ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

 

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΒΟΟΥΝ 

ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟ «ΑΓΝΟΟΥΝ»

Ο Άρης Βελουχιώτης 

ήταν κίναιδος

 

 

Του Αριστομένη Αντωνακέα Υποστρατήγου ε.α.

 

Από της μεταπολιτεύσεως του 1974 εντεύθεν, όλοι όσοι εβαρύνοντο δια εγκληματική και αντεθνική δράση επί κατοχής (27 Απριλίου του 1941-12 Φεβρουαρίου 1945), στερούμενοι του απαιτουμένου βάρους, αντί να ομολογήσουν μετά γενναιότατος και παρρησίας το λάθος των και να ακολουθήσουν πλέον την εθνική  και ηθική οδό προσπάθησαν δια παντός τρόπου και δι όλων των μέσων χρησιμοποιούντες σταλινικές και γκεμπελικές μεθόδους, να διαστρεβλώσουν την ιστορία και να παραπλανήσουν τους νέους της Ελλάδος. Αρχικώς, ούτοι, κατόπιν κομματικής εντολής, επεδόθησαν μετά φανατισμού εις την καθ' υπαγόρευοιν, προς «μισθωμένους κονδυλοφόρους», συγγραφή και έκδοση βιβλίων ή μάλλον λαϊκών αναγνωσμάτων, προκείμενου, δι' υπερβολών, φαντασιώσεων και σκόπιμων ανακριβειών να μυθοποιήσουν την υποτιθέμενη «εθνική» αντίσταση των οργανώσεων του Κ.Κ.Ε., Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Ε.-Ε.Π.Ο.Ν.-Ο.Π.Λ.Α.

 

Η προσπάθεια «αγιοποίησης» του Βελουχιώτη

 

Αφού ικανοποίησαν εν μέρει την προσπάθεια των αυτήν και επέτυχαν να συμπαρασύρουν ορισμένους εύπιστους, ανόητους και αφελείς νέους, οι ίδιοι αυτοί νοσταλγοί της βίας και της τρομοκρατίας, του εθνοκτόνου διχασμού και των ολοκληρωτικών συστημάτων, άρχισαν καλλιεργούντες. εντέχνως και συστηματικώς. την εικόνα του «μεγάλου λαϊκού αγωνιστή», του «μεγάλου πολέμαρχου», «της ηρωικής μορφής» της αντίστασης του «θρυλικού επαναστάτη»,

«της μεγάλης πολεμικής και πολιτικής φυσιογνωμίας», δια τον αλήστου μνήμης Θανάση Κλάρα ή «Μιζέρια» ή «Άρη Βελουχιώτη»!! Επίστευσαν τα λείψανα του κομμουνισμού ότι δια του τρόπου αυτού θα δημιουργούσαν στο πρόσωπόν του έναν ήρωα, έναν μάρτυρα, έναν θρύλο.

Μάλιστα, την πρώτη θέση εις εγκωμιασμόν εγκληματίου κατέχει ο βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στέφανος Τζουμάκας, ο οποίος, ως υπεύθυνος γραμματεύς της «επιτροπής διαφώτισης» του Κινήματος, δι’ εγκυκλίου του, της 9ης Ιανουαρίου 1980, προς τα Γραφεία των τοπικών επιτροπών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. συνέστησε όπως αφαιρεθούν εξ αυτών οι φωτογραφίες του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου και εις την θέση των αναρτηθούν οι αντίστοιχες των πρωτεργατών του διεθνούς κομμουνισμού Μαρξ και Ένγκελς, ως και αυτές των λαϊκών συμβόλων του «Κινήματος». «Άρη Βελουχιώτη» και Στέφανου Σαράφη!

Η επικρατούσα εκείνη την εποχή βαθύτατη ηθική σήψη, η δημιουργηθείσα ιδεολογική σύγχυση, ως και η υφισταμένη κάμψη του εθνικού φρονήματος, συνετέλεσαν εις την αντιμετώπιση των γενομένων αλλεπαλλήλων προκλήσεων του κοινού αισθήματος, μετά τοιαύτης αδιαφορίας και παθητικότητας, ώστε οι θρασείς και θλιβεροί συνοδοιπόροι του κομμουνισμού οι λάτρεις του «Άρη Βελουχιώτη» οι κατεχόμενοι υπό σαδομαζοχιστικών ψυχολογικών διαστροφών,

αντιδράσεως μη ούσης, προχώρησαν εις το επόμενο βήμα των. Άρχισαν πάντες αυτοί, την μετονομασία οδών και πλατειών εις τοιαύτας «Άρη Βελουχιώτη», ως και εις την τοποθέτηση προτομών και την ανέγερση ανδριάντων, δια των οποίων βεβηλώνεται η ελληνική γη η ποτισμένη με αίμα εθνικών ηρών. Έφθασαν δε εις το απόγειο της θρασύτητας των και της αναισχυντίας των, να προτείνουν προς την κυβέρνηση, άκουσον, άκουσον, την ανακήρυξη του «Άρη Βελουχιώτη», εις άξιον της πατρίδος τέκνο!!

Μετά τα Ιωάννινα και την Λαμία. εκ μέρους και των θιασωτών της "φιλοσοφίας" ενός εκ των υπαρχηγών του «Άρη Βελουχιώτη », του λήσταρχου αχθοφόρου Σωτήρη Μπεγνή, συμφώνα προς την οποίαν: «Και οχτακόσιες χιλιάδες Έλληνες να μείνουν φθάνει που θα είναι αυτοί που θα μείνουν έτσι  όπως τους θέλουμε εμείς (σ.σ. κομμουνιστές-υποζύγια)» (Πάνος Τσίνας, «Ο τριακονταετής πόλεμος, σελίς 78), ως και της «φιλοσοφίας» του ιδίου του αρχιδήμιου «Άρη Βελουχιώτη», ο οποίος, ομιλών τον Σεπτέμβριο του 1943 εις Δεσφίνα Φωκίδας, δήλωσε: «Τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε, χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό (σ.σ. την Μακεδονία και την Θράκη)» (Νικόλαος Αναγνωστόπουλος, «Παράνομος τύπος κατοχής», σελίδα 368), άρχισε η προσπάθεια δημιουργίας του καταλλήλου κλίματος δια την ανέγερση ανδριάντα του "Άρη Βελουχιώτη και εις την Θεσσαλονίκη !!

Το αναρχικό περιοδικό «Ιδεοδρόμιο» δημοσίευσε το 1980  το πιο πάνω φωτομοντάζ για να υποδηλώσει τη σεξουαλική  διαστροφή του Άρη  Βελουχιώτη.  Η  εικόνα αυτή  του Άρη  δημοσιεύτηκε κατόπιν σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά

Προς τον σκοπό μάλιστα, αυτόν συνεστήθη, κατά τις κομμουνιστικός μεθόδους και πρότυπα, επιτροπή εκ «προσωπικοτήτων», υπό την επωνυμία «Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελλάδος, ο Άρης Βελουχιώτης»! Και επιχειρείται, ήδη δια ποικίλων μεθοδεύσεων, ο επηρεασμός και ο βιασμός των συνειδήσεων των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εκδοθεί υπ' αυτού η σχετική άδεια προς ανέγερση του ανδριάντα!

Επιχειρείται, δηλαδή, να μολυνθεί η πόλη

 

 

ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΑΡΧΙΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΔΕΣΦΙΝΑ

 

Σεπτέμβριος 1943

 

    Σύντροφοι, τον σκοπό μας μέχρι της στιγμής δεν τον είχαμε αποκαλύψει για λόγους σκοπιμότητας. Τώρα εμείς παιδιά του φτωχού λαού και πρωτοπόροι του αγώνα θα αγωνισθούμε για να δώσουμε μια πραγματική ελευθερία στους λαούς, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα σε μας, είναι μέρος διεθνούς αγώνα που όλοι οι λαοί ξυπνήσανε θέλουνε να διώξουνε τους τυράννους όχι μόνο αυτούς που έχουμε εδώ αλλά και αυτούς που αύριο θα μας κατακτήσουνε για να μας κάνουνε οικονομικούς τους δούλους για αιώνες ολόκληρους, γιατί αυτοί μεν που είναι εδώ θα φύγουνε μια μέρα, όπως και από κάθε γωνιά της γης, οι κεφαλαιοκράτες όμως του Λονδίνου και της Αμερικής θα επιβάλλουν τη δύναμή τους. Αλλά εμείς οι λαοί που ξυπνήσαμε πια δεν θα τους επιτρέψουμε να μας υποδουλώσουνε, γιατί τη δύναμη την έχουμε στα χέρια μας. Σκοπός μας δεν είναι να χτυπήσουμε τους Γερμανούς και τους Ιταλούς στρατιώτες, γιατί κι αυτοί είναι σαν και εμάς αδέλφια μας και είναι όργανα των διάφορων φασιστών και κεφαλαιοκρατών για τη κατάκτηση και υποδούλωση των λαών και γιαυτό τους έστειλαν εδώ κάτω. Λοιπόν να μην τρέφετε μίσος γι’ αυτούς. Φταίνε οι διάφοροι Βόλπι και Γιούγκερς της Ιταλίας και Γερμανίας. Εάν ρωτήσεις καλά – καλά κάθε στρατιώτη απ’ αυτούς τι επιθυμεί δεν θέλει τίποτε άλλο από του να φτάσει σύντομα σπίτι του, στη δουλειά του και στα παιδιά του. Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο 17 και μετά στα 20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό …

   Ο πρώτος μας σκοπός που θα έχουμε μόλις επικρατήσουμε θα είναι να σφάξουμε όλη την άτιμη φάρα των αξιωματικών του αστικού στρατού που άλλο δεν κάνανε πριν παρά κινήματα για να παίρνουνε γαλόνια μισθούς και να γίνονται Πρόεδροι Δημοκρατίας ή Βασιλιάδες. Το κίνημα του Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και μ’ αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδια από το δρόμο μας.

   Εμείς τα παιδιά του φτωχού λαού είμαστε ικανοί και αξιωματικοί να γίνουμε και να διοικήσουμε τον τόπον μας.

   Σύντροφοι, γιατί από τώρα και στο εξής έτσι θα λεγόμαστε, δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε από το λαό. Οι νίκες μας στο Στάλιγκραντ και στο Χάρκοβο μας φέρνουνε μια ώρα αρχύτερα στη πραγματική λεβεντιά. Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το Κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας. Από τώρα και στο εξής όλοι πάνω στα πηλίκια σας θα γράψετε με κόκκινα γράμματα «Ερυθρός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ΕΛΑΣ Ζωή ή θάνατος».

 

---

Νικόλαος Αναγνωστόπουλος, «Η Εύβοια υπό Κατοχήν», Τόμος Β΄ Τεύχος Α΄ σελίδες 367 - 368. Ο λόγος αυτός του Βελουχιώτη δημοσιεύτηκε αρχικά στον παράνομο τύπο και συγκεκριμένα στο 4^ο φύλλο της εφημερίδας «Πατριώτης», που ήταν όργανο Απελευθερωτικής Επαρχιακής Κίνησης του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ.

 

Ο Άρης και ο «Κουραδοκόφτης»

 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΧΑΤΖΗΓΩΓΟ

  Ακούμε σε κάθε επέτειο του Γοργοπόταμου για την Ενωμένη Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανο - Ιταλών. Ακούμε, λοιπόν, τα μύρια όσα για τον «Εθνικό Αγωνιστή» ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, τον οποίο οι Έλληνες Αριστεροί έχουν αναγάγει σε άγιο και που ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού μας αείμνηστος καθηγητής Γεώργιος Σημίτης είχε υπηρετήσει πιστά.

Ποιος, όμως, ήταν στην πραγματικότητα ο Άρης Βελουχιώτης, κατά κόσμο Αθανάσιος Κλάρας. Ο γράφων δεν θα σας παραπέμψει σήμερα σε κάποιο βιβλίο... Δεξιού από τα τόσα που έχουν γραφτεί και αποκαλύπτουν με το νι και με το σίγμα το ποιόν αυτού του «Ήρωα» της Ελληνικής Αριστεράς. Θα σας παραπέμψω σε ένα βιβλίο καραμπινάτου Αριστερού που μόλις κυκλοφόρησε και εξευτελίζει πατόκορφα τον Βελουχιώτη. γι' αυτό άλλωστε «θάφτηκε» - από όλα τα αριοτεροκρατούμενα ελληνικά ΜΜΕ. Πρόκειται για το βιβλίο του 76χρονου Ελληνογάλλου συγγραφέα ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ «Ο κουραδοκόφτης» που κυκλοφόρησε από τις αριστερότατες εκδόσεις «Νεφέλη».

Φονιάς ολκής ο «ήρωας» της ελληνικής Αριστεράς

Οι αποκαλύψεις του Ηλία Πετρόπουλου για τον Άρη Βελουχιώτη καταλαμβάνουν 11 σελίδες του βιβλίου και γράφτηκαν στο Παρίσι στις 23 και 24 Απριλίου 2001. Η «Ελευθεροτυπία» (με την οποία συνεργαζόταν τότε ο Η. Πετρόπουλος) δεν τόλμησε να δημοσιεύσει το άρθρο, για να μη στενοχωρήσει τους αριστερούς αναγνώστες της!

Τέτοια είναι η αντικειμενικότητα των... δημοκρατικών μας εφημερίδων. Έτσι, το άρθρο του Η. Πετρόπουλου γιο τον Άρη Βελουχιώτη πρωτοδημοσιεύεται στο μόλις εκδοθέν βιβλίο του «Ο κουραδοκόφτης» και αναμένεται να ... θαφτεί απ' όλα τα ΜΜΕ. Ας δούμε επιγραμματικά μερικά μόνο απ’ όσο καταμαρτυρεί ο Ηλίας Πετρόπουλος στον Άρη Βελουχιώτη. Προηγουμένως, πρέπει να πούμε ότι (όπως ομολογεί ο ίδιος) ο Πετρόπουλος, έχει πάρει πολλά στοιχεία από το εκπληκτικό βιβλίο του κορυφαίου βασιλόφρονος ιστορικού και τακτικού συνεργάτη της «ΑΛΦΑ ΕΝΑ» κ. Κώστα Μπαρμπή «Η τραγωδία της Ελλάδας εις πράξεις τρεις» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2000 από τις εκδόσεις «Πελασγός» του κ. Ι.  Γιαννάκενα...

1) ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Ο Βελουχιώτης ήταν φονιάς. Η μπαμπέσικη δολοφονία του Ψαρρού δεν είναι το μοναδικό του έγκλημα. Καθήκον των ιστορικόν παραμένει η εξιχνίαση και απαρίθμηση όλων των σφαγών του Άρη. Οι παλιοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ. όσοι έγραψαν απομνημονεύματα, απέφυγαν συστηματικά να ομολογήσουν κάτι γι αυτές τις άγριες σφαγές. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα αυτών των σφαγών και ποιος

τις διέταξε: Τώρα πια, νομίζω ότι ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης». Του κοινού ποινικού δικαίου, κτήνος και ... αρσενοκοίτης

  2) Ο Η. Πετρόπουλος επιτίθεται με σφοδρότητα στον βιογράφο - αγιογράφο του Βελουχιώτη κ. ΔΙΟΝΥΣΗ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟ (για το δίτομο έργο του «Άρης ο Αρχηγός των Ατάκτων). Τον αποκαλεί «αδαή», «επιπόλαιο» και τον καταγγέλλει γιατί το βιβλίο του για τον Βελουχιώτη βρίθει από ανακρίβειες....

3)  Ο Η. Πετρόπουλος αποκαλύπτει ότι γύρω στα 1930 ο 25χρονος τότε Αθανάσιος Κλάρας (μετέπειτα Άρης Βελουχιώτης) είχε κλέψει τις καρέκλες του εις Θησείο κινηματογράφου που εκμεταλλευόταν ο πατέρας του και ο θειος του! Ήταν δηλαδή ένας κακοποιός του κοινού Ποινικού Δίκαιου, πράγμα που αμφισβητούν σήμερα οι Έλληνες Αριστεροί. Τελικά ο πατέρας Πετρόπουλος κατήγγειλε την κλοπή στη Γενική Ασφάλεια η οποία συνέλαβε στο τσάκα - τσάκα τον Θανάση Κλάρα, αφού ήταν σεσημασμένος.

4) Ο Ηλίας Πετρόπουλος αποκαλύπτει για πρώτη φορά παγκοσμίως την —   μαρτυρία του «μαυροσκούφη» συντρόφου του Άρη Βελουχιώτη. συνταξιούχου σήμερα Λυκειάρχη κ. Κωνσταντίνου Τρυφερούλη. που είναι όντως συγκλονιστική; Κάποτε στο βουνό, ο Τρυφερούλης μαγείρεψε μια οκά φακές για να φάνε οι αντάρτες του Άρη. Όπου βάζει ο διάολος το χέρι του και καθώς έτρωγε τις φακές του ο Βελουχιώτης, μια πέτρα σκάλωσε στα δόντια του. Ο Βελουχιώτης ....«πετάχτηκε όρθιος και ούρλιαξε: Παλιοπ***τη, δεν καθάρισες καλά τις φακές»! Τράβηξε το μαχαίρι του, όρμησε στον έφηβο Τρυφερούλη, τον έριξε χάμω και άρχισε να τον σφάζει. Τελικά, ο Άρης ξεκαρδισμένος στα γέλια τον ρώτησε: «Φοβήθηκες ρε»; Αυτό το κρύο αστειάκι, δείχνει θαυμάσια την κτηνώδη ψυχοσύνθεση του Βελουχιώτη».

5) ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Ο Άρης διακήρυσσε ότι τα σύνορα της Ελλάδας φθάνουν έως τον Όλυμπο. Δεν έλειψαν οι φήμες ότι ήταν κολ***αράς (δεν εμφανίζεται καμία γυναίκα στον ορίζοντα). Ο Χαριτόπουλος έγραψε πως στην Αθήνα ο Βελουχιώτης έκανε ότι δουλειά τύχει, μη θέλοντας να πει ότι ήταν ρεμάλι και π*****μάγκας»!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Μετά την συνθήκη της Βάρκιζας, o ΕΛΑΣ διαλύεται αλλά οι ΕΛΑΣίτες δεν αμνηστεύονται για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει στη κατοχή. ο Σαράφης με τον Άρη υπογράφουν μια διαταγή αποχαιρετισμού των ανταρτών. Οι καπεταναίοι όμως του ΕΛΑΣ διαβάζοντας την συνθήκη, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να αμνηστευθούν για τα εγκλήματα τους, καταλαβαίνουν ότι αν εμφανιστούν θα συλληφθούν για να δώσουν λόγο για τα εγκλήματα τους. Τι να κάνουν; Να κρυφτούν στις πόλεις; Δεν γίνεται. Άτομα ορεσίβια, ξέρουν από βουνά και λαγκάδια, μπορούν να κρυφτούν σε μια κορυφογραμμή, αλλά όχι σε μια πυκνοκατοικημένη συνοικία. Μένουν λοιπόν με λίγους πιστούς τριγυρίζοντας γύρω από τις κρύπτες με τα κρυμμένα όπλα περιμένοντας το σύνθημα για τον επόμενο γύρο, ενώ ορισμένοι, όπως ο Τζήμας φεύγουν για το εξωτερικό.

    Ο Βελουχιώτης βρίσκεται στα Τρίκαλα. Καταλαβαίνει ότι θα είναι από τους πρώτους που θα πιάσουν μόλις εμφανιστεί χωρίς όπλα. Απευθύνεται λοιπόν κατ’ αρχή στους πολιτικούς αρχηγούς του κόμματος.

    Ο Σιάντος μετά την Βάρκιζα δείχνει άρρωστος και καταβεβλημένος. Ο Ιωαννίδης έχει το γενικό πρόσταγμα.

    Διατάζει λοιπόν τον Άρη να πάει στην Αθήνα να κρυφτεί. Ο Άρης ζητάει να περάσει από τη Λαμία να αποχαιρετήσει τους δικούς του. Πρέπει να πάει άοπλος. Πράγματι πάει, αλλά αντί να συνεχίσει για Αθήνα μένει στη γύρω περιοχή για να «αποχαιρετήσει» τους καπεταναίους.

    Στην Αθήνα έρχεται μια αναφορά: Ο στρατιωτικός σύνδεσμος του 42^ου συντάγματος του ΕΛΑΣ γράφει ότι ο καπετάνιος του, του είπε ότι ο Βελουχιώτης συνωμοτεί για να συνεχιστεί ο πόλεμος και να ανατραπούν οι συμφωνίες της Βάρκιζας.

    Την αναφορά την παίρνει ο καπετάνιος του Αθηναϊκού ΕΛΑΣ Νέστορας (Σπ. Νικοτσάκης). Αυτός ενημερώνει το Π.Γ. Τρικάλων που καλεί για νουθεσίες κάθε ύποπτο αποστασίας.

    Στις 3 Μαρτίου η ηγεσία περνάει από τη Λαμία, ήδη ενημερωμένη. Ο Ιωαννίδης (ο Σιάντος κατακίτρινος άρρωστος ήταν ξαπλωμένος στο αυτοκίνητο) ακούει ανέκφραστα ότι ο Βελουχιώτης τον κατακρίνει, τον κατηγορεί και εμφανίζεται σαν αρχηγός του «Νέου ΕΛΑΣ», ενώ καλεί τους καπετάνιους για εξέγερση.

Ο Ιωαννίδης στέλνει μαντατοφόρους. Του κάκου! Ο Βελουχιώτης αποφασισμένος. Πιάνει το Διάκο (Ηλία Παπαγεωργίου) που ήταν στην αρχή καπετάνιος στον ΕΛΑΣ, αλλά από τον Αύγουστο του 1943 πήγε στον ΕΔΕΣ και τον σύγαμβρο του Ζώζο και τους εκτελεί.

    Ο Ιωαννίδης θέλει να απαλαγεί από τον ενοχλητικό αρχικαπετάνιο. Με διπροσωπία λέει άλλα στον Άρη ενώ κάνει άλλα.

    Θα παρουσιάσουμε την ιστορία του τέλους του Βελουχιώτη με τη μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια, με το σκοπό:

1.      Να δείξουμε την τέλεια διάλυση και απουσία του κράτους μετά από την απελευθέρωση. Το ΚΚΕ μέσω των κομματικών του συνδέσμων είχε διαλύσει το κράτος και από την Αθήνα, έλεγχε όλη την Ελλάδα. Η θέληση του ΚΚΕ ήταν νόμος. Σε αντίθετη περίπτωση αναλάμβανε ο «λαϊκός δικαστής»

2.      Να δείξουμε την σταδιακή οργάνωση του κράτους που άρχιζε αργά αλλά σταθερά να αποκτάει τον έλεγχο του εδάφους του.

3.      Να δείξουμε την διπροσωπία με την οποία φέρθηκε το ΚΚΕ στον άλλοτε κραταιό αρχικαπετάνιο του, που τον πρόδωσε και τον άφησε τελικά μόνο.

4.      Να δείξουμε τις ικανότητες του Βελουχιώτη. Σκληρότητα, εξυπνάδα, βαρβαρότητα, επιτελικές ιδιότητες, υπουλότητα και καπατσοσύνη που συνθέτανε τον χαρακτήρα του εγκληματία αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ.

5.      Γιατί δεν έφυγε ο Βελουχιώτης στην Αλβανία; Γιατί γύρισε πίσω στη Ρούμελη για να συναντήσει τον θάνατο; Η απάντηση μονολεκτικά είναι Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ. Αλλά το πώς και το γιατί γράφεται στην ιστορία.

    Η ιστορία βασίζεται σε άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο "Ελεύθερο Τύπο" το 1975, που με τη σειρά του, τα πήρε από αυτόπτες μαρτυρίες. Η λεπτομέρεια υπάρχει για να βάλει τον αναγνώστη στο πνεύμα της εποχής. Θα παρατηρήσετε ορισμένες φορές μια «απόκλιση» από τα γραφόμενα σε άλλες σελίδες, αλλά και «απόκλιση» ανάμεσα σε αφηγήσεις και εκτιμήσεις από διαφορετικούς μάρτυρες μέσα στο ίδιο το κείμενο

    Αυτό οφείλεται ότι η αλήθεια είναι μια (όπως είπε και ο Αριστοτέλης), αλλά πολλές φορές την ντύνουμε με διαφορετικά ρούχα (προσθέτω εγώ). 

 ΠΗΓΗ