Σκοπός μας δεν είναι να ξύσουμε πληγές, ούτε να εξάψουμε μίση και πάθη, αλλά να ρίξουμε άπλετο φως σε σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας μας.

Λαός ο οποίος δεν γνωρίζει το παρελθόν του και δεν τιμά τους προγόνους του και τον τόπο που γεννήθηκε δεν έχει μέλλον.

 

Αφιερώνουμε αυτή τη Σελίδα ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους Ήρωες που έχυσαν το αίμα τους η έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία, την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδος μας και τις ατομικές ελευθέριες που απολαμβάνουμε σήμερα όλοι μας.

 

Κάποιοι σύνδεσμοι λόγο μεταφοράς αρκετών σελίδων από το Pathfinder  δεν λειτουργούν, ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση θα αποκατασταθούν

 

 

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

Η εκτέλεση του ηγέτη του ΜΑΒΗ Βασίλειου Σαχίνη απ΄τους κομμουνιστές το 1943



Ο Βασίλειος Σαχίνης υπήρξε ένας διαχρονικός αγωνιστής του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος, με αποκορύφωμα τον ηγετικό του ρόλο στο Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου, που οργανώθηκε μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Βόρειο Ήπειρο (1942-1943).

Ο εθνομάρτυρας Βασίλειος Σαχίνης γεννήθηκε στη Δούβιανη το 1894. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο της Δούβιανης πήγε στην Κωνσταντινούπολη πλησίον του πατέρα του και μπήκε στην Ρομβόρτειο Σχολή, όπου  διδάχτηκε και ξένες γλώσσες.
Το 1913 επιστρέφει οικογενειακώς στη Δούβιανη. 
Κατά τη διάρκεια του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα το 1914 ήταν Γραμματέας της Αυτονόμου Ηπείρου. 
Αργότερα διορίζεται διδάσκαλος της ελληνικής γλώσσας στο Αργυρόκαστρο μέχρι το 1916.Μετά επιδόθηκε σε χρηματιστηριακές εργασίες συνεργαζόμενος με την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, Ιταλικών και  Ελβετικών Τραπεζών, όπως και άλλων χωρών.
Από το 1920 μέχρι ο 1940 αποδεικνύεται ως φυσικός ηγέτης του Ελληνικού πληθυσμού του Νομού Αργυροκάστρου.

Το 1929, λόγω του εκκλησιαστικού ζητήματος, φυλακίζεται στις φυλακές των Τιράνων.
Το 1933 για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων στο Αργυρόκαστρο ιδρύει την «Νέα Φιλική Εταιρεία», η οποία στέλνει υπόμνημα στην Κοινωνία των Εθνών. 
Συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στο Αλέσιο.

Στις 27 Οκτωβρίου 1940 συλλαμβάνεται  από τους Ιταλούς και φυλακίζεται
Στις 8 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου όταν ο ελληνικός στρατός εισήλθε στο Αργυρόκαστρο, βρισκόταν κρατούμενος στις τοπικές φυλακές.

Μετά την συνθηκολόγηση και αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την περιοχή τον Απρίλιο του 1941, έγινε ηγετικό μέλος της βορειοηπειρωτικής αντίστασης και έδρασε κατά των κατοχικών ιταλικών και αργότερα γερμανικών δυνάμεων, όπως και των αλβανικών αντιστασιακών οργανώσεων στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου, με τη σύσταση του Μετώπου Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου (ΜΑΒΗ).
Στις 17 Νοεμβρίου 1943, συνελήφθη από το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα, κατόπιν συνεννόησης και παροχής πληροφοριών από το ελληνικό Ε.Α.Μ.. 
Αφού βασανίστηκε για να αποκαλύψει πληροφορίες, την αυγή της επόμενης μέρας εκτελείται.
Η δολοφονία του  Βασίλη Σαχίνη ήταν μεγάλη εθνική απώλεια, γιατί αγωνίζονταν και θυσιάζονταν για αυτόν τον Ελληνισμό.

Το πώς δολοφονήθηκε ο Βασίλης Σαχίνης υπάρχουν  πολλές εκδοχές που ομιλούν οι συγγενείς του από το γένος της μητέρας του.
Eίναι εξαιρετικά εντυπωσιακό το γεγονός που συνεργάτες του του είπαν πως ήταν στον κατάλογο για εκτέλεση και του προετοίμασαν τη δραπέτευση για  την Ελλάδα. Αυτός όμως άκαμπτος και συνεπής για το έργο του τούς είπε: «Γάμος χωρίς κριάρι σφαχτό δε γίνεται»...

Ο Μπεντρί Σπαχίου, πρώην στέλεχος του Κ.Κ. Αλβανίας και συνεργάτης του Ενβέρ Χότζα, ο οποίος αργότερα έγινε κι αυτός θύμα της Κόκκινης Δικτατορίας, όντας στη φυλακή είπε σε δικό μας πολιτικό κρατούμενο, που δεν θέλει να του αναφέρουμε το όνομα, ότι «το Βασίλη Σαχίνη δεν τον σκοτώσαμε εμείς οι Αλβανοί κομμουνιστές, αλλά οι δικοί σας σε συνεργασία με τους Ελλαδίτες».

Έχουν περάσει άνω από έξι δεκάδες χρόνια από τότε και καμία δραστηριότητα δεν έχει γίνει προς τιμή του μεγάλου αυτού εθνομάρτυρα. Είναι ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο ούτε καν μπορούσε να γίνει την περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού. Όμως και ύστερα της πτώσης της κόκκινης δικτατορίας έχουμε σιωπή ιχθύων. 

Το πιο θλιβερό είναι που σήμερα δεν ξέρουμε ούτε τον τάφο του, ο οποίος κάποτε ήταν στο νεκροταφείο της Δερβιτσάνης, όπου τον είχαν ενταφιάσει οι δικοί του από το σόι της μητέρας του. 
Όταν ανακαινίστηκε το νεκροταφείο του χωριού, εκείνοι που τον υπολόγιζαν «εχθρό του λαού» όχι μόνον του χάλασαν τον τάφο, αλλά σκόρπισαν τα οστά του  ξανασκοτώνοντάς τον.
Είναι ιερό καθήκον να γίνουν όλες τις προσπάθειες από τα αρμόδια όργανα για να τοποθετηθεί στο θρόνο που του ανήκει ο μεγάλος αυτός μάρτυρας των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ τα σχόλια να είναι κόσμια και να σέβεστε τους χρήστες