3 ΜΑΡΤΙΟΥ 1957 ΗΡΩΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΙΕΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

«Μέχρι σήμερα μαθαίνατε πώς πολεμούν οι Έλληνες. Σήμερα θα μάθετε και πως πεθαίνουν».

Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 εναντίον της Αγγλικής κατοχής.

Στις 3 Μαρτίου 1957, Άγγλοι εκατοντάδες Αγγλοι στρατιώτες περικύκλωσαν το κρησφύγετό του κοντά στον Μαχαιρά. 

Ο Γρηγόρης φώναξε τότε: «Σύντροφοι, ο θεός να με βγάλει ψεύτη, προδοθήκαμε». «Αρχηγέ, μαζί σου και στον θάνατο» ψιθύρισαν όλοι. 

Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν την κουβέντα τους και οι στρατιώτες έφθασαν στην είσοδο του κρησφύγετου. Φώναξαν στους άνδρες να παραδοθούν όμως καμία απάντηση. 

Η μάχη κράτησε για ώρες. 

Στην ομάδα του ήταν οι Ανδρέας Στυλιανού, Αυγουστής Ευσταθίου, Αντώνης Παπαδόπουλος και Φειδίας Συμεωνίδης, τους οποίους, όμως, διέταξε να βγουν από το κρησφύγετο και να παραδοθούν για να σωθούν, ενώ αυτός έμεινε και πολέμησε μόνος επί 10 ώρες τους εχθρούς, τραυματισμένος από θραύσμα χειροβομβίδας. 

Ο ίδιος αποφασισμένος να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των Άγγλων και αν χρειαστεί να θυσιαστεί τους είπε: 

«Μέχρι σήμερα μαθαίνατε πώς πολεμούν οι Έλληνες. Σήμερα θα μάθετε και πως πεθαίνουν».

Αμέσως, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. 

Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός. 

Σύμφωνα με μαρτυρία του συμπολεμιστή του Αυγουστή Ευσταθίου, που μετά τη ρίψη χειροβομβίδας στο κρησφύγετο επέστρεψε, με υπόδειξη των Άγγλων, για να διακριβώσει αν ο Αυξεντίου ήταν ζωντανός και να τον πείσει να παραδοθεί. 

 Ο Αυγουστής προτίμησε να μείνει μαζί με τον αρχηγό του. 

Ο Γρηγόρης φώναξε: «Τώρα είμαστε δύο. 

Ελάτε να μας πάρετε». Και η μάχη συνεχίστηκε ως το απόγευμα. 

Προσπάθειά τους ήταν να κρατήσουν τη μάχη μέχρι να νυχτώσει και επωφελούμενοι από το σκοτάδι να διαφύγουν. 

Οι Άγγλοι στρατιώτες, που αντιλήφθηκαν τον σκοπό τους, περιέλουσαν το κρησφύγετο με βενζίνη, το πυρπόλησαν και έκαψαν ζωντανό τον Αυξεντίου, ενώ ο Αυγουστής Ευσταθίου, με βαριά εγκαύματα, επιχειρεί έξοδο και συλλαμβάνεται.

 Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Ζήδρος, ενώ μετά τον ηρωικό θάνατό του ονομάστηκε «Σταυραετός του Μαχαιρά».

ΒΕΡΟΛΙΝΕΙΟΣ ΣΥΝΘΗΚΗ 13 Ιουνίου-13 Ίουλίον 1878

(ευτυχώς που Υπήρχαν και οι Άγγλοι- οι οποίοι  φυσικά  λόγω των συμφερόντων τους στην περιοχή έβαλαν τέλος στα σχέδια της Ρωσίας για μεγάλη Βουλγαρία )

Ευτυχώς, αϊ μεγάλοι! ευρωπαϊκάι δυνάμεις και δή ή Αγγλία και ή Αυστρία, ώς εχουσαι αντίθετα συμφέροντα, αντέδρασαν κατά της  συν­θήκης τοΰ Άγιου Στεφάνου καϊ επετεύχθη εκείνο, τά οποίον δεν ήδύνατο νά πράξη ή Ελλάς. Ούτω, ή Αγγλία μετά μεγίστης δυσφορίας είδεν τήν καθοδον εϊς τό Αίγαίον της Ρωσίας διά της Βουλγαρίας. Και ή Αυστρία όρεγομένη τήν Θεσσαλονίκην και γενικώτερον τήν έπέκτασίν της είς τήν Έλληνικήν Χερσόνησον, αντέταξε πείσμονα άντίδρασιν διά την συνθήκην ταυτην. Κατόπιν τούτου, ή Αυστρία επρότεινε σύγκλησιν ειδικου συνεδρίου εν Βερολίνω, τό αυτό έτος 1878, προς έπανεξέτασιν της συνθήκης τσϋ Αγίου Στεφάνου. Ή πρότασίς της, ύποστηριχθείσα ύπό της Αγγλίας καΐ υπό τοΰ συνόλου τών ευρωπαϊκών δυνάμεων, εσχεν ώς αποτέλεσμα τήν σύγκλησιν τοϋ έν Βερολίνω Συνεδρίου, άπο 13 Ιουνίου-13 Ίουλίον 1878.

Ή Ρωσία απεδέχθη τήν σύγκλησιν τοϋ Συνεδρίου, υπολογίζουσα εις τήν ύποστήριξίν της εκ μέρους τοϋ Πρωθυπουργού της Γερμανίας Βίσμαρκ. Ή Γερμανική όμως εξωτερική πολιτική ειχε συνδεθεί στενώς καϊ συνταυτισθει μετά της Αυστριακής τοιαύτης, Έν τω μεταξύ, ή Άγγλία εννέα ημέρας πρό της συγκλήσεως τοΰ συνεδρίου, τήν 4ην Ιουνίου 1878, συνάπτει μυστικήν συμφωνίαν μετά της Τουρκίας, δι' ής εϊς μέν την Άγγλίαν ή Τουρκία έπώλει τήν Κύπρου ή δέ Αγγλία άνελάμβανεν τήνύποχρέωσιν, έναντι της παροχής ταύτης, να υποστήριξη, τάς Τουρκικάς απόψεις  κατά  τό  Συνέδριον.   ,

Ούτω ή Ρωσία άπεμονώθη τελείως κατά τό έν λόγω Συνέδριον και υπέστη  καθολικήν  πολιτικήν  ήτταν.

Μετά τήν λήξιν τοΰ Συνεδρίου, υπεγράφη ή γνωστή Βερολίνειος ΣυνΘήκη, δι' ής τά σύνορα της Βουλγαρίας περιεκόπησαν και τα οριά των πρός βορραν έπεξετάθησαν εως τόν Δούναβιν και πρός τόν Νότον εως τόν Αϊμον. Ίδρύθη επίσης ή αυτόνομος επαρχία της ανατολικής Ρωμυλίας μέ Διοικητήν Χριστιανον. Είς τήν έν λόγω έπαρχίαν ή Τουρκία δεν είχε δικαίωμα νά διατηρη στρατόν καΐ ώς γλώσσαι της επαρχίας ταύ­της καθωρίσθησαν αϊ Ελληνική Βουλγαρική και Τουρκική Ισότιμοι.

Τό Μαυροβούνιον και ή Σερβία έπεξετάθησαν έδαφικώς. Ή Τουρκία ϋπεχρεώθη, διά τοϋ άρθρου 23 της συνθήκης, είς περιοχάς εκ της Ευρω­παϊκής Τουρκίας, ενθα ύπηρχον ισχυρά χριστιανικά στοιχεία, νά προβή εις διοικητικός μεταρυθμίσεις. Εις τήν συνθήκην ταύτην ή Βοσνία καΐ Έρ-γεγοβισκ έπεδικάσθησαν εις τήν Αύστρίαν, ύπό τήν έπικυριαρχίαν ομως τοϋ Σουλτάνου. Τέλος, άπό ελληνικής πλευράς, ή Ελλάς εστειλεν είς τό έν λόγω συνέδριον δύο αντιπροσώπους, οΐ όποιοι έγένοντο δεκτοί μόνον ώς παρατηρηταί και δή μετά μεγίστης ψυχρότητος άπό όλους, ϊδίως δε άπό τήν Ρωσίαν.

Ουδεμία παραχώρησις έγένετο είς τήν Ελλάδα και μόνον έγένετο δεκτή ή πρότασις τοΰ Γάλλου αντιπροσώπου, δι ής προσεκαλεϊτο ή Τουρκία νά παράσχη διαρυθμίσεις των συνόρων της υπέρ της "Ελλάδος.

Ή ευχή όμως τοϋ συνεδρίου παρέμεινε μόνον ώς ευχή, διότι ή Τουρκία ήρνήθη να προβή είς παραχώρησίν τινα καΐ ούτω ή Ελλάς ουδέν Εκέρ-δίσεν υπέρ εαυτής άπό τό εν λόγω συνέδριον. Ή Ελλάς ομως κατόπιν της ανωτέρω ευχής, προέβη εις διαφόρους προσπάθειας καΐ μετά διετίαν, ήτοι τό 1880, επετεύχθη νά συνελθη έν Βερολίνω είδική διάσκεψις καθ' ήν,

κατόπιν της επιμονής τοΰ "Αγγλου πρωθυπουργού Γλάδστωνος απεφασίσθη ή είς τήν Ελλάδα ένσωμάτωσις των επαρχιών "Αρτης καΐ Θεσσαλίας, πλην της επαρχίας Έλασσώνος. Ή ώς άνω ένσωμάτωσις έπραγματοποιήθη τό έπόμενον ετος  1881.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ 3 Μαρτίου 1878

ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ 3 Μαρτίου 1878

Άψευδής άπόδειξις των κατά τών Ελλήνων προθέσεων της Ρωσίας, είναι ή συνθήκη τοΰ Αγίου Στεφάνου, μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, δι' ής ή Τουρκία, ήττηθεΐσα, αναγκάζεται νά παραχώρηση εδάφη προς δημιουργίαν της μείζονος Βουλγαρίας, ενω, άν ο Τσάρος ήθελεν, ήδύνατο νά βελτίωση αισθητώς τήν θέσιν της Ελλάδος.

Τουναντίον, ο Ίδιος διέταξεν προσωπικώς τον Στρατηγόν Ίγνάτιεφ: «Μηδεμίαν σπιθαμήν υπέρ της Ελλάδος». Κατωτέρω παραθέτομεν λεπτομερείας τινάς της έν λόγω συνθήκης.

Ή συνθήκη αϋτη υπεγράφη είς "Αγιον Στέφανον, προάστειον της Κων/πόλεως, τήν 3ην Μαρτίου 1878 καϊ είναι γνωστή είς τήν Ιστορίαν ύπό τό όνομα «Συνθήκη τοΰ Αγίου Στεφάνου» Εϊναι αξία της μελέτης καϊ της μνήμης παντός "Ελληνος, διότι δι' αυτής διαγράφεται ή μεγάλη των Βουλγάρων ίδεα, εις τήν έκπλήρωσιν της όποιας τείνει έκτοτε αδια­λείπτως ή Βουλγαρική πολιτική, θεωρούσα ότι άπέκτησεν, έκ της συνθή­κης ταύτης, απαράγραπτα  δικαιώματα.

Εμπνευστής της Συνθήκης ταύτης είναι, ό ουσιαστικός αρχηγός τοϋ Πανσλαυϊστικοΰ Κομιτάτου της Ελληνικής χερσονήσου, Πρεσβευτής της Ρωσίας έν Κων/πόλει Στρατηγός κόμης Ίγνάτιεφ, όστις, μετά τήν ύπογραφήν,  έδήλωσε είς τους  Βουλγάρους:

«Τώρα οί "Ελληνες ας πάνε κολυμπώντας είς τήν Κωνσταντινούπολη».

Τά πλέον  ενδιαφέροντα άρθρα της συνθήκης είναι τό κάτωθι :
"Αρθρον   1ον: Τό Μαυροβούνιον κηρύσσεται άνεξάρτητον καϊ λαμ­βάνει τό Γάτσο,  Ραχώβ,  Ρασχάϊ,  Σπούλαν,  Βογδορίτσαν καϊ Σαβλιάκ.
"Αρθρον 3ον: Ή Σερβία καθίσταται ανεξάρτητος λαμβάνουσα τήν κοιλάδα τοΰ Δρίνου καϊ τό μικρόν Σβόρνικ.
"Αρθρον  6ον: Ή Βουλγαρία θά σχηματίση αύτόνομον υποτελή ήγεμονίαν μετά Χριστιανικής Διοικήσεως και Εθνοφρουράς.
   Τά  Οριστικά της Βουλγαρίας σύνορα θά διαχαραχθώσι παρά μικτής Τουρκορωσικής επιτροπής, προ τής έκκενώσεως τήςΡωμυλίας ΰπό των Ρωσικών στρατευμάτων, (Επισυνάπτεται τή" συνθήκη Χάρτης)
     Τά Σύνορα ταϋτα θά χαράσσωνται άπο Βράνιας εις Καστοριάν δια τοΰ Καραντάγ - Σαμαρίνα καΐ   τών  Όρέων   τοΰ   Γράμμου Της συμβολής τοΰ Μογλενιτσα και Βαρδάρι (Άξιοΰ).Προς δυσμάς της Θεσσαλονίκης μέχρι των μέσων τοϋ Βεσικ - Γκόλ θα φθάνωσι μετά τον Καρασου(Στρυμών) εις την Καβάλαν θά άκολουθήσωσι τονΚόλπον τής Καβάλας καΐ την άλυσον τοΰ Τσάλ Τεπέ μέχρι των ορέων της Ροδόπης, και διερχόμενα τον ποταμόν "Αρδαν θά αφίνωσιν έκτός τήν'Ανδριανούπολιν, θά φθανωσι δια τοϋ Λουλέ- Μπουγκαζ εις τον Εύξεινον, θα παραταθώσι μέχρι τοϋ Χακίμ - Τατζιασή κσΐ Εκείθεν μέχρι Μαγκάλαςκαΐ θα άκολουθήσωσι τά όρια τοΰ Σαντζάκ της Τουλέσης μέχρικάτωθεν της Ρόστολης επι  του Δουνάβεως....................

Έν άλλαις λέξεσι έδημιουργεΐτο μία μεγάλη Βουλγαρία ή οποία θά περιλάμβανε πλην της σημερινής   Βουλγαρίας:-Την  Νότιοι» καΐ τήν  Άνατολικήν Σερβίαν

-Την  Έλληνικήν  Δυτικήν  Μακεδονίαν.   (μέγα μέρος)

-Τήν Δυτικήν Άλβανίαν με τήν Κορυτσάν

-Τήν  Έλληνικήν   Κεντρικήν  καΐ   Άνατολικήν   Μακεδονίαν, (πλην της Πόλεως Θεσσαλονίκης καΐ της   Χαλκιδικής).

- Τμήμα της Δυτικής καί Ανατολικής Θράκης.

"Αρθρον 7ον : Ή εγκαθίδρυσιςτήςνέαςΔιοικήσεως θά άνατεθή έπϊ δύο ετη είςΡωσον Έπίτροπον.

Ή Συνθήκη του 'Αγιου Στεφάνου, είναι ή σαφεστέρα έκδήλωσις τών Πανσλαυϊστικών τάσεων τής Ρωσίας, καταδικάζουσα εκατοντάδας χι­λιάδας Ελλήνων εις τον έκβουλγαρισμόν.

Εις ταύτην απεκαλύφθη ή με­γάλη υποκρισία της Ρωσίας περί προστασίας δήθεν τών Χριστιανών τής Ελληνικής Χερσονήσου.

Ή Ρωσία έδημιούργησε Μεγάλην Βουλγαρίαν είς βάρος της Ελλάδος, ότε, οΰτε ενα πυροβολισμόν δεν εΐχον ρίψει οι Βούλγαροι διά τήν Ελευθερίαν των, αντιθέτως μέ τήν Ελλάδα, ή οποία υπήρξε πάντοτε ό συμπαραστάτης τής Ρωσίας, είς ολους τους κατά τών Τούρκων πολέμους της, ής οΰτε καν τ' ονομα αναφέρεται εις τήν συνθήκην τούτην. Ουδεμία πλέον έλπΐς άπέμενεν εις τήν Ελλάδα διά τήν έπέκ-τασιν της πρός βορραν. Ή Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, διά τής συν­θήκης, άπεκόπτοντο έκ τής Ελλάδος διά τής παρεμβολής εδαφών παρα­χωρουμένων είς τήν Βουλγαρίαν, είς τρόπον ώστε, θαττον ή βράδιον μοιραίωσ νά καταβροχθησθώσι και αύται ύπό τών Βουλγάρων.

Κατήφεια καΐ πόνος έπέπεσεν έπί τοΰ Ελληνισμού, όστις έβλεπε τήν σκληράν  διάψευσιν  τών  ελπίδων του.

Απανταχού της Μακεδονίας, είς πόλεις και χωρία, όργανοΰνται συλλαλητήρια καΐ συντάσσονται ψηφίσματα: προς τάς Μεγάλας Δυνά­μεις

Εις ανάλογους ενεργείας προβαίνουσι καΐ αί Μακεδόνικαι οργανώ­σεις τοΰ Εξωτερικού, ώς της Κωνσταντινουπόλεως, Βιέννης, Αθηνών, κ,λ.π.

Δια της συνθήκης ταύτης ό Τσάρος οργάνωσε τους Βουλγάρους εις κράτος καΐ τους έστρεφεν έναμτίον τοΰ Ελληνισμού, δια νά έμποδίση τήν προς Βορραν άνοδον τών Ελλήνων, με κύριον σκοπόν ή Ρωσία νά δυνηθη εντός ολίγου, νά έξέλθη εΰκολώτερα είς τήν Μεσόγειον.

Ό δέ Ρώσος συγγραφεύς της τότε έποχης Ντοστογιέφσκη, (1821 - 1881) εγραφεν «Ή ένότης τών Σλαύων εις εν κράτος είναι ό κύριος σκοπός παντός Ρώσου πολιτευόμενου άρχοντος. Είναι πόθος φανερός καΐ πάντοτε ενδόμυχος, ή δέ Κων/πολις, αργά ή γρήγορα, θά γίνη ίδική μας».

Δύσμοιρη Ελλάς!! Και όμως, μόλις έκηρύχθη ό πόλεμος αυτός με­ταξύ Τουρκίας καΐ Ρωσίας, και παρά τά δεινά πού σοΰ είχεν επισωρεύσει ό Κριμαϊκός πόλεμος, έκαμες τόσες καΐ τόσες προσπάθειες διά νά δώσης οτι ήδύνασο προς βοήθειαν της Ρωσίας.