ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ

Αυτούσιο το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα" στις 14/04/2007 , σελίδα 60.


Η μυστική αστυνομία άδειασε 6.000 κρατουμένους σε ένα κομμάτι γης μέσα σε ένα ποτάμι της Σιβηρίας.

Ύστερα από έναν μήνα, πάνω από 4.000 ήταν νεκροί.

Στο φως μια ιστορία τρόμου από την εποχή του Στάλιν

Ένας σταυρός στο νησί Ναζίνο της Σιβηρίας σε ανάμνηση της τρομερής μοίρας των κρατουμένων του γκουλάγκ που ο Στάλιν έστειλε στον βέβαιο θάνατο.
Χιλιάδες κρατούμενοι που είχαν συλληφθεί κατά τους διωγμούς που έκανε ο Ιωσήφ Στάλιν είχαν εγκαταλειφθεί σ' ένα απομακρυσμένο νησί στη Σιβηρία, όπου κατέφυγαν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν, σύμφωνα με ντοκουμέντα ενός αρχείου της πρώην KGB που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα.

Τουλάχιστον 4.000 από τους 6.000 κρατουμένους που είχαν αδειάσει στο Ναζίνο, μια αφιλόξενη λωρίδα γης μέσα σ' έναν ποταμό, 2.400 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μόσχας, πέθαναν μέσα σε λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες, στα τέλη της άνοιξης του 1933. Αρκετές δεκάδες περιπτώσεις κανιβαλισμού καταγράφηκαν, καθώς κρατούμενοι προσπάθησαν να επιβιώσουν τρώγοντας τα πτώματα που ήταν διεσπαρμένα στο νησί. Άλλους σκότωσαν για τη σάρκα τους...

Οι «Σάντεϊ Τάιμς» του Λονδίνου παρουσίασαν ένα νέο βιβλίο, με τίτλο «Cannibal Island» («Το Νησί των Κανιβάλων»), το οποίο περιέχει πληροφορίες από ντοκουμέντα και αφηγήσεις μαρτύρων που είχαν κρατηθεί κρυφές επί επτά δεκαετίες. Ο Νικολά Βερτ, ένας Γάλλος ιστορικός του γκουλάγκ, αποκαλύπτει στο βιβλίο αυτό ότι εκατοντάδες άνθρωποι, περιλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από φρουρούς ή πνίγηκαν καθώς προσπαθούσαν να διαφύγουν από το νησί σε αυτοσχέδιες σχεδίες. Πολλοί περισσότεροι πέθαναν από την πείνα.

Αγροί με πτώματα.

«Άνθρωποι πέθαιναν παντού. Σκότωναν ο ένας τον άλλο», είπε μια ογδοντάχρονη χωρική σ' έναν ερευνητή για τους εκτοπισμένους του Ναζίνο. Ήταν μόλις 13 χρόνων όταν οι κρατούμενοι εγκαταλείφθηκαν στο νησί και θυμάται μια πολύ νεαρή κρατούμενη την οποία φλέρταρε ένας από τους φρουρούς: «Όταν ο φρουρός έφυγε, άνθρωποι έπιασαν το κορίτσι, το έδεσαν σ' ένα δέντρο και το τεμάχισαν για να φάνε ό,τι μπορούσαν. Πεινούσαν. Έπρεπε να φάνε. Όταν περπατούσες στο νησί έβλεπες ανθρώπινη σάρκα τυλιγμένη σε κουρέλια, ανθρώπινη σάρκα που είχε κοπεί και κρεμόταν στα δένδρα. Οι αγροί ήταν γεμάτοι πτώματα».

Οι κρατούμενοι ήταν τα θύματα μιας ανελέητης εκστρατείας του Γκένριχ Γιάγκοντα, του αρχηγού της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν, για τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη Δυτική Σιβηρία και στις στέπες του Καζαχστάν. Ο στόχος ήταν να καθαρίσουν οι πόλεις της Ρωσίας από τους «ανεπιθύμητους», οι οποίοι θα χρησιμοποιούνταν για να εποικισθούν αυτές οι αφιλόξενες περιοχές. Μόνο στη Μόσχα και το Λένινγκραντ συνελήφθησαν περισσότεροι από 50.000 άστεγοι μικροκακοποιοί, Τσιγγάνοι, παιδιά του δρόμου και επαίτες. Οι υπόλοιποι ήταν χωρικοί που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον λιμό και πολίτες που δεν είχαν διαβατήριο. Στο τελευταίο μέρος του ταξιδιού τους, οι κρατούμενοι στοιβάζονταν σε ποτάμιες φορτηγίδες που κατευθύνονταν προς βορρά. Όμως στους καταυλισμούς διαμετακόμισής τους άρχισε να επικρατεί μεγάλος συνωστισμός και τον Μάιο του 1933 περισσότεροι από 6.000 κρατούμενοι ξεφορτώθηκαν στο Ναζίνο, ένα νησί μήκους 2,5 χιλιομέτρων και πλάτους λίγων εκατοντάδων μέτρων.

Επρόκειτο να μείνουν εκεί για λίγο, όμως ο σταθμός διήρκεσε σχεδόν ένα μήνα. Οι αρρώστιες. Τριάντα εκτοπισμένοι πέθαναν πριν φτάσουν στο νησί και το ένα τρίτο αυτών που αποβιβάστηκαν ήταν τόσο αδυνατισμένοι ώστε δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Δεν υπήρχαν τρόφιμα ούτε κάποιο καταφύγιο και την πρώτη νύχτα η θερμοκρασία έπεσε κάτω από το μηδέν. Πέντε μέρες αργότερα και ενώ οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι είχαν αρχίσει να πεθαίνουν, οι φύλακες πέταξαν 20 τόνους αλεύρι στις όχθες του ποταμού προκαλώντας μεγάλη αναταραχή. Άνθρωποι ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου, άλλοι πυροβολήθηκαν από τους φρουρούς. Κρατούμενοι μάζευαν αλεύρι στα καπέλα τους, τα πανωφόρια τους και στα χέρια τους, αλλά καθώς δεν είχαν τρόπο να ψήσουν ψωμί, το ανακάτευαν με το νερό του ποταμού και το έτρωγαν. Η δυσεντερία και ο τύφος ανέβασαν τον αριθμό των νεκρών. Εκατοντάδες εκτοπισμένοι προσπάθησαν να διαφύγουν διασχίζοντας τον ποταμό με σχεδίες. Όσους δεν σκότωσαν οι φρουροί πυροβολώντας τους, τους κατάπιαν τα ρεύματα.

Τα γεγονότα πάνω από τη φαντασία

Δέκα μέρες αφότου άδειασαν τους κρατουμένους στο Ναζίνο, καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα κανιβαλισμού. Ώς τα μέσα Ιουνίου, όσοι είχαν επιβιώσει είχαν μεταφερθεί σε καταυλισμούς πιο ψηλά στον ποταμό.

Οι φήμες για τρομερά συμβάντα ερευνήθηκαν από έναν κομματικό δημοσιογράφο. Το σοκ του ήταν τέτοιο ώστε έγραψε απ' ευθείας στον Στάλιν, ο οποίος έστειλε μια επιτροπή για να ερευνήσει. «Αυτό που συνέβη στο Ναζίνο ξεπερνά τη φαντασία», λέει ο Βερτ. «Υπάρχει όμως μια λεπτομερής τεκμηρίωση που μας επιτρέπει να πούμε μια ιστορία που ήταν θαμμένη τόσο καιρό. Η τραγωδία είναι ότι αυτοί που χάθηκαν στο νησί ήταν μόνο 1% αυτών που πέθαναν εκείνη τη χρονιά από τον λιμό. Υπήρξαν πολλά άλλα Ναζίνο″ απλώς δεν ξέρουμε γι' αυτά».

Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Με τη βούλα του Ιωσήφ Στάλιν, μόνο στη Μόσχα και το Λένινγκραντ συνελήφθησαν περισσότεροι από 50.000 άστεγοι μικροκακοποιοί, Τσιγγάνοι, παιδιά του δρόμου και επαίτες