1943 - 1944 ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΑΣ * Α " ΓΥΡΟΣ ""

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ  -  ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
ΔΙΑΛΥΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΑΜ ΕΛΛΑΣ 
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ  A' ΓΥΡΟΥ - ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ - ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΖΕΡΤΑΣ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΑ ΥΠΟΓΡΑΜΙΣΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

Ο Εμφύλιος Ξεκίνησε στην κατοχή το 1943

Τον ξεκίνησαν  οι Ελασιτες όταν διέλυσαν όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις που δεν άνηκαν σ αυτόν η αρνιούταν να προσχωρήσουν σ αυτόν. Οι αντιστασιακοί που άνηκαν σ αυτές τις Οργανώσεις  είναι σίγουρο ότι δεν θα ευχαριστούσαν τους Ελασίτες που εκτελούσαν τους συντρόφους τους, τα παιδία τους,  τ΄ αδέρφια τους , τους  συγγενείς τους.Θα ζητούσαν εκδίκηση με κάθε τρόπο και μέσο ακόμα και μέσα από τα Τάγματα Ασφάλειας που οι ίδιοι οι Κομουνιστές τους Έστειλαν για να γλιτώσουν και να βρουν τρόπο να εκδικηθούν ,όπως και έγινε σε πολλές περιπτώσεις.
Οι Κομμουνιστές έσπερναν ανέμους από το 1943 και θέριζαν Θύελλες μέχρι το 1949
Τον Εμφύλιο λοιπόν τον άρχισε ο Ελας και τα Σλαβολάγνα Αφεντικά του το 1943,κάτω απο της διαταγές της "Σοβιετίκης τους Πατρίδος" όπως ομολογούν οι ίδιοι στο έντυπο τους το Ρίζοσπαστη στης 14-11-1935.
Το έντυπο ολόκληρο μπορείτε να το δείτε στην ψηφιακή Βιβλιοθήκη του κράτους  http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html   απλά κάντε αναζήτηση στην εν λόγω εφημερίδα με την παραπάνω ημερομηνία

Οι Πρακτορίσκοι της Μόσχας - Πανσλαβισμός Κάντε κλίκ εδώ

Τα Σλαβολάγνα αφεντικά του ΕΑΜ ΕΛΑΣ  ακόμα και μέσα στον Ελας αν υπήρχε Αντίδραση την καθάριζαν εκτελώντας όποιον αντιδρούσε. Πατήστε εδώ

---

Απόδειξη του ποιός ξεκίνησε τον Εμφύλιο είναι το προφητικό του Συνταγματάρχη Ψαρρού
(13-14 ΜΑΪΟΥ 1943) ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗΣτου 5/42

   Εις Μαυρολιθάρι ο Μάγιερς απευθυνόμενος προς τον Άρην τον ερώτησε, με ποιό δικαίωμα αφόπλισε το 5/42 και κρατεί αιχμάλωτον τον Ψαρρόν.
    Ο Αρης απάντησε ότι είχε λάβει ρητήν διαταγήν από το Κ.Ε του ΕΑΜ, "Να μην υπάρχει στη Ρούμελη καμμιά άλλη Εθνική Ομάδα εκτός από τον ΕΛΑΣ".
   Εν συνεχεία Ο Μαγιερς απαίτησε από τον Άρη να απολύση τον Ψαρρόν, αλλ' ούτος απήντησεν ότι δεν ήτο εξουσιοδοτημένος προς τούτο.
    Μετά ταύτα έλαβε μέρος η κάτωθι διαλογική και έντονος συζήτησις μεταξύ Έντυ και Άρη, παρουσία του Ψαρρού η οποία θα παραμείνη ιστορική, διότι το δράμα της Στρώμης υπήρξεν η απαρχή μιάς μεγάλης Εθνικής Τραγωδίας.
  Ο Ταξίαρχος Έντυ διεμαρτυρήθη προς τον Άρην εντονότατα εξ ονόματος του Στρατηγείου Μ. Ανατολής δια την διάλυσιν του 5/42 Συν/τος ειπών επί λέξει:
    ENTY : Η πράξις αύτη του ΕΛΑΣ είναι εχθρική και στρέφεται κατά του Συμμαχικού Στρατηγείου Μ. Ανατολής, διότι το 5/42 είναι σύμμαχον τμήμα συγκροτηθέν κατόπιν εντολής τούτου.
      ΑΡΗΣ : Και ο ΕΛΑΣ είναι σύμμαχος του Στρατού της Μ. Ανατολής
      ΕΝΤΥ : Συμφωνώ, αλλά αυτό που εκάματε αποτελεί εχθρικήν πράξιν και θα επιβραδύνη κατά πολυ την απελευθέρωσιν της Ελλάδος     
   ΑΡΗΣ : Aυτό αφορά ημάς. Σας παρακαλώ να μην αναμειγνύεσθε εις τα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.

   ΨΑΡΡΟΣ : (π ρ ο φ η τ ι κ ό τ α τ α) ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΜΑΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΣΦΑΛΜΑ, ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΟΙΧΙΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΠΑΛΙΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Από τις συμπληρωματικές Εκδόσεις του ΓΕΣ με αρ 86 και με τίτλο Εθνική Αντίσταση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Ψαρρού 1941-1944

---

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΤΟΥΛΙ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

22-7-1943 Μετά την υπογραφή κοινής συμφωνίας, στο χωριό Περτούλι Τρικάλων,μεταξύ των μεγάλων ανταρτικών   οργανώσεων ΕΔΕΣ, ΕΛΑΣ και της  Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (ΒΣΑ),ιδρύεται τριμελές Κοινό Στρατηγείο, για συντονισμό της δράσεως τους κατά του κατακτητή. Στη συμφωνία αυτή προσχώ­ρησε αργότερα και η οργάνωση της ΕΚΚΑ (5/42 Σύνταγμα Ευζώνων), εκπρόσωπος της οποίας συμμετείχε στο κοινό Στρατηγείο.

                                                              ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

29 Φεβρουαρίου 1944 Με επέμβαση του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανα­τολής, υπογράφεται, στη γέφυρα Πλάκα του ποταμού Αράχθου, συμφωνία για τον τερματισμό των αντιθέσεων μεταξύ των μεγάλων Ομάδων Ανταρτών της Εθνικής Αντιστάσεως. ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ - 5/42

(σ.σ. η παρουσα συμφωνία επήλθε διότι ο ελας από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι και τη συγκεκριμένη Ημερομηνία προσπαθούσε επί τετράμηνο να διάλυση τον ΕΔΕΣ)
Παρά τη Συμφωνία όμως ο Ελας συνέχισε τις επιθέσεις και τις προκλήσεις εναντίον του 5/42 το οποίο και διέλυσε τελικά ανήμερα του Πάσχα το 1944 (17- 4 - 1944)(σ.σ εδώ φαίνετε για άλλη μια φορά η αξιοπιστία των κομμουνιστών)                                              

Κατοχή 1941-1944

Ένοπλοι Οργανώσεις Αντιστάσεως

    Ενοπλος έξέγερσις κατά των κατακτητών έξεδηλώθη πολύ πρίν αρχίση ή δράσις των οργανώσεων αντιστάσεως.

    Τά γεγονότα τής Δράμας καί του Δοξάτου, τά όποια έλαβον χώραν κατά τό τέλος τού Σεπτεμβρίου τοϋ 1941 δύναται νά θεωρηθούν ώς αυθόρμητος έναρξις τής ενόπλου αντιστάσεως τοϋ Ελληνικού λαού κατά των κατακτητών καί Ιδιαιτέρως κατά των Βουλγάρων επιδρομέων.  Ή γενομένη ένοπλος έξέγερσις των κατοίκων τής περιοχής Δράμας, συνεπεία έντεχνων ψευδών διαδόσεων τής βουλγαρικής προπαγάνδας περί στασιάσεως τοϋ Βουλγαρικού στρατού κλπ., ύπήρξεν ανοργάνωτος καί πρόωρος καί παρά τόν ήρωϊσμόν των κατοίκων άπέτυχεν. Μετά τά ώς ανω γεγονότα, εμφανίσεις ολιγάριθμων ενόπλων ομάδων είς τήν ΰπαιθρον, έσημειώθησαν είς διάφορα σημεία τής χώρας άπό των άρχων τής ανοίξεως τοϋ 1942.  Αι ώς άνω ομάδες δέν κατώρθωσαν νά διατηρηθούν έπί πολύ λόγω τής αντιδράσεως τών δυνάμεων των κατακτητών καί τών άρχων ασφαλείας καθ' οσον στερούμενοι δικτύου πληροφοριών, ένέπιπτον ευκόλως είς ενέδρας ή ήναγκάζοντο νά αυτοδιαλυθούν ελλείψει μέσων συντηρήσεως.
   Καί αι πρώται ομάδες ανταρτών τών μεγάλων οργανώσεων ΕΑΜ καί ΕΔΕΣ οταν έξήλθον είς τήν ϋπαιθρον, τό θέρος του 1942, συνήντησαν τρομεράς δυσχέρειας.

   Μετά τάς πρώτας συγκρούσεις των ομως μετά τών κατακτητών καί Ιδίως μετά τήν άνατίναξιν τής γέφυρας τοϋ Γοργοποτάμου {25 Νοεμβρίου 1942} ύπό τών ανταρτών, συνεργαζομένων μετά τών Βρεταννών σαμποτέρ, ή κατάστασις μετεβλήθη.
    Αξιωματικοί του Στρατου έξήρχοντο συνεχώς είς τήν ϋπαιθρον καί ένετάσσοντο είς τάς ανταρτικός ομάδας, ενώ ολόκληροι Σταθμοί χωροφυλακής, μετά τοϋ οπλισμού των, προσεχώρουν είς ταύτας. "Ενεφανίσθησαν ανταρτικαι ομάδες καί διαφόρων άλλων οργανώσεων καί οϋτω τήν άνοιξιν του 1943 τό ανταρτικόν κίνημα κυριαρχούσε είς όλόκληρον τήν ΰπαιθρον τής χώρας.
     Ή όργάνωσις ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, κατευθυνόμενη ύπό τοϋ επαναστατικού ΚΚΕ, κατώρθωσε νά έξαπλωθή είς όλόκληρον τήν χώραν καί νά κυριάρχηση εις τό μεγαλύτερον μέρος τής υπαίθρου. Μεγάλος αριθμός πατριωτών ένετάχθη είς τάς ομάδας τοϋ ΕΛΑΣ, χωρίς νά δύναται έν συνεχεία νά αποχώρηση.  Μεταξύ αυτών ύπήρξεν σημαντικός αριθμός Μονίμων καί Έφεδρων "Αξιωματικών.

   Αι ομάδες ανταρτών τών περισσοτέρων οργανώσεων αντιστάσεως, μέχρι τό τέλος τοϋ 1944, ήναγκάσθησαν, πρό τής ενόπλου βίας τών κομμουνιοτών νά διαλυθούν ή νά προσχωρήσουν είς τον ΕΛΑΣ, ή τέλος περιωρίσθησαν είς άμυναν κατ αϋτοϋ, χωρίς νά παρουσιάσουν άξιόλογον δράσιν κατά των κατακτητών.
    "Εν συνεχεία θά άναπτυχθή έν συντόμω ή συγκρότησις καί ή δράσις των σπουδαιότερων εκ των ανεγνωρισμένων οργανώσεων εθνικής αντιστάσεως, αί όποϊαι διεξήγαγον άνταρτοπόλεμον εναντίον των κατακτητών.

Όργάνωσις ΕΔΕΣ. ("Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος)

Υπήρξεν μια απο τις μεγαλύτερες ομαδες αντιστάσεως.
   Τό ίδρυτικόν καταστατικόν της οργανώσεως, είς ο καθωρίζοντο οΐ σκοποί της, συνετάγη υπό του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα καί ετέθη ΰπ' όψιν τών πρώτων μελών της ώργανώσεως την 9ην Σεπτεμβρίου τοϋ 1941.
   Γενικός αρχηγός της οργανώσεως ΰπήρξεν ό ίδιος μέ γενικόν ύπαρχηγόν τόν καθηγητήν Κομνηνό Πυρομάγλου.

  Ώς ανώτατος αρχηγός του ΕΔΕΣ άνεγνωρίζετο ό είς Γαλλίαν εξόριστος Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας. Κύριος σκοπός τής οργανώσεως ήτο ή άπελευθέρωσις τής Πατρίδος.
  Ό ΕΔΕΣ ήτο δημοκρατική όργάνωσις, πλην όμως είς τάς τάξεις τών ΕΟΕΑ (εθνικών ομάδων Ελλήνων Ανταρτών) τοϋ ΕΔΕΣ έγένοντο δεκτοί άπαντες, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων. Δέν έγένοντο δεκτοί μόνον προδόται τής Πατρίδος καί συνειδητά όργανα τών κατακτητών.
  ΑΙ σκληραί μάχαι κατά τών κατακτητών Ιταλών καί Γερμανών (Μενίνα, Μακρυνόρος, Τετράκωμον κλπ.) καί Ιδία ή υπό την διεύθυνσιν του Ν. Ζέρβα άνατίναξις τής γέφυρας τοϋ Γοργοποτάμου,κατέστησαν τό όνομα τοϋ αρχηγού τοϋ ΕΔΕΣ θρυλικόν, μέ αποτέλεσμα ό ΕΔΕΣ νά έξαπλωθή είς όλόκληρον τήν Ελλάδα.
  Από τού Όκτωβρίου 1943 μέχρι του Φεβρουαρίου 1944 ό ΕΔΕΣ διεξήγαγε διμέτωπον αγώνα, κατά τών Γερμανών καί κατά τοϋ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ό όποιος επωφελούμενος τών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων τών Γερμανών, κατά τήν άναφερομένην περίοδον, επεχείρησε δι' όλων τών δυνάμεων του νά διάλυση τάς ομάδας ανταρτών τοϋ ΕΔΕΣ.
  Αποτέλεσμα  τού πολύνεκρου αυτού αγώνος κατά τών Γερμανών καί τών Κομμουνιστών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ύπήρξεν νά περιωρισθούν αϊ ομάδες ανταρτών τού ΕΔΕΣ είς τήν περιοχήν τής Ηπείρου.

    "Από τάς μεγαλύτερος προσφερθείσας υπηρεσίας τοϋ ΕΔΕΣ υπήρξαν:

- Ή αποτυχία τής πλήρους έπικρατήσεως τοϋ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ καί τής μονοπωλήσεως ΰπ' αυτού τοΰ αγώνος αντιστάσεως κατά τών κατακτητών.

- Ή σημαντική προσφορά του είς τόν Ενοπλον κατά τών κατακτητών αγώνα αντιστάσεως τής "Ελλάδος.
- Ή οριστική απαλλαγή τής περιοχής Θεσπρωτίας έκ τών Τουρκοτσάμηδων.
(τους οποίους ο Ελας καλούσε να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστιες παρα τις δολοφονιες Ελλήνων που ειχαν κανει )
- Ή ένίσχυσις της Εθνοφυλακής το 1945 διά τής εντάξεως εΙς τήν δύναμίν της μεγάλου αριθμού στελεχών καί οπλιτών.

Όργάνωσις ΕΚΚΑ. ( Εθνική και Κοινωνική Άπελευθέρωσις)(5/42 Σ.Ε)     Συνεστήθη υπό τοϋ Συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρροϋ καί ομάδος πολιτικών ύπό τόν Γεώργιον Καρτάλην τόν Όκτώβριον τοϋ 1942.

Ό Συνταγματάρχης Δημ. Ψαρρός ύπηρξεν ό στρατιωτικός της αρχηγός καί ή ψυχή τής οργανώσεως.     

Τό 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, ή κυρία ένοπλος δύναμις ανταρτών τής οργανώσεως ΕΚΚΑ,συνεκροτήθη είς τήν Ρούμελην (τήν 20η'ν "Απριλίου 1943),

ένθα καί έδρασε μέχρι τής διαλύσεως του ύπό του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ (16η "Απριλίου 1944 Ανήμερα Πάσχα).

Ήτο δημοκρατική όργάνωσις μέ κύριον σκοπόν της τόν αγώνα κατά τών κατακτητών.

Μετά τήν άπελευθέρωσιν θά ήκολούθη.Επί πολιτικού πεδίου, ή προσπάθεια διά τήν βελτίωσιν της ζωής τοϋ λαού.    

Οι οπαδοί τής ΕΚΚΑ ήσαν ελεύθεροι νά ακολουθήσουν τήν ήγεσίαν τής ΕΚΚΑ ή μή, είς τους μετά τήν άπελευθέρωσιν πολιτικούς αγώνας της.

Τό 5/42 ΣΕ συμμετείχεν είς τό Κοινόν Γενικόν Στρατηγεϊον Ανταρτών και στο Συμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής , διεξήγαγεν επιτυχείς αγώνας κατά τών κατακτητών είς περιοχήν Αντ. Στερεάς Ελλάδος.Κυριωτερες εξ αυτών ειναι η παρακάτω:

ΜΑΧΗ ΔΟΒΡΟΥΒΙΤΣΑΣ ΔΩΡΙΔΟΣ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1942 Απώλειες Ιταλών 11 Νεκροί , 11 Αιχμάλωτοι

ΜΑΧΗ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ ΜΕ ΙΤΑΛΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ(12-13/9/1943)

ΜΑΧΗ ΣΚΑΛΟΥΛΑΣ (14-9-1943)Απώλειες Γερμανών 5 Νεκροί ,15-20 Τραυματίες

ΜΑΧΗ ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ (15-9-1943)Απώλειες Γερμανών 2 Νεκροί ,10 Τραυματίες

ΜΑΧΗ ΤΣΑΚΟΡΕΜΑΤΟΣ (17-9-1943)

ΜΑΧΕΣ 51ου χλμ ΓΡΑΒΙΑΣ - ΑΜΦΙΣΣΑΣ(11-1-1944/1-2-1944(Εδώ φαινετε και η "αντίσταση " του Ελας κατά των κατακτητών

     Ή όργάνωσις ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ή οποία εϊχεν αναπτύξει ίσχυράς ομάδας ανταρτών είς τήν περιοχήν, επετέθη τρείς φορές κατά του 5/42 ΣΕ, Η Πρώτη διάλυση αναφέρθηκε παραπάνω , με το προφητικότατο του Σχη Ψαρρού περί Εμφυλίου ,αλλα οπως βλέπουμε άλλοι ήταν οι απώτεροι σκοποί του ΕΑΜ ΕΛΑΣ

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ Β' ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ 5/42 (29/5 - 24/6/1943)

        Την 29η Μαϊου 1943 ο Συν/ρχης Ψαρρός εκληθη απο τον Ταξιαρχο Έντυ εις το στρατηγείο του, όπου εβρίσκοντο και οι αρχηγοί του ΕΛΑΣ (Σαράφης, Σαμαρινιώτης, Άρης). Εκεί του διεβίβασε απόφαση του Στρατηγείου Μ.Ανατολής περί ανασυγκροτήσεως του 5/42 Σ.Ε. Οι αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ συμφώνησαν όπως επιστρέψουν τον αφαιρεθέντα οπλισμό του Συν/τος (200 όπλα) και τα τρόφιμα.
Οι κεντρικές επιτροπές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ απεδοκίμασαν και κατεδίκασαν την κατα του Συν/τος εχθρική ενέργεια του αρχηγείου Στερεάς Ελλάδος του ΕΛΑΣ, το δε Γεν. Στρατηγείον του ΕΛΑΣ εξέδωκε την υπ' αριθ. 9 (28-5-43), Δ/γην προς τα τμήματα του ΕΛΑΣ, που με την οποία διετάχθησαν οι οργανώσεις ΕΑΜ - ΕΛΑΣ να μην φέρουν κανένα εμπόδιο εις την ανασυγκρότηση του 5/42 Σ.Ε., αλλ' απεναντίας να βοηθήσουν ταύτην.
Εννοείται ότι η Διαταγή αυτή ουδέποτε εξετελέσθη, αλλα παρέμεινε εις τα χαρτιά.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΕΙΣ ΤΑΡΑΤΣΑΝ ΓΚΙΩΝΑΣ

       Το Σύν/μα ειχε λαβει τα συνήθη μέτρα ασφαλείας δια την περίπτωση κινήσεων του εχθρού προς Γκιώνα. Την εσπέραν της 22 Ιουνίου αφίχθει σύνδεσμος της οργανώσεως του Συν/τος από το χωριό Λευκαδίτι, ο οποίος ανέφερε ότι σημαντική δύναμη του ΕΛΑΣ (800 περ.άνδρες) συνεκεντρώθη εις το εν λόγω χωρίον με τον σκοπόν δήθεν επιθέσεως κατά της Ιταλικής φρουράς Λιδωρικίου.
Οι Αξκοι του Συν/τος ανησύχησαν εκ της πληροφορίας ταύτης και υπέδειξαν εις τον Συν/χη Ψαρρόν να λάβει έκτακτα μέτρα ασφαλείας.
Ούτος θέλων να τους καθησυχάσει, ισχυρίσθει ότι ήτο αδυνατον να κτυπήσει ο ΕΛΑΣ το Συν/μα μετά τη νέα συμφωνία.
Ούτω τα τμήματα του Συν/τος παρέμειναν εν καταυλισμό εις τας θέσεις των, με την διαφορά ότι εγκατεστάθησαν φυλάκια εις προωθημένας θέσεις (Τρίσελη, Σπυθάρια, Γεροντόβραχος, Ρωμέϊκο κλπ).
Ευθύς ως ενύκτωσεν ολόκληρος η δύναμη του ΕΛΑΣ, οπλισμένη με βαρύ οπλισμό, ξεκίνησε από το χωριό Λευκαδίτι προς νότο και κατόπιν εστράφη προς ανατολάς και αφού ανήλθεν επί της Γκιώνας, έφθασεν περί τα ξημερώματα εις τα υψώματα της Ταράτσας.
   Επικεφαλής των τμημάτων τούτων ήταν ο Λγος Φώτης Βερμαίος (Γρηγοριάδης Φοίβος) και ο Νικηφόρος (Ανθ/ρχος Δημητρίου).
Μόλις έφθασαν εις την θέση Τρίσελη απέστειλαν τον κομμουνιστή Λασπούλαν (Γ. Κρικέλαν) εκ Λευκαδιτίου με το εξής τελεσίγραφον προς το Συν/μα:
"Έχωμεν Δγη του Γεν. Αρχηγείου του ΕΛΑΣ να σας διαλύσωμεν αν δεν παραδοθήτε αμέσως". Ο Συντ/χης Ψαρρός απήντησε επί λέξει : ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, καταγανακτισμένος δια τη νέα άτιμον και αντεθνική ταύτη πράξιν του ΕΛΑΣ.

    Πέτυχε τελικώς την οριστική διάλυση του , Στο Κλήμα Δωρίδος, Ανήμερα του Πάσχα τον Απρίλιο του 1944. Αποτέλεσμα των εκκαθαρίσεων του Ελας ήταν να προστεθούν αλλοι 303 Σταυρόι Ελλήνων ,στο μακρύ κατάλογο της προσφοράς του σ αυτόν τον τόπο.

                                               

                                                  Ο τόπος Μαρτυρίου των Αγωνιστών του 5/42

Πεσόντες στη μάχη με τον ΕΛΑΣ: 27

Εκτελεσθέντες από τον ΕΛΑΣ αντάρτες :  206

Εκτελεσθέντες από τον ΕΛΑΣ οπαδοί :  70

Συνολικά : 303 

    Ό Σχης Δημ. Ψαρρός, ηρωική φυσιογνωμία τής αντιστάσεως, έξετελέσθη είς Κλήμα Δωρίδος υπό των Κομμουνιστών του ΕΛΑΣ την 17ην "Απρ.1944.

Ό θάνατος του άπεκάλυψεν εις τους Έλληνας αλλά καί τους Συμμάχους τους πραγματικούς σκοπούς της οργανώσεως ΕΑΜ - ΕΛΑΣ

Αναλυτικότερα η Δραση του 5/42 ο διμέτωπος αγώνας του κατά των Γερμανών και κατά του  ΕΑΜ ΕΛΑΣ και η Τελική διάλυση του από το ΕΑΜ ΕΛΑΣ καθώς επίσης και η άνανδρη δολοφονία (πισώπλατα ριπή)του Συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού στο παρακατω λινκ

 http://clubs.pathfinder.gr/542psarros

Τα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία αυτής της Σελίδος Αναφέρονται και στην Έκδοση του Γ.Ε.Σ. με Αρ.86 και με τίτλο Εθνική Αντίσταση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Ψαρρού 1941 - 1944(εκδόθηκε το 1979)

Όργάνωσις ΕΟΚ.

    Ή άντίστασις είς τήν Κρήτην δέν έπαυσεν ούδ' έπί στιγμήν καί έθεωρήθη ύπό τών γεναίων κατοίκων της, ώς συνέχεια τής μάχης τής Κρήτης.
    Αί άναπτυχθεΐσαι ομάδες ανταρτών μέ τήν συνεχή δράσιν των, άπερίσπαστη άπό εμφυλίους έριδας, περιώρισαν τά δυνάμεις τών κατακτητών είς τά μεγάλα αστικά κέντρα.
      Έκ τών περιφημότερων αρχηγών ανταρτικών ομάδων ήσαν: 
      ό Εμμανουήλ Μπαντουβάς καί ό Γεώργιος Πετρακογιώργης.

Οργανώσεις Πελοποννήσου

     Σοβαρά προσπάθεια συγκροτήσεως ομάδων ανταρτών είς τήν Πελοπόννησον έγένετο ύπό τοϋ Λοχαγού Γεωργίου Καραχάλιου.
     Αι πρώται έθνικαί ομάδες ανταρτών, μέ τήν όνομαοίαν ΕΣ (Ελληνικός Στρατός), συνεκροτήθησαν τόν Μαίον τοϋ 1943, κατόπιν έπιτευχθείσης έπαφής τοϋ Γ. Καραχάλιου μετά τοϋ Κλιμακίου τής Β.Σ.Α. {Βρετ. Στρ. Αποστολής) Πελοποννήσου, είς περιοχήν Τριφυλίας Μεσηνίας.
   Προσπαθείας οργανώσεως εθνικών ομάδων ανταρτών είς τήν Πελοπόννησον κατέβαλον, κατά τήν αυτήν περίοδον, καί αϊ μεγάλοι οργανώσεις ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ, ώς κα'ι αλλαι οργανώσεις ή καί μεμονωμένοι προσωπικότητες. Ήδη ομως ή όργάνωσις ΕΑΜ - ΕΛΛΑΣ εΐχεν αναπτύξει εις τήν Πελοπόννησον Ίσχυράς ανταρτικός ομάδας, επωφελούμενη τής ελλείψεως συνεργασίας μεταξύ τών διαφόρων αλλων οργανώσεων.
  Είς πρώτην δοθείσαν εύκαιρίαν ό ΕΛΑΣ επετέθη (6η Αυγούστου 1943) και κατόπιν σκληροϋ αγώνος διέλυσε τάς ομάδας τού ΕΣ πρίν ή αύται όναπτύξουν σοβαράν δράσιν κατά τών κατακτητών.
    Μετά τήν διάλυσιν τών ομάδων τού ΕΣ, έπηκολούθησεν ή διάλυσις ή έξόντωσις και τών άλλων ομάδων Πελοποννήσου.

Οργανώσεις Μακεδονίας - Θράκης.

   Ή όργάνωσις "Ελευθερία", συσταθείσα ύπό του Συνταγματάρχου Δήμ. Ψαρρού κατέβαλεν προσπάθειας συγκροτήσεως άμάδων ανταρτών εις περιοχήν Κεντρικής Μακεδονίας κατά τόν Ιούνιον του 1941, αι όποΐαι όμως διελύθησαν μέχρι τέλους τοϋ ιδίου έτους ύπό τών Γερμανών.
     Ή εμφανισθείσα εις Μακεδονίαν όργάνωσις ΥΒΕ (Ύπερασπισταί Βορείου Ελλάδος), ή άποία μετωνομάσθη βραδύτερον είς ΠΑΟ (Πανελλήνιος Απελευθερωτική Όργάνωσις), καίτοι συνεστήθη λίαν ενωρίς (1942), έβράδυνεν νά συγκρότηση είς τήν ϋπαιθρον ανταρτικός ομάδας.
     Αποτέλεσμα τής βραδύτητος αυτής ύπήρξεν ή διάλυσις, ύπό τήν πίεσιν του ΕΛΑΣ, τών έμφανισθεισών ανταρτικών ομάδων τής ΠΑΟ κατά τόν Δεκέμβριον του 1943.

Στην περιοχή Μυρίνης, Σχης Ιωάννης Παπαπέτρου επικεφαλής μεγάλης ομάδας ανταρτών της ΠΑΟ  συμπλέκεται μετά του Βουλγαρικού Στρατού κατοχής και αιχμαλωτίζεται.Οι Βούλγαροι παραδίδουν τον Συντ/ρχη Παπαπέτρου και τους 300 συνεργάτες του αγωνιστές στον ΕΛΑΣ και ο ΕΛΑΣ θανατώνει και τους 300 παρά τη Βρόντου Σερρών Υπάρχει και σχετικό Μνημείο στον τόπο εκτελέσεως που μαρτυρεί την προδοτική "αντιστασιακή"!!! πράξη των Ελασιτών. (Βλ.βιβλίο Αθαν. Φροντιστή Ιστορία και προσφορά της ΠΑΟ στην Εθνική Αντίσταση" εκδ, 1977 σελ. 166).

Αι εις τήν Ανατολικήν Μακεδον'ιαν (περιοχή Παγγαίου - όρεων τής Λεκάνης) εμφανισθεΐσαι ομάδες ανταρτών τής οργανώσεως ΕΣΕΑ (Ένωσις Συμπολεμιστών Εθνικής Απελευθερώσεως) άπό τού Φεβρουαρίου 1943, ύπό τόν Άντώνιον Φωστερίδην (Τσαούς Άντών) Υπήρξαν εύτυχέστεραι. (Ένωσις Συμπολεμιστών Εθνικής Απελευθερώσεως) άπό τού Φεβρουαρίου 1943, ύπό τόν Άντώνιον Φωστερίδην (Τσαούς Άντών) Υπήρξαν εύτυχέστεραι.
    Αντιμετώπισαν επιτυχώς τάς κατ' αυτών εκκαθαριστικός επιχειρήσεις τών Βουλγάρων, ώς και τάς προτάσεις παγίδας τοϋ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ διά συνεργαοίαν καί ένοποίησιν τοϋ αγώνος, μέχρι τής απελευθερώσεως και εγκαταστάσεως τών κρατικών Άρχων είς τήν περιοχήν (Φεβρουάριος 1945).

Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΑΣ

   Η υπό τόν καπετάν Γιάννον εθνικιστική ομάς αντιστάσεως εν τή περιοχή Αχαϊας και η βιαία διάλυσις της απο τόν ΕΛΑΣ
   Κατά τάς αρχάς ΜαΪου 1943 είχε συγκροτηθή και εξοπλισθή πλήρως εν την περιοχή Αχαϊας 30μελής ένοπλας ομάς εθνικιστική ανεξάρτητος υπό την αρχηγίαν του καπετάν Γιάννου.
 Ο Καπετάν Γιάννος ήτο ένα ωραίο και ιπποτικό παλληκάρι,κατήγετο απο το χωριό Μποτιά των Καλαβρύτων.
   Κατά τα τέλη του 1942 βγήκε στο βουνό με ολίγους συμπατριώτας του συγκρότησε αντάρτικη ομάδα.
   Στην αρχή η ομάς του ήτο ολιγομελής,λιγάκι βραδύτερον έγινε 30μελής.
   Το σύνθημα του Καπετάν Γιάννου ήτο   << Όλα για την Ελλάδα>>.
   Αγροτόπαιδο,με πολύ λίγη μόρφωση,βγήκε στο βουνό και ακολούθησε τον δρόμο της θυσίας και της τιμής απτόητος,το αγνό και ζωντανό αυτό χωριατόπουλο βάδισε αγέρωχα και με σταθερότητα ήρωος και με μεγαλοψυχία αληθούς Χριστιανού τον δρόμο της θυσίας για την λευτεριά της πατρίδος του και εθυσίασε την ζωή του,τα νειάτα του παραμένων ακλόνητος επάνω στην έπαλξη του καθήκοντος.
  Ο Καπετάν Γιάννος μόλις επληροφορήθη ότι στην περιοχή Καλαβρύτων έπεσε με αλεξίπτωτο ο Άγγλος Ταγματάρχης Άντονυ μαζί με τους δύο Έλληνας αξιωματικούς Βασίλη και Στέφανο, έσπευσε με την ομάδα του να τους συναντήση και να παράσχη εις αυτούς πάσαν δυνατήν ενίσχυσιν και εκδούλευσιν.
   Ανέλαβε προσωπικώς την ασφάλειαν του κλιμακίου.
  Όπου περνούσε η ομάδα του Καπετάν Γιάννου προκαλούσε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις και ρίγη ενθουσιασμού,ο ίδιος με θερμά και πατριωτικά λόγια όπου περνούσε, αναπτέρωνε τας ελπίδας των σκλάβων χωρικών
  Η ηγεσία όμως του ΕΛΑΣ έβλεπε με φθονερό μάτι την δημοτικότητα του ήρωος αυτού και αμέσως σκέφτηκε να τον εξουδετερώση είτε δια της βίας και δυναμικής διαλύσεως της ομάδας του,είτε δια της συγχωνεύσεως αυτής εις τάς τάξεις του ΕΛΑΣ.
   Κατ'αρχάς αποφάσισε να μη διαλύση την ομάδα του Γιάννου δυναμικώς και να μην εκδηλώση ουδέ και την παρα μικράν εχθρικήν στάσιν έναντι αυτής αλλα τουναντίον να καταδείξει εις τον Γιάννον και τους άνδρας του ότι ο ΕΛΑΣ διαπνέεται απο τας καλύτερας των διαθέσεων έναντι αυτού και των ανδρών του.
   Ο Σμήναρχος Μίχας ή Καπετάν Μαχαίρας
(σσ.ουδέποτε ήταν κομμουνιστής, μάλιστα προπολεμικά είχε καλή δράση σε Μικρα Ασία. Έφαγε 8 χρόνια για την διάλυση της ομάδας Δροσόπουλου απο το δικαστήριο δοσιλόγων.Ωστόσο πρέπει να ξεχωρισθεί απο τον Ωρίωνα και τους άλλους κομμουνιστές σφαγείς)
   Στρατιωτικός ηγέτης του νεοσυστάτου τότε ΕΛΑΣ, πριν ακόμη φθάσουν στον Μωρηά οι κομμουνισταί Παπούας, Ωρίων, Πελοπίδας, Ησαίας και άλλοι να αναλάβουν την ηγεσίαν του ΕΛΑΣ, ως μόνος υπεύθυνος και αρχηγός του ΕΛΑΣ στην περιοχή Καλαβρύτων και Αχαϊας και μη γνωρίζων ασφαλώς ότι μίας απο τας βασικάς επιδιώξεις του ΕΛΑΣ ήτο η διάλυσις δια παντός μέσου και τρόπου πάσης άλλης ομάδος, επρότεινε πολλές φορές εις τον Καπετάν Γιάννον να ενταχθή εις το συγκρότημα του Μίχα, όπερ τότε ήτο ο ΕΛΑΣ εν τη περιοχή Αχαϊας,η ένταξις του δε πρός αυτόν, ετόνιζεν ο Μίχας, αφ'ενός μεν θα εξησφάλιζε την ακεραιότητα της ομάδος του και αφ'ετέρου θα παρουσιάζετο εις τα όμματα των χωρικών ότι ολόκληρον το αντάρτικο ήτο ενωμένον και ότι δεν υφίστατο καμμία διαφορά και καμμία διαίρεσις μεταξύ των ομάδων που βγήκαν στο βουνό.
   Ο Καπετάν Μίχας επιθυμούσε διακαώς να εντάξης εις τας ομάδους του την ομάδα του καπετάν Γιάννου,πιστεύων δε ότι ο Άγγλος Ταγματάρχης Άντονυ θα ήσκει ουσιώδη επιρροήν επί του Γιάννου και ότι ήτο ο μόνος άνθρωπος όστις θα ηδύνατο να επιβάλη εις τον Γιάννον να δεχθή να ενταχθή ούτος εις τον ΕΛΑΣ, διεμύνησεν εις τον Άγγλον σύνδεσμον Ταγματάρχης, ότι διακαής πόθος του ήτο η μικρά αυτή ομάς του Γιάννου να ενταχθή εις τον ΕΛΑΣ και ότι ορθόν και πρέπον είναι να συστήση εις τον Καπετάν Γιάννον να ενταχθή εις τον ΕΛΑΣ δια να μη παρουσιάζεται το φαινόμενο της διαιρέσεως εις τους χωρικούς .
    Πράγματι τή πρωτοβουλία του Άγγλου Ταγματάρχου κατά τας αρχάς Ιουνίου 1943 επραγματοποιήθη σύσκεψις εις το χωρίον Δεμέστιχα Καλαβρύτων με το μοναδικόν θέμα συζητήσεως την ένταξιν της ομάδος του Γιάννουν εις τας τάξεις του ΕΛΑΣ.
   Εις την σύσκεψιν αυτήν έλαβον μέρος ο Άντονυ,οι δύο Έλληνες αξιωματικοί Βασίλης και Στέφανος, ο Σμήναρχος Μίχας,ο εκ πατρών ιατρός Χρήστος Ρόδης και εκ Δεμεστίχων πράκτωρ της Διασυμμαχικής αποστολής Ηλίας Μιχαλόπουλος.
    Είς την σύσκεψιν αυτήν απεφασίσθη η ένταξις του καπετάν Γιάννου εις τας τάξεις του ΕΛΑΣ με τον μοναδικόν όρον ότι τόσον ο Καπετάν Γιάννος όσον και οι άνδρες της ομάδος του θα φέρουν εις τους μπερέδες τους και τα πηλίκια των το Βασιλικόν Στέμμα.
   Ο Μίχας εδέχθη όρον και την επομένην ημέραν ειδοποιήθη ο καπετάν Γιάννος να έλθη εις Δεμέστιχα με την ομάδα του δια να ενταχθή εις τας τάξεις του ΕΛΑΣ.
  Πράγματι ο Γιάννος μπήκε την επόμενην στο Δεμέστιχα,το χωριό όλο τον υπεδέχθη με ζητωκραυγάς και με ακράτητον ενθουσιασμόν, η συνάντησις των ανδρών της ομάδος του Γιάννου με τους άνδρας του Καπετάν Μίχα ήτο εις το άκρον συγκινητικήν.
  Ο Σμήναρχος αγκάλιασε τον Γιάννο και τον ησπάσθη δύο φοράς και εν συνεχεία ησπάσθη όλους τους άνδρας του έναν-έναν χωριστά.
   'Υστερα απο ολίγας ημέρας και περί τα μέσα του Ιουνίου 1943 πέρασαν απο την Ρούμελη στο Μωρά με βάρκες περί τους 65 κομμουνισταί, επίλεκτα στελέχη του κόμματος, με τον σκοπόν να οργανώσουν το κίνημα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και να του δώσουν σάρκα και οστά.
   Οι περισσότεροι απο αυτούς ήσαν παλαίμαχοι κομμουνισταί και διεπνέοντο απο έναν άφθαστον κομματικόν φανατισμόν και απο μίαν ιδεολογικήν ψύχωσιν.
   Πέρασαν στον Μωρηά αποφασισμένοι να επικρατήσουν απολύτως και να διαλύσουν δυναμικά την αντίδραση.
    Επι κεφαλής δε αυτών ήσαν ο Νικόλαος Δέδες ή Παπούας, ο Ωρίων, ο Πελοπίδας και πολλοί άλλοι.
    Η κομμουνιστική αυτή δύναμις μετα μυρίων προφυλάξεων, έφθασε περί τα μέσα Ιουνίου εις το χωρίον Δεμέστιχα Καλαβρύτων και συναντήθη εκεί με ην εκεί αναμένουσαν ένοπλον ομάδαν του Καπετάν Μαχαίρα, εις την οποίαν είχε ενταχθή και του Γιάννου.
 Απο τό Δεμέστιχα προχώρησαν μαζύ και έφθασαν το ίδιο βράδυ στο χωριό Καλαβρύτων Κραστικούς,όπου και διενυκτέρευσαν.
    Ο Παπουάς και ο Πελοπίδας ευθύς ως αντελήφθησαν τους άνδρας του Καπετάν Γιάννου να φέρουν εις τα πηλίκια των το Βασιλικόν Στέμμα κατελήφθησαν υπό οργής,είπε δε ο Παπούας εις τον Σμήναρχο Μίχαν
    -Καπετάνιε τι πράγματα είναι αυτά ;
     Γιατί τον εμπαστάρδευσες έτσι τον ΕΛΑΣ ;
  Τότε διέταξε την σύλληψιν όλων των ανδρών της ομάδος και την τιμωρίαν των δια την εκδήλωσιν ''αντιδραστικών'' φρονημάτων.
           Το ίδιο βράδυ στο χωριό Κραστικούς δια να επιτύχουν εξ ολοκλήρου τον αφοπλισμόν της ομάδος εμοίρασαν τούτους ανά δύο εις διάφορας οικίας να κοιμηθούν.
    Κατα το μεσονύκτιον απόσπασμα του ΕΛΑΣ υπο τους Λίραν,Ράλλην και Βελιάν Κατσικόπουλον με αυτόματα όπλα ανα χείρας περιήλθον όλα τα σπίτια όπου εκοιμώντο οι άνδρες του καπετάν Γιάννου και συνέλαβον τούτους, τους αφώπλισαν και τους έθεσαν υπο επιτήρησιν.
         Εν συνεχεία τους ωδήγησαν εις το χωρίον Κερπίνη Καλαβρύτων όπου κατόπιν διαταγής του Παπούα συνεκροτήθη ανταρτοδικείον, το οποίον κατεδίκασε πάντας εις την ποινήν του θανάτου με αναστολήν
        Ο Καπετάν Γιάννος διέφυγε και μετά την διάλυσιν της ομάδας του προσπάθησε να συγκροτήση ταύτην εκ νέου και συνεχίση την εθνικιστικήν του δράσιν, τούτο όμως πληροφορηθείσα η ηγεσία του ΕΛΑΣ κατεδίωξε τούτον απηνώς.
         Πολλές φορές απέστειλεν ειδικά καταδιωκτικά αποσπάσματα στο χωριό του Γιάννου Μποτιά δια να τον συλλάβουν
(σ.σ.ιδού τι γίνονταν τα αγγλικά όπλα που έπαιρναν τα οι Ελασιτες κομμουνισές ,στρέφονταν εναντίον των Ελλήνων πατριωτών που δεν γούσταραν να ακολουθήσουν την γραμμή του κόμματος τους).
         Ένα βράδυ τον μπλόκαραν μέσα στο σπίτι του ,κατώρθωσεν όμως να διαφύγη και καταδιωκόμενος έφθασε εις Πάτρας.
      Εις τάς Πάτρας εγκατεστάθη μονίμως και ειργάζετο κρυφίως ως πράκτωρ της Διασυμμαχικής Αποστολής, προδοθείς όμως συνελήφθη εν Πάτραις υπο των Γερμανών,μετεφέρθη δε και ενεκλείσθη εις το στρατόπεδον συγκεντρώσεως Χαίδαρίου,όπου και εξετελέσθη.
          Η πατριωτική δράσις του Καπετάν Γιάννου,του αγνού αυτού Έλληνος, θα φωτίζη πάντοτε τας νέας γενεάς των Ελλήνων και θα τάς καθοδηγή είς την δόξαν και την τιμήν.
          Ο θάνατος του Γιάννο υπήρξεν ένα μεγάλο δυσαναπλήρωτο κενό.

Τον Γιάννο τον έκλαψε πραγματικά ολόκληρος η επαρχία Καλαβρύτων και όλοι όσοι των εγνώρισαν, η μνήμη του θα παραμείνει αιώνια στα μέρη εκείνα πού έδρασε.

---

ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΑΓΟΥΡΙΔΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ Πατήστε εδώ

---

                                                Ο  Π ρ ώ το ς  Γ ύ ρ ο ς

6. Η Ελλάδα, από την εποχή του μεσοπολέμου αποτέλεσε στόχο μόνιμης επιβολής του Κομμουνισμού. Δυναμική εκδήλωση αυτής της επιδίωξης κατόρθωσε να προβάλλει μόνο κατά τη διάρκεια της κατοχής.
  Από τότε και σε διάστημα έξι ετών από το 1943 μέχρι το 1949, ο Διεθνής Κομμουνισμός, χρησιμοποιώντας ως δύναμη κρούσης στην Ελλάδα το ΚΚΕ, επιχείρησε τρεις φορές να καταλάβει την εξουσία, διχάζοντας έτσι τον καθολικό αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στον κατακτητή στα χρόνια της Αντίστασης.
  Το φθινόπωρο του 1943, άρχισε να διαφαίνεται το τέλος του φασισμού και του ναζισμού εξ αιτίας των επιτυχιών που σημείωναν οι Συμμαχικές δυνάμεις στο Ρωσικό και Αφρικανικό μέτωπο.
  Οι Μεγάλες Δυνάμεις, Σοβιετική Ένωση και Αγγλία-Αμερική, παράλληλα με την επιδίωξη της συντριβής των δυνάμεων του Άξονα, σχεδίαζαν και την αύξηση των ζωνών επιρροής τους για την μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου περίοδο.
    Μέσα σ' αυτό το κλίμα, οι διάφορες αντάρτικες οργανώσεις και ένοπλες ομάδες στην Ελλάδα, βρέθηκαν διαιρεμένες σε δύο αντίπαλες παρατάξεις, που η κάθε μία παράλληλα με τον αντιστασιακό αγώνα προς τον κατακτητή, επιδίωκε την εξόντωση της άλλης, προκειμένου να καταλάβει την εξουσία αμέσως μετά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από τη χώρα.
  Το ίδιο διχαστικό κλίμα μεταφέρθηκε και στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις που βρίσκονταν στην Αίγυπτο, με αποτέλεσμα την αλλαγή τριών Ελληνικών Κυβερνήσεων του εξωτερικού μέσα στο μήνα Απρίλιο του 1944.
   Τα γεγονότα από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι το Μάιο του 1944 με πρωταγωνιστές τις αντίπαλες ένοπλες αντάρτικες ομάδες, δεν εξιστορούνται στην παρούσα φάση, διότι αποτέλεσαν αντικείμενο εξέτασης με την ευκαιρία της έκδοσης των Αρχείων της Εθνικής Αντίστασης.

7. Το Συνέδριο του Λιβάνου:17 Μαΐου 1944

Υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, έλαβε χώρα το ομώνυμο συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν 24 αντιπρόσωποι από τον πολιτικό κόσμο, καθώς και από τις κυριότερες αντίπαλες αντάρτικες οργανώσεις στην Ελλάδα, ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ.
Στο συνέδριο αυτό αποφασίστηκαν, να καταδικαστεί το κίνημα στις Ένοπλες Δυνάμεις Μέσης Ανατολής, να υποταχθεί ο ΕΛΑΣ στην Κυβέρνηση και να συμμετάσχουν οι Κομμουνιστές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με ποσοστό 25% των κυβερνητικών εδρών. Μία εβδομάδα αργότερα, οι κομμουνιστές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ υπαναχώρησαν προβάλλοντας νέους όρους και ένα μήνα αργότερα ζητούσαν την αντικατάσταση του Πρωθυπουργού.

 8. Το Σύμφωνο Καζέρτας:7 Σεπτεμβρίου 1944

Ύστερα από συνεννόηση με τους Συμμάχους ενόψει της απελευθέρωσης της Ελλάδας, η έδρα της Ελληνικής Κυβέρνησης  μετεφέρθηκε από το Κάιρο στη μικρή πόλη Κάβα ντέι Τιρέννι, κοντά στη Νεάπολη Ιταλίας.
   Εκεί κλήθηκαν οι αρχηγοί των αντάρτικων δυνάμεων Ζέρβας του ΕΔΕΣ και Σαράφης του ΕΛΑΣ σε σύσκεψη, η οποία έγινε στο Στρατηγείο του Ανώτατου Διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογείου, Στρατηγού Μ. Ουΐλσων, στην Καζέρτα της Ιταλίας, με την παρουσία και του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.
Με βάση τα κυρωθέντα πρακτικά της σύσκεψης αποφασίστηκε, όλες οι αντάρτικες δυνάμεις που δρούσαν στην Ελλάδα να τεθούν υπό τις διαταγές της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, η οποία θα τις υποδιέθετε στο Στρατηγό Σκόμπυ που είχε ορισθεί Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ελλάδα.
Οι αρχηγοί ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ υποσχέθηκαν να απαγορεύσουν κάθε απόπειρα στις Μονάδες να καταλάβουν την αρχή.
Τα Τάγματα Ασφαλείας που είχαν συγκροτηθεί κατά την τελευταία Κατοχική Κυβέρνηση Ι. Ράλλη, θα χαρακτηρίζονταν ως εχθρικές Μονάδες, και θα παραδίδονταν, σύμφωνα με τις διαταγές του Στρατηγού Σκόμπυ.
   Επίσης, καθορίζονταν οι τομείς δράσεως των αντάρτικων δυνάμεων και ο τρόπος συνεργασίας τους κατά τις επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών.
 Ειδικότερα για την Αττική, θα διοικούσε όλα τα στρατεύματα ο Στρατηγός Σπηλιωτόπουλος, που είχε διορισθεί από την Κυβέρνηση Διοικητής της Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών.

9. Η Απελευθέρωση:

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1944, ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας, απηύθυνε διάγγελμα από το ραδιόφωνο προς τον ελληνικό λαό, με το οποίο του γνωστοποιούσε τη συμφωνία μεταξύ Κυβερνήσεως και αντάρτικων δυνάμεων και τον καλούσε σε ενότητα για τον κοινό αγώνα κατά την τελευταία φάση εναντίον των κατακτητών. Εξάλλου, στις 8 Οκτωβρίου 1944, ζήτησε την άμεση επέμβαση των Συμμάχων εναντίον των Βουλγάρων, οι οποίοι δεν δέχονταν να εγκαταλείψουν τα ελληνικά εδάφη της Μακεδονίας και Θράκης. Ήδη από τις αρχές Οκτωβρίου 1944, άρχισε η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων προς Βορρά. Τη νύκτα 11/12 Οκτωβρίου άρχισε η αποχώρησή τους από την Αθήνα και ταυτόχρονα η είσοδος των πρώτων βρετανικών στρατευμάτων. Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, οι γερμανικές δυνάμεις είχαν εγκαταλείψει το ελληνικό έδαφος.(όχι όμως και την Κρήτη όπου οι μάχες συνεχίζονταν) Κατά την τμηματική τους αποχώρηση, κατέστρεψαν γέφυρες, σιδηροδρομικές σήραγγες και ανατίναξαν λιμενικές εγκαταστάσεις χωρίς να εμποδιστούν από τα αντάρτικα σώματα καθώς αυτά ήταν στραμμένα στους πολιτικούς σκοπούς τους οποίους επιδίωκαν.10. Στις 18 Οκτωβρίου 194 ο πρόεδρος της Κυβερνήσεως ύψωσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη και στη συνέχεια μίλησε στο λαό, μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα από ανάμικτα συναισθήματα. Ο ελληνικός λαός πανηγύριζε την πολυπόθητη ελευθερία, ενώ θυμόταν με λύπη τα όσα είχε υποστεί κατά τη διάρκεια της κατοχής, αλλά και με έκδηλη αγωνία για τα όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν.