ΚΥΠΡΙΑΚΟ 2

Κατεβάστε απο εδώ τραγούδια για την Κύπρο μας

Τα Τραγούδια της ΕΟΚΑ μερος 1ο
Τα Τραγούδια της ΕΟΚΑ μερος 2ο

Εισαγωγή 1.Ή Κύπρος κειμένη είς τήν Ν. Άνατολικήν λεκάνην της Μεσο­γείου, έναντι τού κόλπου της Άλεξανδρέττας, είναι ή μεγαλύτερα των Ελληνικών νήσων καί ή τρίτη είς έκτασιν είς τήν Μεσόγειον νήσος. 2."Εχει έπιφάνειαν 9282 χλμ2 κα'ι πληθυσμόν 550.000 κατοίκων, εκ των οποίων 81% "Ελληνες καί 18% Τούρκοι, τό δέ ϋπόλοιπον 1% "Αγγλοι, Γάλλοι κλπ.'Εκτός τών 450.000 περίπου κατοίκων τής νήσου υπάρχει κα'ι ό απόδημος πληθυσμός Κυπρίων είς τήν άλλοδαπήν, περί τάς 105.000 (Αΐγυπτον,Σουδάν, Άμερικήν, Καναδά Αυστραλία ; Άγγλίαν, Ελλάδα καί Άφρικήν). 3.Τό όνομα Κύπρος τό συναντώμεν διά πρώτην φοράν είς τήν Όδύσσειαν τοϋ Όμηρου. Εις τήν Ίλιάδα εξ άλλου γίνεται λόγος περί τής «Κύπριδος» Αφροδίτης. Εις 4Ρ έπιγραφήν τέλος, άνακολυφθεΐσα πρό15ετίας περίπου καί άναφερομένην είς τό έτος 459 π.Χ., αναφέρεταισαφώς τό ονομα Κύπρος. 4.Ή Κύπρος άποικισθεΐσα άπό Έλληνας μεταξύ 1500 κα'ι 1200 π.Χ.εδέχθη έκτοτε αλληλοδιαδόχους κατακτήσεις άπό Φοίνικας, Πέρσας και Ρωμαίους. Τό 330 μ.Χ. άπετέλεσεν έπαρχίαν τής Βυζαντινής Αυτοκρατο­ρίας μέχρι τό 1191, οπότε καί κατεκτήθη ύπό τής Αγγλίας, ή οποία και τήν έπώλησεν ε'ις τήν Φραγίκκήν δυναστείαν τών Λουζινιανών. Τούτους διεδέχθησαν τό 1489, οί Ενετοί, άπό δέ τό 1571 απετέλεσε μέρος της Όθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι τοϋ έτους 1878. Κατά τό διάστημα τής Τουρκικής κατοχής έπανεστάτησαν οί "Ελληνες τής Κύπρου, τό 1578 καί τό 1607, άνευ όμως αποτελέσματος. Πρό τοϋ 1821 έμυήθησαν ύπό τής Φιλικής 'Εταιρείας επίσκοποι, κληρικοί καί πρόκριτοι τής Κύπρου. "Ομως δέν έσημειώθη έπανάστασις, διότι οί Τούρκοι εξόντωσαν εγκαίρως τους ήγέτας τών Κυπρίων, μεταξύ τών όποιων τόν Άρχιεπίσκοπον Κυπριανόν, τους Μητροπολίτας Πάφου Χρύσανθον, Κιτίου Μελέτιον, Κυρή­νειας Λαυρέντιον καί περί τους 486 κληρικούς καί Προκρίτους. 5.Τό 1827 πρώτος ό Κυβερνήτης τής Ελλάδος Καποδίστριας ήτήσατο άπό τάς τρεις Μεγάλας Δυνάμεις {Άγγλ'ιαν, Γαλλίαν καί Ρωσίαν), να ενσωματωθεί με το απελευθερουμενο τμήμα της Ελλάδος και η Κύπρος άνευ όμως αποτελέσματος Τό Δημοψήφισμα του 1950 καί ή Πρώτη Ελληνική Προσφυγή είς τόν Ο.Η.Ε.. Τό 1931 ό ελληνικός πληθυσμός τής Κύπρου έπανεστάτησε, ζη­τών τήν ενωσιν μετά τής Ελλάδος, αλλά τό κίνημα αυτό κατεπνίγη. Κατό­πιν τούτου τό καθεστώς τού 1925 καταλύεταϊ καί έκτοτε παραμένει είς τήν Νήσον ώς μόνος καί απολυταρχικός κυρίαρχος ό εκάστοτε "Αγγλος Κυβερνήτης, ό οποίος ασκεί τήν Νομοθετικήν καί ΈκτελεστικήνΈξουσίαν. Έντούτοις, ό Κυβερνήτης Σέρ Ρόναλντ Στόρς δηλώνει τότε : «Κα­νένας λογικός άνθρωπος δέ θά άρνηθή ότι ό Κύπριος είναι "Ελλην, όμιλει τήν Έλληνικήν, σκέπτεται και αίσθάνεται ώς "Ελλην. Μετά τόν Β' Παγκόσμιον Πόλεμον, λόγω μή πραγματοποιήσεως των επικλήσεων δι' αύτοδιάθεσιν τής Κύπρου, διεξάγεται το Ιστορικόν Δημο­ψήφισμα της 15 Ίαν. 1950. Τό 97,9% των Ελληνοκυπρίων τάσσονται υπέρ τήςΕνώσεως τής Κύπρου μέ τήν μητέρα Ελλάδα. Τόν Άπρίλιον 1952 ή πρώτη Παγκύπριος Εθνική Συνέλευσις, μέ επι­κεφαλής τόν 'Αρχιεπίσκοπον Μακάριον, ζητεί άπό τήν Έλληνικήν Κυβέρ­νησην νά έγγράψη τό Κυπριακόν είς τόν Ο.Η.Ε.. Τόν Αϋγουστον 1953 ό Μακάριος απευθύνεται εις τόν Ο.Η.Ε., μέ τό αίτημα τήςαύτοδιαθέσεως. Όμως ή αίτησις του δεν εγγράφεται είς τήν Ήμερησίαν Διάταξιν, ώς μή ύποστηριχθείσα ύπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ή οποία προετιμα φιλικάς διμερείς συνομιλίας μετά τής Αγγλίας, ϊνα μή διαταραχθή ή πατρο­παράδοτος φιλία. Χαρακτηριστικόν έν συνεχεία παράδειγματής άκαμπτου στάσεως τής Αγγλίας δι' έπίλυσιν τοΰ Κυπριακού Ζητήματος ύπήρξεν ή δήλωσις τοϋ Υφυπουργού τών Αποικιών Χόπκινσον, τής 28 Ιουλίου 1954, ότι «υπάρχει πάντοτε ή άντίληψις καί ή συμφωνία (τών μελών τής Βουλής τών Κοινοτήτων), Οτι εδάφη τινά τής Κοινοπολιτείας, λόγω τών Ίδιαζουσών συνθηκώντων, δέν δύνανται νά αναμένουν ότι εϊναι δυνατόν νά καταστοϋν πλήρως νεξάρτητα». Κατόπιν τούτου, τήν 20ήν Αυγούστου 1954 κατετέθη ύπό τής Ελλη­νικής Κυβερνήσεως ή πρώτη προσφυγή είς τόν Ο.Η.Ε., μέ τό αίτημα εφαρμογής τής αρχής της αύτοδιαθέσεως διά τήν Κύπρον. Όμως ή Γενι­κή Συνέλευσις τούτου απεφάσισε νά μή έξετάση περαιτέρω τό θέμα, μέ τό αΐτιολογικόν, οτι δέν ένεφανίζετο τότε σκόπιμος ή λήψις αποφάσεως έπΐ τοϋ Κυπριακού Ζητήματος.

Πατήστε στις εικόνες δείτε τα βίντεο

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΑΛΑΣ

Γρηγόρης Πιερη Αυξεντίου	Ξύπνα καημένε μου ραγιά και σηκου το κεφάλι τη δόξα που ειχες μια φορά απόχτησε και πάλι
Γρηγόρης Πιερη Αυξεντίου το τέλος του Ήρωα	Γρηγόρης Πιερη Αυξεντίου Προς Συναγωνιστές

* ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ ΜΕ ΝΤΟΥΜΕΝΤΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ 74  ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ *

ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΚΟΜΑΝΤΟΣ '74 »

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 : ΕΝΑΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ...

                              Ο Πρώτος Νεκρός του αγώνα της ΕΟΚΑ

                    
         Ευαγορας Παλικαριδης

Γνωρίζω ότι θα καταδικασθώ σε θάνατο, θα με κρεμάσετε, το ξέρω ,

Ότι έκαμα , το έκαμα σαν Έλληνας Κύπριος , πού Ζητά τή λευτεριά του.

Εύχομαι να είμαι ο τελευταίος Κύπριος πού θ' αντικρίσει την αγχόνη.

Ζήτω ή "Ενωσις τής Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα!

Τίποτε άλλο

 

 

                   ΠΕΤΡΟΣ ΓΙΑΛΟΥΡΟΣ

Παρατίθεται Φωτογραφικό Υλικό  από Εφημερίδες της Δεκαετίας του 50 Δείτε τις θηριωδίες των Τούρκων       Ενα Απόσπασμα από το το βιβλίο Εθνομάρτυρες του Κυπριακού έπους του Νικολάου Π.Βασιλειάδη από το οποίο είναι και τα περισσότερα στοιχεία κυρίως των αγωνιστών της ΕΟΚΑ που παρουσιάζονται Μπορείτε να συλλάβετε τό μέγεθος του βάρους τής αβάσταχτης σκλαβιάς οκτώ εκατοντάδων χρόνων; Κι όμως στους οκτώ τούτους αιώνες ό Ελληνισμός δέν δείχνει μια παθητική αντοχή. Ούτε είναι ο μυριοσκλαβωμένος ραγιάς ένας μαραζωμένος, πού κλαίει τη μοίρα του. Ζει περήφανα μ' ένα τρόπο δυναμικό, μέ έντονο τό εθνικό φρόνημα, άγρυπνη την εθνική συνείδηση.      Τι κι αν έζησε ολότελα αποκομμένος από τον κορμό του Ελληνισμού, μόνος, κατάμονος, ριγμένος πάνω στον βράχο του, πού τον σιγογλύφει αιώνες τώρα το υγρό στοιχείο; 'Εδώ ό Ελληνισμός είναι μια αναβιώση του μυθικού Προμηθέα - Δεσμώτου, πού αλυσοδεμένος στον βράχο του σαρκάζει τους κατακτητάς, πού του κατατρώγουν   λαίμαργα τα σωθικά. Πρόκειται για την μαρτυρική Κύπρο μας. Για τον μεγάλο λαό της, για τις θυσίες και την αντοχή της.       Τη θυμόμαστε κάθε Ιούλιο, πού γιορτάζει κι αυτή με δίκαιη περηφάνεια την εθνική της παλιγγενεσία, καταθέτοντας στεφάνι δάφνης στον μεγάλο Εθνομάρτυρα της τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και τη χορεία, πού κρέμασε ο Τούρκος την 9η Ιουλίου 1821 στη Λευκωσία.       Δεν θα περιγράψω το συγκλονιστικό δράμα, θα σταθώ μονάχα σε κάποιους στίχους του ποιήματος «9η Ιουλίου 1821», πού περιγράφουν εκείνο το δραματικό γεγονός. Τους γράφει ό εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασ. Μιχαηλίδης, πού έζησε τη μισή ζωή του κάτω από τον σουλτανικό ζυγό και την άλλη μισή κάτω από τον αποικιοκρατικό των "Άγγλων. Στη συνείδηση του Βασ. Μιχαηλίδη υπάρχει ζωντανή ή στυγνή τυραννία δυο κατακτητών, ενός Άσιάτου και ενός Ευρωπαίου.      Τα λόγια πού ακολουθούν, τα είπε ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός στον Τούρκο τύραννο του νησιού Κιουτσούκ Μεχμέτ.      -Απειλούσε εκείνος σφαγή και μακελειό των Ελλήνων, τής Κύπρου, γιατί έμαθε πώς ο Αρχιεπίσκοπος ήταν μέλος τής Φιλικής Εταιρείας κι έβοηθοΰσε στην προετοιμασία τής Επαναστάσεως. «Θά παστρέψω τήν Κύπρο άπό τους Ρωμιούς», είπε ο Άγαρηνός. Κι άν μού ήταν δυνατό νά  γυρίσω  τόν   κόσμο,   τήν  οικουμένη, «θά  'σφαζα   ολους τούς   Ρωμιούς και δέν θά 'φηνα ψυχή  ελληνική».   Κομπαστικός, θρασύς, ιταμός λόγος.        -Πίσκοπε, γιώ τήγ γνωμημ μου   ποτέ δεν  την άλλάσσω τζι όσα τζι  αν πεις,  μέθ'  θαρρευτεϊς  πώς  έν να σου  πιστέψω. "Έχω στον νουν  μου,  Πίσκοπε, νά σφάξω,  νά  κρεμάσω, τζι'   άν   ημπορώ    πού   τούς  ρωμιούς  τήν  Τζύπρον  νά   παστρέψω, τζ'   ακόμα, άν  ήμπόρηα. τον  κόσμον να  γυρίσω, έθεν να σφάξω τούς ρωμηούς, ψυσιήν να μέν αφήσω! –       Νά ομως κι ή άπάντησι τής Ελληνικής ψυχής: Του Κυπρίου Αρχιεπισκόπου, πού ηγείται ενός λαοΰ ψυχικά και πνευματικά ανώτερου, γενναιότερου από τόν Τούρκο. Απειλείς   σφαγή   κι   αφανισμό;   "Άκουσε   λοιπόν: «Ή   Ρωμιοσύνη   έν'   φυλή  συνότζαιρη   του  κόσμου. Κανένας  δέν  εύρέθητζεν  για   νά  την  ήξηλείψη, κανένας,   γιατί   σιέπει   την   "πού   τ'   άψη   ό   θεός   μου. Ή  Ρωμιοσύνη  έν νά  χαθή,  οντας  ό  κόσμος  λείψη! Σφάζε μας οΰλλους τζι' άς γενεί τά γαίμαν μας αύλάτζιν κάμε τόν κόσμον ματζιελλιόν τζιαι τούς ρωμιούς τραούλια, άμμά   'ξερε   πώς   ΰλαντρον   οντας   κοπεί   καβάτζιν, τριγύρω   του   πετάσσουνται   τρακόσια  παραπούλια. Τό 'νιν άντάν νά τρώ' τήγ γήν, τρώει τήγ γήν θαρκέται, μά πάντα τζείνον τρώεται τζιαΐ τζείνον καταλύεται».2           Τούτους τούς στίχους θα τούς ζήλευε κι ο Σολωμός. Γιατί εκφράζουν την αθανασία και το μεγαλείο της Φυλής    μας    με    τρόπο    μοναδικό    και    άφθαστο    λυρισμό.     Ό Ελληνισμός στην Μητέρα Πατρίδα έδινε κιόλας σκληρόν αγώνα ζωής και θανάτου. Ό ακρίτας της Ανατολικής λεκάνης της Ελληνικής Μεσογείου άοπλος, μόνος, κατάμονος, αποκομμένος από την υπόλοιπη 'Ελλάδα ταπεινώνει με τον δικό του τρόπο τον δυνάστη. Ό μεγάλος κι ασκλάβωτος λαός της θαλασσοδαρμένης Κύπρου, κάτω από το βάρος τής τυραννίας, των επιδρομών, των σφαγών και τής σκλαβιάς Περσών, Ρωμαίων, Σαρακηνών, Αράβων, Σταυροφόρων, Ναϊτών, Λουζινιανών, Ενετών, Τούρκων, "Άγγλων στέκει ορθός κι αλύγιστος διαλαλώντας την αθανασία τής Φυλής. Στα λόγια του Έθνομάρτυρος Κυπριανού περικλείεται ή εθνική περηφάνια και τό αδούλωτο φρόνημα τής «ασκλάβωτης  σκλάβας».      Συγκαιρινό, σύγχρονο του κόσμου, ονομάζει τον Ελληνισμό ο Κυπριανός.     Πάνω του έχει στραμμένο το βλέμμα του και τον παρακολουθεί στοργικά σε κάθε βήμα του ο Θεός. Ζει το δράμα του γενναία. Κι όταν κάποτε κάποιο τμήμα του γονατίσει, προσωρινό θεωρεί το γονάτισμα. "Έστω κι αν οι κατακτηταί διαδέχονται ό ένας τον άλλο και ο καθένας, άγριώτερος από τον προηγούμενο, συνεχίζει ν' αυλακώνει βαθύτερα το σώμα του.     Ή Φυλή μας θα σβήσει, όταν θα χαθεί ό κόσμος. Μαζί του πρωτοφανερώθηκε' μαζί του θα σβήσει.     "Όποιος αυλακώνει το σώμα της Ελλάδος, «προς κέντρα» λακτίζει.      Απατάται, αν νομίζει, πώς την αδυνατίζει" στην ουσία εξαντλείται ολοένα εκείνος, ώσπου στο τέλος υποχωρεί ντροπιασμένος.     Ό δυναμισμός τής Φυλής μας μοιάζει με την παχύκορμη, τη γεμάτη ζωτικότητα λυγερή λεύκα. Την κόβεις, την ξανακόβεις' αλλά σε κάθε κτύπημα του τσεκουριού και κόψιμο του κορμιού της πετιούνται τριγύρω της τριακόσια νέα βλαστάρια"!... "Άσβεστη, άείφλογη ή δάδα τής ελπίδος για την αναμενόμενη ελευθερία του αύριο, δίνει, πάντα ακατάσχετο δυναμισμό, ξανανιώνει τη λυγερή κορμοστασιά του "Έθνους, την τρέφει με ζωτικούς χυμούς. "Έστω κι αν το "Έθνος τυλίγεται κάθε φορά στον αίματόβαφτο χιτώνα  των   ηρωικών   αγώνων.       2. Το ποίημα έχει τίτλο «Ή 9η "Ιουλίου 1821 έν Λευκωσία (Κύπρου) ή το τραούδιν του Κυπριανού». Είναι αληθινό ποιητικό αριστούργημα με υπέροχες εικόνες, εθνική έξαρση και συγκλονιστική πλοκή. Το πιο πάνω απόσπασμα σε νεοελληνική   απόδοση: Ή    Ρωμιοσύνη   είναι    φυλή    συγκαιρινή   του   κόσμου, κανένας   δεν   ευρέθηκε   για   να   την   άφανίση, κανένας"   γιατί   σκέπει   την   από   τά   ύψη   ό   Θεός   μου. Ή   Ρωμιοσύνη   θέ   να   χαθή,   όντας   ό   κόσμος  λείψη.   Σφάξε   μας   όλους   κι   ας  γενή   τό   αίμα   μας   αυλάκι, κάμε   τόν   κόσμο   μακελλειό   και   τούς  ρωμιούς  σφαχτάρια, μα   γνώριΖε,   πώς   όντας   λεύκα   πολύχυμη    κοπή, τριγύρω   της   πετάσσονται   τριακόσια   νέα   βλαστάρια. Το  υνί   καθώς  σκάφτει   τη   γη,   τη   γη   νομίζει  πώς  τρώει, μα    πάντα    εκείνο   τρώγεται    και    'κείνο    καταστρέφεται        Τούτη την Ιστορική αλήθεια συνομολογεί κι ό "Αγγλος Ιστορικός Κέννεθ Γιάνγκ στό βιβλίο του «Τό Ελληνικό Πάθος»(The Greek passion London 1969). Γράφει:       -Όταν λάβουμε υπ' όψη την γεωπολιτική θέση τής Ελλάδος και το ολιγάριθμο των Ελλήνων καθ' όλη τή διαδρομή τής Ιστορίας, τότε ή επιβίωση τής Ελλάδος κι ή σημερινή της κατάσταση ώς ανεξάρτητου "Έθνους στην ελεύθερη Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο προκαλεί έκπληξη. Με βάση όλα τα ιστορικό προηγούμενα οι "Έλληνες έπρεπε να είχαν εξαφανισθεί, αφήνοντας ελάχιστα μόνο ίχνη, όσα και οι Άσσυριοι, οί Σουμέριοι κι οί Χετταϊοι. Ακόμα και το 1945 ή το 1948 μια τέτοια εξαφάνιση   δέν   βρισκόταν   έξω   από   τό   όρια   του   δυνατού».       Γιγάντιος "Άτλας ο Ελληνισμός έστω κι άν μένη μόνος, μικρός, φτωχός και σκλάβος προβάλλει μέσα από τα βάθη των αιώνων πάντα νέος, πάντα ρωμαλέος. Και διαλαλεί με καινούργια κάθε φορά αντοχή, σ' όλα τα πλάτη και τα μήκη, τους φωτεινούς πόθους του και τα αιώνια ιδανικά του.       Το 1821, όταν το λιανοντούφεκο πήρε να μυρώνει τον ελληνικό αγέρα, ξέσπασε και στην Κύπρο το αίσθημα τής Ελευθερίας σε συγκλονιστική θύελλα. Ή Ελευθερία έκτύπησε και τις πόρτες τής Ελληνικής τούτης Μεγαλονήσου. 'Αλλά... δεν στάθηκε. Γιατί οι κατάκλειστες πόρτες δεν άνοιξαν. "Έτσι ή Κύπρος, όπως «μοναχή τον δρόμο επήρε έξανάρθε   μοναχή" δεν   εϊν'   εύκολες  οί  θύρες όταν   ή  χρεία  τές  κουρταλή».    Αλλά ή Ελευθερία δεν έπαυσε ΝΑ μετράη πάντα την αίματοποτισμένη και κοκκαλοσπαρμένη γη τής Κύπρου μέ τή φλογερή ματιά της, μέ τήν ίδια βία. Μέ τήν ίδια βίαιη ορμή τής οργής. Δέν έπαυσε μέ τή μαρμαρυγή της, πού «δέν είναι, δχι, άπό τήν γή» νά φωτίζη τό νησί μ' ελπίδος φεγγοβολή. Τόν χώρο τής Κύπρου, τόν "Ελληνικό άπό τήν αυγή τής Ιστορίας, τόν γεμάτο πανάρχαιους, αρχαί­ους, νεώτερους, χθεσινούς καί σύγχρονους ήρωες, πού θάμ- πωσαν τον κόσμο με τα καταπληκτικά τους κατορθώματα, δεν θ' άργήση να τυλίξη μέ το θείο της  φως.      Ή ολοκλήρωσι της Ελευθερίας θα ξεπεταχθή κι αττ' τών Ελλήνων της Κύπρου τα «ιερά κόκκαλα», δσο δόλια κι αν ενεργούν οί βάναυσοι Προκρούσται τής εποχής μας. ποΰ κινούνται μέ κριτήριο το στυγνό συμφέρον, περιφρονών­τας στοιχειώδεις χριστιανικές αρχές, τις όποιες επιμένουν πώς υποστηρίζουν. Σέ κάποιες παράλληλες στιγμές ό εθνι­κός μας ποιητής, απευθυνόμενος στους όμοιους του έγραφε: Τί θά κάμετε;   Θ' αφήστε νά  αποκτήσωμεν   έμεϊς Λευθερίαν,   ή  θά  την  λύστε έξ αιτίας πολιτικής; Τοϋτο αν  ϊσως  μελετάτε, ιδού,  εμπρός   σας,   τόν    Σταυρό' Βασιλεϊς!    ελάτε,    ελάτε, και   κτυπήσετε     κ'   έδώ.      Αλλο ένα Απόσπασμα απο το παραπάνω βιβλίο'    Ό Διγενής σέ μιά εμπνευσμένη προκήρυξί του κατά τή διάρκεια τοΰ Αγώνος, στέκεται μέ θαυμασμό μπροστά στις θυσίες τών αγωνιστών τής ΕΟΚΑ και παραλληλίζει τις δυο επετείους, τήν 25η Μαρτίου 1821 και 1η Απριλίου 1955 (ημέρα ενάρξεως τοΰ Κυπριακού αγώνος):     -"Οπως και τότε (τό 1821) έτσι και σήμερα άπό τό Κυπριακό ολοκαύτωμα θά Ξεπηδήση, ή ΛΕΥΤΕΡΙΑ (...) Μπροστά στό Κυπριακό ολοκαύτωμα γονατίζω ευλαβικά, σάν απλούς στρατιώτης. Ή σκέψις μου στούς ημιθέους τοΰ '21, άπό τές πράξεις των αντλώ νέες δυνάμεις, ύπομονήν, έμμονήν, έγκαρτέρησιν. Μέ τήν δάδα άναμμένην άπό τό φώς των, βαδίζω μπροστά εκεί πού μέ έταξεν  ό  θεός».      Ή «"Αλκιμος Νεολαία τής ΕΟΚΑ» σέ μιά προκήρυξί της στην επέτειο τής 25ης Μαρτίου 1821 αναφερόταν στην «ακατάλυτη ψυχική δύναμι» τοϋ "Ελληνος, πού πάντοτε νικά, και έτόνιζε:      «Ή άκατάλυτη αυτή ψυχική δύναμη φωλεύει μέσα στις ψυχές και τών Ελλήνων της Κύπρου, πού πιστοί στό κέλευσμα τής Πατρίδος έσπευσαν αθρόοι νά αγωνισθούν διά τήν Έλευθερίαν και τήν τιμήν τής ιδιαιτέρας των Πατρίδος. (...) Εμπνεόμενοι άπό τό θαυμαστόν παρά­δειγμα τών ηρώων τού 21 και φλογιζόμενοι από τόν ίδιον ένθουσιασμόν θά προχωρήσουμε μπροστά. Πάνω μας βαραίνει ή  κληρονομιά ένδόξου ιστορίας τριών χιλιάδων χρόνων. "Εχουμε νά δώσουμε λόγο και στους προγόνους μας, πού έπολέμησαν γιά μιά ελεύθερη Ελλάδα, όπως και στους απογόνους μας, στούς όποιους έχουμε υποχρέωση νά αφήσουμε μιά ελεύθερη Κύπρο. Θά πολεμήσουμε μέχρι τέ­λους και θά νικήσουμε. Ή δόξα πού στεφάνωσε τά όπλα τών πολεμιστών τού '21 θά στεφάνωση τελικά και     τά    δικά    μας    όπλα».      "Οταν οΐ Τουρκοκύπριοι μέ τήν συμπαράστασι τών "Αγγλων και τήν στρατιωτική βοήθεια τής Άγκυρας οργανώ­θηκαν και ξεσπούσαν σ' ένα όργιο τρομοκρατίας και σφαγών εναντίον τοΰ αμάχου ελληνικού στοιχείου τής Κύπρου,      ό Διγενής έγραφε σε μία προκήρυξη του το 1958 με τίτλο «Δεν θά λυγίση ή ψυχή μας»:     -Σήμερα   στην   Κύπρον   ένας   αιμοσταγής    και    μωροφιλόδοξος   κυβερνήτης,   άφου  έπί   3 μιση  έτη  αι  36.000  λόγχαι τών  "Άγγλων πραιτοριανών δέν κατόρθωσαν να δαμάσουν τήν   Κυπριακήν   έλληνικήν  ψυχήν,   έζήτησε  την   συνδρομήν των   βαρβάρων  στιφών  τής   εγκληματικής  δυάδος   Μεντερές - Κιουτσούκ,  τα όποια υπό τάς ευλογίας και τά μειδιάματα  του  σφάζουν,    καταστρέφουν,    άρπάζουν,    πυρπολούν ναούς. 'Αλλά και ή τύχη τών ορδών αυτών θά είναι εκείνη τών  ορδών  του   Ίμπραϊμ  τό   1821,   και   ή   Κυπριακή  ψυχή τελικώς   θά   ΝΙΚΗΣΗ-2. Εξετάζοντας τό έπος τής Κύπρου θά δούμε ότι οργανώνεται   στα  πρότυπα   όλων   των   έθνικοαπελευθερωτικών   αγώνων του Γένους, ωστόσο έχει μια ιδιομορφία.    Ήταν αποκλειστικό    δημιούργημα     τής    νεολαίας     του    νησιού.     Των  παιδιών  του  Δημοτικού,  του Γυμνασίου  και τής αμέσως κατόπιν  ηλικίας.     2. Κυβερνήτης της Κύπρου ήταν τότε ό Σερ Χιού Φουτ. Μεντερές ήταν ό πρωθυπουργός τής Τουρκίας και Κιουτσούκ ό τότε αρχηγός τών Τουρκοκυπρίων, τόν όποιον αργότερα άντικατέστηοε ό Ντενκτάς.      Στις 12 "Ιουνίου 1958 Τουρκοκύπριοι έσφαζαν μέ τρόπο βάρβαρο, κάτω άπό τά απαθή βλέμματα τών "Αγγλων, οκτώ άοπλους Ελληνοκυπρίους και τραυμάτι­σαν σοβαρά άλλους πέντε.  Τά θύματα είχαν συλληφθή άπό τους "Αγγλους, άπό τό χωριό Κοντεμένος, κι είχαν άφεθή έξω άπό τό τουρκικό χωριό Κιόνελι νά πάν περπατητοί στό χωριό τους μέσα άπό τά χωράφια. Δηλαδή δόθηκαν «βορά» στά χέρια τών σφαγιαστών τους.       Οι Τούρκοι (ειδοποιημένοι κατάλληλα) έτρεξαν αμέσως, τους κυνήγησαν μέσα στά χωράφια και τους έσφαζαν!...      Τό επεισόδιο αυτό αποτελεί τήν πιό επαίσχυντη σελίδα της Βρεταννικής Διοικήσεως στην Κύπρο, στά χρόνια τοΰ "Αγώνος (Χρ. Παπαχρυσοστόμου, "Αρχείον πεσόντων,   έκδ.    Β'     Συμπληρωμένη,    Λευκωσία    1976 00.60-61). Οι Τούρκοι δεν άλλαξαν στάση και  συμπεριφορά , συνέχισαν και επι Αγγλοκρατίας δείτε παρακάτω: