ΕΛΑΣ, είς τόν όποιον εϊχε καταταγή δι' ολίγας ημέρας.Τά δύο αυτά αθώα πλάσματα έσφάγησαν διά μαχαίρας άπό δύο άντάρτας του ΕΛΑΣ, είς τους οποίους δέν είχεν έμπιστοσύνην ό "Αρης καί τους οποίους ήθελε νά ανάμιξη είς τό έγκλημα. Οί δύο αντάρτες έγιναν έκτελεσταί, παρά τήν θέλησίν των, τής εγκληματικής καί άπαισίας αυτής πράξεως, ύπό τήν άπειλήν σφαγής των διά μαχαίρας ύπό δύο καπεταναίων του "Αρη ("ή θά τά σφάξετε η θά σφάξωμε ημείς έσας").

ε. Κατά τό τέλος 'Οκτωβρίου 1942 ό "Αρης συνέλαβε τόν πρώην άντάρτην τοΰ ΕΛΑΣ Προβιαν είς τό χωρίον Τσούκα Φθιώτιδος.
Κατ' έντολήν του τόν έδεσαν είς κορμόν δένδρου καί τόν έξετέλεσαν κατό-πιν μεσαιωνικών βασανιστηρίων (μαχαιριές, λάδι βραστό εις τάς πληγάς, κ.λ.π.), διά τόν λόγον οτι εγκατέλειψε τόν ΕΛΑΣ.

στ. Τήν 20ήν Νοεμβρίου 1942 καί ένω έγένοντο προετοιμασίαι διά τήν άνατίναξιν της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ό "Αρης συνέλαβεν είς περιοχήν Μαυρολιθαρίου τήν Ιωάννα Γκόγγου έκ Στρώμης Παρνασσίδος, διότι δήθεν κατέδωσε τους "Αγγλους τής Γκιώνας είς τους Ιταλούς. Ταύτην κατέσφαξε διά μαχαίρας, κατόπιν εντολής του, αντάρτης του ΕΛΑΣ, επειδή έθεωρήθη ύποπτος φυγής από τόν "Αρη.

ζ. Τήν 23ην Νοεμβρίου 1942 ό "Αρης έξετέλεσε διά των χειρών του είς τήν πλατείαν του χωρίου Καστριώτισσα Παρνασσίδος τόν κτηνοτρόφον Νικ. Μασσαβέτταν, άπόγονον τοϋ Αθανασίου Διάκου, έκ Μουσουνίτσης, ώς ζωοκλέπτην καί άφήρεσεν άπό τήν οίκογένειάν του ολα τά πρόβατα της.

Απο Συμπληρωματικές Έκδόσεις του Γ.Ε.Σ. με Αρ.86 με τίτλο Εθνική Αντίσταση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Ψαρρού 1941 - 1944(εκδόθηκε το 1979)

Ήταν επικεφαλής στη Διάλυση του 5/42 Συντάγματος στο Κλίμα Δωρίδος όπου σφαγιάστηκαν άδικα 300 άνδρες του Συντάγματος και Διοικητής του Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

ΓΕΝΙΚΟΝ ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ

Προς την ΥΙΙΙ Μεραρχίαν Χαλίκι

Ως υπεύθυνος διαχειριζόμενος το ζήτημα της εκκαθαρίσεως της ΕΔΕΣ επί των υμετέρων ενεργειών έχω να παρατηρήσω:

α) Πολιτικής και από στρατηγικής και τακτικής άποψης του πόλεμου μας εναντίον του εσωτερικού (Ζέρβας - Αντίδραση) και εξωτερικού (Γερμανοί) εχθρού, η ενέργεια σας να αποσύρετε τις εναντίον του δυνάμεις για να συμπτύξετε και προβάλετε αντίσταση προς Μέτσοβον ενεργούντες Γερμανούς, είναι απολύτως εσφαλμένη και ασύμφορος.

β) Κατά την γνώμη μου είναι χίλιες φορές προτιμότερο να διανοίξουν οι Γερμανοί την οδόν Ιωαννίνων - Μετσόβου - Καλαμπάκας, παρά να εξακολουθήσει υφιστάμενος ο ΕΔΕΣ, έστω για μια εβδομάδα ακόμη.

γ) Γι' αυτό εντέλλομαι όπως άμα λήψει παρούσης διατάξητε αμέσως τον Καβαλάρη, απαλλασσόμενου του εφεδρικού και συμπληρωμένης της δυνάμεως του δια δυνάμεων ενεργού ΕΛΑΣ, ώστε να έχει 300 άνδρας τουλάχιστον, να κινηθή ταχύτατα προς θέση Πλάκα εκείθεν δράση εναντίον Εδεσιτών, λαμβάνων επαφήν με τα υμέτερα τμήματα και υπό τας διαταγάς μου, του λοιπού αποτελούσης της δυνάμεώς του μέρους του υπ' εμέ ανεξαρτήτου εκκαθαριστικού συγκροτήματος.

Αναφέρατε δια του ιδίου συνδέσμου λήψιν παρούσης και έναρξιν εκτελέσεως.

Ώρα 2.30'
Καλαρύτες 20 - Χ - 43

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΔΕΣΦΙΝΑ

Σεπτέμβριος 1943

Σύντροφοι, τον σκοπό μας μέχρι της στιγμής δεν τον είχαμε αποκαλύψει για λόγους σκοπιμότητας.

Τώρα εμείς παιδιά του φτωχού λαού και πρωτοπόροι του αγώνα θα αγωνισθούμε για να δώσουμε μια πραγματική ελευθερία στους λαούς, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα σε μας, είναι μέρος διεθνούς αγώνα που όλοι οι λαοί ξυπνήσανε θέλουνε να διώξουνε τους τυράννους όχι μόνο αυτούς που έχουμε εδώ αλλά και αυτούς που αύριο θα μας κατακτήσουνε για να μας κάνουνε οικονομικούς τους δούλους για αιώνες ολόκληρους, γιατί αυτοί μεν που είναι εδώ θα φύγουνε μια μέρα, όπως και από κάθε γωνιά της γης, οι κεφαλαιοκράτες όμως του Λονδίνου και της Αμερικής θα επιβάλλουν τη δύναμή τους.

Αλλά εμείς οι λαοί που ξυπνήσαμε πια δεν θα τους επιτρέψουμε να μας υποδουλώσουνε, γιατί τη δύναμη την έχουμε στα χέρια μας.

Σκοπός μας δεν είναι να χτυπήσουμε τους Γερμανούς και τους Ιταλούς στρατιώτες, γιατί κι αυτοί είναι σαν και εμάς αδέλφια μας και είναι όργανα των διάφορων φασιστών και κεφαλαιοκρατών για τη κατάκτηση και υποδούλωση των λαών και γιαυτό τους έστειλαν εδώ κάτω.

Λοιπόν να μην τρέφετε μίσος γι αυτούς.

Φταίνε οι διάφοροι Βόλπι και Γιούγκερς της Ιταλίας και Γερμανίας.

Εάν ρωτήσεις καλά , καλά κάθε στρατιώτη , αυτούς τι επιθυμεί δεν θέλει τίποτε άλλο από του να φτάσει σύντομα σπίτι του, στη δουλειά του και στα παιδιά του.

Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο 17 και μετά στα 20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό .

Ο πρώτος μας σκοπός που θα έχουμε μόλις επικρατήσουμε θα είναι να σφάξουμε όλη την άτιμη φάρα των αξιωματικών του αστικού στρατού που άλλο δεν κάνανε πριν παρά κινήματα για να παίρνουνε γαλόνια μισθούς και να γίνονται Πρόεδροι Δημοκρατίας ή Βασιλιάδες. Το κίνημα του Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και μ αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδια από το δρόμο μας.

Εμείς τα παιδιά του φτωχού λαού είμαστε ικανοί και αξιωματικοί να γίνουμε και να διοικήσουμε τον τόπον μας.
Σύντροφοι, γιατί από τώρα και στο εξής έτσι θα λεγόμαστε, δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε από το λαό.

Οι νίκες μας στο Στάλιγκραντ και στο Χάρκοβο μας φέρνουνε μια ώρα αρχύτερα στη πραγματική λεβεντιά.

Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το Κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας.

Από τώρα και στο εξής όλοι πάνω στα πηλίκια σας θα γράψετε με κόκκινα γράμματα «Ερυθρός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ΕΛΑΣ Ζωή ή θάνατος».

(σ.σ. Δεν γνωρίζει κανένας όμως , αν τους είπε να το γραψουν με το αιμα των αθωών παιδιων )

Νικόλαος Αναγνωστόπουλος, «Η Εύβοια υπό Κατοχήν», Τόμος Β΄ Τεύχος Α΄ σελίδες 367 - 368. Ο λόγος αυτός του Βελουχιώτη δημοσιεύτηκε αρχικά στον παράνομο τύπο και συγκεκριμένα στο 4ο φύλλο της εφημερίδας «Πατριώτης», που ήταν όργανο Απελευθερωτικής Επαρχιακής Κίνησης του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΔΕΣ

ΕΛΑΣ

ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ

Προς :

Τον σ. ΤΖΙΩΤΖΙΑ, μέλος του Επιτελείου του Αλβανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Αντιπρόσωπον ΕΛΑΣ στη Πανθεσσαλική Συνδιάσκεψη Ανταρτών που συνήλθε στην ΚΑΣΤΑΝΙΑ

ΟΠΟΥ

Αγαπητέ Σύντροφε.
Πρώτα σου στέλνω τους θερμότερους επαναστατικούς χαιρετισμούς και τα συγχαρητήρια μου δια την εξέλιξη και δράση του αδελφικού μας Λαϊκού Στρατού σας.

Ύστερα σε πληροφορώ τα εξής:

α) Βρισκόμαστε σε πόλεμο σκληρό με το Ε.Δ.Ε.Σ. (του προδότη Ν. Ζέρβα), όπως προ καιρού οι σύντροφοι μας Σέρβοι με τον προδότη Μιχαήλοβιτς.

Αυτοί μας επετέθησαν πρώτοι και σε συνεργασία με τους Γερμανούς και με την απόλυτη βοήθεια σε πληροφορίες, πολεμικό υλικό και χρήματα των Άγγλων.

β) Η προσπάθεια μας εναντίον όλων εξελίσσετε ευνοϊκά.

Αντιμετωπίσαμε τους Γερμανούς χωρίς πολλές ζημιές.

Διαλύσαμε σχεδόν τον Ζέρβα, που τώρα έχει τραβηχθή, συνεργαζόμενος ανοιχτά με τους Γερμανούς στην περιοχή Λάκκα - Σουλίου, με τις υπόλοιπες ελάχιστες δυνάμεις του.

γ) Το τμήμα της περιοχής Γκραμπάλα - Καλαμά 15ο Σύνταγμα VIII Μεραρχίας αντιμετωπίζει τώρα όλο το βάρος των υπολειμμάτων του Ζέρβα.

Ημείς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας αν δεν βεβαιωθούμε για τις τελικές προθέσεις και σκοπούς των Γερμανών ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΑΡΤΗΣ.

Θέλουμε λοιπόν από σας να μας βοηθήσετε στα εξής:

α) Να έχετε στενή σύνδεση με τα τμήματά μας και να τους διευκολύνετε όσο μπορείτε σε περίπτωση συμπτύξεως τους δια πιέσεως προς τας γραμμάς σας όπως έχουν διαταχθή.

β) να τους ενισχύσητε, όσο σας είναι δυνατό με πυρομαχικά και τρόφιμα, χρεώνοντας μας, γιατί επί του παρόντος είναι απολύτως αδύνατο από τεχνικούς λόγους να τους ενισχύσουμε εμείς από δω.

Με τον ίδιο σύνδεσμο σε παρακαλώ να μου στείλεις μια που δρω τώρα προσωπικά στην Ήπειρο, όσες μπορείς περισσότερες πληροφορίες για το κίνημα σας και τις κινήσεις των Γερμανών στη περιοχή σας

Σ.Δ. 26 ΧΙ 1943

Με συντροφική αγάπη

Τ.Σ. ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Κοινοποίησις

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Παρακατω 30-10-1943 επιθεση του ΕΔΕΣ κατά των Γερμανών , όταν δηλαδή ο Αρης την κατηγορούσε σαν σύμμαχο τους ,

το διάστημα Οκτωβρίου 1943 - Φεβρουαρίου 1944 εποχη ο ΕΛΑΣ με επικεφαλης τον Αρη προσπαθούσε να διαλύσει την Οργάνωση του Ζέρβα.

30-10-1943 Δύναμη από 300 περίπου αντάρτες του ΕΔΕΣ,υπό τον ίδιο το Στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα, συνάπτει διήμερη σκληρή μάχη με τους Γερμανούς στην περιοχή Νεράιδας Τρικάλων. Ο αγώνας όμως είναι άνισος και τελικά οι Έλληνες αντάρτες υποχρεώνονται να Συμπτυχθούν.

( σ..σ επόμενο ήταν έπρεπε να φυλάει και τα νώτα του από τον Ελας , αφού την ιδια περίοδο δεχόταν επιθέσεις και από τον Ελας ,ο οποίος προσπαθούσε να τον διαλύσει ,όπως ειχε κάνει με το το 5/42 δυο φορες μέχρι τότε , Πρώτη διάλυση (13 -14 ΜΑΪΟΥ 1943) Δεύτερη διάλυση (29-5-1943 - 24-6-1943),το 5/42 ειχε κι αυτό αναπτυξει Εντονη δράση κατά των Γερμανοιταλών στην περιοχή της Ρούμελης αλλά για τον Ελας φαίνετε δεν ήταν σωστό να γίνετε αντίσταση κατά των κατακτητών γι αυτό όσες αντιστασιακές οργανώσεις έκαναν αντίσταση προσπαθούσε να της διαλύσει .

Την προετοιμασία για τη Συνεχεια του Εμφυλίου «προδίδουν» και τα λόγια του Βελουχιώτη στον αποχαιρετισμό του προς την 3η Μεραρχία του ΕΛΑΣ (Πελοποννήσου) :

«Ο Μωριάς τώρα είναι ελεύθερος από κατακτητές.

Όμως δεν είναι ελεύθερος από εσωτερική αντίδραση.

Πρέπει να συντριβεί κι αυτή για να μπορεί ο ΕΛΑΣ να πει πως ξεπλήρωσε απόλυτα την αποστολή του.

Πιστεύω απόλυτα πως ο ΕΛΑΣ Πελοποννήσου θα εκπληρώσει απόλυτα το καθήκον του.

Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσετε το έργο σας θαρραλέα και αποφασιστικά.

Ο νους μου φτερουγίζει στη στιγμή που θα ξανασυναντηθώ μαζί σας σε καινούργιες μάχες και δόξες και εύχομαι αυτή η στιγμή να μην αργήσει».

Ο ΜΙΖΕΡΙΑΣ Αρθρο Εφημερίδος Ελευθερίας 13 Ιουνιου 1945

Πλήρη εικόνα τοϋ "Αρη Βελουχιώτη, τοϋ ίδρυτοΰ τοϋ ΕΑΜ, τοϋ Δημιουργού τοϋ ΕΛΑΣ, τοϋ Έρυθροϋ Αττίλα τών μούρων χρόνων τής σκλαβιά;, λαμβάνει ό αναγνώστης άπό τα κατωτέρω, τα οποΐα έδημοσιεύθησαν ώς κύριον άρθρον τής καθημερινής εφημερίδος «Ελευθερία» τήν 13ην Ιουνίου 1945, υπο τον τίτλον: «Ό Μιζέριας» :
«Άνεδύθη άπό τήν άφάνειαν, μόλις ήρχισε νά χύνη αιμα. Κατόπιν Εγινε «καπετάνιος». "Υστερα τραγούδι. "Επειτα θρύλος διά τους μέν, Αττίλας διά τους άλλους. Τό ονομά του έπέρασε τά σύνορα τής Ελλάδος. Τό έμαθαν εϊς δ'λας Ισως τάς χώρας των ηνωμένων εθνών. Καί εϊς τάς χώρας τοϋ "Αξονος καί τών δορυφόρων του. "Οσον περισσότερον αίμα έχυνε, τόσον περισσότερο έμάνθα-νον τό δνομά του. Μετά τήν άπελευθέρωσιν έκρεμόταν ώς δαμό¬κλειος σπάθη επάνω άπό τά κεφάλια τών προδοτών. Άλλα καί τών τιμίων καί φιλήσυχων Ελλήνων πού ήσαν εκατομμύρια. Εκείνοι πού τόν έλάτρευαν έπερίμεναν τήν κάθοδόν του. Καί εκείνοι πού τόν μισούσαν, τόν έτρεμαν. Ήλθε κατόπιν τό κίνημα. ΟΙ όργανω-ταί του, δέν τόν ήρώτησαν; "Ισως. Τώρα, είναι Ενας κοινός ληστής, βαρυνόμενος μέ χιλιάδας φόνων καί αποκηρυγμένος άπό τό κόμμα, πού άλλοτε τόν άπεθέωσε. Ξαίρει δτι άπό έδώ καί πέρα Ενα πράγμα πρέπει νά εύχεται: τό «καλό βόλι»....
Ό "Αρης. Έξεκίνησε διά τήν ζωήν ώς αποκηρυγμένος άπό τήν οίκογένειάν του τιρωτα. Μίαν οίκογένειαν τής Λαμίας, εϋπορον καί άψογον. "Οταν τά άλλα παιδιά, καί πρό πάντων τά παιδιά τών ευπόρων οικογενειών, χορεύουν, ερωτεύονται καί σαχλαμαρίζουν,αύ-τος Εκαμνε διαρρήξεις καί Εκλεπτε. Καί κατεδικάζετο εϊς διαφόρους ποινάς, τάς οποίας έξέτιεν ύπό τό σοφόν έλληνικόν σωφρονιστικόν σύστημα. Μίαν ήμέραν — πολύ άπομακρυσμένην — έ'γινε κομμούνιστής. "Επαυσε νά κλέβη. Καί επήρε τό «έπαναστατικόν» ψευδώνυμον «Μιζέριας». Είχε ζήσει ό Ί'διος εϊς τήν μιζέριαν ή ήθελε νά λύ¬τρωση τους άλλους άπό τήν μιζέριαν; Ποϋ νά έμβαθϋνη κανείς εϊς τό ύποσυνείδητον ενός άνθρωπου! Ώς «Μιζέριας» δέν Εχει καμ-μίαν έξαιρετικήν σταδιοδρομίαν. Ούτε ώς θεωρητικός, οΰτε ώς αγω¬νιστής. Απλώς μίαν λατρείαν προς τήν βίαν καί μίαν κλίσιν προς τήν σκληρότητα εΐχεν επιδείξει μέχρι τής ημέρας, κατά τήν οποίαν ύπέγραψεν έπί 4ης Αυγούστου τήν δήλωσιν άποκηρύξεως τοϋ κομμουνισμού.
"Εγινε «δηλωσίας». "Υπήρξε κλέπτης καί διαρρήκτης. Καί είχε κλίσιν προς τό «νταηλίκι» καί τήν σκληρότητα. Έπέρασε μίαν τε-τραετίαν περιφρονημένος άπό τους ελαχίστους συντρόφους του, πού δέν ήοαν «δηλωσίαι». Ήτο, δηλαδή, ό άνθρωπος, τόν όποιον άπέρριπτεν ολόκληρος ή κοινωνία. Ή μεγάλη τών ανθρώπων καί ή πικρά τών ομοϊδεατών. Καί τήν έξεδικήθη Μερικούς μήνας μετά τήν ύποδούλωσιν—κατά τάς αρχάς τοϋ 1942—Εόωσεν εϊς τήν κατε-χομένην Ελλάδα τήν πρώτην φρικίασιν. Μέ καθαρώς ληστρικας με¬θόδους ηθέλησε ν' άπομιμηθή τόν Στένκα Ράζιν, τόν Ρώσον άγροτι-κόν έπαναστάτην τοϋ 17ου αιώνος. Έγνώριζε τήν υπαρξίν του; "Ισως ποτέ νά μή τό ειχεν ακούσει. Έν πάση περιπτώσει καί αυ¬τός ήξίωσε διανομήν τών γαιών εϊς τους κολλίγους άπό Ενα τσι-φλικάν καί τά απαραίτητα λύτρα. Τά λύτρα εδόθησαν, άλλα οΐ κολλίγοι—φυσικά—δέν ήτο δυνατόν νά μείνουν εϊς τά χωράφια των. Καί τόν ήκολούθησαν.
Άπό έδώ καί πέρα, ή παρουσία του μόνον κακόν προύξένησεν εϊς τήν Ελλάδα όλόκληρον. Διότι τό ΚΚΕ — ποϋ σήμερα τόν απο¬κηρύσσει — γοητευμένον άπό τόν δυναμισμόν του, αδιαφορούν διά τάς μεθόδους του, επιεικές ή τυφλώττον απέναντι τών εγκλημάτων του, δχι μόνον δέν προσεπάθησε νά τόν χειραγώγηση καί νά δώση εϊς ενα άξεστον, άμόρφωτον καί κατεχόμενον άπό τό όλέθριον «σύμ¬πλεγμα τής κατωτερότητος» τόν πρακτικόν ίδεαλισμόν καί τόν ιπ-ποτισμόν τοϋ έπαναστάτου' — και τοϋ ληστοϋ ακόμη — άλλα, με-θυσμένον, άνεξέλεγκτον καί άσύδοτον, τόν εξαπέλυσε κατά τής "Ελλάδος. Καί τόν έχρησιμοποίησεν ώς δήμιον, άφοΰ τοϋ έδωσε τόν φωτοστέφανον τοϋ άρχηγοϋ τής αντιστάσεως εϊς τήν ΰπαιθρον.
Καί αυτός, έπί τρία περίπου Ετη περιέφερεν άνά τήν μαρτυρι-κήν αυτήν χώραν τόν μαϋρον σκοΰφον του ώς σημαίαν πειρατών τής ξηράς. Ή έκτέλεσις ενός άνθρωπου, αποτελεί διά κάθε γνή-σιον έπαναστάτην, θλιβερόν καθήκον. Δι' αυτόν καί τους ομοίους του — τους «μαυροσκούφηδες» — άπετέλει εύκαιρίαν ήδονισμοϋ. «θά πεθάνης σέ πέντε μέρες». Καί έπί πέντε ημέρας τό θύμα — προ¬δότης ή προσωπικός εχθρός ή μαχητής Εξω άπό τά οργανωτικά ή Ιδεολογικά πλαίσια τοϋ Άρη — έβασανίζετο. Καί έγδάρησαν άν¬θρωποι. Καί άπέθαναν άπό τακουνιές εϊς τό κεφάλι — δποιοι καί αν ήσαν. Καί έσφάγησαν οχι ολίγοι κατά τρόπον, πού μόνον τόν άκαριαϊον θάνατον δέν τους έξησφάλιζε. Προς τι δλη αυτή ή αβυσσαλέα σκληρότης απέναντι ανθρώπων πού ή Επρεπε νά πεθά¬νουν αμέσως ή δέν Επρεπε καθόλου νά θανατωθούν; Έπί τρία Ετη τό ΚΚΕ έσίγα δι' δλα αυτά. Καί έστρατολόγει αναξίους οπαδούς — πού τους ανέβαζε κατόπιν εϊς τόν «παπαφίγκον» τοϋ σκάφους του — μέ μεθόδους τρομομοκρατήσεως καί δολιότητος, τάς όποιας ουδείς ληστής σεβόμενος τόν εαυτόν του χρησιμοποιεί. Διά τοϋ Ά¬ρη. Τοϋ δυναμικού άρχηγοϋ του, ό όποιος Εβλεπε ώς σκύβαλα τόν καπνεργάτην καί τόν κουρέα, πού θά Επρεπε νά ήσαν καθοδηγηταί του.
Έν τω μεταξύ, έδώ καί παντοϋ, άνθρωποι ταπεινοί, χωρίς «συμπλέγματα κατωτερότητος», χωρίς σαδιστικήν σκληρότητα, απλοί καί γλυκείς, έπεδίδοντο εϊς έναν αγώνα πού αποτελεϊ τήν δό-ξαν καί τήν τιμήν τοϋ ελληνικού λαού. Τήν στέρησιν τής ζωής τοϋ άλλου — τοϋ αναμφισβητήτως εχθρού — τήν έβλεπον ώς ανάγκην θλιβεράν. Τόν Ιπποτισμόν ώς κάτι τό αυτονόητον. Τήν ευθύτητα, ώς προϋπόθεσιν κάθε αγώνος. Τήν θυσίαν, ώς κλήρον κάθε άγω-νιστοϋ. Τό δραμά των ήτο μία Ελλάς χωρίς προδότας, άλλα καί χωρίς εγκληματίας. Αυτοί απετέλεσαν τό κίνημα τής αντιστάσεως. Καί αυτοί τώρα είναι δευτέρας τάξεως πολϊται εϊς τήν χώραν αυ¬τήν. Διότι τό ΚΚΕ κατά τήν διάρκειαν τής κατοχής όχι μόνον δέν έτόλμησε νά καταδικάση τόν «'Άρην» του, άλλ' απεναντίας έκά-λυψε δλα τά εγκλήματα του. Καί διότι κατόπιν, έμποτισμένον βα¬θύτατα άπό τήν πραξικοπηματικήν νοοτροπίαν του, ήκολούθησε τόν δρόμον πού αυτός είχε χαράζει, δταν πλέον ό "Αρης διεφώνει. Κάποτε θ' αποκαλυφθούν δλα τά παρασκήνια τής ελληνικής τρα-γωδίας.Τώρα, ό "Αρης ό Βελουχιώτης ή Μιζέριας, αποκηρύσ¬σεται άπό τό Κ. Κ. Ε. Διότι συνέχισε τήν δράσιν του καί με¬τά τήν συμφωνίαν τής Βάρκιζας. Διότι η δράσις του αυτή μό¬νον τήν «άντίδρασιν εξυπηρετεί». Διότι είναι ύποπτος καί τυχοδι¬ωκτική. Τυχοδιωκτική ήτο πάντοτε. Τήν άντίδρασιν, έν τελευταία αναλύσει, πάντοτε εξυπηρετεί. "Υποπτος ποτέ δέν ήτο. Ήτο απλώς καί βαθύτατα εγκληματική, καί πρό τής συμφωνίας τής Βάρκιζας καί μετά τήν συμφωνίαν. Δύο τραγικά συμπεράσματα βγαίνουν άπό τήν ίστορίαν αυτήν. Συμπεράσματα πού έχουν Ισχύν ιστορικών νόμων. Τό πρώτον: οταν ένα κόμμα τό κυβερνούν τυχοδιώκται, ό περισσότερον άπό δλους επιπλέει καί επιβάλλει τήν θελησίν του κατά τάς περιόδους τής θυέλλης. Τό δεύτερον : τό πολύ αίμα, τό πληρώνουν εϊς τό τέλος εκείνοι πού τό χύνουν. Διότι έρχεται ή στιγμή κατά τήν οποίαν, οσοι έπωφελήθησαν άπό τό χύσιμο αυτό τοϋ α'ίματος, αίσθάνονται τήν ανάγκην κάποιον νά ρίψουν εϊς τήν θά¬λασσαν. Καί ρίπτουν οχι βέβαια τόν εαυτόν των. Ρίπτουν εκείνον, ποϋ κανένας δέν θά ειχεν άντίρρησιν νά τόν ϊδη βυθιζόμενον εϊς τά τάρταρα. "Ας έχουν ύπ' οψιν των τους δύο αυτούς νόμους, οΐ πολύ «δυναμικοί» άνθρωποι. Ή ιστορία του ."Αρη είναι ή Ιστορία ενός άνθρωπου.) 'Αλλά καί μιας ολοκλήρου περιόδου, πού εϊθε πο¬τέ άλλοτε να μή ζαναζήση ή Ελλάς.

ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΡΑΘΕΑ

Θανάσης Μιζέριας, πού πολλοί , οι περισσότεροι γιά «καλαμπούρι» τόν αποκαλούσαν και «"Αρη ΒεΛουχιώτη».
Ήταν ένας κοινός απατεώνας, παλιός «δηλωσίας» καΐ γνωστής στούς «στενούς» καΐ ηγετικούς κύκλους τού Κ.Κ.Ε. περισσότερο μέ τ' όνομα «Σουλτάνα»!
Αυτός, λοιπόν, (ή αυτη) άπεφάσισε νά έξοντώση τόν δεκατριών χρονών <<προδότη» Γιώργο Μαραθεα ό πατέρα ήταν ό «δευτερεύων» στόχος!
Τό «σχέδιο» καταστρώθηκε γρήγορα και εύκολα και ή έκτέλεσίς του ήταν ακόμη πιό εύκολη.
Τό πρωί τής 11ης Ιουλίου 1942 ή κ. Μαραθέα μέτήν κόρη της, την μικρή Ελένη πού ήταν άρρωστη, έφυγαν γιά τή Λαμία, Θά επέστρεψαν ίσως τήν επομένη.
Στό σπίτι παρέμεινε ό πατέρας καΐ ο γιος, μισοάρρωοτος κι' αυτος, αφού μόλις είχε περάσει μια πλευρίτιδα σοβαρής μορφής.
Στό σπίτι, όπως προαναφέρθηκε, έμενε ακόμη και ό φύλακας μέ τό μικρό του γιό. Ήσαν όλοι τους ήσυχοι καΐ αμέριμνοι και κανένα απολύτως λόγο δέν είχαν νά φοβηθούν, παρ' όλο πού γνώριζαν ότι οί ληστές τριγυρνούσαν έκει κοντά.
Στίς 10 ακριβώς τό βράδυ τά κτήνη τής «εθνικής αντίστασης» εσπασαν τήν πόρτα τού σπιτιού.
Μέ φωνές καΐ μέ βρισιές έδεσαν τόν φύλακα και με πυροβολισμούς δολοφόνησαν επι τόπου τόν Ν. Μαραθέα.
Τά δύο παιδιά, τόν γιό τού φύλακα καΐ τόν Γ. Μαραθέα τους άρπαξαν άπό τά κρεβάτια τους.
Ο μικρός Μαραθέας τό μόνο που τους ζήτησε, ήταν νά τοϋ επιτρέψουν νό ντυθή πρόχειρα!
Μετά, χωρίς κανένα κίνδυνο ή φόβο ίσως και μέ τήν κάλυψι κάποιου γερμανικού ή ιταλικού αποσπάσματος οι αλήτες μέ... τους αιχμαλώτους τους, ξεκίνησαν για τά βουνά.
Τό τρομερό νέο έφθασε στη Λαμία τήν άλλη μέρα τό πρωί.
Καΐ χρειάστηκε νά περάσουν πολλές ώρες γιά νά βρεθουν μερικοί γνωστοί και συγγενεΪς νά πληροφορήσουν τήν κ. Μαραθέα γιά τό τι έγινε τό προηγούμενο βράδυ στό σπίτι της.
Όλοι στή Λαμία και στά γύρω χωριά είχαν παγώοει άπό τόν φόβο.
Πάντως πολύ λίγοι ήσαν αυτοί πού κατάλαβαν τότε τί περίμενε τόν ελληνικό λαό ατά κατοπινά χρονιά.
Ήταν ακόμη η αρχή!...
Κανείς άπό τους κατοίκους της Λαμίας δεν δεχόταν θά πάη μέχρι το κτήμα γιά νά μάθη τί ακριβώς εγινε.
Οί συγγενείς φοβόντουσαν περισσότερο.
Μόλις κατώρθωσαν νά πείσουν δυο γιατρούς πού μέ ένα αυτοκίνητο έφεραν τό πτώμα του Ν. Μαραθέα στήν πόλι.
Τήν μικρή Ελένη τήν κράτησαν στό σπίτι τού πρώην βουλευτοϋ Γεωργίου Πλατή.
Ή συφοριπ-σμένη μάνα πήρε τους δρόμους γιά νά σώση τό παιδάκι της...
Τά πράγματα "ξεκαθάρισαν» κάπως μετά άπό μιά εβδομάδα.
Στό σπίτι πού διέμενε ή κ. Μαραθέα, κάτω άπό τήν πόρτα, ρίχθηκε ένα γράμμα μέ δύο σημειώματα. Στό ένα. των συμμοριτών τοϋ Κ.Κ.Ε., έγραφε ότι, γιά νά χαρισθή ή ζωη τοϋ παιδιού έπρεπε, μεταξύ τών άλλων, νά δοθοϋν 100 έκατορμύμια δραχμές!
Τό δεύτερο, ήταν ένα σηρείωμα τού μικρού Γιώργου πού έγραφε: «Μαμά, μην άνησυχήτε, είμαι καλά.
Νά κάνετε ότι σας λένε οί άνθρωποι»!
Οι «άνθρωποι» ,οι κτηνάνθρωττοι τοϋ Κ.Κ.Ε. για ν' απελευθερωθούν ένα μικρό άρρωστο παιδάκι ζητούσαν λύτρα!
Ήταν κάτι τό πρωτοφανές!
Στό σημείο αυτό θά πρέπει νά γίνη μιά άναγκαια παρένθεσις. θά πρέπει οί διάφοροι Κνίτες γιά νά μην είναι «φυτά» ή γιά νά μή τους χαρακτηρίζουν έτσι, θά πρέπει όλοι οί νέοι, πριν κινήσουν γιά μιά συγκέντρωσι ή μιά πορεία πού οργανώνει τό Κ.Κ.Ε. ή οϊ αναίσχυντοι θαυμαστές τους, νά έρευνήσουν μόνοι τους, αβίαστα καΐ ανεπηρέαστα, τήν περίπτωσι τού μικροΰ Μαραθέα.
Υπάρχουν όλα τά ντοκουμέντα καΐ στά αρχεία τών έφημερίδων της εποχής, ολα τά στοιχεία και τά κείμενα με τά όποια ή κ. Μαραθέα έδινε τά λύτρα στους αλήτες τοϋ Κ.Κ.Ε. γιά νά σώση άπό τήν σφαγή τό μικρό παιδάκι της!
Υπάρχει ό «Ριζοσπάστη ς» και τή παρατιθέμενο κείμενο στίς εφημερίδες τότε, ή «Είδοποίησις» της κ. Μαραθέα πού ζητούσε άπό τά κτήνη τού Κ.Κ.Ε. όλιγοήρερη παράτασι τής προθεσμίας(! γιά τήν χορήγησι τών λύτρων' υπάρχει, έπίσης, στις εφημερίδες, ή πράξις χορηγήσεως τών λύτρων, σύμφωνα μέ τίς «οδηγίες» τοϋ Κ.Κ.Ε.!
Εν πάση περιπτώσει, πολλοί πού είχαν όρισμένες επαφές μέ τους άρχισυμμορίτες τού Κ.Κ,Ε. στήν Αθήνα, κινητοποιήθηκαν οπως είπαν δραοτήρία.
Ίσως καΐ ό Ηλίας Τσιριμώκος.
Ή αρπαγή ενός μικρού άρρωστου παιδιού δέκα τριών μόλις χρόνων καΐ ή άπαίτησις γιά λύτρα ήταν πράξις ληστρική και ίσως νά συγκίνησε μερικούς!
Οπως είπαμε, ήταν ακόμη ή αρχή.
Αργότερα, ιδιαίτερα κατά τά <<Δεκεμβριανά», τά λύτρα γιά τό Κ.Κ.Ε. έγινε «κανόνας απαράβατος».
Πάρα πολλοί Έλληνες γλύτωσαν τό κονσερβοκούτι καΐ τό τσεκούρι, δίνοντας εγγλέζικες λίρες, χρυοά δόντια ή ότι άλλο Είχαν άπό τιμαλφή!
Ή μάνα κινήθηκε προς άλλες κατευθύνσεις.
Συμφωνα μέ τήν «εντολή» επρεπε νά βρή τά 100 εκατομμύρια δραχμές!
Χρήματα, βεβαίως, δεν υπήρχαν, Έπρεπε νά πάρη ένα ενυπόθηκο δάνειο καΐ γι' αυτό χρειαζόταν νά προηγηθούν ορισμένες διαδικασίες, νομικές καΐ άλλες.
Έπρεπε νά νομιμοποιηθή ή κ. Μαραθέα σάν διαχειριστής της περιουσίας, νά έγκρίνη ή Τράπεζα τό δάνειο καΐ μετά κυρίως αυτό να δώσουν τήν έγκρισι οί Ιταλοί, για τήν λήψι τοΰ δανείου!
Ολα αυτά, βεβαίως, ήθελαν αρκετό χρόνο και ή χαροκαμένη μάνα δημοσίευσε στίς εφημερίδες μιά "Είδοποίησι» μέ τήν οποία παρακαλούσε τους πωρωμένους αλήτες της «εθνικής αντίστασης» νά της χορηγήσουν προθεσμία ενός μηνός!
Οί Ιταλοί, μέ τήν παρέμβασι καΐ της τότε Ελληνικής Κυβερνήσεως, τελικά ενέκριναν τήν χορήγησι τοΰ ενυπόθηκου δανειου καί τότε, ή κ. Μαραθέα, σύμφωνα πάντοτε μέ τις «εντολές» του Κ.Κ.Ε., διά τοΰ τότε συμβολαιογράφου Αθηνών Ίατρίδη, έκανε τις πράξεις «δωρεάς»!!
(Οι δολοφόνοι του Κ.Κ,Ε. Ζαχαριάδης, Μιζέριας, Φλωράκης, καΐ σήμερα Κάστρο, Γιαρουζέλακι, Ζιβκωφ κ.ά. τά λύτρα τά «Βάφτισαν»... δωρεές!!.
Ο καιρός όμως περνούσε, άλλα τά κτήνη πού σήμερα θά πάρουν καΐ σύνταξι, δεν άφησαν έλεύθερο τό παιδάκι.
Ούτε, βεβαίως, επρόκειτο να τό αφήσουν ποτέ.
Επί ήμερες τό περιέφεραν στά Βουνά ξυπόλητο, μέ υψηλό πυρετό και τό βασάνιζαν χωρίς διακοπή.
Μετά άπό τρεις περίπου μήνες βρέθηκε τό πτώμα του σέ μιά χαράδρα, κοντά στό χωριό Κολοκυθιά.
Είχε βασανισθή απάνθρωπα καΐ είχε ύποστή όλες τις κτηνωδίες των διεστραμμένων παιδεραστών του Κ.Κ.Ε.
Αυτοί τότε πού τό βρήκαν καΐ τό έθαψαν πρόχειρα καταμέτρησαν στό βασανισμένο κορμί του μικρού παιδιού 36 μαχαιριές!
Η μάνα του καΐ ή μικρότερη αδελφή του δέν μπόρεσαν νά τό δουν οϋτε νεκρό και κατακομματιασμένο..

ΟΜΗΡΙΑ

Δεν χρειάζει πολλές προετοιμασιεςι, ή νυκτερινή έπίθεσις.
Στο «κονάκι» τοϋ κτηματια μόνο ό ιδιος καί ο επιστάτης του έχουν άπό Ενα πιστολι» Δοκιμάζουν νά άντισταθοϋν, νομίζοντας ότι οι χωρικοί εχουν εισβαλει Τους σκοτώνουν επι τόπου.
Οταν άπομακρύνωνται οι αντάρτες, φλόγες άπο το πυρπολημένο κονάκι φωτίζουν τό δρόμο τους, Καί το φώτισμα βρίσκει μιά γυναίκα νά κλαίη σπαρακτικά στά ερείπια πού καπνίζουν δίπλα στον σκοτωμένο άνδρα της.
Αλλά τό πιο φοβερό μαρτύριο της, τώρα θά αρχιση .
Φεύγοντας τής πήραν και τό γιό της, μαζί καί τοϋ επιστάτη, 15 χρονα και τά δυο. Φεύγοντας ό έξαγριωμενος άπειλοϋσε την άπελπισμένη μητέρα: »θά πάς στούς φίλους σου τους Ιταλούς στά Δομοκό καί θά τους ζητήσης νά μήν κάψουν τά χωριά, γιά αντίποινα.
Νά μη βγάλουν άπσπάσματα γιά καταδιωξη.
Εσύ, θά άποζημιώσης τους κολληγους σας, γιά όλες τις ζημιές πού τους εκανε ό άντρας σου καί οι φίλοι σας οι Ιταλοί Μόνο έτσι θά ξαναδής τό παιδί σου, Αλλοιώς, κλάψτο κι αυτό, μαζί μέ τον άντρα σου.
τοϋ ήθκού των κατοίκων πού τόσο υπέφεραν άπό τους «Λεγεωνάριους» του πριγκπάτου τής Πίνδου.
Ειδε τά καπνισμένα ερείπια
Ειδε καΐ ενα ιταλικό τάγμα, έν πορεία γιά αντίποινα.
Με διαμαρτυρίες καΐ παρακλήσεις, έπεισε ο Τσολάκογλου τον διοικητή του νά μη κόψη τά χωριά.
Την άλλη άξίωσι (ναι μη καταδιώκουν άποσττάσματα την ομάδα Βελουχιώτη), οϋτε την (γνώριζε, ούτε καΐ θα μπορούσε νά συνηγορήση, αν την έγνώριζε ο κατοχικός πρωθυπουργός.
Τά αποσπάσματα χτενίζουν τον τόπο.
Η όμάδα χάνεται, «λουφάζει». Τι νά γίνωνται τά παιδιά;...
Ζαλισμενη κι άπελπισμενη ή μητέρα, καταφεύγει στα προπολεμικά μέσα.
Κατεβαίνει στήν Αθήνα. Βρίσκει τόν πολιτευτή Δομοκου ΣτάίΙη Μαλαμίδα.
Εκείνος τόν Ηλία Τσιριμωκο. Κι ό τελευταίος απευθύνεται στην κομμουνιστική ήγεσία, με επιτιμητικές άπορίες:
- Αλήθεια αντάρτες έκαναν απαγωγή παιδιών; 'Αλήθεια ζητούν λύτρα , για νά τ' αφήσουν!
Γνωρίζουν στήν Κεντρική τοϋ Κ.Κ.Ε. το τί ακριβώς συμβαίνει.
Φρόντισε νά τούς ενημερώσει ό Βελουχιωτης μέ αναφορά του.
Ό άπεσταλμένος του έριξε ταυτοχρόνως καΐ δυο σημειώματα του στά γραμματοκιβώτια των εφημερίδων «Πρωία» καΐ << Ελεύθερο Βήμα>>! Η χήρα πρέπει νά δημοσίευση επιστολή στις εφημερίδες, μέ διαβαίωσι οτι εδωσε αποζημιώσεις στους κολλήγους, εκουσίως.
Καί ότι γνωρίσει πως δεν ευθύνονται αυτοί, γιά ό,τι συνέβη μέ τόν άντρα της.
Εκείνος φταιει...
Δεν είναι υποκριτική ή άγανάκτησις μερικών οτό Κ.Κ.Ε., όταν μαθαίνουν το τί έγινε στο χωριό του Δομοκού.
Τουλάχιστον τοϋ Κ. Καραγιώργη.
Δεν άνεχεται τά λύτρα καί τήν ομηρία. Ο σύνδεσμος τοϋ Βελουχιώτη φεύγει πίσω γιά τά λημέρια του, με ρητή εντολή;
Νά άφήση άμέσως ελεύθερα τά δύο παιδια».
- Καλά, άπαντα εκείνος στον σύνδεσμο. θα τά άφησω αφού τό πήραν έτσι οι «πουριτανοί>> Μόλις ξεμακρύνουν τά αποσπάσματα, θά τ' άφήσω.
Μήνα ολόκληρο καΐ παραπάνω μετα την απαγωγή, θά άφήση τό ένα. Τόν γιό του επιστάτη.
Το άλλο παιδί, ποτέ δέν θά τό δή ή συφορίασμένη μητέρα του
Πολυ αργότερα άλλους δυό μήνες καΐ παραπάνω θά γίνη γνωστό τό τέλος του.
Τό σκότωσε ό Βελουχιώτης κοντά στό χωρίο Κολοκυθιά. κατά τις 20 Αυγούστου- Γιατί, ή τόση και τόπο άδικαιολόγητη θηριωδία;.
Κατά τίς δικαιολογίες του, γιά αντίποινα
Γιατί αποσπάσματα πιάσανε ένα αντάρτη του (τον Ν, Λίβα) καί τόν σκότωσαν στις φυλακές Λαμίας!
Ή απαράδεκτη έξήγησις, θά δώση λαβή φρικιαστικών υπονοιών αργότερα, σε αρκετά κομματικά στελέχη;
Αν ήταν για αντίποινα, έπρεπε νά τό πή.
"Όχι θά τόν έπιασε κανένας σαδιστικός παροξυσμός...».
Οτι καί αν ήταν, τά έγκλημα έβαλε την σφραγίδα του, στην πρώτη «δράσι» της πρώτης ομάδος τοϋ Ε.Λ.Α,Σ.
Χωρίς καμμιά κύρωσι στον παραβάτη της εντολής άπό την Αθήνα: «Νά άφήση άμεσως τά παιδια>>
Καί όχι μόνο χωρίς κύρωσι, αλλά καί μέ προαγωγή του τόν ιδιο καιρό .
Γίνεται πια αρχηγός Ρούμελης, Καί συνέχεια, τό ιδιο θά γίνεται;
Φωνές, επιτιμήσεις σέ κομματικές απειλές γιά μερικές όχι όλες μερικές- άπό τίς θηριωδίες του.
Αλλά καί ταυτόχρονα, άνοδος του στον Ε.Λ.Α.Σ»
Οι κομματικές έξηγησεις δέν θά λείψουν γιά έκείνην την ανακολουθία. Αρχής γενομένης από τό πρώτο ανατριχιαστικό έγκλημα, με τόν φόνο του μικρού Μαραθέα: Άργει πολυ νά γίνη γνωστό τό τέλος τής γκαγκστερικής επιχειρήσεως.
Πρίν από αυτό, μαθεύεται κάτι άλλο
Μιά θεαματική πολεμική επιτυχία τοϋ Βελουχιώτη.
Με την λεγομένη μάχη τής Ρικάς, στίς 9 Σεπτεμβρίου 1942.

[«ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΉ ΩΣ ΤΙΣ ΝΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΥ». Ιστορικα κείμενα τοϋ Αξιωματικού τοϋ Ε.Λ.Α.Σ. Φοίβου Γρηγοριάδη, έφημερίς «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» - Κυριακή 6 Απριλίου 1975, σελίς 7.]