ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΡΑΘΕΑ

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΑ ΥΠΟΓΡΑΜΙΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

11.    ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ.

Ό Αθανάσιος Κλάρας ή "Αρης Βελουχιώτης, οπως ώνομάσθη ό Ιδιος κατά τήν έξοδόν του είς τά βουνά τής Ρούμελης τό 1942, έγεννήθη είς τήν Λαμίαν τό 1905.

Μετά τήν άποφοίτηοίν του έκ τής Μέ­σης Γεωργικής Σχολής Λαρίσης, έτοποθετήθη ώς πρακτικός γεωπόνος είς περιοχήν Δράμας, βραδύτερον εγκατέλειψε τήν θέσιν του καί κατέφυγεν είς τάς Αθήνας, οπου ήρχισε τήν κομμουνιστικήν του δρασιν.

Υπηρέτησε τήν θητείαν του είς τό Πυροβολικόν, οπου καθηρέθη άπό τον βαθμόν του Δεκανέως λόγω τής κομμουνιστικής του δραστηριότη­τος εντός τής Μονάδος του.

Μετά τήν άπόλυσίν του ήλθεν είς τας Αθήνας, δπου είργάσθη μέ ζήλον προς οφελος του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" καί του Κ.Κ.Ε.

Ούτος, ώς εμφαίνεται έκ τοΰ Ποινικου του Μητρώου, κατεδικάσθη 15 φοράς καί πλέον διά κλοπάς, ψευδορκίαν, πλαστογραφίαν, βιοπρα-γίαν καί άπόδρασιν έκ τών φυλακών.

Τό 1939 έκτίων ποινήν είς τας φύλακας Κερκύρας υπέγραψε δήλωσιν μετανοίας (δηλωσίας), διά τής όποιας άπεκήρυξε τό Κ.Κ.Ε. καί άπεφυλακίσθη. Ή πρδςις του αυτή τοβ εγινεν εφιάλτης είς δλην του τήν ζωήν καί τόν συνώδευσε μέχρι τοΟ θανάτου του, διότι έξ αίτιας αυτής εύρίσκετο πάντοτε είς μειονε-κτικήν μοϊραν Εναντι τών κομματικών του αντιπάλων. Πράγματι ή πρδ-ξις του αΰτη άπετέλεσεν, ώς φαίνεται, τήν αίτίαν τής άκαμπτου αδιαλ­λαξίας του, τής αύστηρδς υπακοής του είς τάς έντολάς τοϋ Κ.Κ.Ε.. όπως καί τής πρωτοφανούς σκληρότητας του προς τους συνανθρώπους του.

 Ήτο πραγματικός επαναστάτης καί φανατικός κομμουνιστής μέ πλουσίαν συνωμοτικήν δρδσιν καί πεΐραν. ^ΤΗτο ίδιόρρυθμον άτομον, μέ πολλά ελαττώματα καί πολλάς αδυναμίας, πονηρός, τολμηρός καί ταχύς είς τάς αποφάσεις του.

 Κατά τήν κατοχήν, λόγω τής μειονεκτικής του θέσεως έναντι τής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., του μεγάλου κομματικου του φανατισμου καί πάθους, παρουσιάζετο ώς άτομον εγωπαθές καί θηριώδες, στερούμενον άν-θρωπισμου καί ευγενών αίσθημάτων.

Διά τόν αγώνα ή ανθρωπινή ζωή δέν είχεν ούδεμίαν άξίαν, διά τουτο εφήρμοζε την αρχήν "ό σκοπός αγιάζει τά μέσα", ασχέτως έάν ταυτα ήσαν δίκαια ή άδικα, εθνικά ή αντεθνικά καί απάνθρωπα.

Ουδέποτε τόν συνεκίνησεν ή ανθρωπινή ζωή , ή ό πόνος , δι' αυτό έβασάνιζεν, έκακοποίει καί έξετέλει πολλάκις διά των Ιδίων του χειρών ανθρώπους καί διά μικροπαραπτώματα ακόμη (π.χ. κλοπή προβάτου ή κυψέλης κ.λ.π.).

Ήταν ανελέητα σκληρός καί δέν έδίσταζε νά λέη "οτι άν είναι νά γλυτώση ένας ένοχος ας πάνε καί εννιά αθώοι", όπως τόν περιγράφει ό Καπετάν Νικηφόρος του ΕΛΑΣ είς τήν Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ" τής 23/9/75.

Λόγω τής ψυχοσυνθέσεώς του ταύτης δέν ήτο δυνατόν νά προσέλ­κυση καί ενθουσίαση τόν πληθυσμόν τής υπαίθρου ώς πραγματικός ηγέτης, πλην βεβαίως τών φανατικών κομμουνιστών, οί οποίοι είχον τήν αυτήν ψυχοσύνθεσιν με αυτόν, αλλά διά τής χρησιμοποιήσεως σα­διστικών μεθόδων καί φρικιαστικών βασανιστηρίων έπεβάλλετο, τοσον εΐς τους κατοίκους τής υπαίθρου, οσον καί είς τους άντάρτας του.

Έίς τό έργον του τόν έβοήθήσε πολύ ό τέλειος μηχανισμός του Κ.Κ.Ε., τό όποϊον έργαζόμενον συνωμοτικώς άπό 20ετίας καί πλέον είχε δημιουργήσει είς τάς κωμοπόλεις καί τά χωρία οπαδούς καί στελέχη πειθαρχημένα καί φανατισμένα.

Ουτω ό "Αρης, στηριζόμενος αρχικώς είς 20-30 τοιαυτα στελέχη (μαυροσκούφηδες), ήρχισε τόν αγώνα τοϋ ΕΛΑΣ κατά τό 1942 είς Ρούμελην καί με τό πρόσχημα του άπελευθερωτικοΰ αγώνος καί διά τής προπαγάνδας παρέσυρεν αρκετούς κατοίκους νά τόν ακολουθήσουν ή τους ήνάγκαζε προς τοϋτο διά τής βίας καί τής τρομοκρατίας.

Είναι γεγονός ομως οτι, παρά τήν κομματικήν του δρασιν καί τήν τοιαύτην τής κατοχής, ούδενός ήγετικοΰ στελέχους του Κ.Κ.Ε. τήν συμπάθειαν κατώρθωσε νά απόσπαση (Ζαχαριάδης, Σιάντος, Ίωαννίδης, κ.λ.π.). Αντιθέτως οΰτοι συνεχώς του κατελόγιζον ευθύνας διά παρεκ­κλίσεις έκ τής γραμμής του κόμματος καί διά διαφόρους εξτρεμιστικός του ενεργείας (εγκλήματα, κ.λ.π.). "Ολα αυτά ό "Αρης τά έγνώριζε καί τά εβλεπεν, αλλά δέν είχε τήν ψυχικήν καί κομματικήν δύναμιν νά άντι-δράση, διότι τόν έβάρυνεν ή κατηγορία του δηλωσία.

Τό τέλος του" Βελουχιώτη ήτο οίκτρόν, καθ' οσον ούτος άπεκηρύχθη ύπό του Κ.Κ.Ε., απομονωμένος δέ καί καταδιωκόμενος ύπό του Ελληνικού  Στράτου ,  έφονεύθη τόν Ίούνιον του 1945 είς τήν Πίνδον.

---

Διά νά άντιληφθή ό αναγνώστης ποία ήτο ή ψυχοσύνθεσις του Βε­λουχιώτη, πώς ενεργούσε καί πώς επεβλήθη εις τόν πληθυσμόν τής Ρού­μελης κατά τό πρώτον έξάμηνον τής δράσεως του, θά αναφέρω μερικά άπό τά πολυάριθμα εγκλήματα, τά όποια διέπραξεν ούτος είς τήν περιοχήν τής Στερεας Ελλάδος :

Τάς πρώτας ημέρας του Ιανουαρίου 1943 ό Ύπλγός Καϊμάρας απεστάλη ώς σύνδεσμος τών αξιωματικών της οργανώσεως είς Μαυ-ρολιθάρι, Ενθα, ώς ψευδώς είχε διαδώσει τό ΕΑΜ, επρόκειτο νά συναντη-θή ό Στρατηγός Ν. Ζέρβας του ΕΔΕΣ μετά του' άρχηγοϋ του ΕΛΑΣ "Αρη Βελουχιώτη προς καθορισμόν του τρόπου διεξαγωγές τοϋ ανταρτο­πόλεμου καί ένοποίησιν τών ανταρτικών ομάδων.

Τόν Βελουχιώτην συνήντησε καθ' όδόν μετά τής ομάδος του, είς τό χάνι Ζαγκανά, νοτίως τής Καλσσκοπής, κινούμενον προς Παρνασσόν.

Κατά τήν διεξαχθεϊσαν συζήτησιν ό "Αρης απέφυγε νά δηλώση τό πραγματικόν του όνομα, ισχυρισθείς οτι ήτο ανώτερος αξιωματικός τοΰ Ίππικου. Ό μαυρος κοζάκικος σκούφος, τόν όποιον έφερε τόσον αυτός, δσον καί οι 20 αντάρτες του, ή φρασεολογία του, αί άναπτυχθείσαι ύπ' αίιτου επιδιώξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ καί αί κατηγορίαι του κατά του δή­θεν "φασίστα" Ζέρβα "ό οποίος δέν ήθελε συνεργασίαν διά νά παίρνη μόνος του τις λίρες τών "Αγγλων" έκαμαν τόν Ύπλγόν Καϊμάραν νά άντιληφθή" οτι επρόκειτο περί κομμουνιστου ήγέτου.

Μετά τήν συζήτησιν ταύτην ό Ύπλγός ούτος μετέβη είς τό χωρίον Μαυρολιθάρι διά νά βεβαιωθή έάν ό Ζέρβας ήλθεν είς Ρούμελην, πραγμα πού απεδείχθη ψευδές.

---

ΔΙΑΛΥΣΗ ΟΜΑΔΟΣ ΑΓΟΥΡΙΔΕΩΝ

---

Ό Καϊμάρας έπληροφορήθη κατά τήν είς Μαυρολιθαρι αφιξίν του τήν έκτέλεσιν, κατά τήν προηγουμένην ήμέραν ϋπό του "Αρη Βελουχιώ­τη καί τών καπεταναίων του, 14 ανταρτών τής άμάδος Τζιβάρα - Άγουρίδη(Ό Γιάννης Άγουρίδης, καταγόμενος άπό τό χωρίο Δύο Βουνά, οίκειοθελως έλα­βε μέρος είς τήν άνατίναξιν τής γεφΰρος τσύ Γοργοποτάμου),τους όποιους συνέλαβε διά δόλου.

Οί κάτοικοι του χωρίου τού­του ήσαν έντρομοι καί αγανακτισμένοι διά τά βασανιστήρια, τά όποΐα υπέστησαν οί εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, διά τόν μόνον λόγον, οτι δέν ήθελαν νά υπαχθούν ύπό τόν "Αρην, του οποίου τό τμήμα έθεώρουν ώς καθαρώς κομμουνιστικόν.

       Άφοϋ τους έκάλεσεν είς Μαυρο­λιθαρι προς δήθεν συνεργασίαν και συνεννόησιν, τήν νύκτα τους κατένειμεν είς διαφόρους οίκίας προς διανυκτέρευσιν. Μετά τό μεσονύκτιον διέταξε τήν συλληψιν και τόν άφοπλισμόν του Τζιβάρα καί τών ανταρ­τών του.

Τήν πρωΐαν τής επομένης, παρουσία τών κατοίκων τοΰ χωρίου, τους ύπεχρέωσαν νά σκάψουν πρώτον τους τάφους των είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου,

έν συνεχεία τους έδειραν μέχρις αίματος διά μαστιγίων συρ­μάτινων καί τους διεπόμπευσαν είς τά μάτια τών κατοίκων του χωρίου,

κατηγορουντες αυτούς ώς προδότας καί όργανα τών Ιταλών.

Τέλος δε διά μαχαιρών έθραυσαν τά όστα τών βραχιόνων των καί απέκοψαν τά ακρα τών περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τά θύματα ταυτα υπέκυψαν άπό τά φρικτά βασανιστήρια.

Παρά τάς γοεράς κραυγάς τών ανδρών τούτων, ουδείς έκ τών υποχρεωτικώς παρισταμένων χωρικών έτόλμησε νά έπέμβη ή νά διαμαρτυρηθή.

Πάντα ταΰτα έξετελέσθησαν συμφώνως προς τάς διαταγάς του Βελουχιώτη, ό οποίος έπρωτοστάτει είς τό άπαίσιον καί θηριώδες αυτό έγκλημα.

Τήν σύζυγον τοΰ Τζιβάρα  έβασάνισε καί έξετέλεσεν ό Ιδιος ό "Αρης Βελουχιώτης διά μαχαίρας.

Τά πτώματα των θυμάτων τούτων έτάφησαν είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου.

---

Οί κάτοικοι του Μαυρολιθαρίου καί Ιδίως αί γυναίκες ήσαν κάτωχροι καί ετρεμον άπό τά έργα του στυγερού έγκληματίου "Αρη Βελουχιώτη.

Κατά τήν παραμονήν του είς Μαυρολιθάρι ό Καϊμάρας έφιλοξενήθη εϊς τήν οίκίαν του Άνθ/γου Μώκου ή Καλλία ('), τήν έπομένην δέ μετέβη είς τό χωρίον Κονιάκος, όπου συνήντησε τόν άρχηγόν του ΕΛΑΣ Δωρίδος μόνιμον Άνθ/γόν Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητήν του καί φίλον του.

Τόσον έκ τίς γενομένης συζητήσεως μετ' αύτοϋ, οσον καί έκ τής συστηματικής προπαγάνδας, ή όποια έγένετο είς τους άνδρας τής ομά­δος του (20 περίπου αντάρτες) υπό γνωστών κομμουνιστών (θεωρία κομ­μουνιστική, άσματα Ποπώφ κλπ) διεπίστωσε πλέον οτι πράγματι ό ΕΛΑΣ ήτο όργάνωσις καθαρώς κομμουνιστική.

Τάς ανωτέρω εντυπώσεις του, αί όποΐαι δέν ήσαν καθόλου ευχάριστοι, έγνωστοποίησεν Ο έν λό­γω Υπολοχαγός είς τούς άλλους αξιωματικούς τής Επιτροπής.

(σ.σ. Και η αντίσταση του Βελουχιώτη κατά του Κατακτητή συνεχίζετε )

---

β. Τήν 9ην Αυγούστου 1942 συνέλαβε καί έξετέλεσε εις Δερελή Φθιώτιδος ενα πλανόδιον μουσικόν, ονόματι Θωμαν, ώς ΰποπτον πληρο-φοριοδότην τών Ιταλών.

---

γ. Τήν 14 Αυγούστου 1942 συνέλαβεν είς περιοχήν Πολύδροσου τόν εθνικόφρονα φαρμακοποιόν Παν. Δρίβαν καί τόν έξετέλεσεν ως συνεργάτην δήθεν τών Ιταλών.

---

          
δ. Τό δεύτερον 15νθήμερον του Αυγούστου 1942 έξετελέσθησαν κατ' έντολήν του "Αρη αί δύο κόρες (12 καί 13 ετών) του Ί. Κόρδα έκ Κοχλιών Ευρυτανίας, διά τόν λόγον     Οτι ούτος     εγκατέλειψε τόν ΕΛΑΣ, είς τόν όποιον εϊχε καταταγή δι' ολίγας ημέρας.Τά δύο αυτά αθώα πλάσματα έσφάγησαν διά μαχαίρας άπό δύο άντάρτας του ΕΛΑΣ, είς τους οποίους δέν είχεν έμπιστοσύνην ό "Αρης καί τους οποίους ήθελε νά ανάμιξη είς τό έγκλημα. Οί δύο αντάρτες έγιναν έκτελεσταί, παρά τήν θέλησίν των, τής εγκληματικής καί άπαισίας αυτής πράξεως, ύπό τήν άπειλήν σφαγής των διά μαχαίρας ύπό δύο καπεταναίων του "Αρη ("ή θά τά σφάξετε η θά σφάξωμε ημείς έσας").

---

        
   ε. Κατά τό τέλος 'Οκτωβρίου 1942 ό "Αρης συνέλαβε τόν πρώην άντάρτην τοΰ ΕΛΑΣ Προβιαν είς τό χωρίον Τσούκα Φθιώτιδος.
Κατ' έντολήν του τόν έδεσαν είς κορμόν δένδρου καί τόν έξετέλεσαν κατό-πιν μεσαιωνικών βασανιστηρίων (μαχαιριές, λάδι βραστό εις τάς πληγάς, κ.λ.π.), διά τόν λόγον οτι εγκατέλειψε τόν ΕΛΑΣ.

---

στ. Τήν 20ήν Νοεμβρίου 1942 καί ένω έγένοντο προετοιμασίαι διά τήν άνατίναξιν της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ό "Αρης συνέλαβεν είς περιοχήν Μαυρολιθαρίου τήν Ιωάννα Γκόγγου έκ Στρώμης Παρνασσίδος, διότι δήθεν κατέδωσε τους "Αγγλους τής Γκιώνας είς τους Ιταλούς. Ταύτην κατέσφαξε διά μαχαίρας, κατόπιν εντολής του, αντάρτης του ΕΛΑΣ, επειδή έθεωρήθη ύποπτος φυγής από τόν "Αρη.

---

ζ. Τήν 23ην Νοεμβρίου 1942 ό "Αρης έξετέλεσε διά των χειρών του είς τήν πλατείαν του χωρίου Καστριώτισσα Παρνασσίδος τόν κτηνοτρόφον Νικ. Μασσαβέτταν, άπόγονον τοϋ Αθανασίου Διάκου, έκ Μουσουνίτσης, ώς ζωοκλέπτην καί άφήρεσεν άπό τήν οίκογένειάν του ολα τά πρόβατα της.

---

Απο Συμπληρωματικές Έκδόσεις του Γ.Ε.Σ. με Αρ.86 με τίτλο Εθνική Αντίσταση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Ψαρρού 1941 - 1944(εκδόθηκε το 1979)

---

Ήταν επικεφαλής στη Διάλυση του 5/42 Συντάγματος στο Κλίμα Δωρίδος όπου σφαγιάστηκαν άδικα 300 άνδρες του Συντάγματος και Διοικητής του Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός 

---

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

---

ΓΕΝΙΚΟΝ ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ

Προς την ΥΙΙΙ Μεραρχίαν Χαλίκι

Ως υπεύθυνος διαχειριζόμενος το ζήτημα της εκκαθαρίσεως της ΕΔΕΣ επί των υμετέρων ενεργειών έχω να παρατηρήσω:

α) Πολιτικής και από στρατηγικής και τακτικής άποψης του πόλεμου μας εναντίον του εσωτερικού (Ζέρβας - Αντίδραση) και εξωτερικού (Γερμανοί) εχθρού, η ενέργεια σας να αποσύρετε τις εναντίον του δυνάμεις για να συμπτύξετε και προβάλετε αντίσταση προς Μέτσοβον ενεργούντες Γερμανούς, είναι απολύτως εσφαλμένη και ασύμφορος.

β) Κατά την γνώμη μου είναι χίλιες φορές προτιμότερο να διανοίξουν οι Γερμανοί την οδόν Ιωαννίνων - Μετσόβου - Καλαμπάκας, παρά να εξακολουθήσει υφιστάμενος ο ΕΔΕΣ, έστω για μια εβδομάδα ακόμη.
 

γ) Γι' αυτό εντέλλομαι όπως άμα λήψει παρούσης διατάξητε αμέσως τον Καβαλάρη, απαλλασσόμενου του εφεδρικού και συμπληρωμένης της δυνάμεως του δια δυνάμεων ενεργού ΕΛΑΣ, ώστε να έχει 300 άνδρας τουλάχιστον, να κινηθή ταχύτατα προς θέση Πλάκα εκείθεν δράση εναντίον Εδεσιτών, λαμβάνων επαφήν με τα υμέτερα τμήματα και υπό τας διαταγάς μου, του λοιπού αποτελούσης της δυνάμεώς του μέρους του υπ' εμέ ανεξαρτήτου εκκαθαριστικού συγκροτήματος.

Αναφέρατε δια του ιδίου συνδέσμου λήψιν παρούσης και έναρξιν εκτελέσεως.

Ώρα 2.30'
Καλαρύτες 20 - Χ  - 43

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

---

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΔΕΣΦΙΝΑ

---

Σεπτέμβριος 1943

Σύντροφοι, τον σκοπό μας μέχρι της στιγμής δεν τον είχαμε αποκαλύψει για λόγους σκοπιμότητας.

Τώρα εμείς παιδιά του φτωχού λαού και πρωτοπόροι του αγώνα θα αγωνισθούμε για να δώσουμε μια πραγματική ελευθερία στους λαούς, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα σε μας, είναι μέρος διεθνούς αγώνα που όλοι οι λαοί ξυπνήσανε θέλουνε να διώξουνε τους τυράννους όχι μόνο αυτούς που έχουμε εδώ αλλά και αυτούς που αύριο θα μας κατακτήσουνε για να μας κάνουνε οικονομικούς τους δούλους για αιώνες ολόκληρους, γιατί αυτοί μεν που είναι εδώ θα φύγουνε μια μέρα, όπως και από κάθε γωνιά της γης, οι κεφαλαιοκράτες όμως του Λονδίνου και της Αμερικής θα επιβάλλουν τη δύναμή τους.

Αλλά εμείς οι λαοί που ξυπνήσαμε πια δεν θα τους επιτρέψουμε να μας υποδουλώσουνε, γιατί τη δύναμη την έχουμε στα χέρια μας.

Σκοπός μας δεν είναι να χτυπήσουμε τους Γερμανούς και τους Ιταλούς στρατιώτες, γιατί κι αυτοί είναι σαν και εμάς αδέλφια μας και είναι όργανα των διάφορων φασιστών και κεφαλαιοκρατών για τη κατάκτηση και υποδούλωση των λαών και γιαυτό τους έστειλαν εδώ κάτω.

Λοιπόν να μην τρέφετε μίσος γι  αυτούς.

Φταίνε οι διάφοροι Βόλπι και Γιούγκερς της Ιταλίας και Γερμανίας.

Εάν ρωτήσεις καλά  , καλά κάθε στρατιώτη , αυτούς τι επιθυμεί δεν θέλει τίποτε άλλο από του να φτάσει σύντομα σπίτι του, στη δουλειά του και στα παιδιά του.

Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο 17 και μετά στα 20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό .

Ο πρώτος μας σκοπός που θα έχουμε μόλις επικρατήσουμε θα είναι να σφάξουμε όλη την άτιμη φάρα των αξιωματικών του αστικού στρατού που άλλο δεν κάνανε πριν παρά κινήματα για να παίρνουνε γαλόνια μισθούς και να γίνονται Πρόεδροι Δημοκρατίας ή Βασιλιάδες. Το κίνημα του Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και μ αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδια από το δρόμο μας.

Εμείς τα παιδιά του φτωχού λαού είμαστε ικανοί και αξιωματικοί να γίνουμε και να διοικήσουμε τον τόπον μας.
Σύντροφοι, γιατί από τώρα και στο εξής έτσι θα λεγόμαστε, δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε από το λαό.

Οι νίκες μας στο Στάλιγκραντ και στο Χάρκοβο μας φέρνουνε μια ώρα αρχύτερα στη πραγματική λεβεντιά.

Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το Κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας.

Από τώρα και στο εξής όλοι πάνω στα πηλίκια σας θα γράψετε με κόκκινα γράμματα «Ερυθρός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ΕΛΑΣ Ζωή ή θάνατος».

 (σ.σ. Δεν γνωρίζει κανένας  όμως , αν τους είπε να το γραψουν με το αιμα των αθωών παιδιων )

Νικόλαος Αναγνωστόπουλος, «Η Εύβοια υπό Κατοχήν», Τόμος Β΄ Τεύχος Α΄ σελίδες 367 - 368. Ο λόγος αυτός του Βελουχιώτη δημοσιεύτηκε αρχικά στον παράνομο τύπο και συγκεκριμένα στο 4ο φύλλο της εφημερίδας «Πατριώτης», που ήταν όργανο Απελευθερωτικής Επαρχιακής Κίνησης του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ.

---

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΔΕΣ

---

ΕΛΑΣ

ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ 

Προς :

Τον σ. ΤΖΙΩΤΖΙΑ, μέλος του Επιτελείου του Αλβανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Αντιπρόσωπον ΕΛΑΣ στη Πανθεσσαλική Συνδιάσκεψη Ανταρτών που συνήλθε στην ΚΑΣΤΑΝΙΑ

ΟΠΟΥ

Αγαπητέ Σύντροφε.
Πρώτα σου στέλνω τους θερμότερους επαναστατικούς χαιρετισμούς και τα συγχαρητήρια μου δια την εξέλιξη και δράση του αδελφικού μας Λαϊκού Στρατού σας. 

Ύστερα σε πληροφορώ τα εξής:

             α) Βρισκόμαστε σε πόλεμο σκληρό με το Ε.Δ.Ε.Σ. (του προδότη Ν. Ζέρβα), όπως προ καιρού οι σύντροφοι μας Σέρβοι με τον προδότη Μιχαήλοβιτς. 

Αυτοί μας επετέθησαν πρώτοι και σε συνεργασία με τους Γερμανούς και με την απόλυτη βοήθεια σε πληροφορίες, πολεμικό υλικό και χρήματα των Άγγλων.                

               β) Η προσπάθεια μας εναντίον όλων εξελίσσετε ευνοϊκά.

Αντιμετωπίσαμε τους Γερμανούς χωρίς πολλές ζημιές.

Διαλύσαμε σχεδόν τον Ζέρβα, που τώρα έχει τραβηχθή, συνεργαζόμενος ανοιχτά με τους Γερμανούς στην περιοχή Λάκκα - Σουλίου, με τις υπόλοιπες ελάχιστες δυνάμεις του.

               γ) Το τμήμα της περιοχής Γκραμπάλα - Καλαμά 15ο Σύνταγμα VIII Μεραρχίας αντιμετωπίζει τώρα όλο το βάρος των υπολειμμάτων του Ζέρβα.

Ημείς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας αν δεν βεβαιωθούμε για τις τελικές προθέσεις και σκοπούς των Γερμανών ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΑΡΤΗΣ.

Θέλουμε λοιπόν από σας να μας βοηθήσετε στα εξής:

          α) Να έχετε στενή σύνδεση με τα τμήματά μας και να τους διευκολύνετε όσο μπορείτε σε περίπτωση συμπτύξεως τους δια πιέσεως προς τας γραμμάς σας όπως έχουν διαταχθή.

          β) να τους ενισχύσητε, όσο σας είναι δυνατό με πυρομαχικά και τρόφιμα, χρεώνοντας μας, γιατί επί του παρόντος είναι απολύτως αδύνατο από τεχνικούς λόγους να τους ενισχύσουμε εμείς από δω.

Με τον ίδιο σύνδεσμο σε παρακαλώ να μου στείλεις μια που δρω τώρα προσωπικά στην Ήπειρο, όσες μπορείς περισσότερες πληροφορίες για το κίνημα σας και τις κινήσεις των Γερμανών στη περιοχή σας

Σ.Δ. 26 ΧΙ 1943

Με συντροφική αγάπη

Τ.Σ. ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Κοινοποίησις

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ  ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Παρακατω 30-10-1943 επιθεση του ΕΔΕΣ κατά των Γερμανών , όταν δηλαδή  ο Αρης την κατηγορούσε σαν σύμμαχο τους ,

το διάστημα Οκτωβρίου 1943 - Φεβρουαρίου 1944 εποχη ο ΕΛΑΣ με επικεφαλης τον Αρη προσπαθούσε να διαλύσει την Οργάνωση του Ζέρβα.

30-10-1943  Δύναμη από 300 περίπου αντάρτες του ΕΔΕΣ,υπό τον ίδιο το Στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα, συνάπτει διήμερη σκληρή μάχη με τους Γερμανούς στην περιοχή Νεράιδας Τρικάλων. Ο αγώνας όμως είναι άνισος και τελικά οι Έλληνες αντάρτες υποχρεώνονται να Συμπτυχθούν.

( σ..σ επόμενο ήταν έπρεπε να φυλάει και τα νώτα του από τον Ελας , αφού την ιδια περίοδο δεχόταν επιθέσεις και από τον Ελας ,ο οποίος προσπαθούσε να τον διαλύσει ,όπως ειχε κάνει με το το 5/42 δυο φορες μέχρι τότε ,   Πρώτη διάλυση (13 -14 ΜΑΪΟΥ 1943) Δεύτερη διάλυση (29-5-1943 - 24-6-1943),το 5/42 ειχε  κι αυτό  αναπτυξει Εντονη δράση κατά των Γερμανοιταλών στην περιοχή της Ρούμελης αλλά για τον Ελας φαίνετε δεν ήταν σωστό  να γίνετε αντίσταση κατά των κατακτητών γι αυτό όσες αντιστασιακές οργανώσεις έκαναν αντίσταση προσπαθούσε να της διαλύσει .

---

Την προετοιμασία για τη Συνεχεια του Εμφυλίου  «προδίδουν» και τα λόγια του Βελουχιώτη στον αποχαιρετισμό του προς την 3η Μεραρχία του ΕΛΑΣ (Πελοποννήσου) :

«Ο Μωριάς τώρα είναι ελεύθερος από κατακτητές.

Όμως δεν είναι ελεύθερος από εσωτερική αντίδραση.

Πρέπει να συντριβεί κι αυτή για να μπορεί ο ΕΛΑΣ να πει πως ξεπλήρωσε απόλυτα την αποστολή του.

Πιστεύω απόλυτα πως ο ΕΛΑΣ Πελοποννήσου θα εκπληρώσει απόλυτα το καθήκον του.

Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσετε το έργο σας θαρραλέα και αποφασιστικά.

Ο νους μου φτερουγίζει στη στιγμή που θα ξανασυναντηθώ μαζί σας σε καινούργιες μάχες και δόξες και εύχομαι αυτή η στιγμή να μην αργήσει». 

Ο ΜΙΖΕΡΙΑΣ Αρθρο Εφημερίδος Ελευθερίας 13 Ιουνιου 1945

Πλήρη εικόνα τοϋ "Αρη Βελουχιώτη, τοϋ ίδρυτοΰ τοϋ ΕΑΜ, τοϋ Δημιουργού τοϋ ΕΛΑΣ, τοϋ Έρυθροϋ Αττίλα τών μούρων χρόνων τής σκλαβιά;, λαμβάνει ό αναγνώστης άπό τα κατωτέρω, τα οποΐα έδημοσιεύθησαν ώς κύριον άρθρον τής καθημερινής εφημερίδος «Ελευθερία» τήν 13ην Ιουνίου 1945, υπο τον τίτλον: «Ό Μιζέριας» :
 «Άνεδύθη άπό τήν άφάνειαν, μόλις ήρχισε νά χύνη αιμα. Κατόπιν Εγινε «καπετάνιος». "Υστερα τραγούδι. "Επειτα θρύλος διά τους μέν, Αττίλας διά τους άλλους. Τό ονομά του έπέρασε τά σύνορα τής Ελλάδος. Τό έμαθαν εϊς δ'λας Ισως τάς χώρας των ηνωμένων εθνών. Καί εϊς τάς χώρας τοϋ "Αξονος καί τών δορυφόρων του. "Οσον περισσότερον αίμα έχυνε, τόσον περισσότερο έμάνθα-νον τό δνομά του. Μετά τήν άπελευθέρωσιν έκρεμόταν ώς δαμό¬κλειος σπάθη επάνω άπό τά κεφάλια τών προδοτών. Άλλα καί τών τιμίων καί φιλήσυχων Ελλήνων πού ήσαν εκατομμύρια. Εκείνοι πού τόν έλάτρευαν έπερίμεναν τήν κάθοδόν του. Καί εκείνοι πού τόν μισούσαν, τόν έτρεμαν. Ήλθε κατόπιν τό κίνημα. ΟΙ όργανω-ταί του, δέν τόν ήρώτησαν; "Ισως. Τώρα, είναι Ενας κοινός ληστής, βαρυνόμενος μέ χιλιάδας φόνων καί αποκηρυγμένος άπό τό κόμμα, πού άλλοτε τόν άπεθέωσε. Ξαίρει δτι άπό έδώ καί πέρα Ενα πράγμα πρέπει νά εύχεται: τό «καλό βόλι»....
 Ό "Αρης. Έξεκίνησε διά τήν ζωήν ώς αποκηρυγμένος άπό τήν οίκογένειάν του τιρωτα. Μίαν οίκογένειαν τής Λαμίας, εϋπορον καί άψογον. "Οταν τά άλλα παιδιά, καί πρό πάντων τά παιδιά τών ευπόρων οικογενειών, χορεύουν, ερωτεύονται καί σαχλαμαρίζουν,αύ-τος Εκαμνε διαρρήξεις καί Εκλεπτε. Καί κατεδικάζετο εϊς διαφόρους ποινάς, τάς οποίας έξέτιεν ύπό τό σοφόν έλληνικόν σωφρονιστικόν σύστημα. Μίαν ήμέραν — πολύ άπομακρυσμένην — έ'γινε κομμούνιστής. "Επαυσε νά κλέβη. Καί επήρε τό «έπαναστατικόν» ψευδώνυμον «Μιζέριας». Είχε ζήσει ό Ί'διος εϊς τήν μιζέριαν ή ήθελε νά λύ¬τρωση τους άλλους άπό τήν μιζέριαν; Ποϋ νά έμβαθϋνη κανείς εϊς τό ύποσυνείδητον ενός άνθρωπου! Ώς «Μιζέριας» δέν Εχει καμ-μίαν έξαιρετικήν σταδιοδρομίαν. Ούτε ώς θεωρητικός, οΰτε ώς αγω¬νιστής. Απλώς μίαν λατρείαν προς τήν βίαν καί μίαν κλίσιν προς τήν σκληρότητα εΐχεν επιδείξει μέχρι τής ημέρας, κατά τήν οποίαν ύπέγραψεν έπί 4ης Αυγούστου τήν δήλωσιν άποκηρύξεως τοϋ κομμουνισμού.
 "Εγινε «δηλωσίας». "Υπήρξε κλέπτης καί διαρρήκτης. Καί είχε κλίσιν προς τό «νταηλίκι» καί τήν σκληρότητα. Έπέρασε μίαν τε-τραετίαν περιφρονημένος άπό τους ελαχίστους συντρόφους του, πού δέν ήοαν «δηλωσίαι». Ήτο, δηλαδή, ό άνθρωπος, τόν όποιον άπέρριπτεν ολόκληρος ή κοινωνία. Ή μεγάλη τών ανθρώπων καί ή πικρά τών ομοϊδεατών. Καί τήν έξεδικήθη Μερικούς μήνας μετά τήν ύποδούλωσιν—κατά τάς αρχάς τοϋ 1942—Εόωσεν εϊς τήν κατε-χομένην Ελλάδα τήν πρώτην φρικίασιν. Μέ καθαρώς ληστρικας με¬θόδους ηθέλησε ν' άπομιμηθή τόν Στένκα Ράζιν, τόν Ρώσον άγροτι-κόν έπαναστάτην τοϋ 17ου αιώνος. Έγνώριζε τήν υπαρξίν του; "Ισως ποτέ νά μή τό ειχεν ακούσει. Έν πάση περιπτώσει καί αυ¬τός ήξίωσε διανομήν τών γαιών εϊς τους κολλίγους άπό Ενα τσι-φλικάν καί τά απαραίτητα λύτρα. Τά λύτρα εδόθησαν, άλλα οΐ κολλίγοι—φυσικά—δέν ήτο δυνατόν νά μείνουν εϊς τά χωράφια των. Καί τόν ήκολούθησαν.
 Άπό έδώ καί πέρα, ή παρουσία του μόνον κακόν προύξένησεν εϊς τήν Ελλάδα όλόκληρον. Διότι τό ΚΚΕ — ποϋ σήμερα τόν απο¬κηρύσσει — γοητευμένον άπό τόν δυναμισμόν του, αδιαφορούν διά τάς μεθόδους του, επιεικές ή τυφλώττον απέναντι τών εγκλημάτων του, δχι μόνον δέν προσεπάθησε νά τόν χειραγώγηση καί νά δώση εϊς ενα άξεστον, άμόρφωτον καί κατεχόμενον άπό τό όλέθριον «σύμ¬πλεγμα τής κατωτερότητος» τόν πρακτικόν ίδεαλισμόν καί τόν ιπ-ποτισμόν τοϋ έπαναστάτου' — και τοϋ ληστοϋ ακόμη — άλλα, με-θυσμένον, άνεξέλεγκτον καί άσύδοτον, τόν εξαπέλυσε κατά τής "Ελλάδος. Καί τόν έχρησιμοποίησεν ώς δήμιον, άφοΰ τοϋ έδωσε τόν φωτοστέφανον τοϋ άρχηγοϋ τής αντιστάσεως εϊς τήν ΰπαιθρον.
 Καί αυτός, έπί τρία περίπου Ετη περιέφερεν άνά τήν μαρτυρι-κήν αυτήν χώραν τόν μαϋρον σκοΰφον του ώς σημαίαν πειρατών τής ξηράς. Ή έκτέλεσις ενός άνθρωπου, αποτελεί διά κάθε γνή-σιον έπαναστάτην, θλιβερόν καθήκον. Δι' αυτόν καί τους ομοίους του — τους «μαυροσκούφηδες» — άπετέλει εύκαιρίαν ήδονισμοϋ. «θά πεθάνης σέ πέντε μέρες». Καί έπί πέντε ημέρας τό θύμα — προ¬δότης ή προσωπικός εχθρός ή μαχητής Εξω άπό τά οργανωτικά ή Ιδεολογικά πλαίσια τοϋ Άρη — έβασανίζετο. Καί έγδάρησαν άν¬θρωποι. Καί άπέθαναν άπό τακουνιές εϊς τό κεφάλι — δποιοι καί αν ήσαν. Καί έσφάγησαν οχι ολίγοι κατά τρόπον, πού μόνον τόν άκαριαϊον θάνατον δέν τους έξησφάλιζε. Προς τι δλη αυτή ή αβυσσαλέα σκληρότης απέναντι ανθρώπων πού ή Επρεπε νά πεθά¬νουν αμέσως ή δέν Επρεπε καθόλου νά θανατωθούν; Έπί τρία Ετη τό ΚΚΕ έσίγα δι' δλα αυτά. Καί έστρατολόγει αναξίους οπαδούς — πού τους ανέβαζε κατόπιν εϊς τόν «παπαφίγκον» τοϋ σκάφους του — μέ μεθόδους τρομομοκρατήσεως καί δολιότητος, τάς όποιας ουδείς ληστής σεβόμενος τόν εαυτόν του χρησιμοποιεί. Διά τοϋ Ά¬ρη. Τοϋ δυναμικού άρχηγοϋ του, ό όποιος Εβλεπε ώς σκύβαλα τόν καπνεργάτην καί τόν κουρέα, πού θά Επρεπε νά ήσαν καθοδηγηταί του.
 Έν τω μεταξύ, έδώ καί παντοϋ, άνθρωποι ταπεινοί, χωρίς «συμπλέγματα κατωτερότητος», χωρίς σαδιστικήν σκληρότητα, απλοί καί γλυκείς, έπεδίδοντο εϊς έναν αγώνα πού αποτελεϊ τήν δό-ξαν καί τήν τιμήν τοϋ ελληνικού λαού. Τήν στέρησιν τής ζωής τοϋ άλλου — τοϋ αναμφισβητήτως εχθρού — τήν έβλεπον ώς ανάγκην θλιβεράν. Τόν Ιπποτισμόν ώς κάτι τό αυτονόητον. Τήν ευθύτητα, ώς προϋπόθεσιν κάθε αγώνος. Τήν θυσίαν, ώς κλήρον κάθε άγω-νιστοϋ. Τό δραμά των ήτο μία Ελλάς χωρίς προδότας, άλλα καί χωρίς εγκληματίας. Αυτοί απετέλεσαν τό κίνημα τής αντιστάσεως. Καί αυτοί τώρα είναι δευτέρας τάξεως πολϊται εϊς τήν χώραν αυ¬τήν. Διότι τό ΚΚΕ κατά τήν διάρκειαν τής κατοχής όχι μόνον δέν έτόλμησε νά καταδικάση τόν «'Άρην» του, άλλ' απεναντίας έκά-λυψε δλα τά εγκλήματα του. Καί διότι κατόπιν, έμποτισμένον βα¬θύτατα άπό τήν πραξικοπηματικήν νοοτροπίαν του, ήκολούθησε τόν δρόμον πού αυτός είχε χαράζει, δταν πλέον ό "Αρης διεφώνει. Κάποτε θ' αποκαλυφθούν δλα τά παρασκήνια τής ελληνικής τρα-γωδίας.Τώρα, ό "Αρης ό Βελουχιώτης ή Μιζέριας, αποκηρύσ¬σεται άπό τό Κ. Κ. Ε. Διότι συνέχισε τήν δράσιν του καί με¬τά τήν συμφωνίαν τής Βάρκιζας. Διότι η δράσις του αυτή μό¬νον τήν «άντίδρασιν εξυπηρετεί». Διότι είναι ύποπτος καί τυχοδι¬ωκτική. Τυχοδιωκτική ήτο πάντοτε. Τήν άντίδρασιν, έν τελευταία αναλύσει, πάντοτε εξυπηρετεί. "Υποπτος ποτέ δέν ήτο. Ήτο απλώς καί βαθύτατα εγκληματική, καί πρό τής συμφωνίας τής Βάρκιζας καί μετά τήν συμφωνίαν. Δύο τραγικά συμπεράσματα βγαίνουν άπό τήν ίστορίαν αυτήν. Συμπεράσματα πού έχουν Ισχύν ιστορικών νόμων. Τό πρώτον: οταν ένα κόμμα τό κυβερνούν τυχοδιώκται, ό περισσότερον άπό δλους επιπλέει καί επιβάλλει τήν θελησίν του κατά τάς περιόδους τής θυέλλης. Τό δεύτερον : τό πολύ αίμα, τό πληρώνουν εϊς τό τέλος εκείνοι πού τό χύνουν. Διότι έρχεται ή στιγμή κατά τήν οποίαν, οσοι έπωφελήθησαν άπό τό χύσιμο αυτό τοϋ α'ίματος, αίσθάνονται τήν ανάγκην κάποιον νά ρίψουν εϊς τήν θά¬λασσαν. Καί ρίπτουν οχι βέβαια τόν εαυτόν των. Ρίπτουν εκείνον, ποϋ κανένας δέν θά ειχεν άντίρρησιν νά τόν ϊδη βυθιζόμενον εϊς τά τάρταρα. "Ας έχουν ύπ' οψιν των τους δύο αυτούς νόμους, οΐ πολύ «δυναμικοί» άνθρωποι. Ή ιστορία του ."Αρη είναι ή Ιστορία ενός άνθρωπου.) 'Αλλά καί μιας ολοκλήρου περιόδου, πού εϊθε πο¬τέ άλλοτε να μή ζαναζήση ή Ελλάς. 

ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΡΑΘΕΑ

Θανάσης Μιζέριας, πού πολλοί  , οι περισσότεροι γιά «καλαμπούρι»  τόν αποκαλούσαν και «"Αρη ΒεΛουχιώτη».
Ήταν ένας κοινός απατεώνας, παλιός «δηλωσίας» καΐ γνωστής στούς «στενούς» καΐ ηγετικούς κύκλους τού Κ.Κ.Ε. περισσότερο μέ τ' όνομα «Σουλτάνα»!
Αυτός, λοιπόν, (ή αυτη) άπεφάσισε νά έξοντώση τόν δεκατριών χρονών <<προδότη» Γιώργο Μαραθεα  ό πατέρα ήταν ό «δευτερεύων» στόχος!
Τό «σχέδιο» καταστρώθηκε γρήγορα και εύκολα και ή έκτέλεσίς του ήταν ακόμη πιό εύκολη.
Τό πρωί τής 11ης Ιουλίου 1942 ή κ. Μαραθέα μέτήν κόρη της, την μικρή Ελένη πού ήταν άρρωστη, έφυγαν γιά τή Λαμία, Θά επέστρεψαν ίσως τήν επομένη.
Στό σπίτι παρέμεινε ό πατέρας καΐ ο γιος, μισοάρρωοτος κι' αυτος, αφού μόλις είχε περάσει μια πλευρίτιδα σοβαρής μορφής.
Στό σπίτι, όπως προαναφέρθηκε, έμενε ακόμη και ό φύλακας μέ τό μικρό του γιό. Ήσαν όλοι τους ήσυχοι καΐ αμέριμνοι και κανένα απολύτως λόγο δέν είχαν νά φοβηθούν, παρ' όλο πού γνώριζαν ότι οί ληστές τριγυρνούσαν έκει κοντά.
Στίς 10 ακριβώς τό βράδυ τά κτήνη τής «εθνικής αντίστασης» εσπασαν τήν πόρτα τού σπιτιού.
Μέ φωνές καΐ μέ βρισιές έδεσαν τόν φύλακα και με πυροβολισμούς δολοφόνησαν επι τόπου τόν Ν. Μαραθέα.
Τά δύο παιδιά, τόν γιό τού φύλακα καΐ τόν Γ. Μαραθέα τους άρπαξαν άπό τά κρεβάτια  τους.
Ο μικρός Μαραθέας τό μόνο που τους ζήτησε, ήταν νά τοϋ επιτρέψουν νό ντυθή πρόχειρα!
Μετά, χωρίς κανένα κίνδυνο ή φόβο ίσως και μέ τήν κάλυψι κάποιου γερμανικού ή ιταλικού αποσπάσματος  οι αλήτες μέ... τους αιχμαλώτους τους, ξεκίνησαν για τά βουνά.
Τό τρομερό νέο έφθασε στη Λαμία τήν άλλη μέρα τό πρωί.
Καΐ χρειάστηκε νά περάσουν πολλές ώρες γιά νά βρεθουν μερικοί γνωστοί και συγγενεΪς νά πληροφορήσουν τήν κ. Μαραθέα γιά τό τι έγινε τό προηγούμενο βράδυ στό σπίτι της.
Όλοι στή Λαμία και στά γύρω χωριά είχαν παγώοει άπό τόν φόβο.
Πάντως πολύ λίγοι ήσαν αυτοί πού κατάλαβαν τότε τί περίμενε τόν ελληνικό λαό ατά κατοπινά χρονιά.
Ήταν ακόμη η αρχή!...
Κανείς άπό τους κατοίκους της Λαμίας δεν δεχόταν θά πάη μέχρι το κτήμα γιά νά μάθη τί ακριβώς εγινε.
Οί συγγενείς φοβόντουσαν περισσότερο.
Μόλις κατώρθωσαν νά πείσουν δυο γιατρούς πού μέ ένα αυτοκίνητο έφεραν τό πτώμα του Ν. Μαραθέα στήν πόλι.
Τήν μικρή Ελένη τήν κράτησαν στό σπίτι τού πρώην βουλευτοϋ Γεωργίου Πλατή.
Ή συφοριπ-σμένη μάνα πήρε τους δρόμους γιά νά σώση τό παιδάκι της...
Τά πράγματα "ξεκαθάρισαν» κάπως μετά άπό μιά εβδομάδα.
Στό σπίτι πού διέμενε ή κ. Μαραθέα, κάτω άπό τήν πόρτα, ρίχθηκε ένα γράμμα μέ δύο σημειώματα. Στό ένα. των συμμοριτών τοϋ Κ.Κ.Ε., έγραφε ότι, γιά νά  χαρισθή ή ζωη τοϋ παιδιού έπρεπε, μεταξύ τών άλλων, νά δοθοϋν 100 έκατορμύμια δραχμές!
Τό δεύτερο, ήταν ένα σηρείωμα τού μικρού Γιώργου πού έγραφε: «Μαμά, μην άνησυχήτε, είμαι καλά.
Νά κάνετε ότι σας λένε οί άνθρωποι»!
Οι «άνθρωποι» ,οι κτηνάνθρωττοι τοϋ Κ.Κ.Ε. για ν' απελευθερωθούν ένα μικρό άρρωστο παιδάκι ζητούσαν λύτρα!
Ήταν κάτι τό πρωτοφανές!
Στό σημείο αυτό θά πρέπει νά γίνη μιά άναγκαια παρένθεσις. θά πρέπει οί διάφοροι Κνίτες  γιά νά μην είναι «φυτά» ή γιά νά μή τους χαρακτηρίζουν έτσι, θά πρέπει όλοι οί νέοι, πριν κινήσουν γιά μιά συγκέντρωσι ή μιά πορεία πού οργανώνει τό Κ.Κ.Ε. ή οϊ αναίσχυντοι θαυμαστές τους, νά έρευνήσουν μόνοι τους, αβίαστα καΐ ανεπηρέαστα, τήν περίπτωσι τού μικροΰ Μαραθέα.
Υπάρχουν όλα τά ντοκουμέντα καΐ στά αρχεία τών έφημερίδων της εποχής, ολα τά στοιχεία και τά κείμενα με τά όποια ή κ. Μαραθέα έδινε τά λύτρα στους αλήτες τοϋ Κ.Κ.Ε. γιά νά σώση άπό τήν σφαγή τό μικρό παιδάκι της!
Υπάρχει ό «Ριζοσπάστη ς» και τή παρατιθέμενο κείμενο στίς εφημερίδες τότε, ή «Είδοποίησις» της κ. Μαραθέα πού ζητούσε άπό τά κτήνη τού Κ.Κ.Ε. όλιγοήρερη παράτασι τής προθεσμίας(! γιά τήν χορήγησι τών λύτρων' υπάρχει, έπίσης, στις εφημερίδες, ή πράξις χορηγήσεως τών λύτρων, σύμφωνα μέ τίς «οδηγίες» τοϋ Κ.Κ.Ε.!
Εν πάση περιπτώσει, πολλοί πού είχαν όρισμένες επαφές μέ τους άρχισυμμορίτες τού Κ.Κ,Ε. στήν Αθήνα, κινητοποιήθηκαν οπως είπαν δραοτήρία.
Ίσως καΐ ό Ηλίας Τσιριμώκος.
Ή αρπαγή ενός μικρού άρρωστου παιδιού δέκα τριών μόλις χρόνων καΐ ή άπαίτησις γιά λύτρα ήταν πράξις ληστρική και ίσως νά συγκίνησε μερικούς!
Οπως είπαμε, ήταν ακόμη ή αρχή.
Αργότερα, ιδιαίτερα κατά τά <<Δεκεμβριανά», τά λύτρα γιά τό Κ.Κ.Ε. έγινε «κανόνας απαράβατος».
Πάρα πολλοί Έλληνες γλύτωσαν τό κονσερβοκούτι καΐ τό τσεκούρι, δίνοντας εγγλέζικες λίρες,  χρυοά δόντια ή ότι άλλο Είχαν άπό τιμαλφή!
Ή μάνα κινήθηκε προς άλλες κατευθύνσεις.
Συμφωνα μέ τήν «εντολή» επρεπε νά βρή τά 100 εκατομμύρια δραχμές!
Χρήματα, βεβαίως, δεν υπήρχαν, Έπρεπε νά πάρη ένα ενυπόθηκο δάνειο καΐ γι' αυτό χρειαζόταν νά προηγηθούν ορισμένες διαδικασίες, νομικές καΐ άλλες.
Έπρεπε νά νομιμοποιηθή ή κ. Μαραθέα σάν διαχειριστής της περιουσίας, νά έγκρίνη ή Τράπεζα τό δάνειο καΐ μετά κυρίως αυτό να δώσουν τήν έγκρισι οί Ιταλοί, για τήν λήψι τοΰ δανείου!
Ολα αυτά, βεβαίως, ήθελαν αρκετό χρόνο και ή χαροκαμένη μάνα δημοσίευσε στίς εφημερίδες μιά "Είδοποίησι» μέ τήν οποία παρακαλούσε τους πωρωμένους αλήτες της «εθνικής αντίστασης» νά της χορηγήσουν προθεσμία ενός μηνός!
Οί Ιταλοί, μέ τήν παρέμβασι καΐ της τότε Ελληνικής Κυβερνήσεως, τελικά ενέκριναν τήν χορήγησι τοΰ ενυπόθηκου δανειου καί τότε, ή κ. Μαραθέα, σύμφωνα πάντοτε μέ τις «εντολές» του Κ.Κ.Ε., διά τοΰ τότε συμβολαιογράφου Αθηνών Ίατρίδη, έκανε τις πράξεις «δωρεάς»!!
(Οι δολοφόνοι του Κ.Κ,Ε. Ζαχαριάδης, Μιζέριας, Φλωράκης, καΐ σήμερα Κάστρο, Γιαρουζέλακι, Ζιβκωφ κ.ά. τά λύτρα τά «Βάφτισαν»... δωρεές!!.
Ο καιρός όμως περνούσε, άλλα τά κτήνη πού σήμερα θά πάρουν καΐ σύνταξι, δεν άφησαν έλεύθερο τό παιδάκι.
Ούτε, βεβαίως, επρόκειτο να τό αφήσουν ποτέ.
Επί ήμερες τό περιέφεραν στά Βουνά ξυπόλητο, μέ υψηλό πυρετό και τό βασάνιζαν χωρίς διακοπή.
Μετά άπό τρεις περίπου μήνες βρέθηκε τό πτώμα του σέ μιά χαράδρα, κοντά στό χωριό Κολοκυθιά.
Είχε βασανισθή απάνθρωπα καΐ είχε ύποστή όλες τις κτηνωδίες των διεστραμμένων παιδεραστών του Κ.Κ.Ε.
Αυτοί τότε πού τό βρήκαν καΐ τό έθαψαν πρόχειρα καταμέτρησαν στό βασανισμένο κορμί του μικρού παιδιού 36 μαχαιριές!
Η μάνα του καΐ ή μικρότερη αδελφή του δέν μπόρεσαν νά τό δουν οϋτε νεκρό και κατακομματιασμένο..

ΟΜΗΡΙΑ

Δεν χρειάζει πολλές προετοιμασιεςι, ή νυκτερινή έπίθεσις.
Στο «κονάκι» τοϋ κτηματια μόνο ό ιδιος καί ο επιστάτης του έχουν άπό Ενα πιστολι» Δοκιμάζουν νά άντισταθοϋν, νομίζοντας ότι οι χωρικοί εχουν εισβαλει Τους σκοτώνουν επι τόπου.  
Οταν άπομακρύνωνται οι αντάρτες, φλόγες άπο το πυρπολημένο κονάκι φωτίζουν τό δρόμο τους, Καί το φώτισμα βρίσκει μιά γυναίκα νά κλαίη σπαρακτικά στά ερείπια πού καπνίζουν δίπλα στον σκοτωμένο άνδρα της.
Αλλά τό πιο φοβερό μαρτύριο της, τώρα θά αρχιση .
Φεύγοντας τής πήραν και τό γιό της, μαζί καί τοϋ επιστάτη, 15 χρονα και τά δυο. Φεύγοντας ό έξαγριωμενος άπειλοϋσε την άπελπισμένη μητέρα: »θά πάς στούς φίλους σου τους Ιταλούς στά Δομοκό καί θά τους ζητήσης νά μήν κάψουν τά χωριά, γιά αντίποινα.
Νά μη βγάλουν άπσπάσματα γιά καταδιωξη.
Εσύ, θά άποζημιώσης τους κολληγους σας, γιά όλες τις ζημιές πού τους εκανε ό άντρας σου καί οι φίλοι σας οι Ιταλοί  Μόνο έτσι θά ξαναδής τό παιδί σου, Αλλοιώς, κλάψτο κι αυτό, μαζί μέ τον άντρα σου.
τοϋ ήθκού των κατοίκων πού τόσο υπέφεραν άπό τους «Λεγεωνάριους» του πριγκπάτου τής Πίνδου.
Ειδε τά καπνισμένα ερείπια
 Ειδε καΐ ενα ιταλικό τάγμα, έν πορεία γιά αντίποινα.
Με διαμαρτυρίες καΐ παρακλήσεις, έπεισε ο Τσολάκογλου τον διοικητή του νά μη κόψη τά χωριά.
Την άλλη άξίωσι (ναι μη καταδιώκουν άποσττάσματα την ομάδα Βελουχιώτη), οϋτε την (γνώριζε, ούτε καΐ θα μπορούσε νά συνηγορήση, αν την έγνώριζε ο κατοχικός πρωθυπουργός.
Τά αποσπάσματα χτενίζουν τον τόπο.
Η όμάδα χάνεται, «λουφάζει». Τι νά γίνωνται τά παιδιά;...
Ζαλισμενη κι άπελπισμενη ή μητέρα, καταφεύγει στα προπολεμικά μέσα.
Κατεβαίνει στήν Αθήνα. Βρίσκει τόν πολιτευτή Δομοκου ΣτάίΙη Μαλαμίδα.
Εκείνος τόν Ηλία Τσιριμωκο. Κι ό τελευταίος απευθύνεται στην κομμουνιστική ήγεσία, με επιτιμητικές άπορίες:
- Αλήθεια αντάρτες έκαναν απαγωγή παιδιών; 'Αλήθεια ζητούν λύτρα , για νά τ' αφήσουν!
Γνωρίζουν στήν Κεντρική τοϋ Κ.Κ.Ε. το τί ακριβώς συμβαίνει.
Φρόντισε νά τούς ενημερώσει ό Βελουχιωτης μέ αναφορά του.
Ό άπεσταλμένος του έριξε ταυτοχρόνως καΐ δυο σημειώματα του στά γραμματοκιβώτια των εφημερίδων «Πρωία» καΐ << Ελεύθερο Βήμα>>! Η χήρα πρέπει νά δημοσίευση επιστολή στις εφημερίδες, μέ διαβαίωσι οτι εδωσε αποζημιώσεις στους κολλήγους, εκουσίως.
Καί ότι γνωρίσει πως δεν ευθύνονται αυτοί, γιά ό,τι συνέβη μέ τόν άντρα της.
Εκείνος φταιει...
Δεν είναι υποκριτική ή άγανάκτησις μερικών οτό Κ.Κ.Ε., όταν μαθαίνουν το τί έγινε στο χωριό του Δομοκού.
Τουλάχιστον τοϋ Κ. Καραγιώργη.
Δεν άνεχεται τά λύτρα καί τήν ομηρία. Ο σύνδεσμος τοϋ Βελουχιώτη φεύγει πίσω γιά τά λημέρια του, με ρητή εντολή;
Νά άφήση άμέσως ελεύθερα τά δύο παιδια».
   - Καλά, άπαντα εκείνος στον σύνδεσμο. θα τά άφησω αφού τό πήραν έτσι οι «πουριτανοί>> Μόλις ξεμακρύνουν τά αποσπάσματα, θά τ' άφήσω.
Μήνα ολόκληρο καΐ παραπάνω μετα την απαγωγή, θά άφήση τό ένα. Τόν γιό του επιστάτη.
Το άλλο παιδί, ποτέ δέν θά τό δή ή συφορίασμένη μητέρα του
Πολυ αργότερα  άλλους δυό μήνες καΐ παραπάνω  θά γίνη γνωστό τό τέλος του.
Τό σκότωσε ό Βελουχιώτης κοντά στό χωρίο Κολοκυθιά. κατά τις 20 Αυγούστου- Γιατί, ή τόση και τόπο άδικαιολόγητη θηριωδία;.
Κατά τίς δικαιολογίες του, γιά αντίποινα
Γιατί αποσπάσματα πιάσανε ένα αντάρτη του (τον Ν, Λίβα) καί τόν σκότωσαν στις φυλακές Λαμίας!
Ή απαράδεκτη έξήγησις, θά δώση λαβή φρικιαστικών υπονοιών αργότερα, σε αρκετά κομματικά στελέχη;
Αν ήταν για αντίποινα, έπρεπε νά τό πή.
"Όχι θά τόν έπιασε κανένας σαδιστικός παροξυσμός...».
Οτι καί αν ήταν, τά έγκλημα έβαλε την σφραγίδα του, στην πρώτη «δράσι» της πρώτης ομάδος τοϋ Ε.Λ.Α,Σ.
Χωρίς καμμιά κύρωσι στον παραβάτη της εντολής άπό την Αθήνα: «Νά άφήση άμεσως τά παιδια>>
Καί όχι μόνο χωρίς κύρωσι, αλλά καί μέ προαγωγή του τόν ιδιο καιρό .
Γίνεται πια αρχηγός Ρούμελης, Καί συνέχεια, τό ιδιο θά γίνεται;
Φωνές, επιτιμήσεις σέ κομματικές απειλές γιά μερικές όχι όλες μερικές- άπό τίς θηριωδίες του.
Αλλά καί ταυτόχρονα, άνοδος του στον Ε.Λ.Α.Σ»
Οι κομματικές έξηγησεις δέν θά λείψουν γιά έκείνην την ανακολουθία. Αρχής γενομένης από τό πρώτο ανατριχιαστικό έγκλημα, με τόν φόνο του μικρού Μαραθέα: Άργει πολυ νά γίνη γνωστό τό τέλος τής γκαγκστερικής επιχειρήσεως.
Πρίν από αυτό, μαθεύεται κάτι άλλο
Μιά θεαματική πολεμική επιτυχία τοϋ Βελουχιώτη.
Με την λεγομένη μάχη τής Ρικάς, στίς 9 Σεπτεμβρίου 1942.

 [«ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΉ ΩΣ ΤΙΣ ΝΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΥ». Ιστορικα κείμενα τοϋ Αξιωματικού τοϋ Ε.Λ.Α.Σ. Φοίβου Γρηγοριάδη, έφημερίς «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» - Κυριακή 6 Απριλίου 1975, σελίς 7.]