ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΑΣ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ

 

Ιστορικό - Επετειακό: Νύκτα 25/ 26 Νοεμβρίου 1942, η ανατίναξη της ιστορικής σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου, από τις ενωμένες ακόμη αντιστασιακές οργανώσεις ( ΕΔΕΣ- ΕΛΑΣ) και των Άγγλων σαμποτέρ. Επειδή πάλι ακούμε και θα ακούσουμε ότι όλη την επιχείρηση ήταν κατόρθωμα του ΕΛΑΣ , διαβάστε το παρακάτω κείμενο για να καταλάβετε ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του ΕΑΜ και τού ΕΛΑΣ ( η βίαια κατάληψη τής εξουσίας μετά την απελευθέρωση από τούς κατακτητές ναζιστές) ,ως και το "βρώμικο" παιχνίδι που διαχρονικά πραγματοποίησε. 

Μετά από ένα τετράμηνο από την ανατίναξη της ιστορικής σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο ΕΛΑΣ ΕΚΤΕΛΕΊ ΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ "ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΥΣ" ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΆΜΟΥ, ΔΙΌΤΙ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.... Ανεβαίνοντας από Λαμία προς Καρπενήσι στην είσοδο του χωριού Τυμφρηστός, τελευταίο χωριό του Νομού Φθιώτιδος και λίγο πριν φθάσουμε στο Νόμο Ευρυτανίας, συναντάμε σε έναν ιδιωτικό χώρο το άγαλμα του Ανθυποσμηναγού Ιπτάμενου Νικολάου Ε.Κωστορίζου και ένα μικρό μουσείο, το οποίο φροντίζουν και συντηρούν οι συγγενείς του....Ένας ξεχασμένος ήρωας του Ελληνοαλβανικού μετώπου, του έπους του 1940,της αντίστασης κατά των κατοχικών δυνάμεων πού δυστυχώς υπήρξε ένας από τα πρώτα θύματα ,του διαφαινόμενου στη συνέχεια αδελφοκτόνου καταστάσεως, στο βωμό του ιδεολογικού συμφέροντος... Από τις αρχές του 1943 είχαν διαφανεί τα πρώτα σημάδια διχασμού στην κωμόπολη της Σπερχειάδος Δυτικής Φθιώτιδος.Το πρώτο περιστατικό πού προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση ήταν η δίκη και καταδίκη σε θάνατο από ανταρτοδικείο (" λαϊκό δικαστήριο") του ΈΛΑΣ, του Επισμηνία Νικολάου Ε. Κωστορίζου ("Καπετάν Γκέκας", στην επιχείρηση της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου την 25/26 Νοεμβρίου 1942), από το χωριό Τυμφρηστός, επίσης της Δυτικής Φθιώτιδος, με την κατηγορία της επιορκίας και λιποταξίας στην οποία προστέθηκε και η χαλκευμένη κατηγορία για απόπειρα δολοφονίας του Άρη Βελουχιώτη. Ήρωας του Αλβανικού έπους εντάχθηκε στην αρχή στον ΕΛΑΣ και έλαβε μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ( "Καπετάν Γκέκας"). Λίγο αργότερα και όταν κατάλαβε τον ρόλο του ΕΑΜ, διότι δεν ήταν κομμουνιστής, εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ μαζί με άλλους 25 συμπολεμιστές του και έφτιαξε μία αντάρτικη ομάδα και συνεργάστηκε με την αντιστασιακή οργάνωση ΕΣΑΠ ( Ελληνικός Στρατός Απελευθερωτικής Προσπάθειας) των Σαράφη- Κωστόπουλου( Ταγματάρχη απότακτο του βενιζελικού κινήματος του 1935), στην περιοχή της Καρδίτσης Θεσσαλίας . Η σύλληψη και ο αφοπλισμός του Ταγματάρχη Κωστόπουλου Γεωργίου και του Κωστορίζου Νικολάου έγιναν στο χωριό Μορφοβούνι (Βουνέσι) της Καρδίτσας, την νύκτα της 2 προς 3 Μαρτίου του 1943 Συνελήφθει μαζί με τον Σαράφη ,Κατσίφα Ευάγγελο ("καπετάν Βάρδας" στην επιχείρηση του Γοργοποτάμου, ως ομαδάρχης 12 ανταρτών, Ενωματάρχης από την Χόχλια Ευρυτανίας) και τον Δίκαιο Νικόλαο, Χωροφύλακα, από τα Αγρίδια Ίμβρου και οδηγήθηκαν στη Σπερχειάδα Δυτικής Φθιώτιδος στα μέσα Μαρτίου 1943 . Πριν φθάσουν στη Σπερχειάδα, στην Ρεντίνα Καρδίτσης, όπου ο ΕΛΑΣ είχε την Σχολή των Εφέδρων Αξκων του, στο σχολείο του χωριού , το πρωτοπαλίκαρο του Άρη Βελουχιώτη, ο Σπερχειαδίτης Φώτης Μαστροκώστας ("Καπετάν Θάνος"), αφού τους βασανίζει, παίρνει και την προαποφασισμένη τελική απόφαση ότι έπρεπε να εκτελεσθούν και οι τέσσερες ως εχθροί και προδότες του λαού. Ο Σαράφης δέχεται να

ενταχθεί στον ΕΛΑΣ, μάλιστα έγινε και ηγέτης του και οι τρείς οδηγήθηκαν στη Σπερχειάδα, εξαντλημένοι και βασανισμένοι, το βράδυ φυλακίζονται σε ένα σπίτι πάνω από την κεντρική πλατεία και τους κρεμάνε κουδούνια...(Μεταξύ τους όλοι γνωστοί και κοντοχωριανοί από διπλανά χωριά ...).Το ανταρτοδικείο(" λαϊκό δικαστήριο") συνεδρίασε στο καφενείο του Κωνσταντίνου Κοκκαλιά, που βρισκόταν στο νοτιοανατολικό άκρο της κεντρικής πλατείας. Μεταφέρθηκαν την παραμονή της εκτέλεσης τους και οι τρείς στην Άνω Καλλιθέα Σπερχειάδος . Εγκλείστηκαν στο σχολείο και πριν την ανατολή του ηλίου εκτελέστηκαν....Ήταν 19 Μαρτίου 1943..Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι όλο το βράδυ ο Κωστορίζος Νικόλαος τραγουδούσε πατριωτικά τραγούδια και εμψύχωνε τους μελλοθάνατους. Την ώρα δε της εκτέλεσης του τραγουδούσε τον Εθνικό Ύμνο!! Πηγή:Απο το βιβλίο του συνταξιούχου εκπαιδευτικού κ. Βασίλη Κ.Κανέλλου: " Η Σπερχειάδα στα χρόνια του εμφυλίου( 1944- 1949)"...... Γιά το ίδιο θέμα περιληπτικά στοιχεία παρμένα απο το βιβλίο του Αρχηγού του Ε .Σ.Α.Π αποτακτου Ταγματάρχη του βενιζελικού κινήματος του 1935 ,Κωστόπουλου Γεωργίου , " Χρονικό 1942 - 1945 " εκδόσεις " Αλφειός. Υπόθεση Κωστορίζου:

Ο αρχισμηνίας Νίκος Κωστορίζος, από τον Τυμφρηστό Φθιώτιδας, ήρωας του αλβανικού μετώπου και τιμημένος με χρυσό αριστείο ανδρείας, το φθινόπωρο του 1942 σχημάτισε 20μελή αντάρτικη ομάδα και εντάχθηκε αρχικά στον ΕΛΑΣ. Το Δεκέμβριο του 1942 αποχώρησε από τον ΕΛΑΣ με πρόθεση να ενταχθεί στον ΕΔΕΣ. Εντάχθηκε όμως στον Εθνικό Στρατό Απελευθερωτικής Προσπάθειας (ΕΣΑΠ) που δρούσε στη Δυτική Θεσσαλία, με αρχηγό τον ταγματάρχη Γεώργιο Κωστόπουλο, που κι αυτός είχε αποχωρήσει από τον ΕΛΑΣ. Ο Κωστόπουλος ήταν σε επαφή με τον Συνταγματάρχη Στέφανο Σαράφη για να αναλάβει τη στρατιωτική αρχηγία της οργάνωσης.

Τελικά, αρχές Μαρτίου του 1943 συλλαμβάνονται οι 3 ως και μέλη της ομάδας των, αφοπλίζονται και μεταφέρονται στη Σπερχειάδα στις 11 Μαρτίου, όπου και κλείστηκαν στο καφενείο του Κρίκου, στην κεντρική πλατεία.

Στις 12 Μαρτίου του 1943 συγκροτήθηκε στη Σπερχειάδα ανταρτοδικείο με σκοπό να δικάσει 17 αντάρτες με την κατηγορία της επιορκίας και λιποταξίας από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Μεταξύ αυτών και ο αρχισμηνίας Νικόλαος Ε. Κωστορίζος (" Καπετάν Γκέκας" ). Ο Κωστορίζος κατηγορούνταν επιπλέον για απόπειρα δηλητηρίασης του Άρη Βελουχιώτη και επίσης για αθέτηση υπόσχεσης γάμου προς την αδελφή του "καπετάν Φαρμάκη" , αντάρτη του ΕΛΑΣ.

Πρόεδρος του ανταρτοδικείου, που συνεδρίασε στο καφενείο του Κοκκαλιά, ήταν ο Φώτης Μαστροκώστας ("Θάνος" ), σύνεδροι οι Γεώργιος Χουλιάρας ("Περικλής" ) και Δήμος Τσιώκος ("Παρνασσιώτης" ) και επίτροπος ο δικηγόρος Ευάγγελος Παπαδάκης ("Λευτεριάς" ).

Όλοι οι κατηγορούμενοι δήλωσαν ευθαρσώς ότι αποχώρησαν από τον ΕΛΑΣ διότι δεν ήταν κομμουνιστές. Ο δε Νικόλαος Ε. Κωστορίζος δεν αποδέχτηκε τις δύο άλλες κατηγορίες τις οποίες χαρακτήρισε χαλκευμένες (σκευωρίες). Ως προς την πρώτη κατηγορία δήλωσε:

«Κύριοι ομολογώ και παραδέχομαι την απαγγελθείσαν εναντίον μου κατηγορίαν της επιορκίας, ην διεπράξαμεν μετά των ανταρτών μου διότι δεν ηδυνάμεθα να εργασθώμεν υπέρ της επικρατήσεως του Κομμουνιστικού Κόμματος, διότι δεν επιστεύαμεν ούτε πιστεύουμε εις αυτό, ενώ κατά την κατάταξίν μας, ή μάλλον κατά την ορκομωσίαν μας, ουδέν μας εδηλώθη περί αυτού, περί του ότι θα ειργαζόμεθα υπέρ της επικρατήσεως του κομμουνισμού εις την Ελλάδα».

Τη διαδικασία της δίκης –από τα μέσα της κι ως το τέλος- παρακολούθησαν και δύο ένστολοι Άγγλοι Λοχαγοί....

Στις 11 μ.μ. εκδόθηκε η απόφαση. Καταδικάστηκαν όλοι τους σε θάνατο. Των δεκατριών ανεστάλη η εκτέλεση και διατάχθηκαν να απανακαταταγούν στον ΕΛΑΣ. Οι υπόλοιποι τέσσερις που καταδικάστηκαν σε θάνατο ήταν: Αρχισμηνίας Νικόλαος Κωστορίζος, Ενωματάρχης Κατσίφας Ευάγγελος ( "Βάρδας" ), Λοχίας Πεζικού Βούλτσος Ιωάννης ("Αίας" ) και Υπενωματάρχης Δικαίος Νικόλαος ("Νικηταράς" ).

Απομονώθηκαν σε ένα δωμάτιο-κρατητήριο του καφενείου. Το άλλο πρωί επισκέφθηκε τον Νικόλαο Κωστορίζο η μητέρα του και παρέμειναν μαζί ως τη δύση του ηλίου. Κατά το σουρούπωμα οι μελλοθάνατοι μεταφέρθηκαν στην Άνω Καλλιθέα και κλείστηκαν στο σχολείο. Το άλλο πρωί εκτελέστηκαν μαζί με άλλους 4 ζωοκλέφτες. Κατά την ώρα της εκτέλεσης ο Κωστορίζος τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο. Μετά το θάνατό τους τα μέλη του αποσπάσματος μοιράστηκαν τα ρούχα των εκτελεσμένων.

Το εκτελεστικό απόσπασμα αποτελούσε η ομάδα του "καπετάν Τζίμη" . Το όνομά του ήταν Γρηγόριος Γρηγορίου, Σπερχειαδίτης, πρώην χωροφύλακας.

Όταν ο Βελουχιώτης πληροφορήθηκε το γεγονός, φέρεται να είπε: «Δεν θα άφηνα εγώ να χαθούν τέτοια παλικάρια»...... (Χαριτόπουλος, «Άρης. Ο αρχηγός των ατάκτων» σελ. 210).

Ο Κωστόπουλος παρακολούθησε τη δίκη και πέρασαν μαζί με τον Νικόλαο Κωστορίζο τη νύχτα που ακολούθησε. Ο Κωστόπουλος κι ο Σαράφης οδηγήθηκαν στη συνέχεια στο χωριό Κολοκυθιά Δυτικής Φθιώτιδας και με την απειλή του θανάτου τούς ζητήθηκε να ενταχθούν στον ΕΛΑΣ...... Αυτή ήταν η " ενωμένη Εθνική Αντίσταση" , κατά των κατακτητών ναζιστών.....Όσοι από τους παραπάνω "καπεταναίους" ανταρτοδικες, " ρουφιάνους", ακάματηδες και τεμπέληδες, κουμουνιστοσυμμοριτες, επέζησαν από το 1982 με νόμο του λαοπλανου Αντρέα αποκαταστάθηκαν ακόμη και με τον βαθμό του Αντιστράτηγου, με ανάλογες συντάξεις και μερίσματα από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού ( Μ. Τ.Σ)( από τούς μερισματούχους αυτούς που πολεμούσαν και κατέσφαξαν όταν " έπεφταν" στα χέρια τούς και που ακόμη πολύ τούς " αγαπάνε") και από το Ναυτικό Απομαχικο Ταμείο ( Ν. Α. Τ), τα οποία και τα δύο χρεοκόπησαν.... Κατά τόμους ερχόταν οι εγκύκλιοι διαταγές για την χορήγηση συντάξεων και μερισμάτων " εθνικής αντίστασης".... Όλα για τα " ψηφαλακια".....Γιά αυτό φθάσαμε εκεί που φθάσαμε και μυαλό δεν βάζουμε...

 

Πηγή:  Κωνσταντίνος Κατσαούνης 

 

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΟΜΑΔΟΣ ΑΓΟΥΡΙΔΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΑΡΑ 

Ό Γιάννης Άγουρίδης, καταγόμενος άπό τό χωρίο Δύο Βουνά, οίκειοθελως έλα­βε μέρος είς τήν άνατίναξιν τής γεφυρας τσύ Γοργοποτάμου

 Απο Συμπληρωματικές Έκδόσεις του Γ.Ε.Σ. με Αρ.86 με τίτλο Εθνική Αντίσταση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Ψαρρού 1941 - 1944(εκδόθηκε το 1979)

---

Ό Καϊμάρας έπληροφορήθη κατά τήν είς Μαυρολιθαρι αφιξίν του τήν έκτέλεσιν, κατά

τήν προηγουμένην ήμέραν ϋπό του "Αρη Βελουχιώ­τη καί τών καπεταναίων του, 14 ανταρτών τής άμάδος Τζιβάρα - Άγουρίδη 

(Ό Γιάννης Άγουρίδης, καταγόμενος άπό τό χωρίο Δύο Βουνά, οίκειοθελως έλα­βε μέρος είς τήν άνατίναξιν τής γεφυρας τσύ Γοργοποτάμου),τους όποιους συνέλαβε διά δόλου.

Οί κάτοικοι του χωρίου τού­του ήσαν έντρομοι καί αγανακτισμένοι διά τά βασανιστήρια, τά όποΐα υπέστησαν οί εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, διά τόν μόνον λόγον, οτι δέν ήθελαν νά υπαχθούν ύπό τόν "Αρην, του οποίου τό τμήμα έθεώρουν ώς καθαρώς κομμουνιστικόν.

       Άφου τους έκάλεσεν είς Μαυρο­λιθαρι προς δήθεν συνεργασίαν και συνεννόησιν, τήν νύκτα τους κατένειμεν είς διαφόρους οίκίας προς διανυκτέρευσιν. Μετά τό μεσονύκτιον διέταξε τήν συλληψιν και τόν άφοπλισμόν του Τζιβάρα καί τών ανταρ­τών του.

Τήν πρωΐαν τής επομένης, παρουσία τών κατοίκων τοΰ χωρίου, τους ύπεχρέωσαν νά σκάψουν πρώτον τους τάφους των είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου,έν συνεχεία τους έδειραν μέχρις αίματος διά μαστιγίων συρ­μάτινων καί τους διεπόμπευσαν είς τά μάτια τών κατοίκων του χωρίου,

κατηγορουντες αυτούς ώς προδότας καί όργανα τών Ιταλών.

Τέλος δε διά μαχαιρών έθραυσαν τά όστα τών βραχιόνων των καί απέκοψαν τά ακρα τών περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τά θύματα ταυτα υπέκυψαν άπό τά φρικτά βασανιστήρια.

Παρά τάς γοεράς κραυγάς τών ανδρών τούτων, ουδείς έκ τών υποχρεωτικώς παρισταμένων χωρικών έτόλμησε νά έπέμβη ή νά διαμαρτυρηθή.

Πάντα ταΰτα έξετελέσθησαν συμφώνως προς τάς διαταγάς του Βελουχιώτη, ό οποίος έπρωτοστάτει είς τό άπαίσιον καί θηριώδες αυτό έγκλημα.

Τήν σύζυγον τοΰ Τζιβάρα  έβασάνισε καί έξετέλεσεν ό Ιδιος ό "Αρης Βελουχιώτης διά μαχαίρας.

Τά πτώματα των θυμάτων τούτων έτάφησαν είς τό Νεκροταφεΐον του χωρίου.

---

Οί κάτοικοι του Μαυρολιθαρίου καί Ιδίως αί γυναίκες ήσαν κάτωχροι καί ετρεμον άπό τά έργα του στυγερού έγκληματίου "Αρη Βελουχιώτη.

Κατά τήν παραμονήν του είς Μαυρολιθάρι ό Καϊμάρας έφιλοξενήθη εϊς τήν οίκίαν του Άνθ/γου Μώκου ή Καλλία ('), τήν έπομένην δέ μετέβη είς τό χωρίον Κονιάκος, όπου συνήντησε τόν άρχηγόν του ΕΛΑΣ Δωρίδος μόνιμον Άνθ/γόν Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητήν του καί φίλον του.

Τόσον έκ τίς γενομένης συζητήσεως μετ' αύτοϋ, οσον καί έκ τής συστηματικής προπαγάνδας, ή όποια έγένετο είς τους άνδρας τής ομά­δος του (20 περίπου αντάρτες) υπό γνωστών κομμουνιστών (θεωρία κομ­μουνιστική, άσματα Ποπώφ κλπ) διεπίστωσε πλέον οτι πράγματι ό ΕΛΑΣ ήτο όργάνωσις καθαρώς κομμουνιστική.

Τάς ανωτέρω εντυπώσεις του, αί όποΐαι δέν ήσαν καθόλου ευχάριστοι, έγνωστοποίησεν Ο έν λό­γω Υπολοχαγός είς τούς άλλους αξιωματικούς τής Επιτροπής.