1944 ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ στην ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ "

  Τόν 'Απρίλιον 1944. συνελήφθη μεταβαίνων είς Άγρίνιον, υπό έλασιτών ό ανθυπομοίραρχος Ν. Κωνσταντίνου και έξετελέσθη.

        Τήν νύκτα τής 12/13 Ιουλίου 1944, περί τους 600 έλασϊται, ύπό τους καπεταναίους Ζαχαρίαν και Άρέθαν, έπετέθησαν μέ όλμους κατά τής Αμφιλοχίας.

         Οί έθνικισταί πολϊται τής πόλεως λαβόντες τά όπλα έσπευσαν παρά τό πλευρόν τής Χωροφυλακής, ένισχυθείσης και διά μιας μικρας γερμανικής δυνάμεως ευρεθείσης εΐς τήν κωμόπολιν. Οί άντάρται, χρησιμοποιοϋντες όλμους, βαρέα και ελαφρά πολυβόλα, αυτόματα όπλα και χειροβομβίδας, εϊσώρμησαν είς τήν πόλιν. Έπί όκτάωρον διεξήχθη λυσσώδης άγων από οικίας είς οΐκίαν.

      Οί κομμουνισταί προήλαυνον βαθμηδόν, φονεύοντες αδιακρίτως φύλου και ηλικίας όσους άνεύρισκον εΐς οικίας εθνικιστών, τάς όποιας έπυρπόλουν.
       Περί τήν ένάτην πρωινήν, οί Γερμανοί είχον περιορισθή είς τό Φρουραρχείον αμυνόμενοι κρατερώς.     

Ή υπομένουσα μικρά δύναμις Χωροφυλακής, ύπό τόν άνθυπασπιστήν Δημ. Γκότσην και τους χωροφύλακας Φ. Βαζούραν, Άθ. Βαζούραν, Νικ. Τριανταφυλλάκην. Εύτ. Μακρυμανωλάκην, Γεώργ. Άν τωνόπουλον και Ίω. Μερισιώτην, όχυρωθεϊσα εντός τού άστυνομικου κτιρίου άπέκρουε γενναίως τάς λυσσώδεις επιθέσεις τών κομμουνιστών.

      Παρά τό πλευρόν τοϋ συζύγου της χωροφύλακος ΐστατο πλησίον του, μαχόμενη γενναίως, ή Μαρία Μακρυμανωλάκη, έξακοντίζουσα χειροβομβίδας.

    Ό άγων συνεχίσθη μέχρι τής τρίτης απογευματινής και οί ολίγοι χωροφύλακες άντεΐχον εΐς τάς λυσσώδεις επιθέσεις τών κομμουνιστών, οί όποιοι, τελικώς, έρποντες ήδυνήθησαν νά προσεγγίσουν καί νά πυρπολήσουν τό άστυνομικόν κατάστημα.

     Τότε, οί άνδρες τής Χωροφυλακής έξορμήσαντες κατέλαβον νέας θέσεις εις πέριξ μανδροτοίχους, οπόθεν συνέχισαν απεγνωσμένος νά μάχωνται, αρνούμενοι νά παραδοθούν.

        Ό άγων συνεχίσθη μέχρι τής 6ης απογευματινής ώρας, οπότε οί άγωνισταί. έξαντλήσαντες τά πυρομαχικά των, επιπτον ό είς μετά τόν άλλον ύπό βροχήν χειροβομβίδων καί πολυβόλων, χωρίς ούτε τήν τελευταίαν στιγμήν νά δεχθούν παράδοσιν.

     Ή Μαρία Μακρυμανωλάκη, λαβοϋσα τό όπλον του φονευθέντος συζύγου της έξηκολούθησε τόν αγώνα, όταν δέ έξήντλησε τά φυσίγγια της ήτο διάτρητος σφαιρών.

      Συλληφθεϊσα είς έπιθανάτιον κατάστασιν άπεγυμνώθη αϊσχρώς ύπό τών κομμουνιστών, οί όποϊοι προσδέσαντες τήν ηρωίδα έπί δένδρου αφαίρεσαν διά τομής τής κοιλίας της τό κυοφορούμενον εμβρυον καί, κατόπιν, άπεκόπησαν ή γλώσσα καί , αί χείρες της, ώς καί τών φονευθέντων ανδρών τής Χωροφυλακής.

    Τό πρωτοφανούς θηριωδίας άνοσιούργημα αυτό ένθυμοΰνται μετά βδελυγμίας οί κάτοικοι τής "Αμφιλοχίας. 

 
       Ή ηρωική αυτή άντίστασις, τών ολίγων ανδρών τής Χωροφυλακής, Εσωσε τόν πληθυσμόν άπό γενικήν σφαγήν. Διότι ήμίσειαν μόλις ώραν, μετά τήν κατάπνιξιν τής αντιστάσεως καί τοϋ φόνου τοϋ άνθυπασπιστοϋ καί τών χωροφυλάκων, κατέφθασε γερμανική δύναμις. Οί έλασΐται άπεσύρθησαν άπάγοντες προς τά όρη δεκάδας εθνικιστών πολιτών, συζύγους καί τέκνα των πού έπεσαν εΐς χείρας των.

      Οΐ κομμουνισταί υπέστησαν σοβαράς άπωλείας. άλλ ακόμη σοβαρωτέρας υπέστησαν όταν ή δύναμις τού μοιράρχου διοικητού τής Διοικήσεως Χωροφυλακής Γ. Τζωρτζάκη κατέφθασε και ΰπό τάς τρομεράς;εντυπώσεις τών διαπραχθεισών θηριωδιών έξεκαθά ρισε τήν περιοχήν άπό τά κομμουνιστικά στοιχεϊα μετ' ανήλεους σκληρότητος.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ  

Απο τόν κ. Σπ. Γκότση

Μέ πολύ ενδιαφέρον παρακολούθησα την ανταλλαγή απόψεων, μεταξϋ τών κ. Ιωάννη Βουλτεψη καί Θεμη Μαρίνου στην Εφημερίδα σας, απο 28)7 - 30.8.84, για τη μάχη τής Αμφιλοχιας. Είμαι γιος τού φονευθέντος από τόν ΕΛΑΣ. ανθ/στού τής Χωροφυλακής Γκότση Δημητρίου, στή μάχη της Αμφιλοχίας τήν 13,7.1944, τήν οποία καί έζησα,

Απορω μέ τους ισχυρισμούς του κ. Βουλτεψη. πού ως δημοσιογράφος θα πρέπει νά ερευνά σέ βάθος καί ν αποκαθιστά τήν ιστορική αλήθεια καί όχι νά επιρρίπτει τήν ευθύνη στή «μία πλευρα>> μόνον, γιά τό -λάθη- τής άλλης πλευράς, τό οποίο σήμερα δημοσίως μια μεγάλη μερίδα της έχει αναγνωρισει

Η μάχη τής Αμφιλοχίας κυριο σκοπο είχε τήν <<εκπόρθηση τού κάστρου>> τοϋ οπλαρχηγού τοϋ ΕΔΕΣ κ. Στ. Χούτα καί τήν εξόντωση τών εκεί διαμενόντων στελεχών του, ως καί τό φρόνημα τών κατοίκων, πράγμα ποϋ σχεδόν τό επέτυχαν.

Ποιο νόημα  ή σκοπό είχε ο φόνος ή τό καψιμο γερόντων γονέων '(Συνελλήνων στελεχών τοϋ ΕΔΕΣ; (Τσιρογιαννη Ελισσάβετ. 80 ετών, Τριανταφϋλλη Αγγελική, 80 ετών. Φλώρου Δημητρίου, 80 ετών -καί άλλων νεωτέρων). Ποια  «εθνικη αντισταση» εξυπηρετούσε ο εμπρησμός τών οικιών τών αγωνιστών του ΕΔΕΣ;

Στό περιφραγμένο με μανδρότοιχο σπίτι τοϋ κ. Χούτα που διαμέναμε (για νά μή τό καψουν οι Ιταλοί όταν ως οπλαρχηγός έφυγε στο βουνό), από τίς πρώτες ώρες τής μάχης είχον τοποθετηθεί δυο ένοπλοι του ΕΛΑΣ, για νά μάς Επιτηρούν, Αυτό ανησύχησε τή μητέρα μου, ή οποία περί τήν 10.00" ώρα τής 13,7.44, μοζι μέ τό δύο αδέλφία μου, με οδήγησε κρυφα σέ παρακείμενο φιλικο σπίτι, όπου καί κρυφτήκαμε. Την επομένη,-γειτόνισσα μάς πληροφό ρησε, οτι τις μεσημβρινές    ώρες ένοπλοι   εισήλθαν στό σπιτι και  οργισμένοι πού δέν μας ευρήκαν ρωτούσαν πού είμεθα, διότι είχαν εντολή να μή γλυτώσει η οικογένεια τοϋ Διοικητοΰ.  Μέ αυτά τα  απλά λόγια σας γνωρϊζω, ότι εί¬μεθα    σημερα στή    Ζωή. Τόν κ.Βουλτεψη ερωτώ, τί είδους εθνι¬κή υπηρεσία θά προσέφερε ο ΕΛΑΣ, άν είχε φονεύσει καί ε¬μάς; Τό σπϊτι μας γιατί τό λεηλάτησαν καί μείναμε μόνο μέ τό θερινό πουκάμισακια πού φορού σαμε;

Ο πατέρας μου μέ τους τέσσαρες χωροφυλακές πού εφόνευσαν,  δέν αποτελούσαν «μιά από τις τελευταϊες γερμανικές αντιστασεις»

τοϋ κ, Βουλτεψη, διότι όλα τά κεντρικά κτίρια τής παράλιας, όπου είχαν καταφύγει οι Γερμανοί,  δέν κατελήφθησαν από τόν ΕΛΑΣ, Δεδομένου, ότι η Υποδιεύ¬θυνση ήταν στό χώρο τής παρα¬λίας, στον περι τήν 13η, ώρα ενεπρήσθη, μπορούσαν μέ πλήρη ασφαλεια οι εν συνεχεία φονευ¬θέντες να μεταβούν στούς Γερ¬μανούς καί νά σωθούν. Δέν τό έεπραξαν όμως, σκριβώς για να μή χαρακτηρισθούν συνεργάτες τών Γερμανών, αλλα απεκρύβησαν σέ  παρακείμενη οικία, όπου συνελήφθησαν μετά προδοσία καί εκτελέ¬σθηκαν. Για τό γεγονός αυτο υπάρχει η μαρτυρία διασωθέντος χωροφύλακος. Αυτά για τις δή¬θεν προσκλήσεις τών ανταρτών να παραδοθούν <<γιά νά μή χυθεί ελληνικό αίμα>>. Καί φέρω σέ γνώση του κ. Βουλτεψη, ότι καί τό έμβρυο τής φονευθείσης εγκύου συζύγου του χωροφύλακος, Μαρίας Μακρυμανωλάκη, εξήγαγον μέ λόγχη καί τό γεννητικό όργανο τοϋ πατέρα μου απέκοψαν.

Νά γνωρίσω καί κάτι σημαντικό στόν κ. Βουλτεψη.

Κανείς άνδρας,έστω καί αριστερός, δέν συνελήφθη απο τή χωροφυλακή καί δεν παρεδόθη στούς Γερμανούς. Απεναντίας, υπάρχουν μάρτυρες,πού οσάκις οι Γερμανοί Ζητούσαν τή συνδρομή της για τη συλληψή των ο πατερας μου κρυφά τους ειδοποιούσε, μέ αποτελεσμα να διασωθούν

Στό σύγγραμμα  του καθηγήτου τοϋ Πανεπιστημίου Αθηνών Απ. Δασκαλάκη <<Ιστορία τής Χωροφυλακής» πολλά έκ τών ανωτέρω περιγράφονται.

Αυτά γιά τήν ιστορικη αποκατασταση των θυσιασθέντων ανδρών τής Χωροφυλακής, στην ανωτέρω μάχη. Γιά τά υπόλοιπα δέν ενδιαφέρομαι, και ουδόλως μέ απασχολούν οι σκοπιμότητες.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ Δ ΓΚΟΤΣΗΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1984

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΡΕΙΝΗ ΕΛΛΑΣ

ΕΘΝΙΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΟΝ ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ Ραδιοτηλεγραφικώς
ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΝ-Γραφείον ΙΙΙον ΠΡΟΣ
Αριθμ.Πρωτ.10561 Την Ελληνικήν κυβέρνησιν ΚΑΙΡΟΥ
ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΝ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Ανήκουστον και φρικιαστικόν έγκλημα συνετελέσθη εις Αμφιλοχίαν ΣΤΟΠ.
Η Σφαγή ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ, η σφαγή ΚΟΜΜΕΝΟΥ, η σφαγή ΔΙΣΤΟΜΟΥ ωχριούν προ της σφαγής της ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ ΣΤΟΠ.  
Αι τελευταίαι είναι έργον των Ούνων, η πρώτη είναι αποκλειστικόν έργον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και Κ.Κ.Ε ΣΤΟΠ.
Καταγγέλλομεν προς υμάς το πρωτάκουστον τούτο διά την ιστορίαν της χώρας μας έγκλημα και εκλιπαρούμεν την άμεσον επέμβασίν σας. ΣΤΟΠ.
Καθιστώ γνωστόν ότι θα είναι ανθρωπίνως αδύνατον συγκρατήσω άνδρας Εθνικών Ομάδων εις περίπτωσιν κατά την οποίαν δεν θα ηδύνασθε να παρέμβητε ενεργώς και εγκαίρως ΣΤΟΠ.
Η σφαγή έλαβε χώραν ως εξής ΣΤΟΠ.
Την 3ην ώραν της 14ης τρέχοντος προσεβλήθη υπό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ η ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ και αμέσως ήρξαντο εμπρησμός οικιών και σφαγή των οικογενειών των Ελλήνων Πατριωτών από τον απελευθερωτικόν Στρατόν του ΕΑΜ ΣΤΟΠ.
Ο αριθμός των σφαγέντων και καέντων δεν εξηκριβώθη απολύτως πάντως υπερβαίνει τους εκατόν (100) ο δε αριθμός των απαχθέντων ανεξακρίβωτος ΣΤΟΠ.
Μεταξύ τούτων 13 χωροφύλακες Ανθ/στής και 1 Ιερεύς, οικογένειες ανταρτών μας πολλοί των οποίων εφονεύθησαν εις αγώνας κατά των Ούνων και άπαντες πρόσφυγες από ΕΑΜοκρατούμενας περιοχάς ΣΤΟΠ.
Άπαντες οι απαρτίζοντες την Επιτροπήν Εθνικού Αγώνος μετά των οικογενειών των ΣΤΟΠ.
Αι οδοί της πόλεως επληρώθησαν από ακρωτηριαμένα σώματα γυναικών και παιδιων ΣΤΟΠ.
Το παν ελεηλατήθη και ανηρπάγη, πολλαί οικίαι επυρπολήθησαν ΣΤΟΠ.
Την 8ην ώραν άμα ενεφάνη Γερμανική φάλαγξ αυτοκινήτων από ΑΓΡΙΝΙΟ απεχώρησαν οι σφαγείς χωρίς να κτυπήσουν Γερμανούς ΣΤΟΠ.
Η μικρά Γερμανική φρουρά ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ εκ 35 Γερμανών και 13 Ιταλών απομωνωθείσα και μη προσβληθείσα ουδεμίαν απώλειαν έσχε ΣΤΟΠ.
Σ.Δ.Γ.Α τη 22 Ιουλίου 1944
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ
Κοινοποίησις Ν.ΖΕΡΒΑΣ
Συμμαχική αποστολή
Άπασαι αι Μονάδες

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΡΕΙΝΗ ΕΛΛΑΣ
Ε.Ο.Ε.Α
VΙΙΙ ΜΕΡΑΡΧΙΑ
Γραφείον ΙΙ ον
Αριθμ.Πρωτ.5385 Κοινοποιείται

προς άπασας τας Μονάδας της Μεραρχίας
Σ.Δ.VΙΙΙ.Μ τη 27 Ιουλίου 1944
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ
Τ.Σ.Υ
Κωνσταντινίδης Απόστ.
Συντ/ρχης

Η σφαγή στην Αμφιλοχία

όπως δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , στις 22 Σεπτεμβρίου 1984

Η αλήθεια για τη μονη μάχη τής Αμφιλοχίας

Απο τόν κ. Σπ. Γκότση

Μέ πολύ ενδιαφέρον παρακολούθησα την ανταλλαγή απόψεων, μεταξϋ τών κ. Ιωάννη Βουλτεψη καί Θεμη Μαρίνου στην Εφημερί¬δα σας, απο 28)7 - 30.8.84, για τη μάχη τής Αμφιλοχιας. Είμαι γιος τού φονευθέντος από τόν ΕΛΑΣ. ανθ)στού τής Χωροφυλακής Γκότση Δημητρίου, στή μάχη της Αμφιλοχίας τήν 13,7.1944, τήν οποία καί έζησα,

Απορω μέ τους ισχυρισμούς του κ. Βουλτεψη. πού ως δημοσιογράφος θα πρέπει νά ερευνά σέ βά¬θος καί ν αποκαθιστά τήν ιστορική αλήθεια καί όχι νά επιρρίπτει τήν ευθύνη στή «μία πλευρα>> μόνον, γιά το -λάθος- τής άλλης πλευράς, τό οποίο σήμερα δημοσίως μια μεγάλη μερίδα της έχει αναγνωρισει-

Η μάχη τής Αμφιλοχίας κυριο σκοπο είχε τήν <<εκπόρθηση τού κάστρου>> τοϋ οπλαρχηγού τοϋ ΕΔΕΣ κ. Στ. Χούτα καί τήν εξόντωση τών εκεί διαμενόντων στελεχών του, ως καί τό φρόνημα τών κατοίκων, πράγμα ποϋ σχεδόν τό επέτυχαν. Ποιο νόημα ή σκοπό είχε ο φόνος ή τό καψιμο γερόντων γονέων '(Συνελλήνων στελεχών τοϋ ΕΔΕΣ; (Τσιρογιαννη Ελισσάβετ. 80 ετών, Τριανταφϋλλη Αγγελική, 80 ετών. Φλώρου Δημητρίου, 80 ετών -καί άλλων νεωτέρων). Ποια «εθνικη αντισταση» εξυπηρετούσε ο εμπρησμός τών οικιών τών αγωνιστών του ΕΔΕΣ;

Στό περιφραγμένο με μανδρότοιχο - σπίτι τοϋ κ. Χούτα που διαμέναμε (για νά μή τό καψουν οι Ιταλοί όταν ως οπλαρχηγός έφυγε στο βουνό), από τίς πρώτες ώρες τής μάχης είχον τοποθετηθεί δυο ένοπλοι του ΕΛΑΣ, για νά μάς Επιτηρούν, Αυτό ανησύχησε τή μητέρα μου, ή οποία περί τήν 10.00" ώρα τής 13,7.44, μοζι μέ τό δύο αδέλφία μου, με οδήγησε κρυφα σέ παρακείμενο φιλικο σπίτι, όπου καί κρυφτήκαμε. Την επομένη,-γειτόνισσα μάς πληροφό ρησε, οτι τις μεσημβρινές ώρες ένοπλοι εισήλθαν στό σπιτι και οργισμένοι πού δέν μας ευρήκαν ρωτούσαν πού είμεθα, διότι είχαν εντολή να μή γλυτώσει η οικογένεια τοϋ Διοικητού. Μέ αυτά τα απλά λόγια σας γνωρϊζω, ότι είμεθα σημερα στή Ζωή. Τόν κ.Βουλτεψη ερωτώ, τί είδους εθνική υπηρεσία θά προσέφερε ο ΕΛΑΣ, άν είχε φονεύσει καί εμάς; Τό σπίτι μας γιατί τό λεηλάτησαν καί μείναμε μόνο μέ τό θερινό πουκάμισακια πού φορού σαμε;

Ο πατέρας μου μέ τους τέσσαρες χωροφυλακές πού εφόνευσαν, δέν αποτελούσαν «μιά από τις τελευταϊες γερμανικές αντιστασεις»

τοϋ κ, Βουλτεψη, διότι όλα τά κεντρικά κτίρια τής παράλιας, όπου είχαν καταφύγει οι Γερμανοί, δέν κατελήφθησαν από τόν ΕΛΑΣ, Δεδομένου, ότι η Υποδιεύθυνση ήταν στό χώρο τής παραλίας, στον περι τήν 13η, ώρα ενεπρήσθη, μπορούσαν μέ πλήρη ασφαλεια οι εν συνεχεία φονευθέντες να μεταβούν στούς Γερμανούς καί νά σωθούν. Δέν τό έεπραξαν όμως, σκριβώς για να μή χαρακτηρισθούν συνεργάτες τών Γερμανών, αλλα απεκρύβησαν σέ παρακείμενη οικία, όπου συνελήφθησαν μετά προδοσία καί εκτελέσθηκαν. Για τό γεγονός αυτο υπάρχει η μαρτυρία διασωθέντος χωροφύλακος. Αυτά για τις δήθεν προσκλήσεις τών ανταρτών να παραδοθούν <<γιά νά μή χυθεί ελληνικό αίμα>>. Καί φέρω σέ γνώση του κ. Βουλτεψη, ότι καί τό έμβρυο τής φονευθείσης εγκύου συζύγου του χωροφύλακος, Μαρίας Μακρυμανωλάκη, εξήγαγον μέ λόγχη καί τό γεννητικό όργανο τοϋ πατέρα μου απέκοψαν.

Νά γνωρίσω καί κάτι σημαντικό στόν κ. Βουλτεψη. Κανείς άνδρας,έστω καί αριστερός, δέν συνελήφθη απο τή χωροφυλακή καί δεν παρεδόθη στούς Γερμανούς. Απεναντίας, υπάρχουν μάρτυρες,πού οσάκις οι Γερμανοί Ζητούσαν τή συνδρομή της για τη συλληψή

των ο πατερας μου κρυφά τους ειδοποιούσε, μέ αποτελεσμα 

να διασωθούν 

Στό σύγγραμμα του καθηγήτου τοϋ Πανεπιστημίου Αθηνών Απ. Δασκαλάκη <<Ιστορία τής Χωροφυλακής» πολλά έκ τών ανωτέρω περιγράφονται.

Αυτά γιά τήν ιστορικη αποκατασταση των θυσιασθέντων ανδρών τής Χωροφυλακής, στην ανωτέρω μάχη. Γιά τά υπόλοιπα δέν ενδιαφέρομαι, και ουδόλως μέ απασχολούν οι σκοπιμότητες.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ Δ ΓΚΟΤΣΗΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1984

---

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κομμουνιστή «ήρωα» ,που το ΚΚΕ  έχει κατατάξει  στο Πάνθεον των Ηρώων του οπως και  τόσους αλλους με παρόμοιες ενέργειες

Τελειώνοντας το αφιέρωμα (στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Πελοποννήσου θα αναφερθώ σε μία ανόσια πράξη απ' τις πολλές κάποιου Κώστα Κανελλόπουλου, που δυστυχώς το ΚΚΕ τον έχει κατατάξει και αυτόν (όπως και τόσους άλλους αναλόγου συμπεριφοράς) στο πάνθεο των ηρώων του.

Ο Κ. Κανελλόπουλος ήταν μόνιμος ανθυπίλαρχος τον Στρατού και αποτάχτηκε για κομμουνιστική δράση πολύ πριν τον Αλβανικό πόλεμο.

Με το ΕΑΜ βρήκε την ευκαιρία να πάρει τα αξιώματα που δεν πήρε στο Στρατό.

Τον Νοέμβριο του 1943 στο χωριό Δυρράχιο Ταϋγέτου δίκασε την Νίτσα Ρούκα από την Καλλιρόη Μεσσηνίας διότι δεν δέχθηκε να γίνει ερωμένη του!!

Η κατηγορία ήταν ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τους Ιταλούς.

Προηγουμένως (Μεγάλη Παρασκευή '43) είχε σκοτώσει τους γονείς της, την αδερφή της και είχε κόψει το ένα πόδι του αδερφού της.

Η κοπέλα εξετάσθηκε από δύο γιατρούς, ο ένας ήταν ο Καπόπουλος από τους Κωνσταντίνους, και οι δύο είπαν ότι ήταν παρθένος.

Το «δικαστήριο» παρουσία όλων των, υποχρεωτικώς παριστάμένων, κατοίκων του χωριού την καταδίκασε σε θάνατο.

Τρεις φορές οι αντάρτες του ΕΛΑΣ βλέποντας το άδικο αστόχησαν, αλλά τελικά την εκτέλεσε ο ίδιος ο Κ. Κανελλόπουλος.

Σημειωτέον ότι κάποτε που είχε τραυματισθεί, η Νίτσα Ρούκα τον είχε νοσηλεύσει!

Το επεισόδιο περιγράφει ο Χρήστος Ζαλοκώστας στο «Χρονικό της Σκλαβιάς» σ. 177, ο Κοσμάς Αντωνόπουλος «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ» σ. 1321

καθώς και ο υπολοχαγός Γ. Ταβερναράκης αρχηγός της συμμαχικής αποστολής ΣΜΑ περιοχής Ταϋγέτου σε αναφορά του. Μάλιστα ο Ταβερναράκης επενέβη να την διασώσει, αλλά μάταια.

Ας τον έχει λοιπόν το ΚΚΕ «ήρωα» του να τον καμαρώνει, αλλά ας μάθουν κάποιοι την ιστορία του να μην τον τιμούν ως «ήρωα».

Δυστυχώς δεν είναι ο μοναδικός τέτοιου είδους «ήρωας».

Είναι γνωστό ότι μετά την ήττα του Κομμουνιστικού Κινήματος τον Δεκέμβριο του 1944 επακολούθησε η συμφωνία της Βάρκιζας (Φεβρ. 1945).

Αυτή δεν αμνήστευσε τα ποινικά αδικήματα (δολοφονίες, ληστείες κ.τ.λ.).

Πολλοί λοιπόν «λαϊκοί αγωνιστές» δικάστηκαν γι' αυτά τα εγκλήματα.

Συνεπώς είναι ΜΕΓΑ ΨΕΥΔΟΣ αυτό που λένε ότι διώχτηκαν από την «αντίδραση» διότι έκαναν αντίσταση στους κατακτητές.

Μάλιστα πολλοί από αυτούς δεν μπόρεσαν να επανέλθουν στην κανονική τους ζωή διότι θα συλλαμβάνονταν και έτσι έμειναν ως παρακρατικές ομάδες στα βουνά. Περίπου 3.000 άτομα φυγοδικούσαν οργανωμένα σε ομάδες 10-15 ατόμων.

Διάβασα πρόσφατα ότι στις 25-6-96 ο Δήμος Χαϊδαρίου έστησε άγαλμα του Κομμουνιστή Νίκου Πλουμπίδη.

Ο Νίκος Πλουμπίδης ή Μπάρμπας κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν για ένα διάστημα αρχηγός της ΟΠΛΑ, που τόσα εγκλήματα έκανε κατ' εντολή του σε βάρος του Ελληνικού Λαού.
Είναι παράλογο να στήνουμε αγάλματα αναγνωρίζοντας ως ήρωες τέτοια άτομα, την στιγμή που αναλόγων προσώπων αγάλματα γκρεμίστηκαν στις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες».

Δυστυχώς η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου τέτοια άτομα τιμώνται.
Πιθανόν για όλα όσα έγραψα κάποιοι να με κατηγορήσουν για πτωματολογία και αναμόχλευση παθών. Αυτή όμως είναι η ιστορική αλήθεια και όποιος θέλει ας με διαψεύσει με ντοκουμέντα.. Δυστυχώς, οι «προοδευτικές» δυνάμεις 25 χρόνια χωρίς αντίπαλο αναμοχλεύουν πάθη και πτωματολογούν γι' αυτά που έπαθαν και κυρίως που δεν έπαθαν.