ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΙ ΤΟΥ ΕΛΑΣ (ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΚΡΟΝΟΣ) ΑΡΧΕΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1944

Μετά τήν άποτυχίαν τών διαπραγματεύσεων μεταξύ τών τριών οργανώσεων ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ-5/42 προς σχηματισμόν κυβερνήσεως καί ένοποίησιν του αντάρτικου αγώνος, τό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήρχισε νά δημιουργή νέα επεισόδια καί προστριβάς μέ τό 5/42.

Τό Σύν/μα, διά τής ελαστικής πολιτικής καί τών έν μέτρω υποχωρήσεων του, απέφυγε τάς προκλήσεις, διότι δεν ήθελε νά γίνη αιτία αίματοκυλίσματος καί εμφυλίου σπαραγμού. Παρά ταύτα τό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ολίγας ημέρας μετά τήν συμφωνίαν της Πλάκας, ήρχισε σωρείαν επιθετικών ενεργειών κατά του 5/42, αί όποιαι άπέβλεπον είς τό καταστρωθέν ύπό τής ηγεσίας αυτού σχέδιον τής ολοκληρωτικής διαλύσεως του.

Ούτω, τμήμα του Τάγματος Νικηφόρου του ΕΛΑΣ μέ τόν ιδιον επικεφαλής, έκύκλωσε τήν νύκτα τής 3 προς 4 Μαρτίου 1944 τό χωρίον Σερνικάκι καί αφήρεσε τά στρατιωτικά είδη τών αδειούχων ανταρτών του Συν/τος, έδειρε οπαδούς τούτου, άφήρεσεν 100 όκ. ελαίου άπό εθνικόφρονας κατοίκους καί άπήγαγεν 11  οπαδούς του 5/42, μεταξύ τών οποίων καί τόν Ύπολ/γόν Βλάϊκον Σπ.

Οί αντάρτες του ΕΛΑΣ έξεστόμισαν βαρείας ύβρεις καί άπειλάς κατά του Συν/τος.

Τήν ανωτέρω ένέργειάν του έδικαιολόγησεν ό Νικηφόρος, ισχυρισθείς οτι οί άδειουχοι αντάρτες του Συν/τος ήσαν λιποτάκται (κατ' αυτόν) καί οτι οι ιδικοί του άνδρες ήσαν γυμνοί καί ξυπόλητοι καί συνεπως ούτοι επρεπε νά χρησιμοποιήσουν τά είδη ταύτα.

Μετά μίαν ή δύο ημέρας τμήμα του Τάγματος Κρόνου του ΕΛΑΣ, άφώπλισεν 6 άντάρτας του υπολοχαγού Κοκκόρη Σ. είς Ερατεινήν, χωρίς καμμίαν δικαιολογίαν.

Τό τοιουτον πληροφορηθείς ό λοχαγός Ντούρος, ευρισκόμενος μετά του Αρχηγείου του είς Βιτρινίτσαν, συνέλαβε προληπτικώς τους ενόπλους οπαδούς του ΕΑΜ Βιτρινίτσης, τους όποιους άπέλυσεν ευθύς ώς ό Κρόνος άφήκεν ελευθέρους τους άνδρας του Ύπολ/γο Β Κοκκόρη.

Ό Κρόνος προέβαλεν πολύ αστείους Ισχυρισμούς διά τήν ένέργειάν του ταύτην.

Κατά τήν περίοδον ταύτην τήν διοίκησιν του Συν/τος Παρνασσίδος άνέλαβεν ό Ταγ/ρχης Παπαθανασίου Ιωάννης, ό οποίος είχε μέχρι τότε διατελέσει αντιπρόσωπος του 5/42 είς τό Κοινόν Γενικόν Στρατηγείο τών Ανταρτικών Σωμάτων.

Ούτος άφίχθη είς περιοχήν Ν. Δωρίδος μετά τά γεγονότα, οπου συνήντησε τόν Νικηφόρον είς Βιτρινίτσαν καί έζήτησεν εξηγήσεις διά τάς προκλήσεις του Ιδίου καί τών άλλων αρχηγών του ΕΛΑΣ.

Ό υπερόπτης νεαρός τότε Άνθ/χος Δημητρίου (Νικηφόρος), όχι μόνον προέβαλε κωμικάς δικαιολογίας, αλλά καί απέδειξε προς τόν πρώην καθηγητήν του τής Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων πρωτοφανή άσέβειαν καί θράσος.

Εις δημοσίαν συζήτησιν μάλιστα,καί παρουσία ανταρτών καί κατοίκων του χωρίου είπε : «Δέν μπορώ νά καταλάβω πώς αυτός ό Φεραίος είχε τόσην στενήν άντίληψιν περί πατρίδος. Επίσης πώς έσκέπτοντο οι καθηγηταί μου στή Σχολή Ευελπίδων καί αυτοί οί ανώτεροι Άξ/κοί πού μέ έδίδασκαν γιά τήν πατρίδα καί βγάζω τό συμπέρασμα οτι ή εκείνοι πρέπει νά ήσαν κουτοί καί έγώ ισορροπημένος ή οπερ καί πιθανώτερον

εκείνοι Ισορροπημένοι μέν, αλλά έγώ Ιδιοφυία, πράγμα μάλλον βέβαιον»

Ενθυμούμαι μάλιστα οτι λέγων ταύτα είχε αναστρέψει τους οφθαλμούς μέ μαεστρίαν ηθοποιού καί προσέβλεπεν είς τό βαθύ άπειρον.

Αποδεικνύεται έκ τούτων, οτι πράγματι έπίστευεν πώς ήτο ενας νέος Ναπολέων, ώς ελεγεν.

Κατά τήν παραμονήν του είς Βιτρινίτσαν ό Νικηφόρος έπέρασε άπό Άνταρτοδικείον του ΕΛΑΣ ενα χωρικόν, διότι εκοψε ή έκλεψε μίαν κυψέλην ενός συμπατριώτου του.Ό πτωχός εκείνος οίκογενειάρχης κατεδικάσθη εις θάνατον καί έξετελέσθη έπί τόπου.

Κατά τάς ημέρας έκείνας προσεχώρησεν εις το 5/42 ό καπετάν Αίολος ("Εφ. Άνθ/γός Σταύρου) του ΕΛΑΣ μέ δύο άντάρτας του.

Ό αγνός ούτος πατριώτης δέν ήδύνατο νά άνεχθή πλέον τήν άντεθνικήν καί έγκληματικήν στάσιν του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ καί προ πολλου έπεζήτει νά έγκαταλείψη τό τμήμα του, αλλά παρηκολουθείτο άγρύπνως.

Ούτος μετέδωσε χρησίμους πληροφορίας εις τό 5/42 περί τής σχεδιαζόμενης δολοφονικής επιθέσεως του ΕΛΑΣ εναντίον του.