ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ - ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

1. Το 580 προ Χρίστου γεννήθηκε στη Σάμο ένας μεγάλος σοφός, ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ. Σπούδασε ως τα 22 χρόνια του στην Ελλάδα . Παρέμεινε λίγο και εν συνεχεία ταξίδεψε επί 20 χρόνια στις χώρες της άπω ανατολής.
 

Επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα, και τέλος κατέφυγε στον Κρότωνα της Σικελίας στη μεγάλη ονομαζόμενη Ελλάδα πού δίδαξε και εφάρμοσε τον κομμουνισμό, σ όλη του την έκταση.
 

"Όμως το σύστημα αυτό του Πυθαγόρα δεν στάθηκε και τούτο γιατί ό Πυθαγόρας σαν σοφός "Έλληνας πού ήταν ήθελε το σύστημα του να το διαδώσει με τό λόγο, με τη σκέψη, με την πέννα και όχι με τα μαχαίρια πού τότε άνηκαν στους λαούς εκείνους που ενώ Εμείς χτίζαμε Ακρόπολη και Παρθενώνα, αυτοί κρεμούσαν χαλκάδες και σκουλαρίκια στη μύτη τους και τ αυτιά τους. Και ακόμα γιατί τότε δεν είχαν εφευρεθεί ή κονσέρβες με τις όποιες θα έκοβε τους λαιμούς των «αντιδραστικών» .

2. Ή ιστορία ακόμα μας λέει ότι, λίγα χρόνια αργότερα μια μεγάλη ομάδα κατοίκων της Ρόδου, μετανάστευσε στα βόρεια νησιά της Σικελίας, τα νησιά Λιπάρι για να εγκατασταθεί εκεί και να βοηθήσει τους αυτόχθονες κατοίκους των νησιών, πού υφίστανται συχνές επιδρομές από τους κουρσάρους Τυρρηνούς.
Για να μην έρχονται λοιπόν σε προστριβές με τους παλαιούς κατοίκους των νησιών στη διανομή των προς το ζην αγαθών, εφάρμοσαν και αυτοί πέρα για πέρα τον κομμουνισμό, και ζούσαν την κολεκτιβιστική ζωή όπως τη ζούσαν και στη Ρωσία.
Όμως και εκεί το σύστημα αυτό δε στάθηκε και έπεσε για τον ίδιο λόγο έπεσε όπως και το σύστημα του Πυθαγόρα λίγα χρόνια νωρίτερα στον Κρότωνα της Σικελίας.

3 Κατά την ιστορία ό κομμουνισμός εφαρμόσθηκε και κατά την προμινωική εποχή στην Κρήτη, ένα είδος κομμουνισμού εφήρμοσε στη Σπάρτη ό Λυκούργος, 

 

και τέλος τό βιβλίο του ΘΕΙΟΥ Πλάτωνος η Πολιτεία δεν είναι τίποτε άλλο από την ίδια τη μαρξιστική θεωρία.
 

Έχει αποτύχει παταγωδώς η θεωρία αυτή πριν 2.500 χρόνια
Να ξαναγυρίσουμε λοιπόν 2.500 χρόνια πίσω ;;;;;;;;
 

Μέθοδοι τής κομμουνιστικής προπαγάνδας

(Στοιχεία)

Υπό τάς σημερινός συνθήκας, τό κύριου όπλον τό όποιον χρησιμοποιεί ό κομμουνισμός διά νά άνατρέψη τά δημοκρατικά καθεστώτα καί νά έπιβληθή παγκοσμίως, είναι ή προπαγάνδα. Προπαγάνδα εϊναι ή διάδοσις ιδεών μέ σκοπόν τόν προς όφελος μας έπηρεασμόν τών μαζών. Αυτή δμως ή διάδοσις πρέπει νά γίνεται μέ ώρισμένην μέθοδον καί συμφώνως προς μίαν ψυχολογικήν τεχνικήν διότι έν εναντία περιπτώσει είναι δυνατόν νά εχη αντίθετα αποτελέσματα. Διά τοϋτο οί κομμουνισταϊ έχουν έπεξεργασθή μίαν όλόκληρον έπιστή-μην διά τήν διάδοσιν τών ιδεών των. Ή προπαγάνδα των είναι μία επιστημονική τεχνική τής διαδόσεως ιδεών. Συμφώνως προς τόν πλήρη όρισμόν της, Προπαγάνδα είναι ή επιστημονική τεχνική διά τής όποιας :

α) Μεταδίδομεν ώρισμένας ιδέας προς τάς λαϊκάς μάζας.

β) Κάμνομεν τάς μάζας νά υιοθετήσουν καί νά ασπασθούν τάς ιδέας αύτάς.

γ) Άντλοΰμεν τό άπαιτούμενον κϋρος έκ τής υϊοθετήσεως τών ιδεών μας ϋπό τών έν λόγω μαζών.

δ) Διά τοϋ κύρους αϋτοϋ κινητοποιοΰμεν τάς μάζας προς ενα ώρισμένον σκοπόν.

Κατωτέρω ενδεικτικώς μόνον, άναφέρομεν ώρισμένα παραδείγματα τής τοιαύτης δραστηριότητος τών κομμουνιστών, ώστε νά διευκολύνωμεν τους ενδιαφερομένους εϊς τήν κατανόησιν τής τεχνικής καί τών μεθόδων τής κομμουνιστικής προπαγάνδας.

 

Ή κάλυψις τής προπαγάνδας 

Ή διάδοσις τών ιδεών πρέπει νά διεξάγεται κατά τρόπον ώστε νά μή δίδη τήν έντύπωσιν τής προπαγάνδας. Διά τοΰτο οΐ κομμουνισταί άπό τάς εμφανώς ώργανωμένας συγκεντρώσεις προτιμούν τάς δήθεν «τυχαίας» συ¬ζητήσεις αϊ όποίαι φυσικά είναι επιμελώς προπαρασκευασμένοι. Λ.χ.εϊς τό καφενεϊον προκαλείται έντέχνως μία συζήτησις καί κατόπιν ό δήθεν τυχαίως παρευρισκόμενος προπαγανδιστής λαμβάνει τόν λόγον καί αναπτύσσει τό θέμα του. Προκειμένου επίσης έπί ώργανωμένων συγκεντρώσεων ορίζονται έκ τών προτέρων άτομα έκ τοϋ κοινοΰ τό οποΐα θέτουν προκαθωρισθείσας έκ προηγουμένης συνεννοήσεως ερωτήσεις εϊς τους όμιλητάς ο'ι όποιοι έχουν προπαρασκευασθή καί είναι έτοιμοι ν' απαντήσουν σχετικώς καί νά δώσουν εϊς τό κοινόν τάς «θέσεις» τής παρατάξεως των.

Συνηθίζουν επίσης νά προαναγγέλουν μίαν διάλεξιν ή όμιλίαν μέ μάλλον ούδέτερον θέμα καί κατόπιν κατά τήν συζήτησιν ή οποία ακολουθεί, ώρισμένοι δήθεν «άκροαταί» λαμβάνουν τόν λόγον, καί δίδουν τόν πραγματικόν τόνον τής συγκεντρώσεως, συμφώνως προς σχέδιον τό όποιον έχει καταρτισθή προηγουμένως.

Κατ' αυτόν τόν τρόπον ή προπαγάνδα καλύπτεται καί αϊ έν λόγω συγκεντρώσεις καί συζητήσεις δέν διαβάλλονται χαρακτηριζόμενα! ώς «προπαγανδιστικοί» διότι εμφανίζονται ώς τυχαίως προκληθεϊσαι.

Ή άπόκτησις τής εμπιστοσύνης τοϋ κοινοΰ

 

Διά τόν σκοπόν αυτόν οΐ κομμουνισταί χρησιμοποιούν τήν λεγομένην «αρχήν τής εξομοιώσεως». Δηλαδή προς τους άγρότας ομιλεί αγρότης ή άτομον έχον ή καί απλώς έμφανιζόμενον ώς έχον σχέσιν προς τους άγρότας ώς λ.χ. γεωπόνος ή πολιτικός αγροτικής καταγωγής κλπ., εϊς τους έργάτας απευθύνεται εργάτης ή άτομον δίδον τήν έντύπωσιν τοϋ εργάτου κ.ο.κ., ούτως ώστε νά μή υφίσταται χάσμα μεταξύ τών προπαγανδιστών καί τοϋ κοινοΰ προς τό όποιον ούτος απευθύνεται καί νά μή κινείται ή δυσπιστία τοϋ δευτέρου προς τόν πρώτο. Ή «έξομοίωσις» αύτη επιτυγχάνεται διά τής όλης εμφανίσεως καί συμπεριφοράς τοϋ ομιλητού ό οποίος προσπαθεί, νά δώση τήν έντύπωσιν ότι είναι όμοιος προς τό κοινόν του καί όχι ξένος σταλείς ειδικώς προς αυτό διά νά διενεργήση προπαγάνδαν. Λ. χ. προκειμένου νά όμιλήση εϊς ένα άκροατήριον έξ αγροτών, ό προπαγανδιστής δέν ενδύεται πολυτελώς, συμπεριφέρεται μέ απλότητα καί αρχίζει τήν όμιλίαν του μέ τήν δήλωσιν: «Άγροτόπαιδο είμαι καί εγώ» ή «εμείς οΐ αγρότες» κ.λ.π. Διά τούτο, καί τά Κ.Κ. αυτοχαρακτηρίζονται ώς «κόμματα τών εργαζομένων» καί παρουσιάζουν τά στελέχη των ώς δήθεν «παιδιά τής εργατιάς»,  εφ' όσον ή εργατική τάξις αποτελεί τόν κύριον στόχον των.

Ή  κολακεία  τοϋ   κοινού

Ό κομμουνιστής προσπαθεί πάντοτε νά κο-λακεύη τό κοινόν του διά νά κερδίζη τήν συμ-πάθειάν του. Αποφεύγει τάς άπειλάς ή τάς κατηγορίας προς τήν μάζαν τήν οποίαν αντιθέτως κολακεύει ώς πηγήν πάσης αληθείας, δυνάμεως καί ηθικής. Τά Κ. Κ. διακηρύττουν συνεχών ότι «διδάσκονται άπό τόν λαόν», φροντίζουν δέ νά δημιουργούν τήν έντύπωσιν ότι αϊ ένέργειαι των εκφράζουν δήθεν τάς αποφάσεις τοϋ λαού. Λ.χ. εάν ή κομματική όργά-νωσις ενός συνδικάτου έχει αποφασίσει μίαν άπεργίαν, ό ομιλητής δέν ανακοινώνει εϊς τήν γενικήν συνέλευσιν τήν άπόφασιν αυτήν. Περιορίζεται εϊς μίαν γενικήν εκθεσιν τής καταστάσεως καί κατόπιν έρωτά τό πλήθος. «Αυτή ειναι ή κατάστασις. Λοιπόν τί λέτε; τί πρέπει νά κάνουμε;» Οι μυημένοι φωνάζουν: «Απεργία!» Ό ομιλητής προσποιείται ότι προσχωρεί εϊς τήν άπαίτησιν τής μάζης καί ούτω αύτη έχει τήν έντύπωσιν ότι ή Ιδία έλαβεν τήν άπόφασιν. Ούτω ή μάζα, ή οποΐα αρέσκεται εϊς τό νά λαμβάνη ή ιδία τάς αποφάσεις πειθαρχεί εύκολώτερον εϊς αύτάς έφ' όσον νομίζει ότι προήλθον άπό τήν Ιδίαν.

Τό κύρος

Διά νά εΰρουν μεγαλυτέραν άπήχησιν εϊς τό κοινόν, τά λεγόμενα τής προπαγάνδας πρέπει νά περιβάλλωνται άπό κάποιο κύρος. Διά τούτο οι κομμουνισταί προπαγανδισταί έξομοιοΰνται μέν μέ τό κοινόν προς τό οποίον απευθύνονται, ή έξομοίωσις ομως αύτη δέν είναι ποτέ απόλυτος. Καταργείται τό χάσμα, άλλα παραμένει ή διαφορά. Ό ομιλών προς τους άγρότας πρέπει νά είναι ό ίδιος αγρότης ή νά Ισχυρισθή ότι προέρχεται άπό άγρότας, δέν θά παρουσιασθή όμως ώς ένας άπό τους πολλούς άγρότας, αλλά ώς ό καλύτερος έξ αυτών, ένα είδος πρώτου μεταξύ ισων ώστε όσα λέγει νά έχουν κύρος. Επίσης ό ομιλητής ενι¬σχύει τους Ισχυρισμούς του μέ τό κύρος μεγάλων ονομάτων τά οποΐα παρουσιάζει ώς πηγήν τών απόψεων του ή τους στηρίζει εϊς επίσημα στοιχεία τά οποία αναφέρει. Δι αυτό οΐ κομμουνισταί προβάλλουν καί πολλούς «συνοδοιπόρους» καθηγητάς, συγγραφείς, δικηγόρους, στρατηγούς έ.ά. καί άλλους τους όποιους κατά βάθος μισούν άλλα τους χρειάζεται ή προπαγάνδα των λόγω τοϋ κύρους τών τίτλων ή τών ονομάτων τους.

Ή επαγωγή

Διά νά προσελκυσθούν αϊ μάζαι καί νά ακού¬σουν τήν προπαγάνδαν πρέπει αύτη νά στηρίζεται όχι εϊς γενικάς καί αφηρημένος θεωρίας άλλα εϊς καθημερινά φλέγοντα ζητήματα. Ούτω ό  κομμουνιστής  προπαγανδιστής  αρχίζει  συνήθως τήν όμιλίαν ή τήν συζήτησιν αναφερό¬μενος εϊς ενα έπίκαιρον γεγονός τό όποιον όλοι γνωρίζουν καί δια τό όποιο όλοι ενδιαφέρονται. Έάν λ.χ. θέλει νά ανάπτυξη τήν μαρξιστικήν θεωρίαν περι καταστροφής τών μεσαίων στρωμμάτων δέν αρχίζει μέ τήν παράθεσιν οικονομικών όρων άλλα άπό ένα συγκεκριμένον γεγονός ό¬πως τήν χρεωκοπίαν κάποιου βιοτέχνου τής συνοικίας του καί έν συνεχεία προχωρεί προς γενικώτερα συμπεράσματα δϊά τής μεθόδου τής επαγωγής: «"Ολοι ξέρουμε τόν κυρ-Γιώργη τόν παπουτσή. Μάθατε τί έπαθε; έκλεισε τό μαγαζί του. Φαλήρησε. Τόν έσπασαν τά μεγάλα εργοστάσια. Τά ίδια θά πάθουμε όλοι μας. Τό μεγάλο ψάρι τρώει τό μικρό. Τό ίδιο κάνει καί τό κεφάλαιο. Γι' αυτό άν θέλουμε νά σωθούμε πρέπει νά αγωνισθούμε κλπ., κλπ.».

Ή έπικαιροτης

Διά νά προκαλή τό ενδιαφέρον τοϋ κοινοϋ ή κομμουνιστική προπαγάνδα φροντίζει πάντοτε νά Είναι επίκαιρος. Ούτω εϊς τά μόνιμα συνθήματα της καί εϊς τάς απόψεις τάς οποίας θέλει νά διάδοση προσδίδει πάντοται μίαν συγχρονισμένην μορφήν ώστε νά είναι επίκαιρος Προκειμένου λ. χ. νά προβάλη τάς οικονομικός επιτεύξεις τών χωρών τοϋ Παραπετάσματος αρχίζει άπό τά εγκαίνια ενός συγκεκριμένου μεγάλου έργου ή άπό τήν εϊδησιν διά τήν έξαγγελίαν ενός νέου οικονομικού προγράματος. Τά καθημερινά γεγονότα είναι τό Ολικόν τής προπαγάνδας διότι όπως έλεγεν ό Λένιν, αυτή δέν είναι τίποτε άλλο άπό «έκμετάλλευσις μιας παροδικής ευκαιρίας συγκινήσεως». 

Ή άπλότης

Ή προπαγάνδα δέν απευθύνεται προς τους ολίγους εκλεκτούς διανοουμένους άλλα προς τάς λαϊκάς μάζας. Δι αυτό πρέπει νά γίνεται κατά τρόπον άπλόν τόσον ώς προς τήν γλώσσαν όσον καί ώς προς τήν μορφήν της.Πρέπει κατά τους κομμουνιστάς νά είναι πάντοτε απλή,σαφής,εντυ¬πωσιακή, κατανοητή. Λ.χ. νά αποφεύγεται ή καθαρεύουσα, ή περίπλοκος σύνταξις,αΐ μακροσκελείς φράσεις, οΐ δύσκολοι συλλογισμοί.Αντιθέτως τά προπαγανδιστικά κείμενα πρέπει νά διανθίζωνται άπό λαϊκάς φράσεις καί παροιμίας άπό αναφοράς εϊς λαϊκούς μύθους, νά είναι άπλα καί κατανοητά. Δι αυτό εϊς κάθε προπαγανδιστικήν ένέργειαν πρέπει νά έχωμεν ένα καί μόνον στόχον καί νά μή θέλωμεν νά τά εϊπωμεν όλα αλλά απλώς νά μεταδίδωμεν μίαν καί μόνην ίδέαν ( ή έστω μερικός συγγενείς ίδέας) έπαναλαμβανομένην συνεχώς ύπό ποικίλ-λας μορφάς. 

Ή   Επανάληψις

Βάσις τής κομμουνιστικής όπως καί κάθε προπαγάνδας είναι ή έπανάληψις. Μία ιδέα διά νά διείσδυση εϊς τήν μάζαν πρέπει νά έπαναληφθή απείρους φοράς. «Οι λαοί ξεχνούν» έλεγεν ό Στάλιν εϊς όσους τοϋ έθύμιζαν τά εγκλήματα του. Καί δι' αυτό πρέπει νά τους ύπενθυμίζωνται συνεχώς ώρισμέναι βασικαί « θέσεις » "Οπως έλεγεν ό Ναπολέων,« εϊς τελευταίαν άνάλυσιν μόνον ένα ρητορικόν σχήμα υπάρχει: ή έπανάληψις». "Αλλωστε ή έπανάληψις δέν ισχύει μόνον διά τήν προπαγάνδαν άλλα καί διά πάσαν άλλην διάδοσιν ιδεών λ.χ.« ή έπανάληψις είναι μήτηρ τής μαθήσεως ». Ή κομμουνιστική προπαγάνδα δέν είναι παρά συνεχής  έπανάληψις όμοιων πραγμάτων.  

Ή ποικιλία εϊς τήν μορφήν

Διά νά μή κουράζη όμως ή προπαγάνδα μέ τήν μονοτονίαν της, πρέπει νά ποικίλλη τάς μορφάς της.Διά τοΰτο οΙ κομμουνισταί δέν περιορίζονται εϊς ένα μόνον μέσον διά τήν διάδοσιν τών ιδεών, άλλα αντιθέτως χρησιμοποιούν δι αυτόν τό σκοπόν κάθε μέσον έποικοινωνίας μεταξύ τών ανθρώπων. Τοιαϋται μορφαί τής προπαγάνδας είναι : ή συξήτησις, ή διασπορά φημών (ψίθυρος), ή οργανωμένη αλληλογραφία, ή ομιλία, ή διάλεξις, ή θεατρική παράστασις, ή κινηματογραφική προβολή, ή ραδιοφωνική εκπομπή, ή φωτογραφική έκθεσις ή έφημερίς, τό φυλλάδιον, τό βιβλίον, ή προκήρυξις, ή έφημερίς τοίχου, ή φωτοεφημερίς, ή καλλιτεχνική διακόσμησις διαφόρων χώρων ό εορτασμός διαφόρων επετείων, τά εγκαίνια διαφόρων έργων, ή όργάνωσις τοπικών πανηγύρεων καί φεστιβάλ κ.λ.π. Ή κομμουνιστική προπαγάνδα είναι μέν μία συνεχής έπανάληψις ομοίων πραγμάτων άλλα ή έπανάληψις αυτή γίνεται κατά τρόπον άνομοιόμορφον. 

Οί αγωγοί

Διά τήν διάδοσιν τών ιδεών των, οί κομμουνισταί φροντίζουν νά εξασφαλίσουν τους καταλλήλους αγωγούς ήτοι όργανα ή άτομα τά οποΐα κατέχουν θέσεις εϊς διάφορα «περάσματα» τής κοινής γνώμης. ΔΓ αυτό στρέφονται προς τό σχολεϊον, τόν στρατόν, τάς δημοσίας υπηρεσίας, τά όργανα αυτοδιοικήσεως, τά συνδικάτα, τους συνεταιρισμούς καί τά διάφορα σωματεία τά δποΐα προσπαθούν νά χρησιμοποιήσουν διά τους σκοπούς των. Επίσης προσπαθούν νά χρησιμοποιούν διά τήν διοχέτευσιν τών «θέσεων» των τά άτομα τά οποΐα λόγω τοϋ επαγγέλματος των έρχονται εϊς έπαφήν μέ ευρύτατα λαϊκά στρώματα. Εισπράκτορας λεωφορείων, γυρολόγους, κουρείς, μοδίστας, εστιάτορας, ιδιόκτητος καφενείων καί πανδοχείων, οδηγούς ταξί, θυρωρούς, ταχυδρομι¬κούς κ.λ.π. "Ολοι αυτοί αποτελούν τήν μεγά-λην στρατιάν τών προπαγανδιστών. Εϊς αυτούς βεβαίως πρέπει νά προσθέσωμεν τους ανωτέρους «διαμορφωτάς τής κοινής γνώμης», ήτοι δασκάλους, ιερείς γεωπόνους, δημοσίους υπαλλήλους, αξιωματικούς κλπ.