Το αντάρτικο στη Θεσσαλία: ΕΣΑΠ, η Εθνική Αντιστασιακή Οργάνωση του Ταγματάρχη Κωστόπουλου

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιάννης Αθανασόπουλος

Η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης μέχρι τώρα έχει επικεντρωθεί περισσότερο στην μελέτη των δυο μεγαλύτερων οργανώσεων, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Περισσότερο στην πρώτη, με την έκδοση πολλών μελετών και βιβλίων, που συχνά προπαγανδίζουν την τότε κομματική γραμμή παρά την αντικειμενική ιστορική αλήθεια.

Η όποια μελέτη ή έστω παρουσίαση μικρότερων αλλά πολύ σημαντικών αντιστασιακών οργανώσεων, γίνεται συνήθως με απαξιωτικό τρόπο. Ιδιαίτερα εάν οι οργανώσεις αυτές δεν εντάχθηκαν ή δεν είχαν αγαστή συνεργασία με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί η οργάνωση «Εθνικός Στρατός Απελευθερωτικής Προσπάθειας» (ΕΣΑΠ), που έδρασε στη Δυτική Θεσσαλία.

Υπήρξε δημιούργημα του Ταγματάρχη Γεωργίου Κωστόπουλου, απότακτου αξιωματικού του Κινήματος του 1935, και επίσημα η δράση της ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου 1942. Προηγουμένως ο Κωστόπουλος είχε μυηθεί μέσω ενός φίλου του στο τοπικό ΕΑΜ, αλλά δεν είχε ορκισθεί εξαιτίας της επιθυμίας του να διαβάσει πρώτα το Καταστατικό του, κάτι το οποίο δεν συνέβη ποτέ. Τότε ο Κωστόπουλος αντιλαμβανόμενος ότι πίσω από το ΕΑΜ βρισκόταν το ΚΚΕ κράτησε ιδιαίτερα επιφυλακτική στάση.

Η αρχική δύναμη του ΕΣΑΠ έφτανε στις αρχές του 1943 τους 250 αντάρτες. Ωστόσο ο Κωστόπουλος ήδη από τα τέλη του 1942 προσπαθούσε να διευρύνει την οργάνωσή του. Από τα τέλη Δεκεμβρίου 1942 δέχθηκε την ομάδα του Κωστορίζου (25 ανταρτών), που εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ του Βελουχιώτη εξαιτίας της διαφωνίας τους με το σχέδιο διάλυσης της οργάνωσης του Ζέρβα, που είχε οργανώσει ο ίδιος ο Βελουχιώτης μετά την επιχείρηση Χάρλινγκ. Τότε ο ΕΛΑΣ επικήρυξε τον «προδότη» Κωστορίζο και τους άνδρες του και έλαβε την αφορμή να επιτεθεί κατά του Ζέρβα, νομίζοντας ότι εκεί κατέφυγαν οι «αποστάτες». Η ουσία όμως είναι ότι αυτοί εντάχθηκαν στον ΕΣΑΠ αν και αρχικά είχαν σκοπό να φτάσουν στο αρχηγείο του ΕΔΕΣ.

Την ίδια περίοδο, τον Δεκέμβριο του 1942, ο Κωστόπουλος προσπαθεί να συνεννοηθεί με άλλες Εθνικές Οργανώσεις και ξεκινά επαφή με τον στρατηγό Ζέρβα. Στις 18 Δεκεμβρίου έγραφε ο ίδιος:

Στρατηγέ μου,

Έλαβα το γράμμα σας και βρέθηκα στην ευχάριστο θέσι να έλθω εις επικοινωνίαν μαζί σας, πράγμα που από πολλού χρόνου επιθυμούσα. Επειδή δέ ο απεσταλμένος σας μου εδήλωσε ότι η επιθυμία μου αυτή συμπτίπτει με την ιδικήν σας, σας παρακαλώ να μου ορίσητε προσπωπικήν συνέντευξιν εις σύντομον χρόνον και τόπον εκείνον που ο απεσταλμένος σας γνωρίζει προφορικώς. Πιστεύω ακραδάντως ότι η προσωπική επαφή θα επιλύσει πολλάς εκκρεμότητας.

Πίνδος, 18 Δεκ. 1942

Ο αρχηγός Δυτικής Θεσσαλίας

Γεώργιος Κωστόπουλος

Αρχές του 1943 αρχίζει να κινητοποιείται το «πανδημοκρατικό» αντάρτικο, που είχε ως στόχο να ενώσει τις οργανώσεις που είχαν ως αποκλειστικό σκοπό τον πόλεμο κατά του κατακτητή και την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το σχέδιο εκπονήθηκε από τον Έντυ Μάγιερς, αρχηγό της Βρετανικής Αποστολής στην Ελλάδα και τους απότακτους βενιζελικούς αξιωματικούς Ναπολέοντα Ζέρβα και Στέφανο Σαράφη. Εν τω μεταξύ ο Σαράφης είχε αναπτύξει τις σχέσεις του με τον Κωστόπουλο και είχε οριστεί ουσιαστικά «συναρχηγός» του ΕΣΑΠ. Σκοπός του ήταν να δημιουργήσει τις Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών Θεσσαλίας, όπως είχε συμφωνήσει με τους Μάγιερς και Ζέρβα.

Το σχέδιο των τριών είχε ως σκοπό να σταματήσει τον εμφύλιο που το ΚΚΕ είχε αποφασίσει να εφαρμόσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 1942. Ωστόσο ένα γεγονός – σταθμός στην εξέλιξη της υπόθεσης του αντάρτικου της Δυτικής Θεσσαλίας άλλαξε τα δεδομένα. Αυτό ήταν ο αφοπλισμός της οργάνωσης των Κωστόπουλου – Σαράφη από δυνάμεις του ΕΛΑΣ.

Ο αφοπλισμός του ΕΣΑΠ από τον ΕΛΑΣ

Ο υπεύθυνος του ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην περιοχή της Θεσσαλίας, Κώστας Καραγιώργης, αναστατώθηκε όταν έμαθε πως ο Σαράφης είχε ανέβει στα βουνά για να ενώσει τις Εθνικές Οργανώσεις. Χαρακτηρίστηκε αμέσως σαν «ταξικός εχθρός» που έπρεπε να εξουδετερωθεί με το όποιο τίμημα. Σε διαφορετική περίπτωση το μονοπώλιο του ΕΛΑΣ στην αντίσταση θα κινδύνευε σοβαρά. Τότε καταστρώθηκε ένα λεμπτομερές σχέδιο που είχε ως στόχο να πλανέψει τον Κωστόπουλο, δείχνοντας του αρχικά φιλική διάθεση και επιθυμία συνεργασίας κατά των κατακτητών.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1943, ο Κωστόπουλος ενημερώνεται από τους αντάρτες του ότι ο Καπετάν Κόζιακας του ΕΛΑΣ (Θωμάς Πάλλας κατά κόσμον) έρχεται προς τα μέρη που ήλεγχε ο ΕΣΑΠ και ζητά συνεννοήσεις με στόχο τη συνεργασία των δύο οργανώσεων. Ο Κωστόπουλος δέχθηκε. Στην αρχή το κλίμα δεν ήταν φιλικό. Ο Σαράφης θα γράψει για την συνάντηση εκείνη (Ο ΕΛΑΣ, σ. 79): «[…] Συστηθήκαμε επίσης και ο Κωστόπουλος πρόσθεσε: «Τι Κόζιακας, ποιό είναι το πραγματικό σου όνομα;». Εκείνος απάντησε πως το πραγματικό του όνομα είναι υποχρεωμένος να κρατάει μυστικό, σύμφωνα με τις αρχές της οργάνωσής του. Ο Κωστόπουλος σε τόνο οξύ είπε πως μόνον οι κακοποιοί κρύβουν το όνομά τους και η κατάσταση οξύνθηκε».

Η συνέχεια ωστόσο ήταν πιο φιλική. Ο Κόζιακας σταλμένος από τον Καραγιώργη είχε στόχο να κατασκοπεύσει τον «εχθρό». Την δυναμική του και κυρίως τον ρόλο του Σαράφη. Η πρώτη συνάντηση δεν είχε αποτέλεσμα. Ορίστηκε όμως νέα στο Μοναστήρι του Ντούσικου, όπου είχαν εγκατασταθεί ο Σαράφης, ο Κωστόπουλος και οι αντάρτες του ΕΣΑΠ. Ο Κόζιακας ζήτησε εσκεμμένα προσωρινή αναβολή της συνάντησης και προχώρησε στη β’ φάση του σχεδίου. Άντρες του ΕΛΑΣ συνέλαβαν στην Καρδίτσα τον ταγματάρχη Αντωνόπουλο, φίλο και συνεργάτη του Κωστόπουλου, που ανέβαινε στο βουνό για να ενταχθεί στον ΕΣΑΠ. Η είδηση όπως ήταν βέβαιο έφτασε άμεσα στα αυτιά του Κωστόπουλου. Άμεσα ο ίδιος με τον Σαράφη και την δύναμή τους φτάνουν στο Βούνεσι όπου είχε το τοπικό αρχηγείο του ο ΕΛΑΣ και ζητούν την άμεση απελευθέρωση του ταγματάρχη Αντωνόπουλου. Καθώς ήταν βράδυ όμως, πείσθηκαν από τον Νικηταρά του ΕΛΑΣ να αναπαυθούν και να συζητήσουν το επόμενο πρωί.

Γύρω στις 3 τα ξημερώματα και ενώ η αποστολή του ΕΣΑΠ αναπαυόταν δύναμη του ΕΛΑΣ εισβάλει στα καταλύματα και αφοπλίζει όλους τους αντάρτες της οργάνωσης. Ημερομηνία του αφοπλισμού του ΕΣΑΠ και οριστικού θρυμματισμού των σχεδίων για το μεγάλο και ενιαίο πανδημοκρατικό αντάρτικο ήταν η 3η Μαρτίου 1943. Ο ίδιος ο Κωστόπουλος έγραψε αργότερα στην σχετική έκθεσή του για τον αφοπλισμό:

«Την νύκτα της 2 προς 3 Μαρτίου του 1943, διά απάτης εις χωρίον Μορφοβούνιον Καρδίτσης, αφοπλίσθη τμήμα του Κεντρικού Αρχηγείου υπό των κομμουνιστών συλληφθέντων του τε Γενικού Αρχηγού του ΕΣΑΠ και του Αρχηγού του κεντρικού Αρχηγείου Λοχαγού Καραμπέκου Θωμά. Τον αφοπλισμόν τούτον επηκολούθησεν αφοπλισμός και των άλλων αρχηγείων του ΕΣΑΠ και εκτέλεσις τριακοντατριών εκ των μαχικωτέρων στελεχών του ΕΣΑΠ. Πολλοί των ανταρτών μετά του Γενικού Αρχηγού και του Αρχηγού Καραμπέκου ωδηγήθησαν εις χωρίον Κολοκυθιά Φθιώτιδος ένθα ο Γενικός Αρχηγός και ο αρχηγός Καραμπέκος κατεδικάσθησαν εις θάνατον υπό ανταρτικής συνελεύσεως αλητών, προεδρευομένη υπό του τότε Συντ/ρχου Σαράφη.

Μετά επίμονον επέμβασιν του εν Ελλάδι Αρχηγού της Συμμαχικής Αποστολής Άγγλου Ταξιάρχου EDWARD MAYERS (ΕΝΤΥ) και του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής αφέθημεν ελεύθεροι ανασταλείσης της εκτελέσεώς μας την 1-5-43. […]».

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον ρόλο του Στέφανου Σαράφη. Γεγονός αναμφισβήτητο είναι πως ο ίδιος αν και χλευάστηκε φυλακισμένος από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δέχτηκε, κατά ένα περίεργο τρόπο, να αναλάβει Στρατιωτικός Αρχηγός της οργάνωσης, δίπλα στον Πολιτικό Καθοδηγητή Ανδρέα Τζήμα και τον Καπετάνιο Άρη Βελουχιώτη. Τότε πάρθηκαν μέσα σε μια νύχτα οι κατηγορίες της Πανθεσσαλικής Επιτροπής του ΕΑΜ κατά του Σαράφη, που τον αποκαλούσαν συνεργάτη και άνθρωπο των Ιταλών κατακτητών μεταξύ άλλων. Οι κατηγορίες ήταν ίδιες και για τα υπόλοιπα στελέχη του ΕΣΑΠ και αξίζει να τονισθεί πως για αυτούς που δεν ακολούθησαν το παράδειγμα του Σαράφη, αυτές δεν αποσύρθηκαν.

Το ΕΑΜ βάσει σχεδίου ενημερώνει τον Ζέρβα με επιστολή, που υπέγραφαν γνωστά ονόματα Καπεταναίων του ΕΛΑΣ, στις 7 Μαρτίου 1943, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Φίλε Ζέρβα, οι προδόται Σαράφης – Κωστόπουλος αφοπλίσθησαν, από τα γενναία τμήματα περιλαμβάνοντα συνειδητούς αντάρτας και θα δικασθούν εις το Έκτακτον Στρατοδικείον, μαζί με τους συνεργαζόμενους με αυτούς προδότας αξιωματικούς…». Από την περίοδο αυτή αρχίζουν να γενικεύονται οι εμφύλιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ κατά άλλων εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων με στόχο να μην υπάρχει καμία άλλη οργάνωση έξω από το ΕΑΜ. Μάλιστα απείλησαν και τον Ζέρβα πως αν δεχθεί αντάρτες του ΕΣΑΠ στην οργάνωσή του θα «τον έριχναν στη θάλασσα».

Ενδεικτική είναι η αναφορά του οπλαρχηγού του ΕΔΕΣ Δυτικής Θεσσαλίας, Σωτήρη Μπάλλα, για τον αφοπλισμό του ΕΣΑΠ:

Προς τον Αρχηγόν Ενόπλων Δυνάμεων ΕΔΕΣ

1. Ομάδες Κωστόπουλου αφωπλίσθησαν υπό ΕΑΜικών ομάδων Νικηταρά και υπολοίπων.

2. Αφωπλίσθησαν περί τους 150 άνδρες του Κωστόπουλου.

3. Κρατούνται υπό των ΕΑΜικών Ομάδων Κωστόπουλος, Σαράφης και λοιποί.

4. Ομάδες Βλάχου μετ’ άλλων εφεδρικών ομάδων ενώνονται προς αντιμετώπισιν κινδύνου εις χωρίον Πορτή.

5. Ενεφανίσθη ΕΑΜική ομάς του Ολύμπου  με δύναμιν 120 ανδρών. Παραμένει εις χωρίον Μουζάκιον.

6. Δύναμις ομάδων Νικηταρά 70.

7. Παρακαλώ διατάξετε τι στάσιν τηρήσω.

8. Αφοπλισμός εγένετο την παρελθούσαν νύκτα καθ΄ήν ώραν ο Κωστόπουλος και λοιποί ευρίσκοντο εις καταλύμματά των.

9. Αποστείλατέ μας υλικόν πολεμικόν, είδη υποδήσεως κλπ.

Σωτήριος Μπάλλας

Μετά σεβασμού

Δρακότρυπα 2.3.43

ώρα 14.55

Εν κατακλείδι, ο αφοπλισμός του ΕΣΑΠ αποτέλεσε την αρχή του κατοχικού εμφυλίου πολέμου, όπου το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ άρχισε να δίνει προτεραιότητα στον πόλεμο κατά Ελλήνων και όχι κατά των κατακτητών. Ο Μάγιερς ζήτησε εκείνη την εποχή από το Κάιρο να σταματήσει την ενίσχυση του ΕΛΑΣ γιατί απεδείχθη πως δεν είχε σκοπό τον πόλεμο κατά του Άξονα. Δυστυχώς η πρόταση του δεν εισακούστηκε και το ελληνικό κίνημα αντίστασης δοκιμάστηκε καθότι πέρα από τον πόλεμο κατά των εισβολέων προέκυψε ο εμφύλιος σπαραγμός.

Πηγές:

1. Θέμης Μαρίνος, Ο εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης, β’ τόμος, Παπαζήσης, Αθήνα 2003.

2. Έντυ Μάγιερς, Ελληνική περιπλοκή, Εξάντας, Αθήνα 1975.

3. Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Γρηγόρης Σούρλας ο Καπετάνιος της Θεσσαλίας, Πελασγός, Αθήνα 2016.

4. Στέφανος Σαράφης, Ο ΕΛΑΣ, Επικαιρότητα, Αθήνα 1999.

5. Σόλωνας Γρηφοριάδης, Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, τόμος Α’, Polaris, Αθήνα 2009.

6. Ιωάννου Β. Αθανασόπουλου, Ναπολέων Ζέρβας και το έπος της Εθνικής Αντιστάσεως του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ, Πελασγός, Αθήνα 2015.

7. Απομνημονεύματα Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα, Μέτρον, Αθήνα 2000.

8. Βασιλείου Γ. Μπαλτογιάννη, Εθνική Αντίστασις ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ, Αθήναι 1986.

Πηγή: Το αντάρτικο στη Θεσσαλία: ΕΣΑΠ, η Εθνική Αντιστασιακή Οργάνωση του Ταγματάρχη Κωστόπουλου – Ελληνικά Χρονικά

*

Σημείωση: Μετά τον αφοπλισμό και την διάλυση των τμημάτων του ΕΣΑΠ και των αρχηγείων τους ο Κωστόπουλος Γεώργιος διέφυγε στο Κάϊρο της Αιγύπτου όπου βρισκόταν η Ελληνική κυβέρνηση φτάνοντας την 7 Σεπτεμβρίου 1943. Εκεί ανέλαβε επιτελικός αξιωματικός του Υπουργείου των Στρατιωτικών μέχρι της 2ης Σεπτεμβρίου 1944 όπου μέσω Ιταλίας επέστρεψε στην ελεύθερη περιοχή του ΕΔΕΣ και τον Νοέμβριο έφτασε στην Αθήνα για να αναλάβει ως διοικητής του 143 Τάγματος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%89%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

 40 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΛΑΜΠΡΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΑΟ ΣΤΟ ΦΑΡΔΥΚΑΜΠΟ Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΠΑΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΑΣ ΣΤΟ ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΒΟΪΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

του Δημητρίου Καραμπέρη, Αντιστρατήγου ε.α., Ιδρυτικού Μέλους του ΕΠΟΚ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Υπάρχουν άπειρες στιγμές της ιστορίας μας στις περίπου τέσσερις χιλιετηρίδες καταγεγραμμένης ζωής του Έθνους μας, για τις οποίες αισθανόμαστε υπερήφανοι, τις μνημονεύουμε (όσοι βέβαια βάζουμε το Έθνος μας πάνω από οποιοδήποτε ηθικό ή υλικό αγαθό) και τις τιμούμε όπως πρέπει.

Υπάρχουν όμως και αρκετές μελανές σελίδες, οι οποίες αποτελούν ντροπή και μερικές των οποίων, οδήγησαν σε διχόνοια και άσβεστο μίσος, για πολλές γενεές αργότερα.

Μία τέτοια μελανή σελίδα, αποτελεί και η Μάχη – Σφαγή του Αυγερινού Βοΐου Κοζάνης, την ιστορία της οποίας θα διαβάσετε συνοπτικά στη συνέχεια. Είναι μία από τις πολλές που διαδραματίστηκαν την περίοδο της Κατοχής, όπου οι αντιστασιακές οργανώσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις, αντί να φθείρουν τους κατακτητές, πολεμούσαν μεταξύ τους. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η μια οργάνωση εξ αυτών ήταν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο ΕΛΑΣ (το στρατιωτικό σκέλος δηλαδή του ΕΑΜ).

Δεν γνωρίζω (διότι έχουν γραφεί πολλές ιστορίες για τη δράση του ΕΛΑΣ), ποιά ήταν η πραγματική προσφορά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στον αγώνα κατά των κατακτητών, με βάση το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί, αλλά και οι Ιταλοί, όπως και οι παρατηρητές Άγγλοι, δεν μνημονεύουν κάτι το ιδιαίτερο πλην των περιπτώσεων Φαρδυκάμπου και Γοργοποτάμου.

Αυτό που γνωρίζω καλά όμως, είναι ότι η ζημιά την οποία έκαναν στην ενότητα του Έθνους, ήταν τεράστια και την οποία πληρώνουμε μέχρι τώρα, αλλά και για πολλά ακόμη χρόνια. Η φιλοδοξία του ΚΚΕ να καταστήσει την Ελλάδα Σοβιετικό προτεκτοράτο μέσω του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά και της συνέχειάς του, του ΔΣΕ, δημιούργησαν, πέραν της τρομακτικής ανθρωπιστικής και οικονομικής ζημιάς, αγεφύρωτες σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων.

Οι πάσης φύσεως αριστεροί, έκαναν σημαία τους το «Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς», λόγω των διωγμών που υπέστησαν μετά τη συντριβή τους το 1949 στο Βίτσι και στο Γράμμο. Το οποίο ηθικό πλεονέκτημα, όχι απλώς δεν υφίσταται, αλλά αντίθετα αποτελεί όνειδος και μόνο να το σκεφτεί κάποιος, όταν διαβάσει τις επόμενες γραμμές, αλλά και τόσες άλλες ωμότητες, με αποκορύφωμα το Μελιγαλά, στις οποίες προέβησαν οι Εαμίτες/Ελασίτες.

Οι άνευ αποδείξεων δικαιολογίες των πράξεών τους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, περί τιμωρίας προδοτών, δωσιλόγων, πρακτόρων κλπ., καταρρίπτονται από τον αριθμό των γερόντων και γυναικοπαίδων που έγιναν θύματά τους.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει όλους όσους έπεσαν στο βωμό της Σοβιετοποίησης της Ελλάδος. Αιωνία τους η μνήμη.

 ΓΕΝΙΚΑ

Ο Αυγερινός Βοΐου Κοζάνης (παλαιό όνομα Κωνστάντσικο), είναι ένα από τα κεφαλοχώρια του Βοΐου, το μεγαλύτερο μετά το Τσοτύλι και τον Πεντάλοφο, ευρισκόμενο σε υψόμετρο 1050 μ., επί των ανατολικών υπωρειών της υψηλότερης κορυφής του Βοΐου, του Προφήτου Ηλία Σουπανίου (1805 μ.). Είχε περί τα 250 σπίτια και προ της 28^ης Οκτωβρίου 1940, περί τους 1000 κατοίκους.

Την εποχή του Β’ ΠΠ, συνδεόταν με καρροποίητους δρόμους, τόσο με τον Πεντάλοφο (12,5 χιλ.), όσο και με το Τσοτύλι (27,5 χιλ.). Στη ΒΑ παρυφή του Αυγερινού, ήταν κτισμένο το επιβλητικό πέτρινο Δημοτικό Σχολείο, με μεγάλο αυλόγυρο προς Ν και Α και λίγο νοτιώτερα η παλιά εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η απόσταση βεβαίως από τον Πεντάλοφο, για κινούμενους πεζή είναι κατά πολύ μικρότερη, για την οποία χρειαζόταν περίπου 2 ώρες να διανυθεί.

Πανοραμική Άποψη του Αυγερινού από Βορρά

Την εποχή της ανοίξεως του 1943, δύο αντιστασιακές οργανώσεις είχαν επικρατήσει στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) με στρατό του τον Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ), πανελληνίου εμβελείας και η Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργανώση (ΠΑΟ – πρώην Υπερασπισταί Βορείου Ελλάδος – ΥΒΕ), η οποία δρούσε μόνο στη Μακεδονία και τη Θράκη, οι οποίες ήταν σχετικά ισοδύναμες από αριθμό ανδρών (κατά περιοχή, υπήρχαν διαφορές), ο ΕΛΑΣ όμως ήταν καλύτερα εξοπλισμένος.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Μετά τη Μάχη του Φαρδυκάμπου (4-8/3/1943) κατά την οποία διαπιστώθηκε από το ΕΑΜ (και τον ΕΛΑΣ), ότι στην ευρύτερη περιοχή του Βοΐου οι δυνάμεις της ΠΑΟ, ήταν καλά οργανωμένες, αξιόμαχες και αποφασισμένες και ότι η περιφανής νίκη στο Φαρδύκαμπο, που οδήγησε στην αιχμαλωσία του Ιταλικού Τάγματος οφείλονταν σ’ αυτές, τη στιγμή κατά την οποία ο ΕΛΑΣ επισήμως δεν συμμετείχε (απλώς πολλοί μαχητές του έπραξαν κατά συνείδηση και πολέμησαν στο πλευρό της ΠΑΟ και υπό τις διαταγές του Ταγματάρχου ΠΔ Ιωάννη Κοντονάση που διηύθυνε τη μάχη), η κομμουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ Δυτικής Μακεδονίας, προέβη σε δύο σημαντικές ενέργειες:

1. Να αλλοιώσει την εικόνα που δημιουργήθηκε σχετικά με το σε ποιόν οφείλεται κυρίως η επιτυχία στον Φαρδύκαμπο, ενεργοποιώντας τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ που ευρίσκοντο πιο νότια (Σέρβια, Αιανή, Γρεβενά) προκειμένου να απαγορεύσουν τις ενισχύσεις των Ιταλών από Θεσσαλία που έρχονταν στην περιοχή για αντίποινα, αλλά κινητοποιώντας και τις αντίστοιχες που ευρίσκοντο στις περιοχές Καστοριάς και Άργους Ορεστικού.

2. Να επιχειρήσει, το συντομώτερο δυνατόν, την ενσωμάτωση ή εν ανάγκη την εξόντωση των δυνάμεων της ΠΑΟ στην περιοχή (αφού «ξεφορτωθεί» πρώτα τους επικεφαλής των τμημάτων με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο), για να γίνει το απόλυτο αφεντικό του Βοΐου, το οποίο και ελάχιστες συγκριτικά δυνάμεις κατοχής είχε και αποτελούσε στρατηγική γέφυρα επικοινωνίας Γράμμου και Βίτσι, βλέποντας πολύ μακρυά για την εποχή (να δημιουργήσει μια ασφαλή και απρόσιτη βάση επιχειρήσεων και με δυνατότητες διαφυγής προς Αλβανία κυρίως, σε περίπτωση κατά την οποία δεν επιτευχθεί ο στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός που είχε θέσει το ΚΚΕ – μέσω του ΕΑΜ, δηλαδή της επικράτησης στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος, όταν αποχωρήσουν οι κατακτητές).

Και με την πρώτη ενέργεια (εκμεταλλευόμενη και την επί πολλά χρόνια αδράνεια των λοιπών, καθώς και τη συνεχή προπαγάνδα μετά τη μεταπολίτευση), πέτυχε πραγματικά να διαστρεβλώσει την αλήθεια, με αποτέλεσμα στις μέρες μας, που οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της μάχης δεν είναι πλέον μαζί μας, η συντριπτική πλειοψηφία να θεωρεί ότι η νίκη στο Φαρδύκαμπο (η μοναδική επιπέδου τακτικού αγώνος εναντίον των κατακτητών κατά την Κατοχή), οφείλεται στον ΕΛΑΣ, παρότι υπάρχει η επίσημη δεκασέλιδη αναφορά του διευθύναντος τη μάχη, καταχωρημένη επισήμως στα αρχεία Εθνικής Αντιστάσεως της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού.

Η δεύτερη ενέργεια στηρίχθηκε κυρίως στην αρχή «Ή μεθ’ ημών, ή καθ’ ημών». Αρχικώς προσεπάθησε να προσεγγίσει διαφόρους επικεφαλής ομάδων, να τονίσει την ανάγκη συνενώσεως των δυνάμεων (πάντοτε όμως υπό την ηγεσία των ΕΑΜ – ΕΛΑΣ), να συλλάβει μεμονωμένους επικεφαλής τμημάτων (γεγονός στο οποίο απέτυχε λόγω της υποψίας που είχαν αυτοί) και τελικώς πρότεινε τη διενέργεια συσκέψεως των επικεφαλής και των δύο πλευρών στο Τσοτύλι, η οποία έγινε την Πέμπτη 1 Απριλίου 1943 και στην οποία συμμετείχαν από πλευράς ΕΛΑΣ, ο Λάζαρος Ζησιάδης ή Τερπόφσκι, ο Χρυσαφόπουλος, ο Δημήτριος Κυρατζόπουλος (καπετάν Φωτεινός) και αρκετά άλλα μικρότερα στελέχη και από πλευράς ΠΑΟ οι Ταγματάρχες ΠΔ Πόρτης Μιλτιάδης, Μάντζιος Λάζαρος, Κοντονάσης Ιωάννης και Παναγιωτίδης Δημήτριος, ο Υπολοχαγός Μπουλογιάννης Κοσμάς, Αρχηγός της Τάξεως ΣΣΕ-1938, ο Ανθυπολοχαγός Καραμπέρης Στέφανος, της Τάξεως ΣΣΕ-1942 και ο Εφ. Ανθλγός Σιδηρόπουλος Θεόδωρος. Η σύσκεψη ουσιαστικά ήταν παγίδα του ΕΛΑΣ, προκειμένου να συλλάβουν την ηγεσία των τμημάτων της ΠΑΟ και εν συνεχεία να ενσωματώσουν τα τμήματά της στον ΕΛΑΣ, γι’ αυτό και είχαν εκ των προτέρων κυκλώσει τον υπαίθριο χώρο της συσκέψεως. Μερικοί επικεφαλής τμημάτων της ΠΑΟ όμως (Μπουλογιάννης, Καραμπέρης και Σιδηρόπουλος), υποψιαζόμενοι τις προθέσεις του ΕΛΑΣ, είχαν κάνει ευρύτερη κύκλωση του Τσοτυλίου και όταν ο ΕΛΑΣ προσπάθησε να προχωρήσει στο σχέδιό του, ο Υπλγός Μπουλογιάννης τους είπε ότι είναι ευρύτερα κυκλωμένοι και εάν προχωρήσουν στην υλοποίηση του σχεδίου τους, θα γίνει μεγάλη αιματοχυσία. Έτσι ο ΕΛΑΣ προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του και η σύσκεψη έληξε με αόριστες υποσχέσεις περί μελλοντικής συνεργασίας και διαχωρισμό περιοχών ευθύνης.

Όμως, λίγες ημέρες αργότερα, ο ΕΛΑΣ προέβη στην αιφνιδιαστική σύλληψη δύο σημαντικών στελεχών του Αρχηγείου Πενταλόφου της ΠΑΟ, των Τχων ΠΔ Πόρτη και Μάντζιου (μαζί με λίγους άνδρες ασφαλείας που είχαν). Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό την Δευτέρα 5 Απριλίου 1943 στους λοιπούς επικεφαλής της ΠΑΟ με αγγελιαφόρους που απέστειλε ο ευρισκόμενος στο Τσοτύλι, Υπλγός Μπουλογιάννης (ο οποίος το έμαθε πρώτος), ο οποίος ζήτησε να έχουν συγκεντρωθεί όλες οι ομάδες και τα στελέχη, στο χωριό Βροντή μέχρι το πρωί της Τρίτης 6 Απριλίου 1943.

Η ΜΑΧΗ

Έτσι, όλες οι ομάδες της ΠΑΟ του Βοΐου, πλην αυτής του Εφ. Υπλγού Κιουρτσουδάκη που παρέμενε στην ευρύτερη περιοχή Νεστορίου με τους 150 άνδρες του ως ασφάλεια, συγκεντρώθηκαν στη Βροντή τις πρωϊνές ώρες της 7/4/43. Ήταν εκεί όλοι οι επικεφαλής που ευρίσκοντο στο Τσοτύλι την 1/4/43 (πλην των συλληφθέντων) και περί τους 400 συνολικά άνδρες, με 3 πολυβόλα, 8 οπλοπολυβόλα, αριθμό χειροβομβίδων και τυφέκια διαφόρων τύπων, ενώ τα πυρομαχικά, μετά βίας επαρκούσαν για 1-2 ημέρες αγώνος, με δεδομένο ότι μεγάλη ποσότητα είχε καταναλωθεί στη Μάχη του Φαρδυκάμπου, χωρίς να έχει αναπληρωθεί ακόμη. Και κατά τις 14:00, ξεκίνησαν με κατεύθυνση τον Αυγερινό, ο οποίος ήταν ο πλησιέστερος προς τον Πεντάλοφο κατοικημένος τόπος που ήλεγχε η ΠΑΟ. Ενδιάμεσα, είχαν κάνει στάσεις στο χωριά Λικνάδες, για διανυκτέρευση και Άγιοι Ανάργυροι, για λήψη διατάξεως μάχης και ασφαλή προσέγγιση και κατάληψη των υψωμάτων Αυγερινού, σε περίπτωση που είχαν προωθηθεί εκεί τμήματα του ΕΛΑΣ Πενταλόφου.

Παράλληλα ο ΕΛΑΣ, κινητοποίησε όσες δυνάμεις είχε στην περιοχή Τσοτυλίου-Πενταλόφου και τους προώθησε στην περιοχή μεταξύ Βουχωρίνας και Πενταλόφου, εκτιμώντας ότι οι δυνάμεις της ΠΑΟ θα επιχειρήσουν να απελευθερώσουν τους συλληφθέντες. Η δύναμη των τμημάτων του ΕΛΑΣ (χωρίς αυτό να έχει εξακριβωθεί), ανερχόταν σε περίπου 500 άνδρες, με 6 πολυβόλα, 15 οπλοπολυβόλα, 2 όλμους, αριθμό χειροβομβίδων και εκρηκτικών και τυφέκια. Ο οπλισμός του ΕΛΑΣ ήταν πλέον σύγχρονος του αντιστοίχου της ΠΑΟ και επιπλέον είχε μεγαλύτερα αποθέματα πυρομαχικών.

Δορυφορικός χάρτης του Αυγερινού

Τις μεταμεσημβρινές ώρες της 7^ης Απριλίου, τα τμήματα της ΠΑΟ έφθασαν στον Αυγερινό και ο κύριος όγκος εγκαταστάθηκε στο Δημοτικό Σχολείο, ενώ απεστάλησαν τμήματα ασφαλείας στα υπερκείμενα υψώματα και στις εισόδους του χωριού, προκειμένου να εξασφαλισθεί η κυρία δύναμη και να υπάρξει έγκαιρη προειδοποίηση, σε περίπτωση αιφνιδιαστικής ενεργείας των Ελασιτών.

Το Σχέδιο Περιμετρικής Ασφαλείας της ΠΑΟ στον Αυγερινό, όπως εκπονήθηκε από τον Ανθλγό Καραμπέρη Στέφανο

Η είσοδος της ΠΑΟ στον Αυγερινό, έγινε αντιληπτή από πράκτορες του ΕΛΑΣ, οι οποίοι δρούσαν κεκαλυμμένοι στον Αυγερινό και ειδοποίησαν τη διοίκηση του ΕΛΑΣ στον Πεντάλοφο. Μετά τη δύση του ηλίου, η ηγεσία της ΠΑΟ δέχθηκε τηλεφωνική κλήση από την αντίστοιχη του ΕΛΑΣ (στον Αυγερινό λειτουργούσαν 2 μαγνητικά τηλέφωνα, το ένα στην Κοινότητα και το δεύτερο στο Τηλεγραφείο, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι επικεφαλής αξιωματικοί, τα οποία είχαν ανταπόκριση με το υποτυπώδες τηλεφωνικό κέντρο του Πενταλόφου, το οποίο είχε καταληφθεί από τον ΕΛΑΣ).

Οι αρχηγοί του ΕΛΑΣ, μόλις διαπίστωσαν ότι η δύναμή της ΠΑΟ ήταν ισχυρή, σχεδόν ισοδύναμη από απόψεως αριθμών και μια ενδεχόμενη επίθεσή τους εναντίον της ΠΑΟ θα ήταν ολέθρια γι’ αυτούς (με δεδομένο ότι δεν σχεδιάζεις επίθεση εναντίον ισαρίθμου αμυνομένου σε υπερκείμενο έδαφος και μάλιστα αντιπάλου που διοικείται από εμπειροπόλεμα και ικανά στελέχη, τα οποία μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχαν γράψει σελίδες δόξης στην ιστορία της πατρίδος λίγα μόλις χιλιόμετρα βορειότερα), επιστράτευσαν το δόλο, βασιζόμενοι στο συναισθηματισμό και την αφέλεια (για τις προθέσεις των άλλων συμπατριωτών, έστω και αν ήταν κομμουνιστές) των επικεφαλής αξιωματικών της ΠΑΟ. Δυστυχώς ακόμη τότε, στους περισσότερους φαινόταν αδιανόητο ότι κάποιος φανατισμένος και εμποτισμένος με το σπόρο του κομμουνισμού, θα έβαζε τους ξενοκίνητους σκοπούς του κόμματος, πάνω από την πατρίδα του, τον αδελφό του, το φίλο του, το χωριανό του. Το έμαθαν βέβαια τα επόμενα χρόνια, με τεράστιο κόστος για την πολύπαθη πατρίδα μας.

Έτσι έπεισαν τον επικεφαλής της δύναμης της ΠΑΟ, Τχη Παναγιωτίδη, ότι συνέλαβαν τους Πόρτη και Μάντζιο από παρεξήγηση και την επομένη είχαν σκοπό να τους αφήσουν ελεύθερους, ότι δεν ήταν ανάγκη να κινητοποιηθεί τέτοια δύναμη και να πάει στον Αυγερινό, ότι πρέπει να αναληφθεί κοινή δράση της ΠΑΟ και του ΕΛΑΣ εναντίον των στρατευμάτων κατοχής και προς τούτο την επομένη, τα τμήματα του ΕΛΑΣ της περιοχής, θα πήγαιναν και αυτά στον Αυγερινό, για να συμφιλιωθούν με αυτά της ΠΑΟ και να κάνουν μια μεγάλη γιορτή, ενόψει της επικειμένης συνεργασίας. Παρά τις αντιρρήσεις μερικών από τα μικρότερα στελέχη (Μπουλογιάννης, Καραμπέρης) οι οποίοι δεν πίστευαν στη μεταστροφή του ΕΛΑΣ, ο Τχης Παναγιωτίδης, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη του Σιδηρόπουλου, ο οποίος ήταν επικεφαλής του τμήματος με τη μεγαλύτερη δύναμη, όχι μόνον απεδέχθη την πρότασή τους, αλλά και ως ένδειξη καλής θελήσεως και εμπιστοσύνης, διέταξε την απόσυρση των τμημάτων ασφαλείας από τα υπερκείμενα υψώματα, έδωσε εντολή στους μάγειρες να παρασκευάσουν φασολάδα και για τους Ελασίτες (ήταν περίοδος νηστείας) και είπε στον ιερέα του χωριού, ότι την Παρασκευή 9/4 στην Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, θα παρευρισκόταν όλη η δύναμη ΠΑΟ και ΕΛΑΣ, ζωντανεύοντας την Ακολουθία της Αγιάς Σοφιάς πριν από τη νίκη κατά των Αβάρων. Έτσι οι περισσότεροι πήγαν για ύπνο, έχοντας μια ευχάριστη διάθεση και εν αναμονή της μεγάλης ημέρας που θα ξημέρωνε. Της ημέρας της γιορτής της συμφιλίωσης των δύο μεγαλυτέρων ανταρτικών ομάδων του Βοΐου.

Το χαρμόσυνο γεγονός ανέλαβε να μεταδώσει στους Ελασίτες ο Παπα Γιώργης, ιερέας του Αυγερινού, ο οποίος συνοδευόμενος από τους Λοχαγό Νικολαΐδη Νικόλαο και Εφ. Ανθλγό Παπαδόπουλο Βασίλειο (ο οποίος απεδείχθη πράκτορας του ΕΛΑΣ), οι οποίοι μετέβησαν στον Πεντάλοφο. Όταν έφθασαν, ειδοποίησαν ότι την επομένη, μαζί με τα τμήματα του ΕΛΑΣ, θα έρχονταν και οι συλληφθέντες Τχες Πόρτης και Μάντζιος, μαζί με τους 5-6 άνδρες τους.

Στις 07:45 της Πέμπτης 8^ης Απριλίου 1943, σήμανε η σάλπιγγα της ΠΑΟ για πρωϊνό προσκλητήριο και λήψη προγεύματος. Ένα τέταρτο αργότερα και ενώ τα τμήματα είχαν συγκεντρωθεί στο προαύλιο του Σχολείου, δέχθηκαν καταιγισμό πυρών πολυβόλων και οπλοπολυβόλων από τα γύρω υψώματα, τα οποία λίγες μόλις ώρες νωρίτερα είχαν αφήσει τα τμήματα ασφαλείας της ΠΑΟ. Τι είχε γίνει; Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, ξεκίνησαν από τον Πεντάλοφο στις 5 τα ξημερώματα και μέχρι τις 07:00, είχαν φθάσει στη νότια παρυφή του Αυγερινού, όπου και αφού βεβαιώθηκαν ότι τα γύρω υψώματα είχαν εγκαταλειφθεί από τα τμήματα της ΠΑΟ, αναπτύχθηκαν περιμετρικά και σε απόσταση 300 – 500 μέτρα από το Σχολείο, ανάλογα με το πόσο εγγύτερα τους επέτρεπε η κάλυψη του εδάφους. Και με την ολοκλήρωση της συγκέντρωσης των ανδρών της ΠΑΟ, άρχισαν να τα προσβάλουν. Ο σκοπός του ΕΛΑΣ είχε επιτευχθεί απόλυτα.

Το Δημοτικό Σχολείο Αυγερινού όπως είναι σήμερα

Οι άνδρες της ΠΑΟ έπεφταν νεκροί ή τραυματισμένοι από τις σφαίρες και οι υπόλοιποι έτρεχαν εσπευσμένως να μπουν στο Σχολείο για να προστατευτούν από τα πυρά και να αντιτάξουν υποτυπώδη άμυνα. Συνολικά 24 άνδρες της ΠΑΟ εφονεύθησαν και άνω των 100 τραυματίσθηκαν, ενώ ο ΕΛΑΣ είχε 2 νεκρούς και 7 τραυματίες. Διαρκούσης της πολιορκίας του Σχολείου, οι Μπουλογιάνης, Καραμπέρης, Σιδηρόπουλος, Βαζάκας και 4 αντάρτες της ΠΑΟ, κατόρθωσαν με προτροπή του Καραμπέρη να διαφύγουν ακολουθώντας τη γεμάτη βλάστηση χαράδρα που ήταν ανατολικά του Σχολείου. Εξ αυτών, οι Σιδηρόπουλος και ένας αντάρτης, προσπάθησαν να κινηθούν από άλλο δρομολόγιο, αλλά μόλις έγιναν αντιληπτοί από τους Ελασίτες, υπέκυψαν στα άμεσα πυρά που εδέχθησαν. Οι Μπουλογιάννης, Βαζάκας και 3 αντάρτες, απεφάσισαν να επιστρέψουν στον Αυγερινό, όπου και συνελήφθησαν αμέσως. Ο Καραμπέρης και ένας αντάρτης από τους Αγίους Αναργύρους (το πλησιέστερο από βορρά χωριό προς τον Αυγερινό), κατόρθωσαν να διαφύγουν. Όλοι οι λοιποί που παρέμειναν στο Σχολείο, μετά από σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, παρεδόθησαν στους Ελασίτες. Οι συλληφθέντες αξιωματικοί, οδηγήθηκαν στον Πεντάλοφο για ανακρίσεις, ενώ οι απλοί αντάρτες της ΠΑΟ, είτε προσεχώρησαν στον ΕΛΑΣ, είτε αφωπλίσθηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι να επιστρέψουν στα χωριά τους. Οι αξιωματικοί οδηγήθηκαν σε δίκη από το Ανταρτοδικείο Βουχωρίνας και εξ αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο οι Πόρτης, Μάντζιος, Μπουλογιάννης και Αγγελόπουλος και εξετελέσθησαν στις 13 Απριλίου 1943. Ανταρτοδίκες ήταν οι Στράτος Κέντρος («Σλόμποντας») ως Πρόεδρος και οι Φίλος Γ., Καπετάν Φωτεινός και Καπετάν Σκοτίδας, ως μέλη. Ο τελικός απολογισμός της σφαγής του Αυγερινού για την ΠΑΟ, ήταν 29 νεκροί, 103 τραυματίες και 256 συλληφθέντες, από τους οποίους οι 189 προσεχώρησαν στον ΕΛΑΣ. Η περαιτέρω τύχη των τραυματιών δεν έγινε γνωστή.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 12/4/1943, συνελήφθη και ο Εφ. Υπλγός Κιουρτσουδάκης στο Μελάνθιο Νεστορίου, μαζί με τον Εφ. Ανθλγό Ζήση και άλλους, οι οποίοι εξετελέσθησαν στις 17 Απριλίου.

Με αυτό τον άδοξο και προδοτικό τρόπο, διαλύθηκε η ΠΑΟ Βοΐου, μόλις 40 μέρες μετά τις σελίδες δόξης που έγραψε στο Φαρδύκαμπο.

Το Μνημείο Πεσόντων κατά τη Σφαγή του Αυγερινού

 ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ

Ο ΕΛΑΣ με τη διάλυση της ΠΑΟ σ’ αυτή την υποβαθμισμένη από πλευράς των κατακτητών περιοχή του Βοΐου, πετυχε να κυριαρχήσει και να αποκτήσει ένα τεράστιο πλεονέκτημα για την επόμενη ημέρα.

Απέκτησε μια βάση επιχειρήσεων συγκριτικά ήσυχη, σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας, όπου μπορούσε σταδιακά να οργανώνεται για το μέλλον και σε συνδυασμό με τη γειτνίαση προς την Αλβανία πρωτίστως και τη Γιουγκοσλαβία, οι οποίες μετά τον Β΄ΠΠ βρέθηκαν στο άρμα της Σοβιετικής Ενώσεως και του κομμουνισμού, είχε τη δυνατότητα να δέχεται ανεξέλεγκτα πάσης φύσεως εξωτερική βοήθεια για την επίτευξη των σκοπών του. Και όπως αποδείχθηκε περίτρανα την περίοδο του Συμμοριτοπολέμου, χάρη στην κατοχή και ισχυροποίηση αυτής της περιοχής, κατόρθωσε η διάδοχός του διοίκηση, ο λεγόμενος Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (Δ.Σ.Ε), να κρατήσει επί τόσο μακρό χρονικό διάστημα και να επιφέρει τόσα δεινά στο Έθνος και το κυριώτερο, να ανοίξει πληγές διχόνοιας, οι οποίες δεν μπορούν να κλείσουν, παρότι έχουν παρέλθει 70 και πλέον έτη.

Η συμπεριφορά του ΕΛΑΣ, που οδήγησε στη σφαγή του Αυγερινού, απέδειξε τον δόλιο τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να επικρατήσει την εποχή της κατοχής ο κομμουνισμός, εμφανίζοντας αρχικά το πρόσωπο της συγκαταβατικότητας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, μέχρι να έλθει σε θέση ισχύος και να συντρίψει κάθε εμπόδιο που έβρισκε μπροστά του, έναντι οιουδήποτε τιμήματος και με τον πλέον ειδεχθή τρόπο.

Φυσικά για να τα πετύχει όλα αυτά, χρειάστηκε και η αφέλεια, η επιπολαιότητα, η ηλιθιότητα σε μερικές περιπτώσεις και η αδυναμία εγκαίρου εντοπισμού των πραγματικών στόχων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Και η έλλειψη εμπιστοσύνης σε λίγους διορατικούς, που έβλεπαν προς τα που οδηγείται η κατάσταση, αλλά οι προειδοποιήσεις τους αγνοούνταν ως υπερβολικές.

Και βέβαια, η έλλειψη πραγματικής ηγεσίας μετά την κατάληψη της Ελλάδος, με δεδομένο ότι ο Βασιλεύς και η πολιτική ηγεσία, διέφυγαν στο Κάϊρο, η στρατιωτική ηγεσία, όση δεν συνελήφθη, ασχολήθηκε με το σχηματισμό των κυβερνήσεων κατοχής, φιμωμένη και ευνουχισμένη από τους κατακτητές, ήταν ο βασικώτερος παράγων, που άφησε το χώρο ελεύθερο για να μπορέσει να δράσει ο κομμουνισμός, μέσω των ΕΑΜ και ΕΛΑΣ και των μικροτέρων παρακλαδιών τους.

Μπορεί κάποιος να φανταστεί ποιά θα ήταν η τύχη και το μέλλον της μεταπολεμικής Ελλάδος και εάν θα τολμούσαν οι κομμουνιστές να προχωρήσουν στους 2^ο και 3^ο γύρους τους, εάν αντί της ΠΑΟ Δυτ. Μακεδονίας (και σταδιακά μέχρι την άνοιξη του 1944, όλων των περιοχών της Β. Ελλάδος), διαλυόταν ο ΕΛΑΣ Δυτ. Μακεδονίας και η περιοχή αυτή, μαζί με την Ήπειρο του ΕΔΕΣ και του 5/42, γινόταν μια εθνική βάση επιχειρήσεων;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Βασίζεται στις ιδιόχειρες σημειώσεις του Υπτγου Καραμπέρη Στεφάνου, εκ των πρωταγωνιστών των γεγονότων και σε αφηγήσεις  επιβιωσάντων από τη μάχη του Αυγερινού και από τις δύο παρατάξεις, (Κων/νου Νικολοπούλου, Παναγιώτη Τολιόπουλου και Αθανασίου Πετρούλη).

ΠΗΓΗ: https://epok1973.com

 

ΔΙΣΤΟΜΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΞΕΚΛΗΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΑΣΙΤΕΣ

10-6-1944 Οι Γερμανοί εκτελούν στο Δίστομο 218 άτομα,από τα οποία 20 βρέφη, 15 παιδιά και 42 υπερήλικες, σε αντίποινα για δολιοφθορές ανταρτών του Ελας.

Ιστορικό για το Δράμα του Διστόμου

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΝΟΜΑΡΧΟΥ

Αριθ. Έμπ. Πρωτ. 101    'Εν Λεβαδεία τη 13 Ιουνίου 1944

ΠΡΟΣ ΤΟ  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ  ΕΣΩΤΕΡΊΚΩΝ ΓΕΝΙΚΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΝ ΑΘΗΝΑΣ
 

Λαμβάνω την τιμήν ν' αναφέρω τα ακόλουθα.

Από δύο ήμερων διανύω τις δραματικότερες, τις πλέον μαρτυρικές στιγμές της ζωής μου. Τα συμβαίνοντα εις την περιφέρεια μου κατά τας δύο τραγικάς αυτάς ημέρας αι οποίαι είναι ασφαλώς προάγγελοι, επικείμενων προσεχώς τρομεράς εντάσεως αιματηρών γεγονότων, υπερβαίνουν εις ωμότητα και αγριότητα και αυτήν την νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου και αυτούς τους Σικελικούς  εσπερινούς.Είναι απερίγραπτο, και άνευ προηγουμένου ή ενεργηθείσα σφαγή από μέρους των οργάνων των αρχών Κατοχής κατά του άμαχου πληθυσμού της υπαίθρου, κατά τας προλαβούσας αυτάς δύο ημέρας. Υπερχίλιοι Άνθρωποι, μεταξύ των οποίων πολλαί γυναίκες, παιδιά και βρέφη έπεσαν από τα βλήματα των ελαφρών και βαρέων πολυβόλων τα οποία εκρότων στρεφόμενα προς πάσα κατεύθυνση όπου ανύποπτος ο ανθρώπινος στόχος πρόβαλε. Λυσσαλέα η αγριότης δεν εφείσθη ούτε των νηπίων τα οποία άταφα έτι εσφίγγοντο σπασμωδικά στοργικά εις τους άψυχους κόλπους των μητέρων των.Ολόκληρο χωρίον, το Δίστομο, κατεστράφη, Όχι δια πυρός. Άλλα δι αθρόας των κατοίκων παντός φύλλου και ηλικίας εκτελέσεως. Εκ των δισχιλίων κατοίκων του ολιγότεροι των χιλίων εναπέμειναν από προχτές και αυτοί έξαλλοι. αλλόφρονες, πλανώνται ανά τας απρόσιτους κρύπτας των ορέων, ούτε σκέψιν τολμώντες προς επάνοδο εις τα ίδια.

Ιστορώ τα γεγονότα εξ αρχής

Την πρωία της 10ης τρέχοντος Γερμανικές αρχές επέταξαν τα υπ' αριθ. 33207 και 24321 ιδιωτικά αυτοκίνητα ανήκοντα το μεν πρώτον εις τον Εμμανουήλ Χασούραν και Αθανάσιο Κόρμπον, το δε δεύτερον εις την Γλυκερία χήρα Σπύρου Πελεκάνου και εις τον Τριαντάφυλλον Παπαευσταθίου, εντός των οποίων επεβίβασαν περίπου πεντήκοντα Γερμανούς Στρατιώτες ενδεδυμένους με πολιτικές ενδυμασίες τας οποίας, είχαν αποσπάσει από τους εγκαθείρκτους των εδώ φυλακών. Τα αυτοκίνητα αυτά Οδηγούντο υπό Ελλήνων οδηγών, των Σπυρίδων Πελεκάνου ή Κουρκουτάν, και Λουκά Ζάχον, Τα εν λόγω αυτοκίνητα με τούς μεταμφιεσμένους εις μαυραγορίτες και χωρικούςΓερμανούς στρατιώτες, τα όπλα των οποίων είχαν τοποθετηθεί κατά τρόπον ώστε να μη είναι δυνατόν να φαίνονται, ξεκίνησαν με κατεύθυνση προς Άμφισσα την 6ην πρωινή. Μετά ημίσεια ώρα ξεκίνησαν ακολουθούντα τα πρώτα εικοσάς περίπου αυτοκινήτων πλήρη Στρατού. Προφανώς οι  Γερμανοί είχαν πληροφορίας ότι οι άτακτοι ενεδρεύουν εις τίνα σημεία της δημοσίας οδού. Και την ενέδρα του βράχου και της λόχμης ηθέλησαν να την επηρεάσουν με την τροχήλατο αυτήν παγίδα. Τα φέροντα τους με πολιτική αμφίεση Γερμανούς στρατιώτες αυτοκίνητα έφθασαν την 10ην πρωινή εις Δίστομο, οι κάτοικοι του οποίου με τον Πρόεδρο της Κοινότητος επικεφαλής τους επεφύλαξαν ευχάριστον υποδοχή. Εις ερώτηση του επικεφαλής Αξιωματικού εάν ενεφανίσθησαν κατά τας ημέρας εκείνας αντάρτεςεις το χωρίον, οι κάτοικοι απήντησαν καταφατικώς. Πράγματι τας τελευταίας ημέρας είχε παρατηρηθεί ζωηρά περί το χωρίον κίνησις των ανταρτών, οι όποιοι, χολωμένοι διότι οι κάτοικοί του δεν έστεργαν να ενταχθούν εις την κομμουνιστική οργάνωση δεν έπαυαν να κακοποιούν τους ζωηρότερα ανθιστάμενους εις τις αξιώσεις των. Επί πλέον απειλές εκσφενδονίζοντο ότι θα έκαιαν, δια Γερμανικών χειρών το χωρίον.Μετ' αρκετή οινοποσία, οι Γερμανοί επιβάντες των αυτοκινήτων των ξεκίνησαν προς την διατεταγμένη πορεία των.Προ της αναχωρήσεως των, όμως, ειδοποίησαν τους κατοίκους ότι θα επέστρεφαν μετά μικρόν και τόνισαν την αξίωσιν των να εύρουν συγκεντρωμένους όλους εις τας οικίας των, κατά την επιστροφή των. Ή αξίωσης αυτή και ο τρόπος καθ' ον διετυπώθη ενέβαλεν εις απαισιόδοξους σκέψεις τους κατοίκους, τινές των οποίων — δυστυχώς ολίγοι — έσπευσαν να απομακρυνθούν, μετά της οικογενείας των — του χωρίου.Εν τω μεταξύ, τα συνεχίζοντα την πορεία των Ελληνικά αυτοκίνητα τα φέροντα τους μεταμφιεσμένους Γερμανούς στρατιώτες έφθασαν εις το μέσον της οδού, ήτις ενώνει το Δίστομο μετά του χωρίου Στείρι. Εκεί ακριβώς, εις θέση Καταβόθρα εδέχθησαν αιφνιδίως τα πυρά ομαδόν των εντεύθεν και εκείθεν της οδού και επί υψωμάτων ενεδρευόντων άτακτων, ως και τα βλήματα των όλμων των. Τα αυτοκίνητα υποστάντα βλάβη εις τους τροχούς σταμάτησαν και ξεπήδησαν εξ αυτών οι Γερμανοί, οι οποίοι, εντός δύο πυρών τώρα, ήνοιξαν πυρ κατά της αμφιπλεύρου ενέδρας. Ή φθορά όμως τούτων, λόγω της μειονεκτικής θέσεως των υπήρξε σημαντική, θα απέβαινε δε συντριπτική αν ή ακολουθούσα μακρόθεν Γερμανική δύναμις δεν επενέβαινε εις την συμπλοκή δια των πυρών του πυροβολικού της. Και υπήρξαν τόσον εύστοχοι αι βολαί, ώστε οι άτακτοι εξαναγκάσθηκαν να τραπούν εις φυγή και εν τέλει να εξαφανιστούν.Εκ των υποστάντων τον αιφνιδιασμό μεταμφιεσμένων Γερμανών στρατιωτών έξι εφονεύθησαν,εκ των οποίων εις Αξιωματικός, και δέκα πέντε τουλάχιστον πληγώθηκαν μάλλον βαρέως. Επίσης εφονεύθη και ο Έλλην οδηγός του επιταχθέντος αυτοκινήτου Σπυρίδων Πελεκάνος ή Κουρκουτάς. Εκ των ανταρτών έπεσαν δέκα πέντε και ισάριθμοι πληγώθηκαν. 

Οι Γερμανοί, εκδικούμενοι γιά την επίθεση, εισέρχονται στο Δίστομο και εξολοθρεύουν ολόκληρο σχεδόν τον πληθυσμό του, μη φεισθέντες ουδέ των νηπίων, των οποίων έσπαζαν τα κεφάλια στους τοίχους ή τα ξεκοίλιαζαν μπροστά στους γονείς τους , βίαζαν , η ορδή των αιμοβόρων Γέρμανων σαδιστών οργίασε σφάζουσα γέροντες, γυναίκες και παιδιά, μέ μόνον σκοπό νά λουσθεί στο αίμα και να χορτάσουν τα μάτια των.

Κατήντησαν δέ να σφάζουν τά βρεφη ένω τα έθηλαζαν οι μητέρες των και νά διασκεδάζουν τυλίγοντες τά έντερα γυναικών και παιδιών από τον λαιμόν τών θυμάτων των .

Πρωτεργατες τής σφαγής και υπεύθυνοι για τις κτηνωδίας των Ουνων ήταν ο Συνταγματάρχης Ρίχαρντ και ο λοχαγός Κέπφλερ

Τα θύματα τής ναζιστικής θηριωδίας ανήλθαν σε 218 από τα οποία 20 βρέφη, 15 παιδιά και 42 υπερήλικες.  

Εννοείται ότι για άλλη μια φορά οι Ελασιτες που προκάλεσαν το μένος των Γερμανών και τα αντίποινα τη συγκεκριμένη στιγμή απουσίαζαν ........ 

Εμφανιστήκαν λίγες μέρες αργότερα για να συμπληρώσουν τό τρομακτικόν έργον τών Γερμανών μέ τήν σφαγήν ορισμένων έκ τών διασωθέντων κατοίκων του Διστόμου. 

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ό κ. Κίνιας, συγγενής του πολιτευτού, αναφέρει ότι όλιγον άργότερον άπό τήν θλιβεράν ιστορίαν τής σφαγής τών κατοίκων Εαμοκομμουνιστές έξετέλεσαν εις τον Παρνασσόν, πλησίον τού βαράθρου Δρακοκάρκαρου τους έξης κατοίκους του Διστόμου, τους οποίους κατόπιν έριξαν είς αυτό:

1. Τόν Χαρ. Κίνιαν, πρόεδρον τής Κοινότητος. Ό άνθρωπος αυτός όταν οι Γερμανοί τού είχον ζητήσει νά τους παραδώση 5 κατοίκους διά νά τους εκτελέσουν έπρότεινε δίχως νά διστάση τους έξης: Τον εαυτόν του, τά τρία αδέλφια του και τόν γέροντα πατέρα του!

2. Τόν Λουκάν Νικολάου, τόν μοναδικον επιζήσαντα τής σφαγής τού Διστόμου άπό όλόκληρον τήν οίκογένειάν του.

3.  Τους Δημήτριον και Ίωάννην Κίνιαν,

4. Τόν Χρ. Τζάθαν ανάπηρο τού Αλβανικού Μετώπου, τελευταίον έπίσης έπιζήσαντα έκ τής πατριαρχικής οικογενείας Σφαντούρη, ή οποία θρηνεί άνω των 30 θυμάτων.

5. Τόν ίατρόν Ήλ. Καρούζον, του όποίου οι Γερμανοί εκαυσαν τό σπιτι του και Έσφαξαν 10 στενούς συγγενείς του.

6. Τόν 'Αν. Μπασδέκην, τού οποίου οϊ Γερμανοί έσφαξαν ολόκληρη τήν οικογένεια και τέλος

τόν ύπολοχαγόν τού Πεζικού Λ. Κουτριάριν μέ τήν κατηγορίαν οτι υπηρετεί είς τό έθνικόφρον και ήρωικόν σύνταγμα 5/42 ΣΕ

Τους τεσσάρας πρώτους μάλίστα, οπως μάς καταγγέλλεται τους εκαυσαν ζωντανούς!

 Εις  το ίδιο επίσης βαραθρον εύρέθησαν καμμένοι ή κρεουργημένοι 55 κάτοικοι τής "Αραχώβης, μεταξύ τών όποιων άνεγνωρίσθησαν ύπό τών συγγενών οι :

Χρ. Βαϊδάκης ,

Φ. Βαϊδάκης.

Ι. Μαντάς προεδρος της Κοινοτητας

Θεμ. Γαμβρούλης Βιομήχανος

Γ. Τομαράς

Θεοδ. Ατοιχόπουλος

Χρ. Μάρκος

Χρ. Παπασταθόπουλος

Ιω. Σίμος

Αικατ. Αυγερίκου

Ιω. Τσεκούρας και

Π. Δροσόπουλος

Έτσι συντελέσθηκε πλήρως η ερήμωσης του Διστόμου από τη Γερμανική και Ελαστική Θηριωδία

Για τα μετά την υπογράμμιση
Πηγή  Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 12-6-1945

ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΡΑΘΕΑ

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΑ ΥΠΟΓΡΑΜΙΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

11.    ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ.

Ό Αθανάσιος Κλάρας ή "Αρης Βελουχιώτης, οπως ώνομάσθη ό Ιδιος κατά τήν έξοδόν του είς τά βουνά τής Ρούμελης τό 1942, έγεννήθη είς τήν Λαμίαν τό 1905.

Μετά τήν άποφοίτηοίν του έκ τής Μέ­σης Γεωργικής Σχολής Λαρίσης, έτοποθετήθη ώς πρακτικός γεωπόνος είς περιοχήν Δράμας, βραδύτερον εγκατέλειψε τήν θέσιν του καί κατέφυγεν είς τάς Αθήνας, οπου ήρχισε τήν κομμουνιστικήν του δρασιν.

Υπηρέτησε τήν θητείαν του είς τό Πυροβολικόν, οπου καθηρέθη άπό τον βαθμόν του Δεκανέως λόγω τής κομμουνιστικής του δραστηριότη­τος εντός τής Μονάδος του.

Μετά τήν άπόλυσίν του ήλθεν είς τας Αθήνας, δπου είργάσθη μέ ζήλον προς οφελος του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" καί του Κ.Κ.Ε.

Ούτος, ώς εμφαίνεται έκ τοΰ Ποινικου του Μητρώου, κατεδικάσθη 15 φοράς καί πλέον διά κλοπάς, ψευδορκίαν, πλαστογραφίαν, βιοπρα-γίαν καί άπόδρασιν έκ τών φυλακών.

Τό 1939 έκτίων ποινήν είς τας φύλακας Κερκύρας υπέγραψε δήλωσιν μετανοίας (δηλωσίας), διά τής όποιας άπεκήρυξε τό Κ.Κ.Ε. καί άπεφυλακίσθη. Ή πρδςις του αυτή τοβ εγινεν εφιάλτης είς δλην του τήν ζωήν καί τόν συνώδευσε μέχρι τοΟ θανάτου του, διότι έξ αίτιας αυτής εύρίσκετο πάντοτε είς μειονε-κτικήν μοϊραν Εναντι τών κομματικών του αντιπάλων. Πράγματι ή πρδ-ξις του αΰτη άπετέλεσεν, ώς φαίνεται, τήν αίτίαν τής άκαμπτου αδιαλ­λαξίας του, τής αύστηρδς υπακοής του είς τάς έντολάς τοϋ Κ.Κ.Ε.. όπως καί τής πρωτοφανούς σκληρότητας του προς τους συνανθρώπους του.

 Ήτο πραγματικός επαναστάτης καί φανατικός κομμουνιστής μέ πλουσίαν συνωμοτικήν δρδσιν καί πεΐραν. ^ΤΗτο ίδιόρρυθμον άτομον, μέ πολλά ελαττώματα καί πολλάς αδυναμίας, πονηρός, τολμηρός καί ταχύς είς τάς αποφάσεις του.

 Κατά τήν κατοχήν, λόγω τής μειονεκτικής του θέσεως έναντι τής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., του μεγάλου κομματικου του φανατισμου καί πάθους, παρουσιάζετο ώς άτομον εγωπαθές καί θηριώδες, στερούμενον άν-θρωπισμου καί ευγενών αίσθημάτων.

Διά τόν αγώνα ή ανθρωπινή ζωή δέν είχεν ούδεμίαν άξίαν, διά τουτο εφήρμοζε την αρχήν "ό σκοπός αγιάζει τά μέσα", ασχέτως έάν ταυτα ήσαν δίκαια ή άδικα, εθνικά ή αντεθνικά καί απάνθρωπα.

Ουδέποτε τόν συνεκίνησεν ή ανθρωπινή ζωή , ή ό πόνος , δι' αυτό έβασάνιζεν, έκακοποίει καί έξετέλει πολλάκις διά των Ιδίων του χειρών ανθρώπους καί διά μικροπαραπτώματα ακόμη (π.χ. κλοπή προβάτου ή κυψέλης κ.λ.π.).

Ήταν ανελέητα σκληρός καί δέν έδίσταζε νά λέη "οτι άν είναι νά γλυτώση ένας ένοχος ας πάνε καί εννιά αθώοι", όπως τόν περιγράφει ό Καπετάν Νικηφόρος του ΕΛΑΣ είς τήν Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ" τής 23/9/75.

Λόγω τής ψυχοσυνθέσεώς του ταύτης δέν ήτο δυνατόν νά προσέλ­κυση καί ενθουσίαση τόν πληθυσμόν τής υπαίθρου ώς πραγματικός ηγέτης, πλην βεβαίως τών φανατικών κομμουνιστών, οί οποίοι είχον τήν αυτήν ψυχοσύνθεσιν με αυτόν, αλλά διά τής χρησιμοποιήσεως σα­διστικών μεθόδων καί φρικιαστικών βασανιστηρίων έπεβάλλετο, τοσον εΐς τους κατοίκους τής υπαίθρου, οσον καί είς τους άντάρτας του.

Έίς τό έργον του τόν έβοήθήσε πολύ ό τέλειος μηχανισμός του Κ.Κ.Ε., τό όποϊον έργαζόμενον συνωμοτικώς άπό 20ετίας καί πλέον είχε δημιουργήσει είς τάς κωμοπόλεις καί τά χωρία οπαδούς καί στελέχη πειθαρχημένα καί φανατισμένα.

Ουτω ό "Αρης, στηριζόμενος αρχικώς είς 20-30 τοιαυτα στελέχη (μαυροσκούφηδες), ήρχισε τόν αγώνα τοϋ ΕΛΑΣ κατά τό 1942 είς Ρούμελην καί με τό πρόσχημα του άπελευθερωτικοΰ αγώνος καί διά τής προπαγάνδας παρέσυρεν αρκετούς κατοίκους νά τόν ακολουθήσουν ή τους ήνάγκαζε προς τοϋτο διά τής βίας καί τής τρομοκρατίας.

Είναι γεγονός ομως οτι, παρά τήν κομματικήν του δρασιν καί τήν τοιαύτην τής κατοχής, ούδενός ήγετικοΰ στελέχους του Κ.Κ.Ε. τήν συμπάθειαν κατώρθωσε νά απόσπαση (Ζαχαριάδης, Σιάντος, Ίωαννίδης, κ.λ.π.). Αντιθέτως οΰτοι συνεχώς του κατελόγιζον ευθύνας διά παρεκ­κλίσεις έκ τής γραμμής του κόμματος καί διά διαφόρους εξτρεμιστικός του ενεργείας (εγκλήματα, κ.λ.π.). "Ολα αυτά ό "Αρης τά έγνώριζε καί τά εβλεπεν, αλλά δέν είχε τήν ψυχικήν καί κομματικήν δύναμιν νά άντι-δράση, διότι τόν έβάρυνεν ή κατηγορία του δηλωσία.

Τό τέλος του" Βελουχιώτη ήτο οίκτρόν, καθ' οσον ούτος άπεκηρύχθη ύπό του Κ.Κ.Ε., απομονωμένος δέ καί καταδιωκόμενος ύπό του Ελληνικού  Στράτου ,  έφονεύθη τόν Ίούνιον του 1945 είς τήν Πίνδον.

---

Διά νά άντιληφθή ό αναγνώστης ποία ήτο ή ψυχοσύνθεσις του Βε­λουχιώτη, πώς ενεργούσε καί πώς επεβλήθη εις τόν πληθυσμόν τής Ρού­μελης κατά τό πρώτον έξάμηνον τής δράσεως του, θά αναφέρω μερικά άπό τά πολυάριθμα εγκλήματα, τά όποια διέπραξεν ούτος είς τήν περιοχήν τής Στερεας Ελλάδος :

Τάς πρώτας ημέρας του Ιανουαρίου 1943 ό Ύπλγός Καϊμάρας απεστάλη ώς σύνδεσμος τών αξιωματικών της οργανώσεως είς Μαυ-ρολιθάρι, Ενθα, ώς ψευδώς είχε διαδώσει τό ΕΑΜ, επρόκειτο νά συναντη-θή ό Στρατηγός Ν. Ζέρβας του ΕΔΕΣ μετά του' άρχηγοϋ του ΕΛΑΣ "Αρη Βελουχιώτη προς καθορισμόν του τρόπου διεξαγωγές τοϋ ανταρτο­πόλεμου καί ένοποίησιν τών ανταρτικών ομάδων.

Τόν Βελουχιώτην συνήντησε καθ' όδόν μετά τής ομάδος του, είς τό χάνι Ζαγκανά, νοτίως τής Καλσσκοπής, κινούμενον προς Παρνασσόν.

Κατά τήν διεξαχθεϊσαν συζήτησιν ό "Αρης απέφυγε νά δηλώση τό πραγματικόν του όνομα, ισχυρισθείς οτι ήτο ανώτερος αξιωματικός τοΰ Ίππικου. Ό μαυρος κοζάκικος σκούφος, τόν όποιον έφερε τόσον αυτός, δσον καί οι 20 αντάρτες του, ή φρασεολογία του, αί άναπτυχθείσαι ύπ' αίιτου επιδιώξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ καί αί κατηγορίαι του κατά του δή­θεν "φασίστα" Ζέρβα "ό οποίος δέν ήθελε συνεργασίαν διά νά παίρνη μόνος του τις λίρες τών "Αγγλων" έκαμαν τόν Ύπλγόν Καϊμάραν νά άντιληφθή" οτι επρόκειτο περί κομμουνιστου ήγέτου.

Μετά τήν συζήτησιν ταύτην ό Ύπλγός ούτος μετέβη είς τό χωρίον Μαυρολιθάρι διά νά βεβαιωθή έάν ό Ζέρβας ήλθεν είς Ρούμελην, πραγμα πού απεδείχθη ψευδές.

---

ΔΙΑΛΥΣΗ ΟΜΑΔΟΣ ΑΓΟΥΡΙΔΕΩΝ

---

Ό Καϊμάρας έπληροφορήθη κατά τήν είς Μαυρολιθαρι αφιξίν του τήν έκτέλεσιν, κατά τήν προηγουμένην ήμέραν ϋπό του "Αρη Βελουχιώ­τη καί τών καπεταναίων του, 14 ανταρτών τής άμάδος Τζιβάρα - Άγουρίδη(Ό Γιάννης Άγουρίδης, καταγόμενος άπό τό χωρίο Δύο Βουνά, οίκειοθελως έλα­βε μέρος είς τήν άνατίναξιν τής γεφΰρος τσύ Γοργοποτάμου),τους όποιους συνέλαβε διά δόλου.

Οί κάτοικοι του χωρίου τού­του ήσαν έντρομοι καί αγανακτισμένοι διά τά βασανιστήρια, τά όποΐα υπέστησαν οί εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, διά τόν μόνον λόγον, οτι δέν ήθελαν νά υπαχθούν ύπό τόν "Αρην, του οποίου τό τμήμα έθεώρουν ώς καθαρώς κομμουνιστικόν.

       Άφοϋ τους έκάλεσεν είς Μαυρο­λιθαρι προς δήθεν συνεργασίαν και συνεννόησιν, τήν νύκτα τους κατένειμεν είς διαφόρους οίκίας προς διανυκτέρευσιν. Μετά τό μεσονύκτιον διέταξε τήν συλληψιν και τόν άφοπλισμόν του Τζιβάρα καί τών ανταρ­τών του.

Τήν πρωΐαν τής επομένης, παρουσία τών κατοίκων τοΰ χωρίου, τους ύπεχρέωσαν νά σκάψουν πρώτον τους τάφους των είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου,

έν συνεχεία τους έδειραν μέχρις αίματος διά μαστιγίων συρ­μάτινων καί τους διεπόμπευσαν είς τά μάτια τών κατοίκων του χωρίου,

κατηγορουντες αυτούς ώς προδότας καί όργανα τών Ιταλών.

Τέλος δε διά μαχαιρών έθραυσαν τά όστα τών βραχιόνων των καί απέκοψαν τά ακρα τών περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τά θύματα ταυτα υπέκυψαν άπό τά φρικτά βασανιστήρια.

Παρά τάς γοεράς κραυγάς τών ανδρών τούτων, ουδείς έκ τών υποχρεωτικώς παρισταμένων χωρικών έτόλμησε νά έπέμβη ή νά διαμαρτυρηθή.

Πάντα ταΰτα έξετελέσθησαν συμφώνως προς τάς διαταγάς του Βελουχιώτη, ό οποίος έπρωτοστάτει είς τό άπαίσιον καί θηριώδες αυτό έγκλημα.

Τήν σύζυγον τοΰ Τζιβάρα  έβασάνισε καί έξετέλεσεν ό Ιδιος ό "Αρης Βελουχιώτης διά μαχαίρας.

Τά πτώματα των θυμάτων τούτων έτάφησαν είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου.

---

Οί κάτοικοι του Μαυρολιθαρίου καί Ιδίως αί γυναίκες ήσαν κάτωχροι καί ετρεμον άπό τά έργα του στυγερού έγκληματίου "Αρη Βελουχιώτη.

Κατά τήν παραμονήν του είς Μαυρολιθάρι ό Καϊμάρας έφιλοξενήθη εϊς τήν οίκίαν του Άνθ/γου Μώκου ή Καλλία ('), τήν έπομένην δέ μετέβη είς τό χωρίον Κονιάκος, όπου συνήντησε τόν άρχηγόν του ΕΛΑΣ Δωρίδος μόνιμον Άνθ/γόν Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητήν του καί φίλον του.

Τόσον έκ τίς γενομένης συζητήσεως μετ' αύτοϋ, οσον καί έκ τής συστηματικής προπαγάνδας, ή όποια έγένετο είς τους άνδρας τής ομά­δος του (20 περίπου αντάρτες) υπό γνωστών κομμουνιστών (θεωρία κομ­μουνιστική, άσματα Ποπώφ κλπ) διεπίστωσε πλέον οτι πράγματι ό ΕΛΑΣ ήτο όργάνωσις καθαρώς κομμουνιστική.

Τάς ανωτέρω εντυπώσεις του, αί όποΐαι δέν ήσαν καθόλου ευχάριστοι, έγνωστοποίησεν Ο έν λό­γω Υπολοχαγός είς τούς άλλους αξιωματικούς τής Επιτροπής.

(σ.σ. Και η αντίσταση του Βελουχιώτη κατά του Κατακτητή συνεχίζετε )

---

β. Τήν 9ην Αυγούστου 1942 συνέλαβε καί έξετέλεσε εις Δερελή Φθιώτιδος ενα πλανόδιον μουσικόν, ονόματι Θωμαν, ώς ΰποπτον πληρο-φοριοδότην τών Ιταλών.

---

γ. Τήν 14 Αυγούστου 1942 συνέλαβεν είς περιοχήν Πολύδροσου τόν εθνικόφρονα φαρμακοποιόν Παν. Δρίβαν καί τόν έξετέλεσεν ως συνεργάτην δήθεν τών Ιταλών.

---

          
δ. Τό δεύτερον 15νθήμερον του Αυγούστου 1942 έξετελέσθησαν κατ' έντολήν του "Αρη αί δύο κόρες (12 καί 13 ετών) του Ί. Κόρδα έκ Κοχλιών Ευρυτανίας, διά τόν λόγον     Οτι ούτος     εγκατέλειψε τόν ΕΛΑΣ, είς τόν όποιον εϊχε καταταγή δι' ολίγας ημέρας.Τά δύο αυτά αθώα πλάσματα έσφάγησαν διά μαχαίρας άπό δύο άντάρτας του ΕΛΑΣ, είς τους οποίους δέν είχεν έμπιστοσύνην ό "Αρης καί τους οποίους ήθελε νά ανάμιξη είς τό έγκλημα. Οί δύο αντάρτες έγιναν έκτελεσταί, παρά τήν θέλησίν των, τής εγκληματικής καί άπαισίας αυτής πράξεως, ύπό τήν άπειλήν σφαγής των διά μαχαίρας ύπό δύο καπεταναίων του "Αρη ("ή θά τά σφάξετε η θά σφάξωμε ημείς έσας").

---

        
   ε. Κατά τό τέλος 'Οκτωβρίου 1942 ό "Αρης συνέλαβε τόν πρώην άντάρτην τοΰ ΕΛΑΣ Προβιαν είς τό χωρίον Τσούκα Φθιώτιδος.
Κατ' έντολήν του τόν έδεσαν είς κορμόν δένδρου καί τόν έξετέλεσαν κατό-πιν μεσαιωνικών βασανιστηρίων (μαχαιριές, λάδι βραστό εις τάς πληγάς, κ.λ.π.), διά τόν λόγον οτι εγκατέλειψε τόν ΕΛΑΣ.

---

στ. Τήν 20ήν Νοεμβρίου 1942 καί ένω έγένοντο προετοιμασίαι διά τήν άνατίναξιν της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ό "Αρης συνέλαβεν είς περιοχήν Μαυρολιθαρίου τήν Ιωάννα Γκόγγου έκ Στρώμης Παρνασσίδος, διότι δήθεν κατέδωσε τους "Αγγλους τής Γκιώνας είς τους Ιταλούς. Ταύτην κατέσφαξε διά μαχαίρας, κατόπιν εντολής του, αντάρτης του ΕΛΑΣ, επειδή έθεωρήθη ύποπτος φυγής από τόν "Αρη.

---

ζ. Τήν 23ην Νοεμβρίου 1942 ό "Αρης έξετέλεσε διά των χειρών του είς τήν πλατείαν του χωρίου Καστριώτισσα Παρνασσίδος τόν κτηνοτρόφον Νικ. Μασσαβέτταν, άπόγονον τοϋ Αθανασίου Διάκου, έκ Μουσουνίτσης, ώς ζωοκλέπτην καί άφήρεσεν άπό τήν οίκογένειάν του ολα τά πρόβατα της.

---

Απο Συμπληρωματικές Έκδόσεις του Γ.Ε.Σ. με Αρ.86 με τίτλο Εθνική Αντίσταση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Ψαρρού 1941 - 1944(εκδόθηκε το 1979)

---

Ήταν επικεφαλής στη Διάλυση του 5/42 Συντάγματος στο Κλίμα Δωρίδος όπου σφαγιάστηκαν άδικα 300 άνδρες του Συντάγματος και Διοικητής του Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός 

---

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

---

ΓΕΝΙΚΟΝ ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ

Προς την ΥΙΙΙ Μεραρχίαν Χαλίκι

Ως υπεύθυνος διαχειριζόμενος το ζήτημα της εκκαθαρίσεως της ΕΔΕΣ επί των υμετέρων ενεργειών έχω να παρατηρήσω:

α) Πολιτικής και από στρατηγικής και τακτικής άποψης του πόλεμου μας εναντίον του εσωτερικού (Ζέρβας - Αντίδραση) και εξωτερικού (Γερμανοί) εχθρού, η ενέργεια σας να αποσύρετε τις εναντίον του δυνάμεις για να συμπτύξετε και προβάλετε αντίσταση προς Μέτσοβον ενεργούντες Γερμανούς, είναι απολύτως εσφαλμένη και ασύμφορος.

β) Κατά την γνώμη μου είναι χίλιες φορές προτιμότερο να διανοίξουν οι Γερμανοί την οδόν Ιωαννίνων - Μετσόβου - Καλαμπάκας, παρά να εξακολουθήσει υφιστάμενος ο ΕΔΕΣ, έστω για μια εβδομάδα ακόμη.
 

γ) Γι' αυτό εντέλλομαι όπως άμα λήψει παρούσης διατάξητε αμέσως τον Καβαλάρη, απαλλασσόμενου του εφεδρικού και συμπληρωμένης της δυνάμεως του δια δυνάμεων ενεργού ΕΛΑΣ, ώστε να έχει 300 άνδρας τουλάχιστον, να κινηθή ταχύτατα προς θέση Πλάκα εκείθεν δράση εναντίον Εδεσιτών, λαμβάνων επαφήν με τα υμέτερα τμήματα και υπό τας διαταγάς μου, του λοιπού αποτελούσης της δυνάμεώς του μέρους του υπ' εμέ ανεξαρτήτου εκκαθαριστικού συγκροτήματος.

Αναφέρατε δια του ιδίου συνδέσμου λήψιν παρούσης και έναρξιν εκτελέσεως.

Ώρα 2.30'
Καλαρύτες 20 - Χ  - 43

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

---

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΔΕΣΦΙΝΑ

---

Σεπτέμβριος 1943

Σύντροφοι, τον σκοπό μας μέχρι της στιγμής δεν τον είχαμε αποκαλύψει για λόγους σκοπιμότητας.

Τώρα εμείς παιδιά του φτωχού λαού και πρωτοπόροι του αγώνα θα αγωνισθούμε για να δώσουμε μια πραγματική ελευθερία στους λαούς, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα σε μας, είναι μέρος διεθνούς αγώνα που όλοι οι λαοί ξυπνήσανε θέλουνε να διώξουνε τους τυράννους όχι μόνο αυτούς που έχουμε εδώ αλλά και αυτούς που αύριο θα μας κατακτήσουνε για να μας κάνουνε οικονομικούς τους δούλους για αιώνες ολόκληρους, γιατί αυτοί μεν που είναι εδώ θα φύγουνε μια μέρα, όπως και από κάθε γωνιά της γης, οι κεφαλαιοκράτες όμως του Λονδίνου και της Αμερικής θα επιβάλλουν τη δύναμή τους.

Αλλά εμείς οι λαοί που ξυπνήσαμε πια δεν θα τους επιτρέψουμε να μας υποδουλώσουνε, γιατί τη δύναμη την έχουμε στα χέρια μας.

Σκοπός μας δεν είναι να χτυπήσουμε τους Γερμανούς και τους Ιταλούς στρατιώτες, γιατί κι αυτοί είναι σαν και εμάς αδέλφια μας και είναι όργανα των διάφορων φασιστών και κεφαλαιοκρατών για τη κατάκτηση και υποδούλωση των λαών και γιαυτό τους έστειλαν εδώ κάτω.

Λοιπόν να μην τρέφετε μίσος γι  αυτούς.

Φταίνε οι διάφοροι Βόλπι και Γιούγκερς της Ιταλίας και Γερμανίας.

Εάν ρωτήσεις καλά  , καλά κάθε στρατιώτη , αυτούς τι επιθυμεί δεν θέλει τίποτε άλλο από του να φτάσει σύντομα σπίτι του, στη δουλειά του και στα παιδιά του.

Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο 17 και μετά στα 20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό .

Ο πρώτος μας σκοπός που θα έχουμε μόλις επικρατήσουμε θα είναι να σφάξουμε όλη την άτιμη φάρα των αξιωματικών του αστικού στρατού που άλλο δεν κάνανε πριν παρά κινήματα για να παίρνουνε γαλόνια μισθούς και να γίνονται Πρόεδροι Δημοκρατίας ή Βασιλιάδες. Το κίνημα του Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και μ αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδια από το δρόμο μας.

Εμείς τα παιδιά του φτωχού λαού είμαστε ικανοί και αξιωματικοί να γίνουμε και να διοικήσουμε τον τόπον μας.
Σύντροφοι, γιατί από τώρα και στο εξής έτσι θα λεγόμαστε, δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε από το λαό.

Οι νίκες μας στο Στάλιγκραντ και στο Χάρκοβο μας φέρνουνε μια ώρα αρχύτερα στη πραγματική λεβεντιά.

Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το Κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας.

Από τώρα και στο εξής όλοι πάνω στα πηλίκια σας θα γράψετε με κόκκινα γράμματα «Ερυθρός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ΕΛΑΣ Ζωή ή θάνατος».

 (σ.σ. Δεν γνωρίζει κανένας  όμως , αν τους είπε να το γραψουν με το αιμα των αθωών παιδιων )

Νικόλαος Αναγνωστόπουλος, «Η Εύβοια υπό Κατοχήν», Τόμος Β΄ Τεύχος Α΄ σελίδες 367 - 368. Ο λόγος αυτός του Βελουχιώτη δημοσιεύτηκε αρχικά στον παράνομο τύπο και συγκεκριμένα στο 4ο φύλλο της εφημερίδας «Πατριώτης», που ήταν όργανο Απελευθερωτικής Επαρχιακής Κίνησης του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ.

---

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΔΕΣ

---

ΕΛΑΣ

ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ 

Προς :

Τον σ. ΤΖΙΩΤΖΙΑ, μέλος του Επιτελείου του Αλβανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Αντιπρόσωπον ΕΛΑΣ στη Πανθεσσαλική Συνδιάσκεψη Ανταρτών που συνήλθε στην ΚΑΣΤΑΝΙΑ

ΟΠΟΥ

Αγαπητέ Σύντροφε.
Πρώτα σου στέλνω τους θερμότερους επαναστατικούς χαιρετισμούς και τα συγχαρητήρια μου δια την εξέλιξη και δράση του αδελφικού μας Λαϊκού Στρατού σας. 

Ύστερα σε πληροφορώ τα εξής:

             α) Βρισκόμαστε σε πόλεμο σκληρό με το Ε.Δ.Ε.Σ. (του προδότη Ν. Ζέρβα), όπως προ καιρού οι σύντροφοι μας Σέρβοι με τον προδότη Μιχαήλοβιτς. 

Αυτοί μας επετέθησαν πρώτοι και σε συνεργασία με τους Γερμανούς και με την απόλυτη βοήθεια σε πληροφορίες, πολεμικό υλικό και χρήματα των Άγγλων.                

               β) Η προσπάθεια μας εναντίον όλων εξελίσσετε ευνοϊκά.

Αντιμετωπίσαμε τους Γερμανούς χωρίς πολλές ζημιές.

Διαλύσαμε σχεδόν τον Ζέρβα, που τώρα έχει τραβηχθή, συνεργαζόμενος ανοιχτά με τους Γερμανούς στην περιοχή Λάκκα - Σουλίου, με τις υπόλοιπες ελάχιστες δυνάμεις του.

               γ) Το τμήμα της περιοχής Γκραμπάλα - Καλαμά 15ο Σύνταγμα VIII Μεραρχίας αντιμετωπίζει τώρα όλο το βάρος των υπολειμμάτων του Ζέρβα.

Ημείς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας αν δεν βεβαιωθούμε για τις τελικές προθέσεις και σκοπούς των Γερμανών ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΑΡΤΗΣ.

Θέλουμε λοιπόν από σας να μας βοηθήσετε στα εξής:

          α) Να έχετε στενή σύνδεση με τα τμήματά μας και να τους διευκολύνετε όσο μπορείτε σε περίπτωση συμπτύξεως τους δια πιέσεως προς τας γραμμάς σας όπως έχουν διαταχθή.

          β) να τους ενισχύσητε, όσο σας είναι δυνατό με πυρομαχικά και τρόφιμα, χρεώνοντας μας, γιατί επί του παρόντος είναι απολύτως αδύνατο από τεχνικούς λόγους να τους ενισχύσουμε εμείς από δω.

Με τον ίδιο σύνδεσμο σε παρακαλώ να μου στείλεις μια που δρω τώρα προσωπικά στην Ήπειρο, όσες μπορείς περισσότερες πληροφορίες για το κίνημα σας και τις κινήσεις των Γερμανών στη περιοχή σας

Σ.Δ. 26 ΧΙ 1943

Με συντροφική αγάπη

Τ.Σ. ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Κοινοποίησις

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ  ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Παρακατω 30-10-1943 επιθεση του ΕΔΕΣ κατά των Γερμανών , όταν δηλαδή  ο Αρης την κατηγορούσε σαν σύμμαχο τους ,

το διάστημα Οκτωβρίου 1943 - Φεβρουαρίου 1944 εποχη ο ΕΛΑΣ με επικεφαλης τον Αρη προσπαθούσε να διαλύσει την Οργάνωση του Ζέρβα.

30-10-1943  Δύναμη από 300 περίπου αντάρτες του ΕΔΕΣ,υπό τον ίδιο το Στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα, συνάπτει διήμερη σκληρή μάχη με τους Γερμανούς στην περιοχή Νεράιδας Τρικάλων. Ο αγώνας όμως είναι άνισος και τελικά οι Έλληνες αντάρτες υποχρεώνονται να Συμπτυχθούν.

( σ..σ επόμενο ήταν έπρεπε να φυλάει και τα νώτα του από τον Ελας , αφού την ιδια περίοδο δεχόταν επιθέσεις και από τον Ελας ,ο οποίος προσπαθούσε να τον διαλύσει ,όπως ειχε κάνει με το το 5/42 δυο φορες μέχρι τότε ,   Πρώτη διάλυση (13 -14 ΜΑΪΟΥ 1943) Δεύτερη διάλυση (29-5-1943 - 24-6-1943),το 5/42 ειχε  κι αυτό  αναπτυξει Εντονη δράση κατά των Γερμανοιταλών στην περιοχή της Ρούμελης αλλά για τον Ελας φαίνετε δεν ήταν σωστό  να γίνετε αντίσταση κατά των κατακτητών γι αυτό όσες αντιστασιακές οργανώσεις έκαναν αντίσταση προσπαθούσε να της διαλύσει .

---

Την προετοιμασία για τη Συνεχεια του Εμφυλίου  «προδίδουν» και τα λόγια του Βελουχιώτη στον αποχαιρετισμό του προς την 3η Μεραρχία του ΕΛΑΣ (Πελοποννήσου) :

«Ο Μωριάς τώρα είναι ελεύθερος από κατακτητές.

Όμως δεν είναι ελεύθερος από εσωτερική αντίδραση.

Πρέπει να συντριβεί κι αυτή για να μπορεί ο ΕΛΑΣ να πει πως ξεπλήρωσε απόλυτα την αποστολή του.

Πιστεύω απόλυτα πως ο ΕΛΑΣ Πελοποννήσου θα εκπληρώσει απόλυτα το καθήκον του.

Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσετε το έργο σας θαρραλέα και αποφασιστικά.

Ο νους μου φτερουγίζει στη στιγμή που θα ξανασυναντηθώ μαζί σας σε καινούργιες μάχες και δόξες και εύχομαι αυτή η στιγμή να μην αργήσει». 

Ο ΜΙΖΕΡΙΑΣ Αρθρο Εφημερίδος Ελευθερίας 13 Ιουνιου 1945

Πλήρη εικόνα τοϋ "Αρη Βελουχιώτη, τοϋ ίδρυτοΰ τοϋ ΕΑΜ, τοϋ Δημιουργού τοϋ ΕΛΑΣ, τοϋ Έρυθροϋ Αττίλα τών μούρων χρόνων τής σκλαβιά;, λαμβάνει ό αναγνώστης άπό τα κατωτέρω, τα οποΐα έδημοσιεύθησαν ώς κύριον άρθρον τής καθημερινής εφημερίδος «Ελευθερία» τήν 13ην Ιουνίου 1945, υπο τον τίτλον: «Ό Μιζέριας» :
 «Άνεδύθη άπό τήν άφάνειαν, μόλις ήρχισε νά χύνη αιμα. Κατόπιν Εγινε «καπετάνιος». "Υστερα τραγούδι. "Επειτα θρύλος διά τους μέν, Αττίλας διά τους άλλους. Τό ονομά του έπέρασε τά σύνορα τής Ελλάδος. Τό έμαθαν εϊς δ'λας Ισως τάς χώρας των ηνωμένων εθνών. Καί εϊς τάς χώρας τοϋ "Αξονος καί τών δορυφόρων του. "Οσον περισσότερον αίμα έχυνε, τόσον περισσότερο έμάνθα-νον τό δνομά του. Μετά τήν άπελευθέρωσιν έκρεμόταν ώς δαμό¬κλειος σπάθη επάνω άπό τά κεφάλια τών προδοτών. Άλλα καί τών τιμίων καί φιλήσυχων Ελλήνων πού ήσαν εκατομμύρια. Εκείνοι πού τόν έλάτρευαν έπερίμεναν τήν κάθοδόν του. Καί εκείνοι πού τόν μισούσαν, τόν έτρεμαν. Ήλθε κατόπιν τό κίνημα. ΟΙ όργανω-ταί του, δέν τόν ήρώτησαν; "Ισως. Τώρα, είναι Ενας κοινός ληστής, βαρυνόμενος μέ χιλιάδας φόνων καί αποκηρυγμένος άπό τό κόμμα, πού άλλοτε τόν άπεθέωσε. Ξαίρει δτι άπό έδώ καί πέρα Ενα πράγμα πρέπει νά εύχεται: τό «καλό βόλι»....
 Ό "Αρης. Έξεκίνησε διά τήν ζωήν ώς αποκηρυγμένος άπό τήν οίκογένειάν του τιρωτα. Μίαν οίκογένειαν τής Λαμίας, εϋπορον καί άψογον. "Οταν τά άλλα παιδιά, καί πρό πάντων τά παιδιά τών ευπόρων οικογενειών, χορεύουν, ερωτεύονται καί σαχλαμαρίζουν,αύ-τος Εκαμνε διαρρήξεις καί Εκλεπτε. Καί κατεδικάζετο εϊς διαφόρους ποινάς, τάς οποίας έξέτιεν ύπό τό σοφόν έλληνικόν σωφρονιστικόν σύστημα. Μίαν ήμέραν — πολύ άπομακρυσμένην — έ'γινε κομμούνιστής. "Επαυσε νά κλέβη. Καί επήρε τό «έπαναστατικόν» ψευδώνυμον «Μιζέριας». Είχε ζήσει ό Ί'διος εϊς τήν μιζέριαν ή ήθελε νά λύ¬τρωση τους άλλους άπό τήν μιζέριαν; Ποϋ νά έμβαθϋνη κανείς εϊς τό ύποσυνείδητον ενός άνθρωπου! Ώς «Μιζέριας» δέν Εχει καμ-μίαν έξαιρετικήν σταδιοδρομίαν. Ούτε ώς θεωρητικός, οΰτε ώς αγω¬νιστής. Απλώς μίαν λατρείαν προς τήν βίαν καί μίαν κλίσιν προς τήν σκληρότητα εΐχεν επιδείξει μέχρι τής ημέρας, κατά τήν οποίαν ύπέγραψεν έπί 4ης Αυγούστου τήν δήλωσιν άποκηρύξεως τοϋ κομμουνισμού.
 "Εγινε «δηλωσίας». "Υπήρξε κλέπτης καί διαρρήκτης. Καί είχε κλίσιν προς τό «νταηλίκι» καί τήν σκληρότητα. Έπέρασε μίαν τε-τραετίαν περιφρονημένος άπό τους ελαχίστους συντρόφους του, πού δέν ήοαν «δηλωσίαι». Ήτο, δηλαδή, ό άνθρωπος, τόν όποιον άπέρριπτεν ολόκληρος ή κοινωνία. Ή μεγάλη τών ανθρώπων καί ή πικρά τών ομοϊδεατών. Καί τήν έξεδικήθη Μερικούς μήνας μετά τήν ύποδούλωσιν—κατά τάς αρχάς τοϋ 1942—Εόωσεν εϊς τήν κατε-χομένην Ελλάδα τήν πρώτην φρικίασιν. Μέ καθαρώς ληστρικας με¬θόδους ηθέλησε ν' άπομιμηθή τόν Στένκα Ράζιν, τόν Ρώσον άγροτι-κόν έπαναστάτην τοϋ 17ου αιώνος. Έγνώριζε τήν υπαρξίν του; "Ισως ποτέ νά μή τό ειχεν ακούσει. Έν πάση περιπτώσει καί αυ¬τός ήξίωσε διανομήν τών γαιών εϊς τους κολλίγους άπό Ενα τσι-φλικάν καί τά απαραίτητα λύτρα. Τά λύτρα εδόθησαν, άλλα οΐ κολλίγοι—φυσικά—δέν ήτο δυνατόν νά μείνουν εϊς τά χωράφια των. Καί τόν ήκολούθησαν.
 Άπό έδώ καί πέρα, ή παρουσία του μόνον κακόν προύξένησεν εϊς τήν Ελλάδα όλόκληρον. Διότι τό ΚΚΕ — ποϋ σήμερα τόν απο¬κηρύσσει — γοητευμένον άπό τόν δυναμισμόν του, αδιαφορούν διά τάς μεθόδους του, επιεικές ή τυφλώττον απέναντι τών εγκλημάτων του, δχι μόνον δέν προσεπάθησε νά τόν χειραγώγηση καί νά δώση εϊς ενα άξεστον, άμόρφωτον καί κατεχόμενον άπό τό όλέθριον «σύμ¬πλεγμα τής κατωτερότητος» τόν πρακτικόν ίδεαλισμόν καί τόν ιπ-ποτισμόν τοϋ έπαναστάτου' — και τοϋ ληστοϋ ακόμη — άλλα, με-θυσμένον, άνεξέλεγκτον καί άσύδοτον, τόν εξαπέλυσε κατά τής "Ελλάδος. Καί τόν έχρησιμοποίησεν ώς δήμιον, άφοΰ τοϋ έδωσε τόν φωτοστέφανον τοϋ άρχηγοϋ τής αντιστάσεως εϊς τήν ΰπαιθρον.
 Καί αυτός, έπί τρία περίπου Ετη περιέφερεν άνά τήν μαρτυρι-κήν αυτήν χώραν τόν μαϋρον σκοΰφον του ώς σημαίαν πειρατών τής ξηράς. Ή έκτέλεσις ενός άνθρωπου, αποτελεί διά κάθε γνή-σιον έπαναστάτην, θλιβερόν καθήκον. Δι' αυτόν καί τους ομοίους του — τους «μαυροσκούφηδες» — άπετέλει εύκαιρίαν ήδονισμοϋ. «θά πεθάνης σέ πέντε μέρες». Καί έπί πέντε ημέρας τό θύμα — προ¬δότης ή προσωπικός εχθρός ή μαχητής Εξω άπό τά οργανωτικά ή Ιδεολογικά πλαίσια τοϋ Άρη — έβασανίζετο. Καί έγδάρησαν άν¬θρωποι. Καί άπέθαναν άπό τακουνιές εϊς τό κεφάλι — δποιοι καί αν ήσαν. Καί έσφάγησαν οχι ολίγοι κατά τρόπον, πού μόνον τόν άκαριαϊον θάνατον δέν τους έξησφάλιζε. Προς τι δλη αυτή ή αβυσσαλέα σκληρότης απέναντι ανθρώπων πού ή Επρεπε νά πεθά¬νουν αμέσως ή δέν Επρεπε καθόλου νά θανατωθούν; Έπί τρία Ετη τό ΚΚΕ έσίγα δι' δλα αυτά. Καί έστρατολόγει αναξίους οπαδούς — πού τους ανέβαζε κατόπιν εϊς τόν «παπαφίγκον» τοϋ σκάφους του — μέ μεθόδους τρομομοκρατήσεως καί δολιότητος, τάς όποιας ουδείς ληστής σεβόμενος τόν εαυτόν του χρησιμοποιεί. Διά τοϋ Ά¬ρη. Τοϋ δυναμικού άρχηγοϋ του, ό όποιος Εβλεπε ώς σκύβαλα τόν καπνεργάτην καί τόν κουρέα, πού θά Επρεπε νά ήσαν καθοδηγηταί του.
 Έν τω μεταξύ, έδώ καί παντοϋ, άνθρωποι ταπεινοί, χωρίς «συμπλέγματα κατωτερότητος», χωρίς σαδιστικήν σκληρότητα, απλοί καί γλυκείς, έπεδίδοντο εϊς έναν αγώνα πού αποτελεϊ τήν δό-ξαν καί τήν τιμήν τοϋ ελληνικού λαού. Τήν στέρησιν τής ζωής τοϋ άλλου — τοϋ αναμφισβητήτως εχθρού — τήν έβλεπον ώς ανάγκην θλιβεράν. Τόν Ιπποτισμόν ώς κάτι τό αυτονόητον. Τήν ευθύτητα, ώς προϋπόθεσιν κάθε αγώνος. Τήν θυσίαν, ώς κλήρον κάθε άγω-νιστοϋ. Τό δραμά των ήτο μία Ελλάς χωρίς προδότας, άλλα καί χωρίς εγκληματίας. Αυτοί απετέλεσαν τό κίνημα τής αντιστάσεως. Καί αυτοί τώρα είναι δευτέρας τάξεως πολϊται εϊς τήν χώραν αυ¬τήν. Διότι τό ΚΚΕ κατά τήν διάρκειαν τής κατοχής όχι μόνον δέν έτόλμησε νά καταδικάση τόν «'Άρην» του, άλλ' απεναντίας έκά-λυψε δλα τά εγκλήματα του. Καί διότι κατόπιν, έμποτισμένον βα¬θύτατα άπό τήν πραξικοπηματικήν νοοτροπίαν του, ήκολούθησε τόν δρόμον πού αυτός είχε χαράζει, δταν πλέον ό "Αρης διεφώνει. Κάποτε θ' αποκαλυφθούν δλα τά παρασκήνια τής ελληνικής τρα-γωδίας.Τώρα, ό "Αρης ό Βελουχιώτης ή Μιζέριας, αποκηρύσ¬σεται άπό τό Κ. Κ. Ε. Διότι συνέχισε τήν δράσιν του καί με¬τά τήν συμφωνίαν τής Βάρκιζας. Διότι η δράσις του αυτή μό¬νον τήν «άντίδρασιν εξυπηρετεί». Διότι είναι ύποπτος καί τυχοδι¬ωκτική. Τυχοδιωκτική ήτο πάντοτε. Τήν άντίδρασιν, έν τελευταία αναλύσει, πάντοτε εξυπηρετεί. "Υποπτος ποτέ δέν ήτο. Ήτο απλώς καί βαθύτατα εγκληματική, καί πρό τής συμφωνίας τής Βάρκιζας καί μετά τήν συμφωνίαν. Δύο τραγικά συμπεράσματα βγαίνουν άπό τήν ίστορίαν αυτήν. Συμπεράσματα πού έχουν Ισχύν ιστορικών νόμων. Τό πρώτον: οταν ένα κόμμα τό κυβερνούν τυχοδιώκται, ό περισσότερον άπό δλους επιπλέει καί επιβάλλει τήν θελησίν του κατά τάς περιόδους τής θυέλλης. Τό δεύτερον : τό πολύ αίμα, τό πληρώνουν εϊς τό τέλος εκείνοι πού τό χύνουν. Διότι έρχεται ή στιγμή κατά τήν οποίαν, οσοι έπωφελήθησαν άπό τό χύσιμο αυτό τοϋ α'ίματος, αίσθάνονται τήν ανάγκην κάποιον νά ρίψουν εϊς τήν θά¬λασσαν. Καί ρίπτουν οχι βέβαια τόν εαυτόν των. Ρίπτουν εκείνον, ποϋ κανένας δέν θά ειχεν άντίρρησιν νά τόν ϊδη βυθιζόμενον εϊς τά τάρταρα. "Ας έχουν ύπ' οψιν των τους δύο αυτούς νόμους, οΐ πολύ «δυναμικοί» άνθρωποι. Ή ιστορία του ."Αρη είναι ή Ιστορία ενός άνθρωπου.) 'Αλλά καί μιας ολοκλήρου περιόδου, πού εϊθε πο¬τέ άλλοτε να μή ζαναζήση ή Ελλάς. 

ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΡΑΘΕΑ

Θανάσης Μιζέριας, πού πολλοί  , οι περισσότεροι γιά «καλαμπούρι»  τόν αποκαλούσαν και «"Αρη ΒεΛουχιώτη».
Ήταν ένας κοινός απατεώνας, παλιός «δηλωσίας» καΐ γνωστής στούς «στενούς» καΐ ηγετικούς κύκλους τού Κ.Κ.Ε. περισσότερο μέ τ' όνομα «Σουλτάνα»!
Αυτός, λοιπόν, (ή αυτη) άπεφάσισε νά έξοντώση τόν δεκατριών χρονών <<προδότη» Γιώργο Μαραθεα  ό πατέρα ήταν ό «δευτερεύων» στόχος!
Τό «σχέδιο» καταστρώθηκε γρήγορα και εύκολα και ή έκτέλεσίς του ήταν ακόμη πιό εύκολη.
Τό πρωί τής 11ης Ιουλίου 1942 ή κ. Μαραθέα μέτήν κόρη της, την μικρή Ελένη πού ήταν άρρωστη, έφυγαν γιά τή Λαμία, Θά επέστρεψαν ίσως τήν επομένη.
Στό σπίτι παρέμεινε ό πατέρας καΐ ο γιος, μισοάρρωοτος κι' αυτος, αφού μόλις είχε περάσει μια πλευρίτιδα σοβαρής μορφής.
Στό σπίτι, όπως προαναφέρθηκε, έμενε ακόμη και ό φύλακας μέ τό μικρό του γιό. Ήσαν όλοι τους ήσυχοι καΐ αμέριμνοι και κανένα απολύτως λόγο δέν είχαν νά φοβηθούν, παρ' όλο πού γνώριζαν ότι οί ληστές τριγυρνούσαν έκει κοντά.
Στίς 10 ακριβώς τό βράδυ τά κτήνη τής «εθνικής αντίστασης» εσπασαν τήν πόρτα τού σπιτιού.
Μέ φωνές καΐ μέ βρισιές έδεσαν τόν φύλακα και με πυροβολισμούς δολοφόνησαν επι τόπου τόν Ν. Μαραθέα.
Τά δύο παιδιά, τόν γιό τού φύλακα καΐ τόν Γ. Μαραθέα τους άρπαξαν άπό τά κρεβάτια  τους.
Ο μικρός Μαραθέας τό μόνο που τους ζήτησε, ήταν νά τοϋ επιτρέψουν νό ντυθή πρόχειρα!
Μετά, χωρίς κανένα κίνδυνο ή φόβο ίσως και μέ τήν κάλυψι κάποιου γερμανικού ή ιταλικού αποσπάσματος  οι αλήτες μέ... τους αιχμαλώτους τους, ξεκίνησαν για τά βουνά.
Τό τρομερό νέο έφθασε στη Λαμία τήν άλλη μέρα τό πρωί.
Καΐ χρειάστηκε νά περάσουν πολλές ώρες γιά νά βρεθουν μερικοί γνωστοί και συγγενεΪς νά πληροφορήσουν τήν κ. Μαραθέα γιά τό τι έγινε τό προηγούμενο βράδυ στό σπίτι της.
Όλοι στή Λαμία και στά γύρω χωριά είχαν παγώοει άπό τόν φόβο.
Πάντως πολύ λίγοι ήσαν αυτοί πού κατάλαβαν τότε τί περίμενε τόν ελληνικό λαό ατά κατοπινά χρονιά.
Ήταν ακόμη η αρχή!...
Κανείς άπό τους κατοίκους της Λαμίας δεν δεχόταν θά πάη μέχρι το κτήμα γιά νά μάθη τί ακριβώς εγινε.
Οί συγγενείς φοβόντουσαν περισσότερο.
Μόλις κατώρθωσαν νά πείσουν δυο γιατρούς πού μέ ένα αυτοκίνητο έφεραν τό πτώμα του Ν. Μαραθέα στήν πόλι.
Τήν μικρή Ελένη τήν κράτησαν στό σπίτι τού πρώην βουλευτοϋ Γεωργίου Πλατή.
Ή συφοριπ-σμένη μάνα πήρε τους δρόμους γιά νά σώση τό παιδάκι της...
Τά πράγματα "ξεκαθάρισαν» κάπως μετά άπό μιά εβδομάδα.
Στό σπίτι πού διέμενε ή κ. Μαραθέα, κάτω άπό τήν πόρτα, ρίχθηκε ένα γράμμα μέ δύο σημειώματα. Στό ένα. των συμμοριτών τοϋ Κ.Κ.Ε., έγραφε ότι, γιά νά  χαρισθή ή ζωη τοϋ παιδιού έπρεπε, μεταξύ τών άλλων, νά δοθοϋν 100 έκατορμύμια δραχμές!
Τό δεύτερο, ήταν ένα σηρείωμα τού μικρού Γιώργου πού έγραφε: «Μαμά, μην άνησυχήτε, είμαι καλά.
Νά κάνετε ότι σας λένε οί άνθρωποι»!
Οι «άνθρωποι» ,οι κτηνάνθρωττοι τοϋ Κ.Κ.Ε. για ν' απελευθερωθούν ένα μικρό άρρωστο παιδάκι ζητούσαν λύτρα!
Ήταν κάτι τό πρωτοφανές!
Στό σημείο αυτό θά πρέπει νά γίνη μιά άναγκαια παρένθεσις. θά πρέπει οί διάφοροι Κνίτες  γιά νά μην είναι «φυτά» ή γιά νά μή τους χαρακτηρίζουν έτσι, θά πρέπει όλοι οί νέοι, πριν κινήσουν γιά μιά συγκέντρωσι ή μιά πορεία πού οργανώνει τό Κ.Κ.Ε. ή οϊ αναίσχυντοι θαυμαστές τους, νά έρευνήσουν μόνοι τους, αβίαστα καΐ ανεπηρέαστα, τήν περίπτωσι τού μικροΰ Μαραθέα.
Υπάρχουν όλα τά ντοκουμέντα καΐ στά αρχεία τών έφημερίδων της εποχής, ολα τά στοιχεία και τά κείμενα με τά όποια ή κ. Μαραθέα έδινε τά λύτρα στους αλήτες τοϋ Κ.Κ.Ε. γιά νά σώση άπό τήν σφαγή τό μικρό παιδάκι της!
Υπάρχει ό «Ριζοσπάστη ς» και τή παρατιθέμενο κείμενο στίς εφημερίδες τότε, ή «Είδοποίησις» της κ. Μαραθέα πού ζητούσε άπό τά κτήνη τού Κ.Κ.Ε. όλιγοήρερη παράτασι τής προθεσμίας(! γιά τήν χορήγησι τών λύτρων' υπάρχει, έπίσης, στις εφημερίδες, ή πράξις χορηγήσεως τών λύτρων, σύμφωνα μέ τίς «οδηγίες» τοϋ Κ.Κ.Ε.!
Εν πάση περιπτώσει, πολλοί πού είχαν όρισμένες επαφές μέ τους άρχισυμμορίτες τού Κ.Κ,Ε. στήν Αθήνα, κινητοποιήθηκαν οπως είπαν δραοτήρία.
Ίσως καΐ ό Ηλίας Τσιριμώκος.
Ή αρπαγή ενός μικρού άρρωστου παιδιού δέκα τριών μόλις χρόνων καΐ ή άπαίτησις γιά λύτρα ήταν πράξις ληστρική και ίσως νά συγκίνησε μερικούς!
Οπως είπαμε, ήταν ακόμη ή αρχή.
Αργότερα, ιδιαίτερα κατά τά <<Δεκεμβριανά», τά λύτρα γιά τό Κ.Κ.Ε. έγινε «κανόνας απαράβατος».
Πάρα πολλοί Έλληνες γλύτωσαν τό κονσερβοκούτι καΐ τό τσεκούρι, δίνοντας εγγλέζικες λίρες,  χρυοά δόντια ή ότι άλλο Είχαν άπό τιμαλφή!
Ή μάνα κινήθηκε προς άλλες κατευθύνσεις.
Συμφωνα μέ τήν «εντολή» επρεπε νά βρή τά 100 εκατομμύρια δραχμές!
Χρήματα, βεβαίως, δεν υπήρχαν, Έπρεπε νά πάρη ένα ενυπόθηκο δάνειο καΐ γι' αυτό χρειαζόταν νά προηγηθούν ορισμένες διαδικασίες, νομικές καΐ άλλες.
Έπρεπε νά νομιμοποιηθή ή κ. Μαραθέα σάν διαχειριστής της περιουσίας, νά έγκρίνη ή Τράπεζα τό δάνειο καΐ μετά κυρίως αυτό να δώσουν τήν έγκρισι οί Ιταλοί, για τήν λήψι τοΰ δανείου!
Ολα αυτά, βεβαίως, ήθελαν αρκετό χρόνο και ή χαροκαμένη μάνα δημοσίευσε στίς εφημερίδες μιά "Είδοποίησι» μέ τήν οποία παρακαλούσε τους πωρωμένους αλήτες της «εθνικής αντίστασης» νά της χορηγήσουν προθεσμία ενός μηνός!
Οί Ιταλοί, μέ τήν παρέμβασι καΐ της τότε Ελληνικής Κυβερνήσεως, τελικά ενέκριναν τήν χορήγησι τοΰ ενυπόθηκου δανειου καί τότε, ή κ. Μαραθέα, σύμφωνα πάντοτε μέ τις «εντολές» του Κ.Κ.Ε., διά τοΰ τότε συμβολαιογράφου Αθηνών Ίατρίδη, έκανε τις πράξεις «δωρεάς»!!
(Οι δολοφόνοι του Κ.Κ,Ε. Ζαχαριάδης, Μιζέριας, Φλωράκης, καΐ σήμερα Κάστρο, Γιαρουζέλακι, Ζιβκωφ κ.ά. τά λύτρα τά «Βάφτισαν»... δωρεές!!.
Ο καιρός όμως περνούσε, άλλα τά κτήνη πού σήμερα θά πάρουν καΐ σύνταξι, δεν άφησαν έλεύθερο τό παιδάκι.
Ούτε, βεβαίως, επρόκειτο να τό αφήσουν ποτέ.
Επί ήμερες τό περιέφεραν στά Βουνά ξυπόλητο, μέ υψηλό πυρετό και τό βασάνιζαν χωρίς διακοπή.
Μετά άπό τρεις περίπου μήνες βρέθηκε τό πτώμα του σέ μιά χαράδρα, κοντά στό χωριό Κολοκυθιά.
Είχε βασανισθή απάνθρωπα καΐ είχε ύποστή όλες τις κτηνωδίες των διεστραμμένων παιδεραστών του Κ.Κ.Ε.
Αυτοί τότε πού τό βρήκαν καΐ τό έθαψαν πρόχειρα καταμέτρησαν στό βασανισμένο κορμί του μικρού παιδιού 36 μαχαιριές!
Η μάνα του καΐ ή μικρότερη αδελφή του δέν μπόρεσαν νά τό δουν οϋτε νεκρό και κατακομματιασμένο..

ΟΜΗΡΙΑ

Δεν χρειάζει πολλές προετοιμασιεςι, ή νυκτερινή έπίθεσις.
Στο «κονάκι» τοϋ κτηματια μόνο ό ιδιος καί ο επιστάτης του έχουν άπό Ενα πιστολι» Δοκιμάζουν νά άντισταθοϋν, νομίζοντας ότι οι χωρικοί εχουν εισβαλει Τους σκοτώνουν επι τόπου.  
Οταν άπομακρύνωνται οι αντάρτες, φλόγες άπο το πυρπολημένο κονάκι φωτίζουν τό δρόμο τους, Καί το φώτισμα βρίσκει μιά γυναίκα νά κλαίη σπαρακτικά στά ερείπια πού καπνίζουν δίπλα στον σκοτωμένο άνδρα της.
Αλλά τό πιο φοβερό μαρτύριο της, τώρα θά αρχιση .
Φεύγοντας τής πήραν και τό γιό της, μαζί καί τοϋ επιστάτη, 15 χρονα και τά δυο. Φεύγοντας ό έξαγριωμενος άπειλοϋσε την άπελπισμένη μητέρα: »θά πάς στούς φίλους σου τους Ιταλούς στά Δομοκό καί θά τους ζητήσης νά μήν κάψουν τά χωριά, γιά αντίποινα.
Νά μη βγάλουν άπσπάσματα γιά καταδιωξη.
Εσύ, θά άποζημιώσης τους κολληγους σας, γιά όλες τις ζημιές πού τους εκανε ό άντρας σου καί οι φίλοι σας οι Ιταλοί  Μόνο έτσι θά ξαναδής τό παιδί σου, Αλλοιώς, κλάψτο κι αυτό, μαζί μέ τον άντρα σου.
τοϋ ήθκού των κατοίκων πού τόσο υπέφεραν άπό τους «Λεγεωνάριους» του πριγκπάτου τής Πίνδου.
Ειδε τά καπνισμένα ερείπια
 Ειδε καΐ ενα ιταλικό τάγμα, έν πορεία γιά αντίποινα.
Με διαμαρτυρίες καΐ παρακλήσεις, έπεισε ο Τσολάκογλου τον διοικητή του νά μη κόψη τά χωριά.
Την άλλη άξίωσι (ναι μη καταδιώκουν άποσττάσματα την ομάδα Βελουχιώτη), οϋτε την (γνώριζε, ούτε καΐ θα μπορούσε νά συνηγορήση, αν την έγνώριζε ο κατοχικός πρωθυπουργός.
Τά αποσπάσματα χτενίζουν τον τόπο.
Η όμάδα χάνεται, «λουφάζει». Τι νά γίνωνται τά παιδιά;...
Ζαλισμενη κι άπελπισμενη ή μητέρα, καταφεύγει στα προπολεμικά μέσα.
Κατεβαίνει στήν Αθήνα. Βρίσκει τόν πολιτευτή Δομοκου ΣτάίΙη Μαλαμίδα.
Εκείνος τόν Ηλία Τσιριμωκο. Κι ό τελευταίος απευθύνεται στην κομμουνιστική ήγεσία, με επιτιμητικές άπορίες:
- Αλήθεια αντάρτες έκαναν απαγωγή παιδιών; 'Αλήθεια ζητούν λύτρα , για νά τ' αφήσουν!
Γνωρίζουν στήν Κεντρική τοϋ Κ.Κ.Ε. το τί ακριβώς συμβαίνει.
Φρόντισε νά τούς ενημερώσει ό Βελουχιωτης μέ αναφορά του.
Ό άπεσταλμένος του έριξε ταυτοχρόνως καΐ δυο σημειώματα του στά γραμματοκιβώτια των εφημερίδων «Πρωία» καΐ << Ελεύθερο Βήμα>>! Η χήρα πρέπει νά δημοσίευση επιστολή στις εφημερίδες, μέ διαβαίωσι οτι εδωσε αποζημιώσεις στους κολλήγους, εκουσίως.
Καί ότι γνωρίσει πως δεν ευθύνονται αυτοί, γιά ό,τι συνέβη μέ τόν άντρα της.
Εκείνος φταιει...
Δεν είναι υποκριτική ή άγανάκτησις μερικών οτό Κ.Κ.Ε., όταν μαθαίνουν το τί έγινε στο χωριό του Δομοκού.
Τουλάχιστον τοϋ Κ. Καραγιώργη.
Δεν άνεχεται τά λύτρα καί τήν ομηρία. Ο σύνδεσμος τοϋ Βελουχιώτη φεύγει πίσω γιά τά λημέρια του, με ρητή εντολή;
Νά άφήση άμέσως ελεύθερα τά δύο παιδια».
   - Καλά, άπαντα εκείνος στον σύνδεσμο. θα τά άφησω αφού τό πήραν έτσι οι «πουριτανοί>> Μόλις ξεμακρύνουν τά αποσπάσματα, θά τ' άφήσω.
Μήνα ολόκληρο καΐ παραπάνω μετα την απαγωγή, θά άφήση τό ένα. Τόν γιό του επιστάτη.
Το άλλο παιδί, ποτέ δέν θά τό δή ή συφορίασμένη μητέρα του
Πολυ αργότερα  άλλους δυό μήνες καΐ παραπάνω  θά γίνη γνωστό τό τέλος του.
Τό σκότωσε ό Βελουχιώτης κοντά στό χωρίο Κολοκυθιά. κατά τις 20 Αυγούστου- Γιατί, ή τόση και τόπο άδικαιολόγητη θηριωδία;.
Κατά τίς δικαιολογίες του, γιά αντίποινα
Γιατί αποσπάσματα πιάσανε ένα αντάρτη του (τον Ν, Λίβα) καί τόν σκότωσαν στις φυλακές Λαμίας!
Ή απαράδεκτη έξήγησις, θά δώση λαβή φρικιαστικών υπονοιών αργότερα, σε αρκετά κομματικά στελέχη;
Αν ήταν για αντίποινα, έπρεπε νά τό πή.
"Όχι θά τόν έπιασε κανένας σαδιστικός παροξυσμός...».
Οτι καί αν ήταν, τά έγκλημα έβαλε την σφραγίδα του, στην πρώτη «δράσι» της πρώτης ομάδος τοϋ Ε.Λ.Α,Σ.
Χωρίς καμμιά κύρωσι στον παραβάτη της εντολής άπό την Αθήνα: «Νά άφήση άμεσως τά παιδια>>
Καί όχι μόνο χωρίς κύρωσι, αλλά καί μέ προαγωγή του τόν ιδιο καιρό .
Γίνεται πια αρχηγός Ρούμελης, Καί συνέχεια, τό ιδιο θά γίνεται;
Φωνές, επιτιμήσεις σέ κομματικές απειλές γιά μερικές όχι όλες μερικές- άπό τίς θηριωδίες του.
Αλλά καί ταυτόχρονα, άνοδος του στον Ε.Λ.Α.Σ»
Οι κομματικές έξηγησεις δέν θά λείψουν γιά έκείνην την ανακολουθία. Αρχής γενομένης από τό πρώτο ανατριχιαστικό έγκλημα, με τόν φόνο του μικρού Μαραθέα: Άργει πολυ νά γίνη γνωστό τό τέλος τής γκαγκστερικής επιχειρήσεως.
Πρίν από αυτό, μαθεύεται κάτι άλλο
Μιά θεαματική πολεμική επιτυχία τοϋ Βελουχιώτη.
Με την λεγομένη μάχη τής Ρικάς, στίς 9 Σεπτεμβρίου 1942.

 [«ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΉ ΩΣ ΤΙΣ ΝΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΥ». Ιστορικα κείμενα τοϋ Αξιωματικού τοϋ Ε.Λ.Α.Σ. Φοίβου Γρηγοριάδη, έφημερίς «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» - Κυριακή 6 Απριλίου 1975, σελίς 7.]