Τιμήθηκε και φέτος η μνήμη του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα

 

Γράφει η Ροδάνθη Κ. Παπαγιαννάκη

Γραμματέας της Ένωσης Αγωνιστών

Εθνικής Αντίστασης 1941-44 ΕΔΕΣ

 

Ανοιξιάτικη ημέρα μες στο καταχείμωνο η Κυριακή 11 Δεκεμβρίου του 2011, και στο 1^ο Νεκροταφείο της Αθήνας συγκεντρωθήκαμε και πάλι, πιστοί όπως κάθε χρόνο, παλαιοί αγωνιστές του ΕΔΕΣ του βουνού και της πόλης, φίλοι και η οικογένεια του Ναπολέοντος Ζέρβα για να τιμήσουμε για μια ακόμη φορά τη μνήμη του μεγάλου Στρατηγού, που δόξασε την σύγχρονη ελληνική ιστορία.

 

Γνωστή η δράση του στα βουνά της Ηπείρου, αλλά και η μετέπειτα πολιτική του πορεία, προς όφελος πάντοτε της Πατρίδας μας. Αγωνίστηκε με γνώμονα αποκλειστικά το εθνικό συμφέρον.

 

Στο τρισάγιο που τελέστηκε μπροστά στον τάφο του, μαζί με τη σύζυγο και την κόρη του Στρατηγού, ήταν παρόντες ο Καθηγητής Ιατρικής και αγωνιστής της Αντίστασης στην Κρήτη Εμμανουήλ Μπαντουβάς, ο Ιατρός και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων Υποστράτηγος ε.α. Ιωάννης Μαναίος, ο καθηγητής κτηνιατρικής και Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων Υποστράτηγος ε.α. Απόστολος Ράντσιος, ο Υποστράτηγος ε.α.  Νικόλαος Χατζηδάκης, ο Υποστράτηγος ε.α.  Καλλιμάνης, ο Αντιστράτηγος ε.α. Μαρίνος Γαρνέλης, οι αγωνιστές του ΕΔΕΣ Ιωάννης Ιωάννου, Σωκράτης Σιαμαντάς, Μπάμπης Κοτίνης, Κώστας Ζώης, Δημήτρης Αηδόνης, Ματθαίος Φραγκιάς, η Κα Ροδάνθη Παπαγιαννάκη, Γραμματέας της Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης ΕΔΕΣ, η Κα Ελένη Κοσσυβάκη κόρη αγωνιστού του ΕΔΕΣ, ο Διευθυντής Εθιμοτυπίας της Περιφέρειας Αττικής κ. Ανδρέας Σκαρτσίλας,  και πολλοί άλλοι, που για λόγους εξοικονόμησης χώρου δεν θα αναφέρω.

 

Η συγκλονιστική και επίκαιρη ομιλία, για τη μεγάλη αυτή προσωπικότητα, τον Αρχηγό της Εθνικής Αντίστασης, εκφωνήθηκε από τον κ. Νικόλαο Κουτσούκαλη, Γενικό Γραμματέα της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων, ο οποίος είπε τα ακόλουθα :

 

«Στρατηγέ Ναπολέων Ζέρβα.

 

Εμείς που ήλθαμε εδώ εφέτος, δεν ήλθαμε μόνο να υποκλιθούμε μπροστά στον σεπτό σου τάφο και να τιμήσουμε τη μνήμη σου, αποτίοντες τον προσήκοντα σεβασμό και τον υπέρτατο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, για τους αγώνες σου προς όφελος της Πατρίδας.

 

Εφέτος, ήλθαμε εδώ, ως ταπεινοί ικέτες, να απολογηθούμε για τις δικές μας πράξεις  και να ζητήσουμε από σένα με τη γενναία  ψυχή  να μας συγχωρήσεις.

 

Να συγχωρήσεις τη δειλία μας. Να συγχωρήσεις την αδιαφορία μας προς την Πατρίδα. Να συγχωρήσεις τις επιπόλαιες πράξεις μας, οι οποίες έφθασαν τα όρια της προδοσίας.

 

Ύστερα από τους αγώνες σου, τους οποίους έδωσες για την απελευθέρωση και τη σωτηρία της Πατρίδας, μας παρέδωσες μία χώρα ελεύθερη. Και όταν, τη μαύρη εκείνη ημέρα της δεκάτης Δεκεμβρίου του 1957 έφευγες από τη ζωή, μας άφησες ιερή παρακαταθήκη. Να κρατήσουμε τη χώρα αυτή ελεύθερη, και αν χρειασθεί, να ακολουθήσουμε τον δρόμο, που με ιδρώτα και αίμα χάραξες, όταν την 23^ην Ιουλίου του 1942, ένιωσες την γενναία ψυχή σου να αγανακτεί και την λεβέντικη καρδιά σου να αναταράσσεται, από τον ήχο της μπότας της σκλαβιάς, που έφεραν οι κατακτητές στην Ελλάδα.

 

Ζητούμε σήμερα, στρατηγέ Ναπολέων Ζέρβα, να μας συγχωρήσεις, διότι δεν τηρήσαμε την ιερή παρακαταθήκη που μας παρέδωσες, ως ο Μωϋσής τις Δέκα Εντολές, στον λαό του, αλλά, παραδώσαμε την Πατρίδα μας την Ελλάδα, ως ο Εφιάλτης τις Θερμοπύλες στους Πέρσες, ως ο Πήλιος Γούσης το Σούλι στον Αλή Πασά, ως ο Νενέκος την Πελοπόννησο στον Μπραΐμη.

 

Ανθρωπάκια σπιθαμιαίου ηθικού αναστήματος, στερούμενα αισθήματος πατριωτισμού και εθνικής συνείδησης ανέλαβαν να οδηγήσουν τη χώρα στην ιστορική της πορεία. Την οδήγησαν στην καταστροφή.

 

Ήμαστε βέβαιοι ότι, η ηρεμία σου ταράσσεται τον τελευταίο καιρό, ακούοντας πάλι την ηχηρή μπότα του Γερμανού κατακτητή, που ήλθε στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά, όχι με τα στούκας και τα πάντσερ αλλά με ανθρώπους με καλοσιδερωμένα κουστούμια, αφού σʼ αυτούς παράδωσαν τη χώρα, νέοι Εφιάλτες, Νενέκηδες και άλλοι ποικιλώνυμοι εθνικοί μειοδότες.

 

Ζητούμε στρατηγέ, να συγχωρήσεις τη δειλία μας και την απρονοησία μας. Ζητούμε στρατηγέ, να συγχωρήσεις την επιπολαιότητά μας, η οποία έγινε αιτία να παρασυρθούμε από τους ενεδρεύοντες εντός και εκτός της Ελλάδος ελληνεπώνυμους εχθρούς της και να παραχωρήσουμε μέσω αυτών, στους ξένους εχθρούς της Ελλάδος, την ανεξαρτησία της και την εδαφική της ακεραιότητα.

 

Παραδώσαμε χωρίς αγώνα, διότι ήμαστε δειλοί και ριψάσπιδες, τους τάφους των γονέων μας, να τους σκυλεύσουν οι παλαιοί κατακτητές μας. Παραδώσαμε τα ιερά χώματά μας, τα οποία είναι ποτισμένα με το αίμα χιλιάδων νεκρών Ελλήνων πατριωτών στο διάβα της Ιστορίας.

 

Ζητούμε στρατηγέ, να μας συγχωρήσεις, διότι φερθήκαμε ανάξιοι της ιστορικής μας αποστολής και προδώσαμε τα όσια και ιερά, τα οποία εσείς οι ήρωες του παρελθόντος, αφήσατε σʼ εμάς τους ανάξιους να τηρούμε και να φυλάσσουμε και γίναμε επίορκοι ενώπιον της τρισχιλιετούς ελληνικής Ιστορίας.

 

Ζητούμε γονυπετείς στρατηγέ, να μας συγχωρήσεις, διότι δεν φερθήκαμε ως άνδρες γενναίοι και Έλληνες, ως εκείνοι που σκιαγραφούνται στο απόφθεγμα του Σιμωνίδη του Κείου, που τους πεσόντες για την πατρίδα τους θεωρεί ότι είχαν λαμπρή τύχη και δεν τους πρέπει γόος, αλλά φερθήκαμε ως δειλά και ανάξια ανθρωπάκια, άτολμα και ενδιαφερόμενα για τη δική μας καλοπέραση μέσα στο καμίνι της σκλαβιάς, στο οποίο μας έρριξαν δημαγωγοί προδότες και αντί να φωνάξουμε και εμείς «Μολών λαβέ» και «ΟΧΙ», σκύψαμε το κεφάλι φοβισμένα και υποταχθήκαμε στους εχθρούς μας.

 

Λησμονήσαμε τις αρετές της Ελληνικής φυλής, λησμονήσαμε τις ηρωικές πράξεις των προγόνων μας, λησμονήσαμε την καταγραφή της Ιστορίας. Γίναμε υπηρέτες και σφογγοκωλάριοι των ξένων αντί πινακίου φακής.

 

Στρατηγέ Ναπολέων Ζέρβα:

 

Μπροστά στον σεπτό σου τάφο, στάθηκαν πολλοί και κατέθεσαν την υπόσχεσή τους ότι το παράδειγμα των δικών σου αγώνων θα αποτελεί και διʼ αυτούς φωτεινό φάρο και θα καθοδηγεί τους αγώνες τους. Στρατηγέ, σού είπαν ψέματα. Σου είπαμε ψέματα. Κανένας από εμάς δεν είχε το ηθικό ανάστημα να ακολουθήσει τον δρόμο σου. Γιʼ αυτό σήμερα, τιποτένια ανθρωπάκια, σέρνοντας τις βαριές αλυσίδες της σκλαβιάς, με τις οποίες μας έδεσαν ελληνεπώνυμοι εθνικοί μειοδότες, ζητούμε την επιείκειά σου.

 

Ζητούμε συγχώρηση γιατί δεν επείσθημεν «τοίς κείνων ρήμασι», δεν αισθανθήκαμε το βαρύ χρέος του Έλληνα και γίναμε προδότες της πατρίδας μας. Ντροπή   μας πρέπει μόνο, γιατί μέχρι τώρα δεν πράξαμε το καθήκον μας.»

 

 

Ρ.Π.